De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Op 8 maart 2011 is onderstaande tekst als eerste voortgangsbericht verzonden naar alle ondertekenaars van deze petitie die aangegeven hebben op de hoogte gehouden te willen worden. Aan allen die de petitie Red het Bewaarde Land in Meijendel ondertekenden, Nogmaals dank voor de ondertekening van de petitie. Er zijn nu zon 1600 ondertekenaars : http://petities.nl/petitie/redt-het-bewaarde-land-in-meijendel.
Dat is een duidelijk signaal! Op donderdag 10 maart wordt het echt spannend. Dan beslist de gemeenteraad van Leiden over raadsvoorstel 11.0003 van Burgemeester en Wethouders. De opheffing van de baan van Hugo, de coördinator van het Bewaarde Land in Meijendel, is daar een onderdeel van. De kans is erg groot dat het voorstel met meerderheid van stemmen wordt aangenomen. Maar de Partij voor de Dieren en GroenLinks zullen een motie indienen. Daarin vragen ze de gemeente om een structurele oplossing te vinden om het Bewaarde Land te laten voortbestaan. De raadsvergadering is openbaar. Als je nieuwsgierig bent, dan kun je de raadsvergadering op de publieke tribune bijwonen vanaf 19:30 uur. Kun je de raadsvergadering niet bijwonen? De vergadering is ook te volgen (of na te kijken) op deze pagina: http://gemeenteraad.leiden.nl/besluiten/live-uitzending Diverse media hebben aandacht besteed aan deze kwestie. Heel treffend was het krantenartikel van Jos Knijnenburg in de Wassenaarder van 2 maart. Als je ooit nog eens iemand wilt uitleggen wat het Bewaarde Land is, dan kun je wellicht uit zijn stukje citeren: http://www.bewaardeland.nl/downloads/2011-03-02-artikel-De-Wassenaarder.pdf Met vriendelijke groeten, Aad de Vette namens de Vereniging Vrienden van het Bewaarde Land www.hetbewaardeland.nl
Onderstaande verklaring is afgegeven door het Arrondissementsparket Amsterdam : Quote: Diverse media en petities op internet berichten dat verkrachting als een ernstiger feit gezien wordt dan seksueel binnendringen van iemand beneden 12 jaar. Dat is niet het geval. Verkrachting is: seksueel binnendringen van iemand anders met toepassing van geweld of bedreiging met geweld.
Een belangrijk uitgangspunt is dat het seksueel binnendringen niet vrijwillig is geweest. Als een verkrachting vervolgd wordt zal het openbaar ministerie daarom op de dagvaarding moeten vermelden welk geweld is toegepast en dat geweld vervolgens ook moeten bewijzen. Als er geen bewijs is voor het geweld volgt geen veroordeling voor verkrachting. In de wet is bepaald dat op zowel verkrachting als seksueel binnendringen bij iemand beneden de 12 jaar - dat laatste zónder dat het geweld bewezen hoeft te worden - dezelfde hoge gevangenisstraf staat. Daaruit blijkt dat beide feiten door de wetgever als even ernstig worden beschouwd. Als het seksueel binnendringen bij een persoon beneden de 12 jaar wordt vervolgd, hoeft het geweld niet te worden vermeld in de dagvaarding en ook niet te worden bewezen. Achtergrond daarvan is dat het seksueel binnendringen bij kinderen onder de 12 jaar op zichzelf al een hele ernstige schending van de lichamelijke integriteit van het kind oplevert. Kinderen moeten maximaal beschermd worden tegen dit soort seksuele handelingen, zonder dat het bespreken en beoordelen van het geweld noodzakelijk is. Uiteraard is in de meeste gevallen een vorm van geweld wezenlijk voor het alleen al kunnen uitvoeren van het seksueel binnendringen bij (heel) jonge kinderen. Dit hoeft in een zaak die gaat over seksueel binnendringen bij iemand onder de 12 jaar niet bewezen te worden. Het ontbreken van bewijs voor geweld kan in zo'n geval nooit leiden tot een vrijspraak. Het openbaar ministerie heeft ervoor gekozen om Robert M. te vervolgen voor het - vele malen - seksueel binnendringen bij iemand onder de 12 jaar omdat dit feit een grotere kans op een succesvolle vervolging oplevert en even ernstig is als verkrachting. Artikel 244 is expliciet voor gevallen als dit in het leven geroepen. Seksuele handelingen verrichten met kinderen onder de 12 jaar mag nooit. Het levert een even ernstig verwijt op aan de verdachte als een verkrachting zou doen. Unquote: Met bovenstaande zijn we het natuurlijk eens, maar men gaat voorbij aan het feit wat in het programma van Pauw en Witteman naar voren is gebracht : een stuk erkenning naar slachtoffers en families daarvan, die graag deze misdaden als "verkrachting" benoemd willen hebben met het stuk erkenning van psychische en lichamelijke mishandeling. Niet onbelangrijk is dat deze petitie tevens pleit voor : - Zwaardere straffen - Verplichte TBS (of een dader nu wel of geen toestemming geeft voor psychiatrisch onderzoek) - Opheffing van verjaringstermijnen voor deze misdaden - Spreekrecht voor de ouders van de slachtoffertjes bij de behandeling door de rechter. - Algeheel verbod op pedofiele organisaties We onderstrepen dat het CDA inmiddels het stuk erkenning tot benoeming van de misdaad als verkrachting heeft onderschreven door hiervoor een wetswijziging in te dienen welke kan rekenen op een meerderheid van de Kamer. Graag zouden wij (inmiddels meer dan 300.000 Nederlanders) ook willen dat de andere punten van deze petitie door de Tweede Kamer in behandeling worden genomen.
Nadat de Metro een interview deed met de directeur van de Popunie Martin Scheijgrond schreef de Metro over onze petitie en noemt het zelfs een strijd! .
Met dank van de persaandacht op / in: Dordrecht.net IDordt Dordt Centraal Thymen Stolk Fotografie .