De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Inmiddels zijn we 2 jaar en 3 maanden verder en in die tijd heeft de gemeenteraad in oktober 2022 een ontwerp omgevingsvergunning gepubliceerd. Daarop mochten zienswijzen worden ingediend, dat is 151 maal gedaan.
15 maanden na indiening van de zienswijzen is op 25 januari door B&W besloten om het op details aangepaste bestemmingsplan voor te leggen aan de gemeenteraad (5 maart).
Het oorspronkelijke plan van de 3 torens is gelijk gebleven, met dien verstande dat er nog 18 wooneenheden zijn toegevoegd en dat er minder woningen voor sociale koop beschikbaar komen. Dit om het plan te kunnen bekostigen, schatting 35 miljoen.
Voor 25 miljoen kunnen er binnen het huidige bestemmingsplan ongeveer 180 wooneenheden worden gebouwd, met meer mogelijkheden voor sociale huur en koop. Dat is, of beter gezegd was, een meermaals uitgesproken en door de raad geaccordeerd speerpunt van de coalitie, maar kennelijk is dat dus toch niet zo belangrijk.
Het belangrijkste argument om over te gaan op deze torens was het behouden van de vrije doorkijk. Maar nu blijkt dat de half verdiepte parkeergarage van 135 cm boven het maaiveld nog eens met 80 cm wordt opgehoogd, voor de beplanting van struiken en bomen voor windbreking. Vanaf de van Grobbendoncklaan kijk je dus straks aan tegen een meer dan 2,50 of 3 meter hoge wal inclusief beplanting. Hoezo is een doorkijk belangrijk?
Op 5 februari hebben wij en enkele andere belanghebbenden ingesproken in de gemeenteraad. Onder andere zijn bovenstaande argumenten benoemd. Het bleek dat er interesse is in en begrip voor onze standpunten, maar dat kwam helaas niet van de coalitiepartijen. Die hielden elkaar stevig vast. De oppositiepartijen daarentegen lieten zich van hun goede kant zien.
De gemeente heeft er in 2016 zelf voor gekozen om het woontoren-plan uit te werken en het bestemmingsplan te wijzigen. Was dat niet zo geweest hadden die woningen er al enkele jaren gestaan.
Op 5 maart beslist de gemeenteraad of het bestemmingsplan ingediend wordt. Afhankelijk van de uitslag van deze stemming beraden wij ons op vervolgstappen.
Stress, stress en nog eens stress voor Adri (57) en Conny (51), want ze moeten weg: ‘We hadden hier samen oud willen worden’
Het hangt als een zwaard van Damocles boven hun hoofd: Adri en Conny Verhoeven moeten weg met hun zorgboerderij annex paardenmelkerij in Sprang-Capelle. Zo niet, dan worden ze onteigend.
En dus zoeken ze een andere stek.
De toekomst van de zorgboerderij van Adri en Conny Verhoeven in Sprang-Capelle staat op losse schroeven door natuurontwikkeling. De familie had nog hoop, alleen zijn de kaarten nu anders geschut: "Van vrijwilligheid is geen sprake meer, voor schadeloosstelling ontbreekt het geld", aldus het stel.
Steun ook deze petitie:
https://petities.nl/petitions/stop-grootschalige-bomenkap-een-ander-en-duurzamer-natuurbeleid?locale=nl.
Steun het burgerinitiatief vanaf nu via vertrouwenterug.nl.
Het bezwaarschrift tegen de “Tijdelijke aanwijzing” is pas zaterdag 3 februari (na een dwangsom procedure onzerzijds) beantwoord en “Kennelijk niet ontvankelijk verklaard”. Men neemt het daarmee niet verder in behandeling daar het geen “schriftelijk besluit” zou zijn! Het “definitieve” aanwijzingsbesluit, welke nu in voorbereiding is zal dan ook nu onze focus krijgen.
