Nieuws

De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.

Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.

Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.

Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.

Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.

Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.

Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.

Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.

Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.

Groet!
De petitionaris

Woensdag 13 november is het artikel "Gratis parkeren in gevaar" in de TC Tubantia verschenen. In dit artikel geven Remco IJpelaar en Robert Starke aan dat de parkeeroverlast voorzaakt wordt door studenten van Saxion en bezoekers en werknemers van het MST.

Mijn vader is 82 jaar oud, woont al 35 jaar op hetzelfde adres, en heeft nog nooit zijn huur te laat betaald, en toch wordt hij zo even uit zijn huis gezet.  Waarom?  Omdat huur vereniging: Eigen Haard van zijn appartement er drie kan maken met als gevolg minimaal drie keer zoveel inkomsten.   Is dat mogelijk?  In Nederland?  Ja, een rechter meent van wel.  Wij hebben uw steun nodig!  Met hoger beroep blijft er een kleine kans!   Dit is allemaal begonnen omdat Eigen Haard zich zogenaamd zo een zorgen maakte over de staat van het pand waar ongeveer 17 inwoners wonen in de Tweede Jan v.d Heijdenstraat in Amsterdam.  Heel toevallig, na jaren van hun eigen verwaarlozing is dit pand zogenaamd structureel ongepast voor bewoners.  Een onafhankelijke ingenieur denkt hier anders over.  Deze heeft na diep onderzoek geconstateerd dat alhoewel de huisbaas inderdaad het pand heeft “verwaarloosd” er structureel toch niets (nul-komma-nul) verkeerd is aan het pand.  Waar gaat het dan wel om?   Het gaat om: geld per vierkante meter.    Natuurlijk heeft Eigen Haard alles “legaal” althans volgends de wet kunnen verwerken, met zelfs een ontbinding van huur contracten, zowel als de belofte op nieuwe woningen voor hun huurders.  Plus verhuizing kosten, dus dat lijkt allemaal wel menselijk en “sociaal bewust” natuurlijk.  Hier wordt niet bij gezegd dat de nieuwe woningen letterlijk de helft van de ruimte hebben, duurder zijn, en in buurten waar mensen nog nooit gewoond hebben, laat staan een netwerk van emotionele steun hebben.  Als de bewoner dan nog bijzondere meubelen heeft die niet zo makkelijk kunnen worden verhuist en zeker niet met de zogenaamde gedekte kosten eruit komen, dan is dat gewoon de huurders eigen probleem.  Voor de doorsnee, jonge huurder zal Eigen Haard toch wel “een goede oplossing” zijn als huur vereniging, en het gaat hier niet om een opzettelijk negatieve campagne.  Dit is een specifiek voorbeeld, wees gerust dat mijn vader al 2 jaar probeert een compromis the bereiken.  Geen obstructie, huurplicht weigering of zinloze obstinatie.   Voor mijn vader, een bejaarde, gaat het om een woning van twee etages, die plotseling een etage (de helft) wordt in een buurt waar hij letterlijk niemand kent.  De doorsnee boodschappen kosten minimaal twee keer zoveel (er is geen Albert Cuyp voor de boodschappen) en al zijn geliefde spullen dan nog tot twee keer in een jaar te moeten verhuizen.  Dit allemaal op 82-jarige leeftijd.  Zijn vrouw heeft hij al verloren en het enige dat nu over is: herinnering aan een andere tijd met de spullen die hij jaren met zijn vrouw heeft gedeeld in de buurt waar zij opgegroeid is, en waar hij zijn hele emotionele en sociale steun netwerk over 35 jaar heeft opgebouwd.  Dit is niet te spreken over de stres van een rechtszaak, ongemak over letterlijk elke andere beslissing in zijn leven want het feit blijft dat hij nu al twee jaar in limbo zit met waar hij dan moet gaan wonen.   Reëel gesproken is het moeilijk om met een aantal petitie handtekeningen een verandering aan deze situatie te brengen.  Maar er is een kans, want hij heeft nog een optie op hoger beroep.  Dus vraag ik hierbij uw steun.  Teken alstublieft als u vindt dat huur bedrijven een man van 82 jaar oud zijn huis niet mogen uitzetten om zelf iets meer te verdienen.  Teken als u vindt dat in plaats van uitzetting Eigen Haard misschien een paar jaar kan wachten tot het einde van zijn leven.  Uw handtekening kan betekenen dat een bejaarde het recht krijgt te wonen in dezelfde woning waar hij nu al 35 jaar woont.  Een groot aantal handtekeningen kunnen de volgende rechter overtuigen!   Natuurlijk heeft Eigen Haard het recht en zelfs de verantwoordelijkheid om zoveel mogelijk uit hun investeringen te halen.  Maar zou er ergens een grens moeten zijn voor bejaarde mensen die nog steeds in een goede woning leven en daar nog gelukkig zijn?  Met zo een breuk van een sociale netwerk, en verhoging van alle kosten voor mijn vader is dit het equivalent van in de dood te worden gejaagd.  Wat was er gebeurd als mijn vader ziek was, maar toch nog steeds voor zichzelf kon zorgen?  Zou hij ongewenst in een bejaarde tehuis terecht komen omdat Eigen Haard geld nodig heeft?  Waar is de grens?  Dat is uiteindelijk de vraag.   Vindt u dit verhaal moeilijk te geloven?  Lijkt dit onmogelijk in Nederland?  Hieronder schrijf ik van Eigen Haard’s eigen website.  Er staan meerdere voorbeelden op hun eigen site waaruit het duidelijk is dat Eigen Haard reden heeft om zoveel als absoluut mogelijk is uit hun huidige investeringen te kunnen slaan.  (Zelfs als het gaat om een bejaarde van 82 jaar oud op straat te zetten.)  Dit is uiteindelijk de reden voor de huur contract opheffing van een bejaarde man met alle andere gevolgen inclusief de hele grote kans dat mijn vader dit gewoon niet overleefd.  Leen ons uw steun want zonder dit soort grenzen kan dit ook u zelf of uw bejaarde ouders overkomen.   Volgends Eigen Haard’s website:  (http://jaarverslag2012.eigenhaard.nl/jaarverslag/over-ons/onze-financien/continuiteit/) Hogere huurinkomsten En een deel van de financiële effecten kan nu worden ondervangen door het nieuwe huurbeleid.

