De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Op 9 augustus jl. heeft het College van Burgemeester en Wethouders besloten om de vergunning voor uitbreiding van het parkeerterrein af te geven. Namens alle 459 ondertekenaars van deze petitie hebben we samen met PLUS bezwaar gemaakt tegen deze beslissing..
De strafrechtelijke kant: We hadden aangifte gedaan met een zeer goed onderbouwd dossier met veel bewijs. Het OM had de zaak geseponeerd, de advocaat-generaal had zelfs het interne onderzoeksrapport van het verpleeghuis NOOIT gezien !!! Hij had de Inspectie Gezondheidszorg alleen maar telefonisch gesproken. We hebben een beklag ingediend tegen de seponering en zijn een 12Sv procedure gestart.
Het Gerechtshof wees ons beklag af. Zelfs het HOF had van het interne onderzoek van het verpleeghuis de rapportage niet gezien !!! Het hof stelt dat we ermee bekent waren dat we geen inzage kregen in de interne onderzoeksrapportage van het verpleeghuis. De volgende strafrechtelijke procedure hebben we toen ingediend bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, daar is het in behandeling genomen.
De bestuursrechtelijke kant: We wilden via de bestuursrechter alsnog proberen de Inspectie Gezondheidszorg zelf onderzoek te laten doen naar de calamiteit die onze moeder was overkomen in het verpleeghuis. De vele bestuursrechtelijke procedures die we toen gehad hebben zijn we geen één keer uitgenodigd voor de zitting. De uitspraak van de bestuursrechter was: De beslissing ( dat de Inspectie Gezondheidszorg af gaat op de rapportage, niet onafhankelijk gedaan door het verpleeghuis, het geen calamiteit vind) is geen beslissing volgens Awb1:3. Tegen deze uitspraak zijn we in verzet gegaan bij de Raad van State, daar waren we wel bij de zitting uitgenodigd. De Raad van State bleef erbij dat 'De beslissing geen beslissing is volgens Awb1:3. Onlangs hebben we ook de bestuursrechtelijke procedure ingediend bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, ook deze is daar in behandeling genomen.
“Geen reclamebelasting in Groningen”: dat is de naam én het doel van een petitie van Groningse ondernemers tegen reclamebelasting in Groningen. De petitie is gestart vanuit de Vereniging Bedrijven Noord Oost (VBNO) die ondernemers in alle delen van de gemeente Groningen die het niet eens zijn met de komst van de reclamebelasting oproept de petitie te ondertekenen.
Dit is de link naar de petitie: https://petities.nl/petitions/voer-geen-reclamebelasting-in-voor-groningen?locale=nl
Volgens Guus Vries, voorzitter van de VBNO, willen de ondernemers het college van B&W duidelijk maken dat zij zeer ongelukkig zijn met de plannen tot invoering van de reclamebelasting. Woensdag 1 november komt het voorstel opnieuw aan de orde tijdens een raadscommissie-vergadering, en daarna komt het nog in de gemeenteraad.
Diverse ondernemers hebben inmiddels hun zorgen geuit over de plannen voor de invoering van de reclamebelasting. Zo was er een oproep aan alle ondernemers in Ten Boer om alle reclame-uitingen in de gemeente af te plakken en de gemeente Groningen te laten zien dat de ondernemers op zwart gaan. Dakdekkersbedrijf Hans Top heeft de naam van het bedrijf afgeplakt. Chris Garret van EM2 op het Suikernieterrein heeft in een video zijn zorgen over de plannen kenbaar gemaakt
Dat het deze week tot rellen kwam in Jeruzalem tussen Palestijnen en Israëlische politieagenten, verbaasde niemand die de regio nauwgezet volgt. De rellen volgen op weken van opgebouwde (...) lees verder.
Alhoewel Israel er een van de initiatiefnemers en een van de belangrijkste voorvechters voor was, zal Jeruzalem het Statuut van Rome niet ratificeren en wordt Israel (...) lees verder.
De VS dreigt met strafmaatregelen tegen medewerkers van het Internationaal Strafhof in Den Haag die betrokken zijn (...) lees verder.
Het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag heeft geoordeeld dat het ook jurisdictie heeft in de Palestijnse Gebieden. Daarmee is de weg vrij om mogelijke (...) lees verder.
Voor Netanyahu zijn de frequente dodelijke invallen in Palestijnse steden en vluchtelingenkampen politieke troeven waarmee hij zijn extremistische achterban kan tevreden houden. (...) lees verder.