Gelijk hebben is nog geen gelijk krijgen bij de rechter…
Mijn verzoek aan de rechter om het vonnis van de legbatterijfoto te herroepen leek mij een te behappen risico. Het ergste dat er kon gebeuren is dat ANP bewijs overlegt waaruit blijkt dat ze uit eigen naam schade mocht vorderen. Zo’n bewijs is er wel of niet en dat kost geen uren om dat uit te zoeken. Ik had ingeschat dat ik bij verlies hooguit €1.000,- aan proceskosten kwijt zou zijn.
‘Je denkt nog steeds dat je gaat winnen hè?’ zei mijn gemachtigde toen hij weken later telefonisch een bericht van de advocaat van ANP doorgaf.
Eerlijk gezegd denk ik dat helemaal niet, ik vrees een achterkamertjesvonnis. Publiciteit kan dat voorkomen, dus het petitie-nieuwsbericht is dit keer geheel gewijd aan het opmerkelijke verloop.
De deurwaarder
De eerste deurwaarder die ik benaderde, zaak aangemeld per mail en paar uur later erachteraan gebeld, weigerde de zaak. Na nog 5 belletjes vond ik pas een deurwaarder.
Hollandse Hoogte B.V. bleek uitgeschreven in het handelsregister. Omdat Hollandse Hoogte al voor mijn rechtszaak was samengegaan met ANP gaf ik telefonisch door dat ANP B.V. gedaagd moest worden. Of ik dat per mail wilde bevestigen zei de deurwaarder. Met de wetenschap van nu had ik de deurwaarder uit moeten laten zoeken wie de rechtsopvolger is van Hollandse Hoogte B.V..
Ik had de deurwaarder opdracht gegeven de zaak aan te brengen bij de rechtbank. Omdat mijn gemachtigde aangaf nog steeds geen factuur voor het griffierecht te hebben ontvangen belde ik naar de rechtbank en kwam ik er zo nog net op tijd achter dat het aanbrengen niet gebeurd was.
De advocaat
Vooropgesteld. Voor het eerst in mijn ‘carrière’ dat ik een fatsoenlijke advocaat tref. Wellicht omdat hij in iets anders gespecialiseerd is dan Intellectueel Eigendom ;-).
De advocaat gaf aan dat de verkeerde rechtspersoon is gedaagd en stelde een ‘verzoeningsgesprek’ voor. Ik heb de advocaat vriendelijk bedankt voor de uitnodiging.
Vervolgens gaf de advocaat aan dat ANP zich zal verzetten tegen wijziging van de rechtspersoon en dat ANP inzet op een volledige proceskostenveroordeling. Of ik de procedure niet beter kon intrekken? Dit keer antwoordde ik kort, NEE.
Het verweer van ANP
Als eerste verweer uiteraard dat de verkeerde rechtspersoon is gedaagd. Dat is een onverwachts kadootje. Er blijkt een hele kerstboom te zijn opgetuigd, zoals mijn gemachtigde het prachtig verwoordde. Door Bas van Beek, mijn inziens het brein van de fototrollerij bij ANP. Hopelijk is dat voor de rechter voldoende reden om mijn verzoek de rechtspersoon te wijzigen te honoreren.
Als tweede verweer dat ik te laat ben met herroepen. Daarna het inhoudelijke verweer.
De eis van een volledige proceskostenveroordeling heeft ANP laten vervallen. Een hele geruststelling dat het me geen godsvermogen gaat kosten als de rechter de zaak niet-ontvankelijk verklaart omdat ik de verkeerde rechtspersoon heb gedaagd.
De rechtbank
Ik had mijn repliek (= de reactie op de verweren) al bijna klaar toen er bericht kwam dat de kantonrechter de zaak wil bespreken in een zitting. In deze fase van de procedure is dat ongebruikelijk en ik verzuchtte tegen mijn gemachtigde: “Tentakels ANP zijn lang”. Hij appte terug: “Die van jou zijn plakkerig haha”.
Met een zitting lopen de proceskosten stevig op en het lijkt me zinloos om het geschil inhoudelijk te bespreken als er nog niet geoordeeld is over de twee niet-inhoudelijke verweren van ANP. We hebben een verzoek ingediend om daar eerst uitspraak over te doen. Mocht de rechtbank dat verzoek niet honoreren neem ik het zekere voor het onzekere. Dan trek ik de zaak in en daag de juiste rechtspersoon.
