De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Bijsluiter bij operatie? http://yessicawijchers.nl/2013/01/bijsluiter-bij-operatie/ Posted by Yessica on jan 29, 2013 in Expertise | 0 comments 14 januari dit jaar is Tros Radar, op initiatief van Maria Smit, met medewerking van prof. Maurits Barendrecht, een burgerinitiatief begonnen.
Het idee luidt als volgt: Bij iedere operatie zou een bijsluiter moeten zitten. Een volledige beschrijving van de ingreep en de risicos die eraan kleven, duidelijk verwoord en die de patiënt rustig thuis kan nalezen en eventueel daarna met de arts nog kan bespreken en daarna ondertekenen. Tegenwoordig krijg je van je behandelend arts meestal alleen een mondelinge toelichting over de ingreep. Dit blijft de patiënten niet altijd even goed bij, of de arts vergeet belangrijke dingen te vertellen. Wanneer er iets mis gaat is het moeilijk te achterhalen of de risicos goed zijn besproken. De bijsluiter zou deze miscommunicatie moeten voorkomen, een bescherming naar twee kanten dus. In de bijsluiter zou onder andere moeten komen te staan, wat de risicos zijn van de ingreep, welke type producten er gebruikt worden, hoelang de ingreep al wordt toegepast, de Nederlandse en indien beschikbaar de internationale naam van de ingreep of behandeling en het eventuele medische hulpmiddel. Voor een burgerinitiatief moeten er minstens 40.000 ondertekeningen zijn. Binnen 24 uur was dit aantal al bereikt. Dit maakt wel duidelijk dat men het in Nederland echt belangrijk vindt om goed te worden voorgelicht, vooral als het je eigen gezondheid betreft. Hoe hoog de teller nu staat is niet bekend, maar het is wel duidelijk dat de tweede kamer deze kwestie moet gaan behandelen. Ben jij een voorstander van de bijsluiter, teken dan hier het burgerinitiatief.
http://www.compriz.nl/nieuws/149 Compriz reageert op burgerinitiatief verplichting schriftelijke informatie In samenwerking met Tros Radar heeft oud-patiënte Maria Smit half februari een burgerinitiatief aangeboden aan de Tweede Kamer, waarin ze samen met circa 48.000 anderen pleit voor verplichte uitreiking van schriftelijk voorlichtingsmateriaal bij alle onderzoeken en ingrepen. Als het burgerinitiatief voldoet aan de voorwaarden, komt het op de agenda van de Tweede Kamer en kan bij voldoende steun leiden tot een wetswijziging. Zoals bekend is het nu zo dat artsen en andere zorgverleners op grond van het principe van informed consent in de WGBO verplicht zijn om patiënten mondeling compleet en begrijpelijk te informeren over een ingreep - inclusief de eventuele risicos - en alleen als de patiënt daar om vraagt, ook schriftelijk.
