De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Beste ondertekenaars, Hartelijk dank voor het ondertekenen van de petitie ten behoeve van het behoud van de monumentale paardenkastanje in Maarssen-dorp. Met blijdschap kunnen wij jullie berichten dat een ambtenaar van de gemeente Stichtse Vecht ons schriftelijk heeft verzekerd dat de gemeente zich zal houden aan de adviezen van de boomspecialisten en deze ook zal opvolgen.
Kortom, er komt geen bestrating (of asvalt) onder de boom en de kruin van de boom. De gemeente heeft ons ook verzekerd dat zij tevens zullen kijken naar de nodige bemesting en verzorging van de boom, tezamen met de boomspecialisten. Heel veel dank voor jullie steun en berichten. Wij hopen dat deze boom nog vele jaren zal blijven bijdragen aan het dorpsgezicht van Maarssen-dorp!
Wij doen mee met 24 uur NIEUW WEST, kom kijken waarom de HW10 een creatieve en sociale plek moet blijven!.
Woensdag 16 oktober van 16.00 tot 18.00 is er een informatie middag over de speeltuin. Graag zien wij u daar.
Locatie: Wijkcentrum De Componist.
Rodi.nl ziet het belang van deze petitie voor Amsterdam Nieuw-West en zet de petitie op haar website: https://www.rodi.nl/amsterdam-nieuw-west/nieuws/413346/nieuw-west-strijdt-tegen-drinkzakken-teken-de-petitie. Uiteraard kan heel Nederland hier aan meedoen..
Vanavond hebben wij de petitie met veel trots overhandigd aan de burgemeester van Boekel en aan alle fracties van de gemeenteraad. We zijn alle ondertekenaars van deze petitie erg dankbaar.
Komende periode gaan we met alle fracties apart praten over de inhoud. Dank u wel. Groetjes Nicole Lafleur-van Kampen Collectief de Driedaagse Boekel
Frankrijk, Spanje, Duitsland, België en Portugal hebben allemaal een wet ingevoerd voor een minimale afstand van 1,5 meter, naast 26 Amerikaanse staten en verschillende provincies in Canada. In Ierland is er momenteel een nieuwe Road Traffic (Minimum Passing Distance of Cyclists) Bill 2017 in behandeling, waarbij automobilisten wettelijk verplicht zouden zijn om fietsers niet dichterbij dan 1,5 meter te passeren op een weg met een maximumsnelheid van 50 km/u of hoger.
Op een weg met een maximumsnelheid van minder dan 50 km/u zou de veilige passeerafstand worden vastgesteld op één meter.
Bron: https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-8-2017-002358EN.html Bron: https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-8-2017-002358EN.html
Tot nu toe 300 ondertekenaars van de petitie, zelfs uit de VS. .
referentie BZ2406423 referentie 2024Z12619/2024D35303
Geachte voorzitter,
De vaste commissie voor Buitenlandse Zaken (hierna: de commissie BZ) heeft in
de procedurevergadering van 24 september 2024 verzocht om een reactie per
brief op de brief en petitie ‘Verzoek tot aanbieding petitie Koninkrijkspas’ d.d. 27
augustus 2024.
De petitie verzoekt om op korte termijn Surinamers die in het Koninkrijk der Nederlanden zijn geboren de mogelijkheid te geven de Koninkrijkspas aan te vragen.
Hierbij bied ik mijn reactie aan op dit verzoek.
Ik onderschrijf de nauwe band tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Suriname. Vanwege de verbondenheid van onze samenlevingen reizen jaarlijks veel Surinamers naar Nederland en andersom. Onze beide landen hechten hier waarde aan en het is daarmee ook in ieders belang dat de visumdienstverlening zorgvuldig, soepel en snel verloopt. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zet zich hier dagelijks voor in.
Nederland is als Schengenlidstaat gebonden aan de EU-brede regels en afspraken van het Schengengebied. Het Schengensysteem is gebaseerd op gemeenschappelijke afspraken en bindende juridische instrumenten die van toepassing zijn op alle Schengenlidstaten. De bevoegdheid voor het instellen of afschaffen van de visumplicht ligt bij de Europese Commissie. De Europese Commissie kan na een grondig onderzoek besluiten een voorstel hiertoe te doen, dat vervolgens zal worden bestudeerd door alle lidstaten. Het is daarom niet mogelijk voor Nederland om unilateraal een specifieke uitzondering te maken voor Suriname, bijvoorbeeld middels het instellen van een Koninkrijkspas. Door het vrij verkeer van personen binnen het Schengengebied verschaft toegang tot Nederland namelijk ook toegang tot de overige Schengenlidstaten.
Suriname kan in aanmerking komen voor visumliberalisatie door te voldoen aan bepaalde voorwaarden. Nederland steunt en ondersteunt Suriname in het proces van visumliberalisatie. Het initiatief om een verzoek hiertoe in te dienen bij de Europese Commissie ligt echter bij Suriname. Nederland heeft de Surinaamse regering laten weten bereid te zijn om, indien gewenst, ondersteuning te bieden bij het vervullen van deze voorwaarden, bijvoorbeeld door waar mogelijk te assisteren in het leggen van contacten en het onder de aandacht brengen van de wensen van Suriname in dit traject richting de Europese Commissie. Sinds 2020 hanteren de Schengenlanden een zogenoemd cascade model (progressieve opbouw) voor het afgiftebeleid van visa geldig voor meerdere binnenkomsten (meervoudig visum). Dit kan o.a. als de visumaanvrager kan motiveren regelmatig te zullen reizen en als de integriteit en betrouwbaarheid is aangetoond, met name aan de hand van het juiste gebruik van eerder afgegeven visa. Bij de beoordeling van visumaanvragen maakt Nederland waar mogelijk gebruik van deze ruimte in de Europese regelgeving, gevraagd maar veelal ook ongevraagd. In die gevallen kan de geldigheid van het meervoudige visum oplopen tot maximaal vijf jaar, afhankelijk van de individuele feiten en omstandigheden en de geldigheid van het paspoort van de visumaanvrager. Het aantal meervoudige visa als aandeel van het totaal uitgeven aantal visa aan Surinamers is in de afgelopen jaren toegenomen.
De minister van Buitenlandse Zaken,
Caspar Veldkamp