Privatieve lastgevingsovereenkomst
Er kwam nog een onverwachts kadootje voorbij: Een uitspraak met een andere fototrol. De rechter legt helder uit dat als je een recht niet bezit dat je dat recht alleen op eigen naam uit kunt oefenen met een privatieve lastgevingsovereenkomst, art. 7:423 BW. Vertaald naar fotoclaims betekent dat: Een rechthebbende fotograaf moet opdracht gegeven hebben aan de fototrol om te procederen en tegelijkertijd zijn recht op schadevergoeding opgeven. No way dat een fotograaf dat doet.
Ik weet al langere tijd dat als de rechten nog bij de fotograaf liggen dat een fototrol mede namens de fotograaf schadevergoeding moet vorderen. Het overgrote deel van de onredelijke fotoclaims dat ik onder ogen krijg zijn ermee af te wimpelen. In mijn verweren kan ik dat vanaf nu onderbouwen met het wetboek én jurisprudentie.
Van foto’s van ANP weet je niet of ANP ze bezit of beheert. ANP koopt foto’s aan, ANP had in het verleden fotografen in dienst waardoor ANP automatisch de rechten verwierf en freelancers kunnen de rechten overdragen.
Een rechter weet ook niet of een eiser de rechten bezit. En als je het als gedaagde niet betwist komt het als feit vast te staan. Breng je het wel ter sprake en de eiser blijkt de rechten slechts te beheren, dan win je als het goed is. Maar daarvoor moet je dus een dure jurist inschakelen of zelf juridisch onderlegd zijn. Dat maakt een rechtvaardig vonnis onhaalbaar voor de leek. Zo heeft de van ANP winnende gedaagde meer dan €7.000 uitgegeven aan een advocaat en slechts €150,- vergoed gekregen.
In dit kader: Copytrack heeft blijkbaar een nieuwe client, Yay Images, en heeft massaal sommaties verstuurd. Yay Images is een agency waar fotografen hun rechten behouden. De blafmails van Copytrack namens Yay Images kun je dus gerust negeren.
Wordt vervolgd
Ik heb in ieder geval veel zin in een zitting. Ik hoop dat er te zijner tijd wat mensen mee willen zodat ik niet zoals bijna 6 jaar geleden in mijn eentje tegenover 3 gemachtigden van ANP en een geïrriteerde rechter sta. Herstel, bijna in mijn eentje. Mijn man was destijds mee maar die probeerde me over te halen toch maar te schikken omdat hij meende dat de rechter de wet volgde...
Overig nieuws
Strijd mee tegen de fototrollen
Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online! Of steun mijn werk met een financiële bijdrage.
Groet! De petitionaris
Wat is er tot nu toe bereikt?
Met de patiëntervaringen helpen we andere patiënten weer verder. Zo stonden we afgelopen maand op de Nationale Gezondheidsbeurs, waar we drie dagen lang aan één stuk door gesprekken voerden met mensen die moeten overstappen;
De politiek heeft op basis van o.a. onze informatie moties ingediend over kosten, onderzoek en een steunpunt voor patiënten;
De overheid heeft toegezegd geld te geven voor grondig onderzoek naar de gevolgen van het overstappen op andere medicatie, zowel op medisch gebied (bloedwaardenonderzoek) als op sociaal en psychologisch gebied (kwaliteit van leven). Het onderzoeksplan wordt momenteel opgesteld;
Wij zijn met verzekeraars in gesprek over de kansen om onkosten van bloedonderzoek en extra specialistenonderzoek die voor rekening komen van het eigen risico van patiënten te compenseren. Dit is een langdurig en lastig traject. De petitie kan ons hierin ondersteunen. Of dit lukt, is nog niet duidelijk.
Wat moet nog bereikt worden?
Het oprichten van een nationaal steunpunt voor patiënten die moetenswitchen; hierover is SON nog met de overheid in gesprek;
De ontvangst op korte termijn van het rapport van de inspectie IGZ. Wij hebben de patiënten federatie NPCF gevraagd ons hierin te steunen en aan te dringen op snelle rapportage.
SON verwacht binnenkort verder te kunnen informeren over:
Het inspectierapport;
Onze inzet voor onkostenvergoeding.
Wilt u op de hoogte gehouden worden? Laat dan uw mailadres achter op SON Nieuwsbrief.
Nogmaals hartelijk dank voor uw steun!
Rietje Meijer MHD,
Directeur Schildklier Organisatie Nederland
Wellicht heeft u het al gezien. De petitie is naast het Nederlands en Gronings nu ook in het Engels.
