De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Vanaf vandaag kan iedereen die het gaaf vindt als er een Vliegende Vrouwen pad in de Groenzoom komt, de petitie ondertekenen. Deze wordt vervolgens overhandigd aan de gemeente Lansingerland en Pijnacker-Nootdorp.
Dank jullie wel!
College van B en W van de gemeente Den Haag t.a.v. de wethouders Revis en Klein en projectleider Van Woensel Stadhuis Spui 70 2511 BT Den Haag
Den Haag, 22 februari 2017
Inzake: Vaststelling Planuitwerkingskader (“PUK”) Eventuele Uitbreiding Madurodam
Geacht College,
Namens de bewonersgroep Wagenaarweg / Nieuwe Parklaan willen wij hierbij nogmaals onze bijzondere erkentelijkheid uitspreken voor het door de gemeente organiseren van de informatie-avond op 20 februari j.l.
inzake het dossier uitbreiding Madurodam. Dit is de eerste keer in dit proces dat de direct belanghebbenden zijn uitgenodigd voor een meer diepgaande dialoog met de gemeente. Wij realiseren ons dat de gemeente van haar normale procedure is afgeweken en dat zij daarmee onontgonnen terrein heeft betreden.
De avond is zeer informatief gebleken. Echter, deze informatie heeft ons tevens ernstig verontrust. Hieronder zetten wij ons belangrijkste zorgen op een rij.
Het PUK neemt het uitbreidingsplan Madurodam als uitgangspunt terwijl de uitbreiding zelf getoetst zou moeten worden Wij constateren dat er sprake is van een aantal weeffouten in de procedure van het opstellen van de PUK. Allereerst is het hoogst bevreemdend, en dat is tijdens de avond door het publiek meerdere malen aangegeven, dat de PUK het door Madurodam ingediende plan als uitgangspunt neemt. Dat betekent de facto dat de uitbreiding ‘an sich’ door de gemeente is geaccepteerd en dat alleen de uitwerking van die uitbreiding getoetst wordt aan een aantal voorwaarden (waaronder de voorwaarden opgesteld door wethouder Revis). Terwijl het juist belangrijk is om de uitbreiding ZELF te toetsen. De uitkomst van die toetsing moet kunnen zijn dat de uitbreiding ZELF niet aan de voorwaarden voldoet en daarmee niet gerealiseerd mag/kan worden (daar zijn wij zoals de gemeente weet van overtuigd zoals uit eerdere communicatie met de gemeente blijkt). Een vraag of de toetsing kan leiden tot een PUK waarin geen uitbreiding van de locatie is opgenomen, kon door vertegenwoordigers van de gemeente tijdens de bijeenkomst niet beantwoord worden. Door dit uitgangspunt te kiezen zal er altijd schade zijn aan de natuur zonder dat daar noodzaak toe is. Dat is in onze ogen geen zorgvuldig bestuur.
