Nieuws

Steeds weer als ik zo’n ‘werklandschap’ zag werd ik erg treurig over de teloorgang van het Nederlandse landschap (’werklandschap’: een eufemistische term die ik nog niet kende, maar deze week las op de website van de projectontwikkelaar die op het land van Trijntje betonkolossen wil neer gaan zetten). Ik begrijp niet waar het voor nodig is, en wie er gebaat is bij het feit dat Nederland geheel dreigt overwoekerd te raken met bedrijventerreinen. Het is allemaal een gevolg van de decentralisering van het ruimtelijke ordeningsbeleid, waardoor gemeenten (en in Amsterdam: stadsdelen), aangespoord door projectontwikkelaars,ongestoord hun gang kunnen gaan in de schaarse groene ruimte die Nederland nog heeft. Het lijkt in Amsterdam, en met name in Amsterdam-West, of sommige stadsdeelbestuurders het idee hebben dat ze pas echt iets betekenen wanneer het ze lukt, vaak ondanks massale protesten van bewoners, weer iets van die schaarse groene ruimte voorgoed te vernietigen door er vaak overbodige bouwprojecten op los te laten. Denk aan de weg door het Rembrandtpark, de geplande bebouwing langs de oevers van de Sloterplas en de vernietiging van het laatste authentieke cultuurlandschap dat Osdorp rijk was: de Lutkemeerpolder. Overal staat bedrijfsruimte leeg, en toch wordt er steeds meer bijgebouwd. Wie heeft daar baat bij? Alleen de projectontwikkelaars. De rand van Osdorp, de overgang van stad naar platteland, is voor een groot gedeelte een voorbeeld van verrommeling bij uitstek. Het lijkt een onvermijdelijk en onstuitbaar proces, maar is het dat wel? Valt er nu echt niets aan te doen? Komt er dan nooit een keer een bestuurder tot inzicht, die de moed heeft om nu eens echt het algemeen belang te dienen en NEE te zeggen tegen de neiging om WEER een bedrijventerrein aan te leggen, of schaarse natuur vrij te geven aan de hoogste bieder?

Het is werkelijk een wonder, maar in dat woekerende gebied aan de rand van Osdorp is NU NOG een prachtige ongerepte plek, waar je een weids uitzicht hebt dat niet verpest wordt door blokkendozen of ‘werklandschappen’. Als je voor Trijntjes boerderij staat kun je tot zo ver het oog reikt uitkijken over akkerland, bomenrijen, bosjes, sloten, velden. Het is NOG prachtig cultuurlandschap, en iedereen die daar ooit geweest is weet hoe bijzonder dat is, juist in die omgeving.

Voor veel bewoners van Osdorp is De Boterbloem een kleine oase waar ze graag vertoeven om bij te tanken. Trijntje ontvangt bijvoorbeeld op haar boerderij met erf, boomgaard, tuin en akkers heel vaak schoolklassen uit de omringende buurten in Osdorp, en de kinderen vinden het heerlijk bij haar op de boerderij, zo vlakbij en toch alsof je opeens middenin het boerenland bent.

Stadskinderen hebben door De Boterbloem de unieke kans kennis te maken met het boerenbedrijf en met de natuur. De Boterbloem is een plek waar kinderen (én volwassenen) uit de stad met eigen ogen kunnen zien hoe groente, fruit, graan en aardappelen groeien, zodat winkelproducten hun “anonimiteit” verliezen.

Prinses Irene kwam deze week nog in de Tweede Kamer vertellen hoe ontzettend belangrijk het is dat juist stadskinderen de kans hebben om natuur te ervaren. Dat kan en dat gebeurt op de Boterbloem. Zet er een bedrijventerrein neer, en die kans is voorgoed verkeken. De Boterbloem is een financieel gezond bedrijf, dat geheel functioneert zonder enige overheidssubsidie. Trijntje biedt op haar boerderij 15 kansarme, kwetsbare Amsterdammers een zinvolle dagbesteding.

Deze mensen zijn bij haar gelukkig en vinden het heerlijk om op de boerderij te werken en zich nuttig te weten. Als de Boterbloem niet meer zou bestaan, zouden zij geen enkele kans maken een baan te verwerven in een van de blokkendozen op het geplande bedrijventerrein. Ze zouden misschien gaan zwerven, of depressief thuis gaan zitten, of wellicht in criminaliteit vervallen met alle ellende voor de maatschappij van dien. De Boterbloem is dus een maatschappelijk zeer relevante organisatie die Amsterdam op allerlei manieren veel toegevoegde waarde biedt.