Bedoeld voor alle mensen in het buitenland die Groningen een warm hart toedragen. Vergeet dan ook niet de petitie zo breed mogelijk te delen! Dank!
Vanaf vandaag kan iedereen die het gaaf vindt als er een Vliegende Vrouwen pad in de Groenzoom komt, de petitie ondertekenen. Deze wordt vervolgens overhandigd aan de gemeente Lansingerland en Pijnacker-Nootdorp.
Dank jullie wel!
College van B en W van de gemeente Den Haag t.a.v. de wethouders Revis en Klein en projectleider Van Woensel Stadhuis Spui 70 2511 BT Den Haag
Den Haag, 22 februari 2017
Inzake: Vaststelling Planuitwerkingskader (“PUK”) Eventuele Uitbreiding Madurodam
Geacht College,
Namens de bewonersgroep Wagenaarweg / Nieuwe Parklaan willen wij hierbij nogmaals onze bijzondere erkentelijkheid uitspreken voor het door de gemeente organiseren van de informatie-avond op 20 februari j.l.
inzake het dossier uitbreiding Madurodam. Dit is de eerste keer in dit proces dat de direct belanghebbenden zijn uitgenodigd voor een meer diepgaande dialoog met de gemeente. Wij realiseren ons dat de gemeente van haar normale procedure is afgeweken en dat zij daarmee onontgonnen terrein heeft betreden.
De avond is zeer informatief gebleken. Echter, deze informatie heeft ons tevens ernstig verontrust. Hieronder zetten wij ons belangrijkste zorgen op een rij.
Het PUK neemt het uitbreidingsplan Madurodam als uitgangspunt terwijl de uitbreiding zelf getoetst zou moeten worden Wij constateren dat er sprake is van een aantal weeffouten in de procedure van het opstellen van de PUK. Allereerst is het hoogst bevreemdend, en dat is tijdens de avond door het publiek meerdere malen aangegeven, dat de PUK het door Madurodam ingediende plan als uitgangspunt neemt. Dat betekent de facto dat de uitbreiding ‘an sich’ door de gemeente is geaccepteerd en dat alleen de uitwerking van die uitbreiding getoetst wordt aan een aantal voorwaarden (waaronder de voorwaarden opgesteld door wethouder Revis). Terwijl het juist belangrijk is om de uitbreiding ZELF te toetsen. De uitkomst van die toetsing moet kunnen zijn dat de uitbreiding ZELF niet aan de voorwaarden voldoet en daarmee niet gerealiseerd mag/kan worden (daar zijn wij zoals de gemeente weet van overtuigd zoals uit eerdere communicatie met de gemeente blijkt). Een vraag of de toetsing kan leiden tot een PUK waarin geen uitbreiding van de locatie is opgenomen, kon door vertegenwoordigers van de gemeente tijdens de bijeenkomst niet beantwoord worden. Door dit uitgangspunt te kiezen zal er altijd schade zijn aan de natuur zonder dat daar noodzaak toe is. Dat is in onze ogen geen zorgvuldig bestuur.
De Business case wordt pas opgesteld en getoetst als de PUK is vastgesteld; dat leidt tot suboptimale uitkomsten Daarnaast mag van een gemeente, die het groenbeleid volgens eigen zeggen hoog in het vaandel heeft staan, verwacht worden dat bij een verzoek tot uitbreiding ten principale wordt uitgegaan van het behoud van het groen. Wij brengen u in herinnering dat het huidige plan van uitbreiding (7.000 m2) nog steeds veel groter is dan de omstreden en als moeizaam compromis bereikte 4.200 m2 van het achter Madurodam gelegen stuk duinbos van 1992. De belangrijkste vraag zou moeten luiden: “Waarom is die uitbreiding nu nodig?” We hebben geconstateerd dat deze vraag geen rol speelt bij de gemeente. Om deze vraag te beantwoorden is uiteraard een gedegen businessplan en analyse nodig. Dit plan en deze analyse zou door de gemeente kritisch moeten worden beoordeeld, waarbij het behoud van het groen voorop moet staan. Wat blijkt? Dat plan is er helemaal niet! Sterker, er wordt eerst een PUK vastgesteld, en pas daarna wordt een businesscase op haalbaarheid beoordeeld. Dat is ons inziens de verkeerde volgorde. Je kunt een private partij niet een stuk gemeenschapsgrond ter beschikking geven zonder je er terdege van gewist te hebben dat er een goed en doorwrocht plan aan ten grondslag ligt. Madurodam zelf is kennelijk ook niet zeker van de haalbaarheid gezien de recent aangebrachte fasering van de uitbreiding over een periode van (meer dan) 10 jaar, te beginnen bij de bouw van de muur op het Olifantenpad, het meest westelijke punt van het plan. Erger nog, dit leidt zeer waarschijnlijk tot een sub optimale uitkomst. Het is immers veel eenvoudiger om een sluitende business case te maken op een groter stuk grond. Terwijl er op eigen terrein van Madurodam duizenden vierkante meters te realiseren zijn zonder boskap (bijvoorbeeld vanaf de huidige dynamische hal achterlangs de ruimten van de loodsen en het parkeerterrein tot aan het dijklichaam); de mogelijkheden om ondergronds te gaan nog daargelaten, wat voor de audiovisuele bestemming van de te bouwen ruimtes een uitermate logische keuze zou zijn.
