De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Het is gelukt! Het heeft even geduurd, maar mede door al jullie steun heeft de gemeente ingezien dat een stoep op dit kruispunt noodzakelijk is. We hebben er samen voor gezorgd dat onze wijk nu een stuk veiliger is, bedankt voor al jullie steun!
.
We zijn blij met alle mensen en organisaties die deze petitie steunen. Inmiddels hebben veel politieke (jongeren) partijen de petitie ondertekend, zoals de ChristenUnie, D66, SGP, SP, Volt, CDJA, Dwars, Jonge Democraten, Jonge Socialisten, JOVD, JSC, PerspectieF en SGP Jongeren.
Ook veel prominenten, BN'ers, universiteiten en NGO's ondertekenden de petitie. Voorafgaan aan Prinsjesdag willen we de petitie overhandigen aan de Kamerleden Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Helpen jullie mee met het delen van deze petitie om nog meer handtekeningen te krijgen? Samen kunnen we echt het verschil maken.
Het is belangrijk om te laten zien dat we opkomen voor het het essentiële werk van onze diplomaten, maatschappelijke organisaties, bedrijven en betrokken vrijwilligers. Juist nu het aantal crises alleen maar toeneemt is samenwerken cruciaal. We willen dat Nederland over de grenzen blijft kijken en blijft investeren in veiligheid stabiliteit en gezondheid wereldwijd. Het is nog niet te laat om het tij te keren. Het hoofdlijnenakkoord wordt door de nieuwe minister uitgewerkt tot regeerakkoord. Spreek je daarom uit voor internationale samenwerking. Samen staan we sterk! Nu en in de toekomst
Een adviesorgaan van het ministerie over mobiliteitsbeleid schreef het onderstaande over internationale treinen in het essay 'Keuzen voor het spoor':
"De spoorwegen hebben van oorsprong een sterk nationale focus. Weliswaar zijn er in Nederland al sinds 1856 internationale verbindingen, maar een moeizame afstemming tussen de buurlanden heeft intensief grensoverschrijdend verkeer al sinds het ontstaan van de spoorwegen in de weg gestaan. Verschillen in infrastructuur, materieel, wet- en regelgeving en de afstemming van treinpaden maken het complex om met een trein in meerdere landen te rijden.
Ofwel treinen moeten met verschillende systemen zijn uitgerust, of er moet van locomotief en machinist worden gewisseld. In de afweging van belangen delft het internationale belang in veel gevallen het onderspit. Het verbaast dan ook niet dat internationale treinreizen ver zijn achtergebleven bij het aantal vliegreizen, ondanks de nieuwe HSL-verbindingen. In 2019 namen ongeveer 10 miljoen reizigers een internationale trein: 4 miljoen over lange afstand, 6 miljoen kort grensoverschrijdend. De afgelopen jaren neemt de populariteit van het internationaal treinverkeer weer toe. Toeristen, maar ook bedrijven zoeken vaker naar een milieuvriendelijk alternatief voor het vliegtuig. Toch gaat het nog altijd om een klein deel van de internationale reizigers. Internationale treinreizigers lijken op de binnenlandse treinreizigers. Ze komen vaker dan gemiddeld uit de hoge sociale klassen, zijn jong en wonen zeer sterk stedelijk."
op pagina 8 al
LS,
De voorbereidingen voor de begroting van 2025 zijn gaande. Inmiddels hebben de volgende politieke partijen voorgesteld de hondenbelasting af te schaffen en de toeristenbelasting te verhogen:
Partij van de Dieren, SGP, D66 en BVH Lokaal!
Later dit jaar zal de begroting voor 2025 gemaakt worden.
Hopelijk met de steun van deze partijen is de hondenbelasting volgend jaar in onze gemeente verleden tijd!
mvg, Pieter Slavenburg
Inmiddels hebben verschillende lokale media over de petitie bericht.
Lees het hier terug:
Komtallen 8 juli naar het Dijklander ziekenhuis om 1900 uur Dit is namelijk zeker geen kleinschalige opvang. Deze ruimte zou ook omgebouwd kunnen worden voor de opvang van spoedzoekers van Purmerend.