En er wordt op de Boterbloem ecologisch geboerd. Duurzaamheid en klimaatneutraliteit worden hier zonder enige stimulans of subsidie van de gemeente al jaren uitgedragen en doorleefd. De grond is gifvrij. De polder dateert van 1865 en is jachtgebied voor de vos, de bosuil, de buizerd, kiekendief, sperwer, en de torenvalk. De kievieten en de kluten nestelen in het gebied. Maar ook kleine vogels als de mus, boomklever, roodborst, gele en zwarte kwikstaart en de kleine bonte specht kun je hier zien. Zet er een bedrijventerrein neer, en de hele biodiversiteit is voorgoed verdwenen en die krijg je nooit meer terug.

Stadsdeelbestuurders, komt tot bezinning, wijzig het bestemmingsplan zodat er tot in lengte der dagen, in het belang van alle Amsterdammers, biologische landbouw kan blijven in de Lutkemeerpolder. Vele volgende generaties Amsterdammers en met name Osdorpers zullen jullie zeer dankbaar zijn.

We kunnen niet zeggen in Osdorp moet alles mooi groen blijven en bedrijventerreinen moeten maar ergens anders”.”

In anderhalve week hebben we al 1400 handtekeningen opgehaald TEGEN de plannen van het Dagelijks Bestuur van Stadsdeel Osdorp (950 digitaal op http://deboterbloem.petities.nl en 400 papieren lijsten). En al die mensen willen WEL dat het schaarse groen blijft in Osdorp. Uit de interviews die AT5 in Winkelcentrum Osdorp hield (zie http://www.at5.nl/tv/at5-nieuws/aflevering/2614 ) bleek dat de zgn. ‘zwijgende meerderheid’ in Osdorp en masse TEGEN het bedrijventerrein in de Lutkemeerpolder is. Dit ervoeren wij ook toen we mensen vroegen hun handtekening te zetten: iedereen aan wie we uitlegden wat de plannen van het stadsdeel zijn en wat er daardoor dreigt te verdwijnen tekende!

De komende weken gaan we de handtekeningenactie in Osdorp intensiveren, want we willen in mei 10.000 handtekeningen bij elkaar hebben.

Wie ook handtekeningen wil ophalen kan zich aanmelden via deboterbloem@kpnplanet.nl.

Ik schreef: “Ze beheert veertig hectare, te groot voor servet en te klein voor tafellaken. De gemeente dreigt met bouwplannen en zonder weerstand kan haar bijzondere bouwland over een tijdje een object voor projectontwikkelaars worden”. Hoogendam heeft sindsdien, mede dankzij allerlei hulp, kunnen investeren in het bedrijf en de opstallen en alles leek goed te gaan. Maar nu lijkt de nachtmerrie alsnog werkelijkheid te gaan worden: juist op deze plek plannen de gemeente en het stadsdeel Osdorp een bedrijventerrein - en dat terwijl er in Slotervaart nog voldoende bedrijfsruimte ter beschikking is. Niettemin heeft het dagelijks bestuur (PvdA, GroenLinks, CDA) begin oktober besloten dat De Boterbloem per 31 oktober 2009 moet ophouden te bestaan.

Op 14 oktober was er een gelegenheid tot inspreken, die ik helaas gemist heb. Daarom blijft mij niets anders over dan er hier aandacht aan te besteden. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de genoemde politieke partijen dit milieuonvriendelijke besluit laten bestaan. Er is nog een jaar te gaan, maar de donkere wolken pakken zich al samen.

Hierbij roep ik de deelraad van Osdorp op niet in te stemmen met het besluit en vraag ik de gemeente of die niet moet overwegen dat De Boterbloem voor de hele stad en haar milieu van te veel betekenis is om dit initiatief de keel af te snijden. Wie zit er te wachten op nog een bedrijventerrein? De penningmeester van het stadsdeel? Kom nou!"

"Wij staan als statenleden voor één van de belangrijkste beslissingen uit de geschiedenis van de provinciale politiek.

"Een dergelijke beloning is onacceptabel" vindt Johan Martens, fractievoorzitter van GroenLinks in Provinciale Staten.

"Deze manier van werken, komt dicht in de buurt van omkoping. Essent en RWE proberen op deze manier de gemeenten en provincies onder druk te zetten om in te stemmen met een nieuwe kerncentrale, terwijl er genoeg motieven zijn om dat juist niet te willen. Helaas was de fractie van GroenLinks tijdens de commissievergadering op 15 januari in het provinciehuis de enige fractie die hier bezwaar tegen maakte."

Mocht de verkoop toch doorgaan, dan zullen er acties volgen om consumenten over te halen om hun gas en elektra voortaan bij een groene energieleverancier te kopen.