De toepassing van het toetsingskader (wethouder Revis) staat ernstig onder druk; voorwaarden worden niet (consistent) gehanteerd Een derde zorgpunt betreft de toepassing van het toetsingskader. Wethouder Revis heeft een viertal heldere criteria opgesteld (kwaliteit en kwantiteit van het groen, publieke toegankelijkheid, impact op infrastructuur en betrokkenheid omgeving business case). In de opstelling van de PUK volgens het plan van Madurodam heeft de gemeente bij monde van haar opsteller de heer Frank Hornis al vastgesteld dat er van publieke toegankelijkheid geen sprake is en kan zijn. Hoewel dit op zich al reden is om de uitbreiding te verwerpen, is deze voorwaarde kennelijk reeds terzijde geschoven. Daarnaast constateren wij dat de gemeente, door uit te gaan van het plan van Madurodam, bij voorbaat instemt met de kap van een zeer groot aantal bomen en er kennelijk van uitgaat dat de kwaliteit en kwantiteit van het groen desondanks nog te waarborgen is. Hoe, als voorbeeld, struiken op het dak van een paviljoen en plantenbakken op het voorplein zeventig jaar oude bomen gaan compenseren is ons vooralsnog een raadsel. We hebben eerder al geconstateerd dat er in deze fase geen business case is (die moet nog worden opgesteld) en dat dus aan een tweede voorwaarde niet is voldaan. En over de infrastructuur (en de huidige parkeerproblemen in de buurt en de Verhuël weg) hebben we nog niets vernomen. Onze zorg is, en het heeft er alle schijn van, dat in het PUK de door wethouder Revis opgestelde voorwaarden zodanig geplooid of zelfs verworpen gaan worden dat de uitbreiding uiteindelijk acceptabel zal blijken te zijn.
Het PUK gaat voorbij aan het historisch en juridisch kader; de uitbreiding is o.a. in strijd met de beheersverordening, het bestemmingplan en de aanwijzing Rijks Beschermd Stadsgezicht Een vierde zorgpunt is dat in het PUK geen enkele aandacht lijkt te worden besteed aan het historisch en juridisch kader. We verwijzen onder andere naar ons eerdere schrijven d.d. 18 januari j.l.. Zonder limitatief te zijn, stellen wij vast dat het plan in strijd is met: • De overeenkomst bij de laatste uitbreiding van Madurodam in 1991 dat dit de laatste uitbreiding zou zijn; • Het bestemmingsplan en de beheersverordening; deze is recent in 2013 nog vastgesteld omdat er geen veranderingsplannen voor de eerstkomende tien jaar waren; • Rijks Beschermd Stadsgezicht (het uiterlijk en aangezicht wordt wel degelijk aangetast, bijvoorbeeld door grote lampen in het bos, een gat in de noord wal als inrit, etc.); • Stedelijke Groene Hoofdstructuur (besluit januari 2017!); • De vier eerder genoemde randvoorwaarden van wethouder Revis
De uitwerking van de uitbreiding is zeer discutabel Een laatste zorg is de huidige uitwerking van de uitbreiding. Hieronder volgt een niet limitatieve opsomming welke op geen enkele wijze mag worden geïnterpreteerd als limitatieve voorwaarden onder welke een uitbreiding acceptabel zou zijn: • Het huidige bos dient als filter van de forse geluidshinder en fijnstof van het verkeer op het Hubertusviaduct / Telderstrace en de lichthinder van Madurodam (’s-nachts felle lampen in het bos). Door 7.000m2 bos te kappen vermindert die filterfunctie aanzienlijk en zal het geluid en licht tot in het Westbroekpark te horen en zien zijn; • De strook bos tussen Haringkade / Telderstrace en Madurodam is zodanig uitgedund dat het bos niet langer een zichtfilter is. In plaats van bebouwing in een bos zal er sprake zijn van bomen voor bebouwing; • De hoogte van de voorgestelde muren en de ecowallen is enorm; tot 4 meter hoog (2,5 meter ecowal plus nog 1,5 meter) bovenop de noordwal en de zuidwal. Langs