De Business case wordt pas opgesteld en getoetst als de PUK is vastgesteld; dat leidt tot suboptimale uitkomsten Daarnaast mag van een gemeente, die het groenbeleid volgens eigen zeggen hoog in het vaandel heeft staan, verwacht worden dat bij een verzoek tot uitbreiding ten principale wordt uitgegaan van het behoud van het groen. Wij brengen u in herinnering dat het huidige plan van uitbreiding (7.000 m2) nog steeds veel groter is dan de omstreden en als moeizaam compromis bereikte 4.200 m2 van het achter Madurodam gelegen stuk duinbos van 1992. De belangrijkste vraag zou moeten luiden: “Waarom is die uitbreiding nu nodig?” We hebben geconstateerd dat deze vraag geen rol speelt bij de gemeente. Om deze vraag te beantwoorden is uiteraard een gedegen businessplan en analyse nodig. Dit plan en deze analyse zou door de gemeente kritisch moeten worden beoordeeld, waarbij het behoud van het groen voorop moet staan. Wat blijkt? Dat plan is er helemaal niet! Sterker, er wordt eerst een PUK vastgesteld, en pas daarna wordt een businesscase op haalbaarheid beoordeeld. Dat is ons inziens de verkeerde volgorde. Je kunt een private partij niet een stuk gemeenschapsgrond ter beschikking geven zonder je er terdege van gewist te hebben dat er een goed en doorwrocht plan aan ten grondslag ligt. Madurodam zelf is kennelijk ook niet zeker van de haalbaarheid gezien de recent aangebrachte fasering van de uitbreiding over een periode van (meer dan) 10 jaar, te beginnen bij de bouw van de muur op het Olifantenpad, het meest westelijke punt van het plan. Erger nog, dit leidt zeer waarschijnlijk tot een sub optimale uitkomst. Het is immers veel eenvoudiger om een sluitende business case te maken op een groter stuk grond. Terwijl er op eigen terrein van Madurodam duizenden vierkante meters te realiseren zijn zonder boskap (bijvoorbeeld vanaf de huidige dynamische hal achterlangs de ruimten van de loodsen en het parkeerterrein tot aan het dijklichaam); de mogelijkheden om ondergronds te gaan nog daargelaten, wat voor de audiovisuele bestemming van de te bouwen ruimtes een uitermate logische keuze zou zijn.
De toepassing van het toetsingskader (wethouder Revis) staat ernstig onder druk; voorwaarden worden niet (consistent) gehanteerd Een derde zorgpunt betreft de toepassing van het toetsingskader. Wethouder Revis heeft een viertal heldere criteria opgesteld (kwaliteit en kwantiteit van het groen, publieke toegankelijkheid, impact op infrastructuur en betrokkenheid omgeving business case). In de opstelling van de PUK volgens het plan van Madurodam heeft de gemeente bij monde van haar opsteller de heer Frank Hornis al vastgesteld dat er van publieke toegankelijkheid geen sprake is en kan zijn. Hoewel dit op zich al reden is om de uitbreiding te verwerpen, is deze voorwaarde kennelijk reeds terzijde geschoven. Daarnaast constateren wij dat de gemeente, door uit te gaan van het plan van Madurodam, bij voorbaat instemt met de kap van een zeer groot aantal bomen en er kennelijk van uitgaat dat de kwaliteit en kwantiteit van het groen desondanks nog te waarborgen is. Hoe, als voorbeeld, struiken op het dak van een paviljoen en plantenbakken op het voorplein zeventig jaar oude bomen gaan compenseren is ons vooralsnog een raadsel. We hebben eerder al geconstateerd dat er in deze fase geen business case is (die moet nog worden opgesteld) en dat dus aan een tweede voorwaarde niet is voldaan. En over de infrastructuur (en de huidige parkeerproblemen in de buurt en de Verhuël weg) hebben we nog niets vernomen. Onze zorg is, en het heeft er alle schijn van, dat in het PUK de door wethouder Revis opgestelde voorwaarden zodanig geplooid of zelfs verworpen gaan worden dat de uitbreiding uiteindelijk acceptabel zal blijken te zijn.