Hoe de gemeente omgaat met de belangen van petitieondertekenaars blijkt uit het gegeven dat de burgemeester 1 dag voor de (aangekondigde) petitieoverhandiging al een vergunning aan de Carnavalsvereniging heeft afgegeven (Geen probleem natuurlijk, wij zijn niet tegen Carnaval alleen niet op deze plek!).
Geconstateerd moet worden dat vele potentiële bezoekers van het carnaval niet blij zijn met de aanwijzing van het terrein bij de watertoren. Ook binnen de carnavalsvereniging zelf zijn veel tegengeluiden te horen, maar de gemeente gaf geen andere keuze meer: De gemeente wil koste wat kost bewijzen dat dit wel op deze locatie kan zelfs zonder akoestisch onderzoek. Dit alles eveneens zonder enige participatie en/of draagkracht van omwonenden. Inmiddels heeft B&W -kennelijk nog zonder verleende omgevingsvergunning- 4000m2 vervuilde grond laten storten en “walst” letterlijk door; de tenten staan er al en de weerstand groeit.
Geluid: Ondanks dat het evenemententerrein binnen de kern Zaltbommel ligt -en naast o.a. drie kinderrijke woonwijken- geeft de vergunning aan dat de carnavalsvereniging vijf dagen lang tot 01.00 uur in de nacht muziek mogen produceren tot 85Db-C gemeten op de gevel en 50Db-A binnen (in de woning). Ondanks deze vergunningseis kan toch onduldbare geluidsoverlast ontstaan en kunnen omwonenden geluidsoverlast ervaren.
Melding Indien u overlast ondervindt, kunt u dit melden bij de Politie (0900-8844) en/of de gemeente (140418, geluidsband zonder reactie). Beter is het te mailen naar: info@zaltbommel.nl of op de gemeente website een melding te doen, ga naar: “Melding doen Zaltbommel”. Wilt u direct iemand spreken met verzoek tot handhaving, belt u dan naar de Milieudienst Gelderland: 026-3771800 (24/7 bereikbaar) en/of meldt uw klacht bij info@odrivierenland.nl. Indien u een email verstuurt, naar welke instantie dan ook, stuurt u dan ook een afschrift / CC naar de petitie commissie: geluidshinder@yahoo.com Op deze manier kan het comité deels een overzicht verkrijgen van het aantal meldingen, hetgeen later van juridisch belang kan zijn. U kunt dit elke dag doen dat u overlast ondervindt.
Hoe verder Inmiddels hebben we kennis genomen van een drietal bezwaarschriften tegen de (geluidsoverlast) m.b.t. de vergunning van het Carnaval en twee handhavingsverzoeken m.b.t. het bestemmingsplan. De eerste geluidsoverlast klacht gedurende de opbouw is al gemeld, alsmede sluiten meer mensen aan om actief bij te dragen aan het stoppen van deze aanwijzing. Dat er nog meer bezwaarschriften komen ligt voor de hand, een logisch gevolg i.v.m. de rust in de woonwijken en een geschiktere plek voor evenementen.
Indien u een mail stuur naar willemantonluwe@yahoo.com kunnen we u ook via de mail op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen. Natuurlijk kunt u ook hier regelmatig onze updates volgen. De petitie commissie.
Morgen, op 6 februari 2024, 13.30 biedt stichting Human Rights in Finance.EU namens ruim 14.700 individuele ondertekenaars een petitie aan de Tweede Kamer aan over het recht op een betaalrekening/betaaldiensten en de noodzaak minder intensieve witwasmonitoring te doen. Maar we doen dat niet alleen, want mensenrechten in het financieel verkeer raken iedereen!
De organisaties die met HRIF.EU de petitie onderschrijven en zullen aanbieden zijn achtereenvolgens de Stichting Privacy First, Stichting Donateursbelangen, Vereniging Partin (Particulier Initiatief, ook wel bekend van de brandbrieven over de bankrekeningproblematiek aan Kaag), de stichting Goed (Grenzeloos onder één Dak), de Vereniging Belangenbehartiging Nederlands Gepensioneerden, de Stichting Nederlanders buiten Nederland, de Vereniging Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk, de Verenigde Bitcoinbedrijven Nederland en de Nederlandse Accidental American Group.
