De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
In reactie op deze petitie stellen zowel burgers als politici de vraag "hoeveel ondertekeningen zijn er minimaal nodig?" Het is goed om geen minimum te stellen, maar het beantwoorden van elektronische petities een jaartje aan te zien en dan te evalueren. De ervaring van petities.nl leert namelijk dat elke petitie een antwoord verdient.
Dat betekent niet dat een antwoord positief moet zijn! Dat is een groot misverstand bij zowel burgers als volksvertegenwoordigers. Het is wel heel belangrijk dat een antwoord dat geen volmondig 'ja' is toe te lichten. Alle verschillende overwegingen die volksvertegenwoordigers (moeten) maken kunnen op deze manier inzichtelijk worden gemaakt aan de burger. Ook is het belangrijk om het antwoord openbaar te publiceren, bijvoorbeeld hier op petities.nl, om te voorkomen dat hetzelfde antwoord vaker gegeven moet worden. Ontvangers van een petitie kunnen ook een e-mail sturen naar alle ondertekenaars als de petitie via deze website is ingediend.
HILVERSUM - Tros Radar heeft maandag 22 maart aandacht geschonken aan de MRSA-bacterie, ESBL en overmatig gebruik van antibiotica in de intensieve veehouderij. Aan het woord komen onder meer oud-minister Pieter Winsemius, Jorgen Lundt (VN Gezondheidsorganiastie), Roel Coutinho (RIVM) en Ludo Hellebrekers voorzitter van de KNMVD, de landelijke branchvereniging van dierenartsen.
Vanuit de intensieve veehouderij verspreidt een gevaarlijke bacterie zich onder de Nederlandse bevolking. Het gaat om MRSA, een bacterie die resistent is tegen antibiotica. Deze bacterie ontstaat in de intensieve veehouderij doordat daar erg veel antibiotica wordt gebruikt. Vee krijgt in Nederland meer antibiotica dan waar dan ook in Europa.Uit onderzoek blijkt dat 5 procent van de dierenartsen verantwoordelijk is voor het voorschrijven van 80% van alle antibiotica. Deze 5% ontving in 2008 uit de verkoop van antibiotica zo'n 285.000 euro per dierenartsenpraktijk. Een logische oplossing zou zijn om het verkopen en het voorschrijven van medicijnen te ontkoppelen. Klik: Uitzending risico's MRSA-bacterie (kies uitzending van 22 maart)
Kijk ook eens op http://www.zeropoverty.org.
Kijk ook eens op http://www.zeropoverty.org.
Meld!.
Met Kamerdebatten over bezuinigingen, het gevallen kabinet, en de aanstaande verkiezingen op 9 juni is gekozen voor een nieuwe petitie: http://stopdekredietcrisis.petities.nl.
.