het Olifantenpad kan de massieve afscheiding nog hoger worden, tot 5 a 6 meter; de bebouwing is niet verdiept genoeg of te hoog; • De keuze voor een ecowal doet geen recht aan het glooiend reliëf en de historische waarde van het landschap; • De PUK gaat uit van het behoud van de buitenzijde van de duinen (noord- en zuidwal), dus dreigen ook de op de wal aanwezige bomen te sneuvelen; • Madurodam had aan de door Madurodam zelf uitgezochte gesprekspartners toegezegd dat de ecowal zeker drie meter van de nieuwe buitengrenzen verwijderd zou blijven; in de ideeën over de PUK is daarvan niets terug te vinden; • De personeel / leveranciersingang is verplaatst; de noordwal lijkt toch te worden afgegraven en er ontstaat een groot visueel gat; • Horeca zal richting Haringkade verplaatst worden wat leidt tot verder toenemende geluidshinder; • Gefaseerde uitvoering over meer dan tien jaar leidt tot een lange periode van bouwoverlast; dit brengt tevens het risico van een achteraf te grote boskap met zich mee.
We mogen in deze tijd waarin de noodzaak van duurzaamheid en behoud van natuur, zeker in steden, alom geaccepteerd is, een uitermate kritische opstelling van de gemeente verwachten. We moeten elkaar dwingen creatief te zijn met de ruimte en technologische mogelijkheden die we hebben zonder de natuur (verder) aan te tasten. Deze kritische opstelling is te meer opportuun omdat het grond van de gemeente en gemeenschap betreft. We moeten helaas constateren dat Madurodam de gemakkelijke weg heeft gekozen en de gemeente Madurodam daarin lijkt te faciliteren.
Wij doen nogmaals een klemmend beroep op de gemeente, mede namens meer dan 2.500 ondertekenaars van de petitie, om in het kader van de leefbaarheid van de stad en het behoud van de schaarse natuur de uitbreidingsplannen van Madurodam streng te toetsen aan de reeds gestelde voorwaarden. Door het plan als uitgangspunt voor de PUK te nemen bewijst de gemeente de gemeenschap een slechte dienst en gaat u voorbij aan de mogelijkheid een creatieve oplossing op het huidige terrein te faciliteren waarbij natuur en Madurodam hand in hand gaan.
Hoogachtend,
Bewonersgroep Stop Boskap Madurodam
Kopie van deze brief zonden wij ook aan de leden van de Commissie Ruimte
Helaas heeft de motie voor een parlementaire enquête gaswinning het niet gehaald in de oude setting van de Tweede kamer. Maar dat houd niet in dat we bij de pakken neer gaan zitten.
In Maart zijn er verkiezingen en dan ziet het er gunstiger uit om een meerderheid te behalen. Dus blijven delen en ondertekenen. De waarheid moet op tafel komen. www.pegaswinning.nl
Bewoners van de Riekerweg in Nieuw-West willen dat er cameratoezicht komt op het parkeerterrein daar. Ze hebben al jarenlang last van hangjongeren, vandalisme en vernielingen en zijn het dan ook meer dan zat.
Bij lekker weer zijn de problemen het ergst, maar lees verder op AT5.nl.
En weer zijn er ineens 700 handtekeningen weg. We hadden er sinds deze petitie open is 5000 handtekeningen kunnen hebben maar zodra ze op de 3000 komen dan word het weer gezet naar net over de 2000 en zo blijft het alsof er heel weinig handtekeningen binnen komen je ziet wel de mensen staan die ondertekend hadden maar de optelling daar word steeds aan gesleuteld.
maar houd moed en blijf vertrouwen op de PVV.
Geweldig! In minder dan 48 uur hebben wij al bijna 5000 handtekeningen ontvangen! Bedankt voor het tekenen en daarnaast de vraag of jullie de petitie willen blijven delen met andere hondenliefhebbers, -professionals en bezorgde baasjes! Samen staan we sterk!
Wij zijn tevens te volgen via de Facebookpagina "Diervriendelijk beleid voor hoogrisico-hondenrassen".