Deze brede steun toont het belang van de petitie.
In dit bijna cash-loze tijdperk dat aanbreekt, is het hard nodig is om de meest fundamentele kenmerken van contant geld ook digitaal te behouden. Want wil je in deze digitale tijd je mensenrechten uitoefenen: je recht op huisvesting, je recht op zorg, je recht op onderwijs, je recht op vrije beroepskeuze en je recht op vrijheid van ondernemen, dan gaat je dat met contant geld niet meer lukken.
Personen en organisaties moeten dus wel een bankrekening hebben (of als organisatie: digitale kassadiensten kunnen verkrijgen) om te betalen en te ontvangen en je mensenrechten te realiseren. Het is een randvoorwaarde om mee te kunnen doen in de samenleving. Want welke school laat zich nog betalen met cash? Welke zorginstelling doet dat? Welke huisbaas? Welke notaris? Het kunnen uitoefenen van je mensenrechten vergt simpelweg toegang tot bank/betaaldiensten. Dat is een randvoorwaarde.
In de digitale omgeving moeten we dus de belangrijkste mensenrechtelijke kenmerken van contant geld zien te beschermen. De fundamentele mensenrechten die feitelijk óók door contant geld gewaarborgd worden zijn: - eenvoud, bereik en beschikbaarheid: contant geld werkt zonder stroom en is altijd en voor iedereen te gebruiken, - inclusiviteit: iedereen van jong tot oud kan contant geld gebruiken zonder eerst daarvoor examens of vragenlijsten van een instelling te hoeven doorlopen en aan allerlei voorwaarden te voldoen, - non-discriminatie: het doet er niet toe welke nationaliteit je hebt, welke etniciteit, welke beroep of in welke bedrijfstak je zit of waar je je toevallig bevindt, de betaling kan gewoon doorgaan zonder openlijk, verborgen of geautomatiseerd onderscheid op zogenaamde 'risico-kenmerken' - anonimiteit: er worden geen betaalgegevens geregistreerd tijdens de betaling, - afwezigheid van massa-surveillance: er is geen geautomatiseerde of digitale manier om elke betaling met contant geld te registreren en monitoren en beoordelen op risico-factoren.
Naast het recht op een betaalrekening is ook belangrijk dat we de andere mensenrechtelijke kenmerken goed in het oog houden. Want de realiteit van dit moment is dat het betalingsverkeer in Nederland uitgemond is in een massasurveillance van klanten en overmatige eisen rond witwasmonitoring. Klanten worden daarbij om de haverklap lastig gevallen omdat we in Nederland consequent veel te veel doen en veel meer dan de Europese wetgever wil.
Alleen al in 2022 doen we met ruim 1,89 miljoen meldingen ongebruikelijke transacties, één melding op de negen Nederlanders ! Dat is in internationaal verband bizar hoog en hoort, als we hetzelfde doen als buitenlanden zo ongeveer op 33.000 meldingen verdachte transacties per jaar te liggen. En zo kunnen we als HRIF.EU nog veel meer voorbeelden uit de praktijk geven.
HRIF.EU bepleit een fundamenteel andere en aanvullende kijkwijze op het economisch transactieverkeer. Een kijkwijze waarin, juist vanwege de mensenrechten, het recht op betalingsverkeer en uitvoering van betaaldiensten categorisch in de wet is vastgelegd. Want iedereen heeft het recht om ongestoord digitaal te kunnen gaan betalen en ontvangen voor huis, zorg, opleiding, beroep en zonder dat zijn/haar financieel briefgeheim daarbij geschonden wordt!
Beste ondertekenaar,
Inmiddels is de datum dat we de petitie mogen aanbieden aan de commissie defensie van de tweede kamer bekend.
13 februari zal de petitie worden aangeboden om 13:45.
Mocht u dit bericht lezen, maar geen ondertekenaar zijn. Dit is nog steeds mogelijk en zinvol tot deze datum!.