Het PUK gaat voorbij aan het historisch en juridisch kader; de uitbreiding is o.a. in strijd met de beheersverordening, het bestemmingplan en de aanwijzing Rijks Beschermd Stadsgezicht Een vierde zorgpunt is dat in het PUK geen enkele aandacht lijkt te worden besteed aan het historisch en juridisch kader. We verwijzen onder andere naar ons eerdere schrijven d.d. 18 januari j.l.. Zonder limitatief te zijn, stellen wij vast dat het plan in strijd is met: • De overeenkomst bij de laatste uitbreiding van Madurodam in 1991 dat dit de laatste uitbreiding zou zijn; • Het bestemmingsplan en de beheersverordening; deze is recent in 2013 nog vastgesteld omdat er geen veranderingsplannen voor de eerstkomende tien jaar waren; • Rijks Beschermd Stadsgezicht (het uiterlijk en aangezicht wordt wel degelijk aangetast, bijvoorbeeld door grote lampen in het bos, een gat in de noord wal als inrit, etc.); • Stedelijke Groene Hoofdstructuur (besluit januari 2017!); • De vier eerder genoemde randvoorwaarden van wethouder Revis
De uitwerking van de uitbreiding is zeer discutabel Een laatste zorg is de huidige uitwerking van de uitbreiding. Hieronder volgt een niet limitatieve opsomming welke op geen enkele wijze mag worden geïnterpreteerd als limitatieve voorwaarden onder welke een uitbreiding acceptabel zou zijn: • Het huidige bos dient als filter van de forse geluidshinder en fijnstof van het verkeer op het Hubertusviaduct / Telderstrace en de lichthinder van Madurodam (’s-nachts felle lampen in het bos). Door 7.000m2 bos te kappen vermindert die filterfunctie aanzienlijk en zal het geluid en licht tot in het Westbroekpark te horen en zien zijn; • De strook bos tussen Haringkade / Telderstrace en Madurodam is zodanig uitgedund dat het bos niet langer een zichtfilter is. In plaats van bebouwing in een bos zal er sprake zijn van bomen voor bebouwing; • De hoogte van de voorgestelde muren en de ecowallen is enorm; tot 4 meter hoog (2,5 meter ecowal plus nog 1,5 meter) bovenop de noordwal en de zuidwal. Langs het Olifantenpad kan de massieve afscheiding nog hoger worden, tot 5 a 6 meter; de bebouwing is niet verdiept genoeg of te hoog; • De keuze voor een ecowal doet geen recht aan het glooiend reliëf en de historische waarde van het landschap; • De PUK gaat uit van het behoud van de buitenzijde van de duinen (noord- en zuidwal), dus dreigen ook de op de wal aanwezige bomen te sneuvelen; • Madurodam had aan de door Madurodam zelf uitgezochte gesprekspartners toegezegd dat de ecowal zeker drie meter van de nieuwe buitengrenzen verwijderd zou blijven; in de ideeën over de PUK is daarvan niets terug te vinden; • De personeel / leveranciersingang is verplaatst; de noordwal lijkt toch te worden afgegraven en er ontstaat een groot visueel gat; • Horeca zal richting Haringkade verplaatst worden wat leidt tot verder toenemende geluidshinder; • Gefaseerde uitvoering over meer dan tien jaar leidt tot een lange periode van bouwoverlast; dit brengt tevens het risico van een achteraf te grote boskap met zich mee.
We mogen in deze tijd waarin de noodzaak van duurzaamheid en behoud van natuur, zeker in steden, alom geaccepteerd is, een uitermate kritische opstelling van de gemeente verwachten. We moeten elkaar dwingen creatief te zijn met de ruimte en technologische mogelijkheden die we hebben zonder de natuur (verder) aan te tasten. Deze kritische opstelling is te meer opportuun omdat het grond van de gemeente en gemeenschap betreft. We moeten helaas constateren dat Madurodam de gemakkelijke weg heeft gekozen en de gemeente Madurodam daarin lijkt te faciliteren.
Wij doen nogmaals een klemmend beroep op de gemeente, mede namens meer dan 2.500 ondertekenaars van de petitie, om in het kader van de leefbaarheid van de stad en het behoud van de schaarse natuur de uitbreidingsplannen van Madurodam streng te toetsen aan de reeds gestelde voorwaarden. Door het plan als uitgangspunt voor de PUK te nemen bewijst de gemeente de gemeenschap een slechte dienst en gaat u voorbij aan de mogelijkheid een creatieve oplossing op het huidige terrein te faciliteren waarbij natuur en Madurodam hand in hand gaan.
