De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
De petitie 'Verbied zwaar vuurwerk snel in heel Europa', wordt een beetje tot verrassing van de petitionaris, op dinsdag 05 maart 2024 aangeboden aan de Tweede Kamer in het Tweede Kamergebouw (de tijdelijke locatie), tussen 13:15 en 13:30 uur. Belangstellenden / ondersteuners van deze petitie die daar bij willen zijn kunnen zich melden bij de petitionaris.
Het aantal plekken is beperkt (8 - 1 = 7).
De verplaatsing van het hondenpad bij kinderdagverblijf Billie in het Westerpark is een stap dichterbij gekomen. Het dagelijks bestuur van stadsdeel West wil 75.000 euro uittrekken om het pad verder af te leggen van de speelplek van Billie.
De entree van (...) lees verder
Zoveel mogelijk laat ze de bar code foto scannen .
Vanaf 23 februari t/m 5 januari zal in het Amsterdam Museum een kleine tentoonstelling te zien zijn van het Pianola Museum. Het betreft een kleine selectie uit de talloze objecten in de museumcollectie die een relatie hebben met de stad Amsterdam.
Hier hadden vele grote pianowinkels die pianola's verkochten hun hoofdvestiging. Er waren alleen al vier grote bibliotheken van muziekrollen in Amsterdam: die van Bender, van Kettner, van Goldschmeding en van Duwaer en Naessens. Aan de Lijnbaansgracht op nummer 56 was de muziekrollenfabriek van Hollandia gevestigd, bij ons in de Jordaan, op ongeveer 500 meter van het museumpand. Op 500 meter aan de andere zijde was de muziekrollenfabriek van Euterpe in het pand, dat nu bekend is als het Anne Frank Huis. Daar maakte Carl Hubert van 1928 tot 1939 speciale muziekrollen voor de instrumenten die ook volop in Amsterdamse café's te vinden waren. Tal van Amsterdammers hadden een pianola in huis, zoals de Steinway Pianola Piano die de heer Th.W. Theunissen, hoofdingenieur bij Werkspoor in Amsterdam in 1912 bij pianohandel Bender aanschafte, en die nu in de tentoonstelling te zien is. Een uniek instrument met een Amsterdamse connectie is wel het Aeolian Pipe Organ uit het landhuis Kareol van de Amsterdamse zakenman Julius Carl Bunge, dat nog steeds op herbouw wacht vanwege het feit, dat er geen ruimte voor is in de huidige situatie. Ook de prachtig gedecoreerde vleugel met bijbehorend voorzetapparaat uit de Amsterdamse Villa Betty is van de vele unieke objecten, waarvoor geen ruimte is om deze tentoon te stellen.
De petitie is op 15 februari 2024 overhandigd aan de wethouder, we wachten af!.
Vandaag in de Gelderlander: Vrijwilligers van de schoolbibliotheek in het dorp Middelaar, ook wel bekend als de bieb-oma's, komen in opstand: er zijn niet genoeg boeken voor de leerlingen. Terwijl er landelijk wordt geïnvesteerd in voorzieningen om de leesvaardigheid op te krikken, blijft Mook en Middelaar achter, vinden ze.
In de kasten van Sterrenschool EigenWijs in Middelaar lijken zo op het eerste oog redelijk wat boeken te staan.
Het zijn er zo'n driehonderd, maar wel voor alle leeftijden bij elkaar. ,,We hebben hier zestig kinderen, dat betekent dus zes boeken per kind”, vertelt Petra Zwartjes, een van de vrijwilligers. ,,Dat houdt dus niet over. We horen van kinderen die boeken zelfs voor de derde keer gaan lezen. Dat stimuleert het leesplezier natuurlijk niet.”
De moeilijkheid is dat de gemeente Mook en Middelaar al jaren geen openbare bibliotheek meer heeft. Kinderen moeten het dus grotendeels hebben van de boekenkasten op school, ook kinderen op scholen in Mook of Molenhoek. Er gaat weliswaar ieder jaar wat geld naar de scholen waarmee ze hun boekencollectie deels kunnen vernieuwen, maar is niet genoeg, zeggen de vrijwilligers beslist. Al helemaal niet in een tijd waarin de leesvaardigheid van jongeren zo achteruit gaat.
Ze trekken daarom aan de bel. Er is een petitie gestart en samen met de bibliotheekvrijwilligers van Mook en Molenhoek hebben ze een brief geschreven aan de gemeenteraad. De strekking: kom toch met iets meer geld over de brug zodat de scholen in Mook en Middelaar kunnen aanhaken bij BiblioPlus, een programma vanuit de bibliotheek dat toegang geeft tot enorme hoeveelheden boeken en tijdschiften, maar ook tot activiteiten die het lezen bevorderen en leesconsulenten. Schooldirecteur Charlotte Medendorp steunt de oproep volledig. Ze kent het programma omdat ze ook werkt op een school in Milsbeek in de gemeente Gennep waar het wel draait. ,,Het biedt zoveel meerwaarde, ook voor kinderen met speciale behoeftes zoals dyslexie of wat zwakkere lezertjes. Dat kunnen de kinderen hier ook goed gebruiken. Het is ook apart, alle omringende gemeenten in Noord-Limburg doen mee aan BiblioPlus, Mook en Middelaar verkeert wat dat betreft in een uitzonderinspositie.” Petra Zwartjes hoopt dat de politiek er iets aan wil doen. ,,Het gaat niet om grote bedragen, in plaats van 18.000 euro per jaar zou het naar 36.000 gaan. Maar het bevorderen van de leesvaardigheid en tegengaan van laaggeletterdheid is belangrijk, niet voor niets wil de landelijke overheid er zoveel aan doen. Wat dat betreft kan de gemeente ook proberen daar wat extra budget te krijgen. Iedereen hoort gelijke kansen te krijgen, of je nu in Gennep of in Middelaar woont." (tekst Margriet Verschoor De Gelderlander)