Desondanks is uitreiking van folders over ingrepen, verwijzing naar voorlichting op de website en/of andere aanvullende informatie sinds de invoering van de WGBO halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw, gemeengoed geworden in ziekenhuizen. Uiteraard om tegemoet te komen aan de begrijpelijke behoefte van patiënten en cliënten om alle ins en outs, inclusief eventuele kleine en grotere risicos van een ingreep, rustig te kunnen nalezen. Maar ook vanuit de wetenschap dat ondersteuning van de mondelinge voorlichting onontbeerlijk is voor de kwaliteit van voorlichting en begeleiding, de arts-patiëntrelatie en therapietrouw. Kortom voor de kwaliteit van zorg in het algemeen. Mary de Weerd, voorzitter van Compriz, kan lichte verbazing over de ophef dan ook niet verhullen, maar neemt wel alle signalen serieus. Niet voor niets voelt een grote groep zich kennelijk gehoord door het burgerinitiatief dat het vereiste minimumaantal van 40.000 steunbetuigingen binnen vierentwintig uur verzamelde, zo bericht Radar. Maar ik ben ook enigszins verbaasd omdat ziekenhuizen zich al jarenlang inspannen voor ondersteuning van de mondelinge voorlichting en begeleiding. Met folders, via de eigen website, recent de patiëntportalen en andere e-Healthtoepassingen, enzovoort. Het is zeker geen onontgonnen terrein. Integendeel. Daar komt nog bij dat uitreiking van folders niet per definitie de oplossing is voor het compleet informeren van patiënten. Was het maar zo eenvoudig. Wat dat betreft sluit ik me aan bij het betoog van jurist Jilles Heringa op Discura.nl. Want wat te denken van het verschil in risicos van een ingreep per patiënt, iets wat niet in een standaardfolder te vervatten is. En het verschil ook in informatiebehoefte per patiënt. En tot slot het verschil in vaardigheden van patiënten om op basis van de aangeboden informatie persoonlijke keuzes te maken. Hoe dan ook is dat juist hetgeen waar artsen, zorgverleners en (patiënten)communicatieprofessionals van zorginstellingen met een mix van voorlichtingsmiddelen zo goed mogelijk op in proberen te spelen. Waar relevant met een standaardfolder. Maar nogmaals, we volgen de eventuele behandeling van het burgerinitiatief in de Tweede Kamer met belangstelling, dat spreekt voor zich. (AH)
http://nos.nl/artikel/502567-spoedoverleg-over-melkpoeder.html.
Kort artikel in De Kaap dd 2 mei MAARN- D66 heeft in de commisievergadering Bestuur en Middelen de 'terassenkwestie' geagendeerd. Hoewel de gemeente hecht aan een voor heel de gemeente geldende richtlijn zal dorpsgericht maatwerk mogelijk zijn.
Met de ondernemers in Maarn zal in onderling overleg tot een oplossing gekomen worden. Teken nu voor een leefbaar Maarn! http://maarnleefbaar.petities.nl/
UTRECHTSE HEUVELRUG - D66 in de Utrechtse Heuvelrug ergert zich aan de hoeveelheid regeltjes voor terrassen. De gemeente heeft het beleid aangescherpt, met name voor zitjes bij winkels.
Zo mogen ondernemingen die geen etenswaar verkopen niet langer stoelen buiten zetten.Raadslid Prakke van D66 vindt dat een vorm van betutteling en begrijpt niet waarom het gemeentehuis zich bemoeit met bijvoorbeeld het serveren van een kopje koffie bij een boekwinkel in Maarn. "Je moet dat juist vrij laten en de ondernemers ruimte geven", zegt hij.Het D66-raadslid wil dat dorpsraden en ondernemers voortaan zelf bepalen hoe ze de opstelling van de terrassen regelen.De gemeente zegt dat de nieuwe regels tot stand zijn gekomen in nauw overleg met de horecaondernemers. De regels worden over een jaar geëvalueerd, schrijft de gemeente aan de D66-fractie. Teken nu voor een leefbaar Maarn! http://maarnleefbaar.petities.nl/
In het holst van de koninginnenacht werd het Gedenk-PLUS-teken geplaatst bij de dodenakker van Maarn. Gisteren werd met inwoners kort stil gestaan bij het gemis van een leefbaar centrum en de wens Maarn weer een kloppend hart te geven, in ieder geval door terugkomst van de PLUS. Het gedenkteken biedt eenieder de mogelijkheid, nog meer bloemetjes te plaatsen en een condoléancekaart aan het hek te hangen, zo mogelijk met ideeën aan het adres van de gemeente Utrechtse Heuvelrug om het centrum te laten herleven. Hoe meer zielen er voorts mee tekenen op url http://maarnleefbaar.petities.nl , hoe beter de urgentie tot wederopstanding van een levendig centrum onder de aandacht komt.
De petitie zal binnen afzienbare tijd op originele wijze aan de gemeente Utrechtse Heuvelrug worden gepresenteerd.