Hoogachtend,
Bewonersgroep Stop Boskap Madurodam
Kopie van deze brief zonden wij ook aan de leden van de Commissie Ruimte
Helaas heeft de motie voor een parlementaire enquête gaswinning het niet gehaald in de oude setting van de Tweede kamer. Maar dat houd niet in dat we bij de pakken neer gaan zitten.
In Maart zijn er verkiezingen en dan ziet het er gunstiger uit om een meerderheid te behalen. Dus blijven delen en ondertekenen. De waarheid moet op tafel komen. www.pegaswinning.nl
Bewoners van de Riekerweg in Nieuw-West willen dat er cameratoezicht komt op het parkeerterrein daar. Ze hebben al jarenlang last van hangjongeren, vandalisme en vernielingen en zijn het dan ook meer dan zat.
Bij lekker weer zijn de problemen het ergst, maar lees verder op AT5.nl.
En weer zijn er ineens 700 handtekeningen weg. We hadden er sinds deze petitie open is 5000 handtekeningen kunnen hebben maar zodra ze op de 3000 komen dan word het weer gezet naar net over de 2000 en zo blijft het alsof er heel weinig handtekeningen binnen komen je ziet wel de mensen staan die ondertekend hadden maar de optelling daar word steeds aan gesleuteld.
maar houd moed en blijf vertrouwen op de PVV.
Geweldig! In minder dan 48 uur hebben wij al bijna 5000 handtekeningen ontvangen! Bedankt voor het tekenen en daarnaast de vraag of jullie de petitie willen blijven delen met andere hondenliefhebbers, -professionals en bezorgde baasjes! Samen staan we sterk!
Wij zijn tevens te volgen via de Facebookpagina "Diervriendelijk beleid voor hoogrisico-hondenrassen".
'Stichting Appelsap is een petitie gestart om een beeld te plaatsen van kunstenaar Piet Parra in het Flevopark. Initiatiefnemers Stichting Appelsap en Parra vinden dat er te weinig werk van jonge kunstenaars in het Amsterdamse straatbeeld te vinden is.
Een beeld van (...)" Lees verder in Het Parool van 24 februari 2017
Beste ondertekenaars van de petitie ‘’Een fatsoenlijke coalitie, beter verbinden dan verdelen’’
De petitie heeft tot nu toe onvoldoende resultaat gehad. Ook is het niet gelukt om voldoende geld op te halen om een behoorlijke advertentie over dit thema te realiseren.
De gulle gevers hebben hun geld inmiddels weer terug gestort gekregen.
Gelukkig is het wel zo dat de ‘’linkse samenwerking’’ met name door GroenLinks steeds nadrukkelijker wordt genoemd. De anderen houden zich wat op de vlakte en het CDA heeft mij laten weten nooit voor de verkiezingen een voorkeur voor een coalitie uit te spreken. Het is kennelijk makkelijker om partijen uit te sluiten dan om tot samenwerking te komen.
Toch is niet alles verloren. Als D66, GroenLinks, SP, PvdA en het CDA samen meer dan 75 zetels halen kan er alsnog een Centrum-Linkse regering komen met een meerderheid in de 1e Kamer en komen PVV en VVD in de oppositie. Geen slecht vooruitzicht.
Genoemde partijen moeten dan wel proberen om niet elkaar te bestrijden maar hun echte opponenten op rechts. Waarschijnlijk zijn de ego’s van de verschillende lijsttrekkers te groot. Ze willen allemaal premier worden.
Ach, we zullen wel zien! Ik dank nogmaals de ondertekenaars van de petitie. Het blijft voorlopig mogelijk de petitie te ondertekenen en te verspreiden want de onderhandelingen na de verkiezingen zullen waarschijnlijk wel een paar maanden duren. Misschien hebben we dan toch nog een beetje invloed!
fatsoenlijkecoalitie.petities.nl
Met vriendelijke groet,
Onk Maas
fatsoenlijkecoalitie@kpnmail.nl