De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Het gaat goed steeds meer mensen ondertekenen de petitie tegen het schiereiland in het veerse meer. We gaan straks over de 2000 heen.
Op dit moment ben ik druk bezig met Twitteren over de informatie die ik gehaald heb uit de raadstukken van de gemeenteraad Noord-Beveland. Ik heb de politiek ingeschakeld om actie te ondernemen en ik heb ze ook vragen gesteld. Aanstaande donderdag is de raadsvergadering en woensdagavond ga ik naar een bijeenkomst van de ZMf in Middelburg. Ik zal mij inzetten om jullie protest te verzilveren, dus blijf mensen vragen om te tekenen
04-11-2016. Geschrokken is de Tweede Kamer zeker.
De invoering van de kostendelersnorm werd breed gesteund. GroenLinks en de SP waren van meet af aan tegen de maatregel. Die partijen willen nu dat Klijnsma snel ingrijpt. Andere partijen willen eerste opheldering over de cijfers: kunnen uitkeringsgerechtigden echt niet rond komen? Trouw meldt het volgende na navragen. De gedachte achter de wet is goed, stellen D66 en CDA. "Maar zijn de normen wel toepasbaar? Daar moet de staatssecretaris nog eens goed naar kijken", vindt Fatma Koser Kaya van D66. "We moeten meer weten over de berekeningen", meent Pieter Heerma van het CDA. De PvdA wijst erop dat de gemeente mensen die in de problemen komen al 'met maatwerk' kan helpen. In een brief meldt Klijnsma binnenkort of er naar aanleiding van het Amsterdamse onderzoek van Regioplan iets moet veranderen
Berkel en Rodenrijs – Het is niet gelukt om basisschool De Kleine Kapitein te behouden, was de mededeling van interim-bestuurder Jan Verbeek vorige week aan de ouders. Verbeek had nog tot 31 maart de tijd gevraagd en gekregen van het ministerie om alle mogelijkheden te onderzoeken.
Lees verder bij de Heraut
De handtekeningen komen gestaag binnen, we zitten al over de 400. Vanmorgen was ik op Omroep Zeeland om een toelichting te geven. Via facebook probeer ik zoveel mogelijk aandacht te genereren en dat slaat aan.
De Zeeuwse Miliefederatie (ZMF) steunt de petitie en twittert er over. Op de site van beschermdekust.nl staat een goede inleiding op het probleem en een link naar de petitie. Bij de ZMF zijn veel natuurorganisaties aangesloten die hun leden misschien ook op kunnen roepen om de petitie te tekenen
The petition is now closed with results for one and a short term solution for the other.
Een laatste poging om fundamentele ongerechtigheden in het erfpachtsysteem aan te klagen is deze stap van de Stichting Erfpachtersbelang Amsterdam naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Het argument wordt aangevochten dat erfpachters in Amsterdam contractueel zijn gebonden aan de huidige rekenmethode van de gemeente en de drie deskundigen bij canonherziening.
Immers bij het afsluiten van die contracten werd de canon heel anders ingevuld. Door alle waardevermeerdering naar zich toe te rekenen, doet de gemeente Amsterdam ongerechtvaardigd inbreuk op het eigendomsrecht. In mensentaal heet dat diefstal. Aldus de stelling van de aanklacht, waarvan nu eerst nog moet worden afgewacht of die ontvankelijk wordt geacht in Straatsburg.
03-11-2016. Uit onderzoek van Regioplan blijkt, dat de overheid bij haar motivatie om de kostendelersnorm in te voeren uitgegaan is van verkeerde berekeningen.
Alleenstaanden die met anderen de kosten zouden kunnen delen hebben vaal veel minder deelbare kosten dan de Rijksoverheid veronderstelde. Zie hier voor het onderzoek van Regioplan. Men had het onderzoek uitgevoerd in opdracht van de gemeente Amsterdam. Hieraan kunnen wij toevoegen, dat al langer het vermoeden bestond dat de berekeningen verkeerd waren. In verschillende rechtszaken is hierop gewezen. De Memorie van Toelichting op de kostendelersnorm verwijst naar berekeningen van het CBS uit 2009 maar die zijn echter onvoldoende specifiek en gaan voornamelijk over de kosten van levensonderhoud van gezinnen met kinderen en niet om de groep waar het bij de kostendelersnorm om draait. De conclusie is dat de Rijksoverheid op ondeugdelijke gronden de kostendelersnorm heeft ingevoerd. Hier kan nog aan worden toegevoegd, dat gemeenten heel verschillend omgaan met de toepassing van de kostendelersnorm. Wanneer sprake is van een commerciele onderhuur is geen sprake van de kostendelersnorm. Gemeenten interpreteren heel verschillend wat commerciele onderhuur is. Sommige gemeenten hanteren een huurnorm van 400 of 600 euro. Daar beneden is de kostendelersnorm in die gemeente van toepassing. De wetgever heeft veel rechtsondezekerheid geschapen en het erg moelijk gemaakt.
De Bijstandsbond heeft een petitie lopen tegen de kostendelersnorm.
Voor meer informatie: Bijstandsbond 020-6898806