Deze petitie is inmiddels aan de Tweede Kamer aangeboden. De publiekscampagne is daarmee beëindigd maar de lobby achter de schermen gaat vanzelfsprekend door.
Mocht u ons willen steunen dan kunt u nog steeds uw handtekening achterlaten.
We bedanken alle ondertekenaars voor hun steun aan deze actie
Ik heb een gesprek gehad met Annemiek Spronk (Contentmanager NPO 2) en Ailien Niemeijer (Programmeur NPO 2).
Op mijn vraag wat hun visie is op de Nederlandse natuurfilm nu en in de toekomst is, vertelden ze dat de allergrootste natuurfilms, zoals Planet Earth 3, maar ook Grutto en Wolf, op NPO 1 worden geprogrammeerd. Daarnaast is op NPO 2 een speciaal "slot" voor de natuurfilm.
Hier worden Nederlandse natuurfilms, natuurprogramma’s en natuurseries geprogrammeerd.
Daarnaast zoeken ze filmverhalen die duidelijk een eigen stempel hebben van de maker, met passie voor het onderwerp en een eigen identiteit. Voorbeelden hiervan die ze gaven waren “My Octopus Teacher” en “Silence of the Tides”. Qua formattijden is het belangrijker dat het verhaal een eigen insteek heeft, dan een beoogde tijd. Ze gaven als kanttekening op te passen met doomverhalen over klimaat of verhalen die overlappen met “Vroege Vogels” of “Binnenstebuiten”. Ze enthousiasmeren ons om onze filmplannen te blijven sturen en verzekeren dat ze deze plannen altijd zorgvuldig overwegen.
Overigens speelt leeftijd geen rol in de beoordeling. Ook niet voor Natuur Documentaires. NPO 2 richt zich op een kijkersleeftijd van 35+, NPO1 richt zich op een breed familiair publiek.
Omdat wij als makers vaak een onduidelijk beeld krijgen van de reden van een afwijzing, omdat de omroep en/of producent vaak ons voorstel pitcht en er dus een gefilterd antwoord komt, kan er bij de makers onduidelijkheid ontstaan over de visie of mening van de NPO (vandaar dit gesprek). Op mijn suggestie om mogelijk als producent of omroep tekst en uitleg te vragen bij een afgewezen plan, (Zoals bij het Nederlandse Filmfonds gebruikelijk is) was het antwoord dat de betreffende omroep of producent verantwoordelijk is voor de communicatie van een goede verklaring naar de maker.
Op mijn vraag hoeveel Nederlandse natuurdocumentaires de NPO op jaarbasis produceert, was het antwoord gemiddeld 2 per jaar. Dit heeft natuurlijk ook met budget en ruimte in het schema te maken. Vaak is het een kwestie van keuzes; soms hebben ze van één genre (bijvoorbeeld vogels) veel hele goede plannen van hetzelfde aanbod, en dan moeten ze toch een keuze maken, waarbij zelfs erg goede plannen afvallen.
Op mijn vraag hoe het nu staat met aankoop vs. coproducties, was het antwoord dat nog steeds beide mogelijk zijn. Wel waarschuwen ze dat ze voor 2025/26 nu helemaal voorzien zijn. Maar goed, om een natuurfilm te maken ben je al gauw 4/5 jaar bezig. Dus…
Al met al toch goed nieuws voor de Nederlandse natuurfilm. De NPO blijft toch een platform voor makers, producenten maar ook kijkers. Ik dank Annemiek en Ailien voor hun tijd en uitleg. Soms is het goed om de aandacht te trekken van de bron (als het op andere manieren niet lukt om in contact te komen), ook al is dat met een pressiemiddel als een petitie. Dit heeft uiteindelijk geleid tot een prima gesprek. Hopelijk helpen we hiermee ook onze omroepen om de standpunten van de NPO duidelijk te maken, maar ook de makers, producenten en natuurlijk de kijkers.
Dank voor alle reacties en ondersteuning. Onze Nederlandse natuurfilm blijft gewoon op de buis.