Nieuws

Momenteel is de enige optie van de rechthebbende en (vermeend) inbreukmaker, als ze er onderling niet uitkomen, het dossier voorleggen aan de rechter. Kosten lopen dan voor beide partijen op en ons rechtssysteem wordt overspoeld met fotoclaims. Een rechter toetst alleen de punten die ingebracht worden waardoor je zonder inschakeling van een gespecialiseerde jurist bijna altijd verliest. Voor de rechthebbende is het een routineklus, voor de (vermeend) inbreukmaker niet. Er wordt misbruik gemaakt van de kennis-ongelijkheid.

Uit de brandbrief van NVF: "Mogelijkheden te creëren om een vereenvoudigde procedure te voeren in daadwerkelijke zeer eenvoudige, niet bewerkelijke zaken." In feite vragen we de minister hetzelfde:

Een commissie waar beide partijen een sommatiebrief aan voor kunnen leggen. De commissie controleert of het daadwerkelijk een inbreuk is en of de onderbouwing van de schade klopt. Blijkt het geen inbreuk of is er geen schade dan betaalt de rechthebbende de leges. Overvraagt de rechthebbende dan betaalt hij (een deel van) de leges. In alle andere gevallen betaalt de inbreukmaker de leges. Dat komt bovenop het toegewezen schadebedrag waardoor het als een boete gezien kan worden waar een preventieve werking vanuit gaat. Het is vergelijkbaar met een huurcommissie of de wet Mulder. Mocht een van de partijen het niet eens zijn met de uitkomst dan kan het alsnog aan de rechter voorgelegd worden.

Er is verse jurisprudentie gepubliceerd waar de aansluiting bij de tarieven van Stichting Foto Anoniem goed betwist is en waar opslagen voor ontbreken naam en verminking van tafel zijn geveegd.

Uit het vonnis: "Hij bestrijdt dat aansluiting gezocht moet worden bij de tarievenlijst van Stichting Foto Anoniem en wijst daarvoor op de tarieven die [eiseres] hanteert…" "Onweersproken is gebleven dat [gedaagde] [eiseres] heeft verzocht om een setje foto’s met daarin haar logo voor plaatsing op social media. [eiseres] heeft aan dat verzoek geen gehoor gegeven. [gedaagde] mocht daar naar het oordeel van de kantonrechter redelijkerwijze uit afleiden dat [eiseres] geen bijzonder belang hechtte aan het vermelden van haar naam bij iedere openbaarmaking op de Facebookpagina’s." "Het moet bij verminking of misvorming gaan om ‘een aantasting van dat werk die tot reputatieschade kan leiden'…"

Je kunt met dit vonnis de opgeklopte schade gemotiveerd betwisten.

Dank voor alle ondertekeningen tot op heden. Mocht je hem nog willen aanpassen, klik opnieuw op de link die je kreeg in de e-mail ter bevestiging. Heb je die e-mail niet meer? Teken opnieuw en je krijgt die e-mail weer.

We hopen dat meer mensen hun ervaring met een onredelijke fotoclaim onder deze petitie willen delen! Liefst met naam van de auteursrecht-trol.

Vanaf nu verwijzen de domeinen epetitie.nl, e-petitie.nl, epetitie.nl en e-petities.nl naar deze website, petities.nl.

Het verschil tussen een electronische en een papieren petitie is formeel niet erg groot, aangezien de eisen voor een petitie niet zo streng zijn als voor een burgerinitiatief.

In Frankrijk heeft Sarkozy een wet voorgesteld die een DNA-test verplicht voor gezinsvereniging in de familie van immigranten. Het weekblad Charlie Hebdo, het dagblad Libération en de anti-discriminatie activisten SOS Racisme zijn een petitie gestart hiertegen.

Petities zijn 'hot' bij beleidsmakend Nederland. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken organiseert de eParticipatietop en op de eParticipatie website van het ministerie staat:

"eParticipatie is het toepassen van ICT-middelen om burgers te betrekken bij het vinden van oplossingen van maatschappelijke vraagstukken.

Een actiegroep is een petitie gestart over een eventueel extra referendum over Europa met nu al meer dan 7000 ondertekeningen. Ze claimen 1000 ondertekeningen per dag.

De webmaster van Petities.nl heeft zelf een petitie gestart tegen 'de aandachtseconomie', naar aanleiding van een betoog in NRC Handelsblad met de titel 'Aandacht koop je niet, aandacht verdien je'

webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema) .

Het schijnt dat bepaalde lokale overheden graag met 'e-petities' willen experimenteren. In plaats van deze, met gemeenschapsgeld betaalde, website daarvoor te gebruiken geeft een nog niet nader te noemen lokale overheid een opdracht aan de Napier University in Edinburgh om een e-petitioning project te ontwikkelen omdat ze expert lijken op het gebied.

Op 11 juni 2007 heeft Carla Obbens de petitie 'Nederland leest een vrouw' met 164 handtekeningen overhandigd aan Paul Mosterd, adjunct-directeur van het CPNB.

Het CPNB heeft grote waardering voor dit initiatief en vindt het belangrijk dat er een brede discussie gevoerd wordt om erkenning van de professionele kwaliteiten van vrouwen te bevorderen.

"Maatschappelijke en politieke organisaties dienen hier hun beleid op aan te passen. Dit geldt niet voor de kunsten, waaronder de literatuur, omdat in deze sector alleen op de kwaliteit van het werk wordt geselecteerd", aldus het CPNB.

De aanleiding voor de petitie is het fenomeen dat literaire prijzen alleen aan mannen toegekend worden.

De stichting Spreeksteen heeft op 31 mei een petitie overhandigd aan Burgemeester Cohen van Amsterdam. In reactie hierop heeft raadslid Eric van der Burg een debat aangevraagd over de vraag "wat vinden wij als gemeenteraad de juiste verhouding tussen openbare orde en vrijheid van meningsuiting?"

Spreeksteen.tv biedt een interessante video van het overhandigen van de petitie. De indiener krijgt als 'inspreker' een tafel, stoel en microfoon op grote afstand van een commissie van raadsleden en krijgt tijdens het agendapunt 'verzoekschriften' een paar minuten om toelichting te geven, waarna de raadsleden nog wat vragen kunnen stellen.