Vandaag organiseert een bekende Maarnse kunstenaar een bijzondere actie om afscheid te nemen van onze eens zo levendige dorpskern. Met de hoop er daarna weer leven aan te geven natuurlijk! Onderstaand de uitnodiging om bij deze bijzondere actie aanwezig te zijn: Op Koninginnedag kleurt ons dorp oranje, maar geven we er ook een paars randje aan.
U wordt uitgenodigd, na de balkonscène in Amsterdam (op tv) en nog vóór de aubade met alle inwoners van maarn en maarsbergen kort te herdenken dat we ooit een leefbaar centrum hadden. Met elkaar doen we op ludieke wijze een serieuze oproep aan de gemeente Utrechtse Heuvelrug om verantwoordelijkheid te nemen voor het herrijzen van een levendig centrum. Welkom in Maarn Centrum op het PLUS-punt bij het 5 mei plein om 11.00 uur! RTV Utrecht, het AD en onze lokale pers zijn uitgenodigd om onze oproep in beeld en woord vast te leggen. Komt allen en breng een wit zakdoekje mee om massaal een traantje weg te pinken bij het verdriet van Maarn. Hoort, zegt/schrijft het voort! Teken nu voor een leefbaar Maarn! http://maarnleefbaar.petities.nl/
Op 29 april gingen mijn man, mijn dochter en ik naar de binnenstad. Na een leuk optreden van een van de bands op de nach (mister en mississippi) besloten we een bezoekje aan de kermis te brengen, onderweg kochten we 2 biertjes en een flesje water voor onze dochter van acht.
We waren acht euro kwijt! Het flesje water nodig en was alleen al drie euro!!! Goed ons geld was op en geen mogelijkheid om even ergens te pinnen. Welgeteld hadden we nog veertig cent. Teleurgesteld liepen we op de kermis, alles was zo duur. Maar ach dat was de kermis. Mijn dochter moest plassen en gelukkig was er een toilet dichtbij, ze moest nodig en ging snel naar binnen. Wij moesten niet en wachtte geduldig buiten. Ze kwam na het toilet bezoek naar ons toe en zei dat ze moest betalen voor het plassen en het was maar liefst één euro!? Wij vertelden dat we dat niet op zak hadden en we wilde door lopen, een vrouw van de toiletten ging voor ons staan en pakte de knuffel hardhandig van mijn dochter af, waarna zij in huilen uitbarstte. Ik vroeg de knuffel terug en ze zei:"eerst betalen". Ik nam natuurlijk geen genoegen hiermee en probeerde deze terug te bemachtigen. Dit ging vrij hardhandig en er moest beveiliging en politie aan te pas komen. Ik was verbaast van deze daad en woedend, en het duurde even voordat ik besefte dat ik in het nadeel was en door de politie als dader werd gezien. Ik probeerde zo goed mogelijk mijn dochter te troosten en had gelukkig haar knuffel terug, kinderen zijn altijd de dupe van de verkeerde daden van volwassenen. Ik heb er ook spijt dat ik niet heb opgelet of ze moest betalen of niet en hoeveel. Ik vind het belachelijk dat kinderen moeten betalen voor een lichamelijk iets waar ze niets aan kunnen doen,moet ze dan in haar broek plassen onderweg naar huis? Ik was daar niet eens zelf gaan plassen voor één euro en was op zoek gegaan naar iets goedkopers. En dan nog iets, mannen kunnen overal in stad gratis plassen in her en der opgestelde plasbakken, waarom moeten vrouwen en kinderen dan betalen? Ik heb nooit er een probleem van gemaakt om te betalen voor toilet bezoek en heb altijd netjes betaald, maar dit is absurd. Er wordt geen geld verdient over de rug van een onschuldig kind! Nu heb je de moeite genomen om dit te lezen, mijn dank hiervoor. Maar teken, en ik ben je eeuwig dankbaar.