Hoe rationeel zijn al die tramplannen.

Omdat er te veel ondertekenaars geen adresgegevens hadden achtergelaten kon het burgerinitiatief nog niet worden ingediend. Niettemin heeft dat wel twee keer aandacht van de pers getrokken en daarmee het onderwerp weer een keer in de aandacht gebracht. Een paar dagen daarna gaf het CDA aan dat goede treinverbindingen veel meer belang hebben dan dat beperkte trammeke.

Uitgeverij Willehalm Instituut Persbericht  Amsterdam, vrijdag 8 november 2013 – In zijn artikel in De Telegraaf van 18 oktober jl. “Gewezen geheim agent (65) mogelijk uitgezet - Karate Bob nog altijd een gevaar” schreef veteraan Telegraafverslaggever Theo Jongedijk dat “de 65-jarige ‘Joegoslaaf’ Slobodan Mitric, beter bekend als Karate Bob, na een onafgebroken verblijf van bijna veertig jaar door staatssecretaris Teeven dreigt het land te worden uitgezet, omdat hij volgens Justitie een ernstige bedreiging voor de openbare orde, de openbare veiligheid en de nationale veiligheid vormt.” Na erop gewezen te hebben dat “de Joegoslaaf al drie jaar zijn huis niet uit komt”, liet de journalist in zijn artikel de advocaat van Mitric, Henri Sarolea, aan het woord, die de dreigende uitzetting bij de afdeling bestuursrecht van de Raad van State aanvecht: ’’Mitric woont al 25 jaar in alle openheid in Amsterdam als huurder van een ruimte van de gemeente.

In deze brief een antwoord van burgemeester en wethouders..

De straatcampagne is nu op volle stoom aan het komen. Dagelijks zijn teams op stap kris kras door Amsterdam om handtekeningen te verzamelen.