De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Goed nieuws! Hoofdredacteur Chris Helt heeft het gewraakte artikel verwijderd dat onder zijn voorganger, Dolf Rogmans, gepubliceerd was. Ook heeft hij zijn excuses aangeboden en toegegeven dat er al veel eerder ingegrepen had moeten worden.
Helt heeft het verwijderde artikel vervangen voor een artikel dat wel feitelijk juist is.
Mijn dank daarom aan Chris Helt, aan Frénk van der Linden en aan iedereen die getekend heeft.
Van der Linden hecht er overigens aan vermeld te hebben dat hij als bemiddelaar niet heeft opgeroepen om het artikel te verwijderen, maar dat hij het als een voorstel in een niet-publieke setting bij de hoofdredactie heeft neergelegd.
Ook de NOS had een feitelijk onjuist artikel op de website staan naar aanleiding van de Bellingcat-publicatie. Dit is vrij snel na publicatie gerectificeerd.
Alleen hoofdredactrice Xandra Schutte van De Groene Amsterdammer en Eric Smit van Follow The Money weigeren nu nog te rectificeren.
Wat fijn: de teller gaat al boven de 150 ondertekeningen! Samen laten we ons horen. Bedankt voor uw/jouw steun!
(En vergeet zeker niet om deze petitie te delen. (-: ) .
Aan de leden van de Eerste Kamer der Staten-Generaal
Amsterdam, 23-05-2023
Onderwerp: wetsvoorstel Herinvoering Basisbeurs Hoger Onderwijs
Geacht meneer, mevrouw,
Op 21 februari 2023 heeft de Tweede Kamer met algemene stemmen het wetsvoorstel herinvoering basisbeurs hoger onderwijs aangenomen. De stemming over het voorstel in de Eerste Kamer zou naar verwachting in juli van dit jaar plaatsvinden, maar is uiteindelijk vastgesteld op 30 mei 2023.
Meteen na het bericht van de herinvoering van de basisbeurs hebben de verschillende studentenorganisaties van alles geprobeerd om het kabinet ertoe te bewegen ook de pechstudenten met terugwerkende kracht van de beurs te laten profiteren.
De minister wilde geen gehoor aan geven aan dit toch reële voorstel en was bij hoge uitzondering slechts bereid tot een eenmalige tegemoetkoming van 1.436 euro voor deze groep. Ondanks alle redelijke argumenten, acties en goede gesprekken werden onze kinderen op een beschamende manier genegeerd.
Als ouders van zo’n pechstudent bleven wij in verwarring achter: onze kinderen hebben toch geen rare eisen gesteld, alles keurig verwoord en bij hun acties toch geen bushokjes of andere publieke eigendommen vernield? Waarom worden ze dan niet serieus behandeld?
Dit was voor ons de aanleiding om op te staan en onze kinderen openlijk te steunen. Niet door de straat op te gaan, maar door de andere ouders te polsen. De reacties op onze petitie zijn vrijwel unaniem: laat onze kinderen niet met 1-0 achterstand op de beursstudenten hun volwassen leven starten en breng de basisbeurs in mindering op hun lening.
Op 30 mei 2023 buigt u, als lid van de Eerste Kamer, zich over deze wet.
Voorafgaand aan deze vergadering en de stemming willen wij, moeders, vaders, bonusouders, opa’s, oma’s, tantes en ooms en alle andere sponsoren van de pechgeneratie, u daarom dringend verzoeken onderstaande punten in uw afwegingen mee te nemen.
In het wetsvoorstel staan twee verschillende zaken die weliswaar hetzelfde onderwerp betreffen – de financiële positie van de student -, maar verder niets met elkaar te maken hebben. Het garanderen van een basisinkomen voor een toekomstige student is immers iets geheel anders dan het vaststellen van een herstelbetaling voor een student uit de sandwichgeneratie, die niet van deze basisbeurs gebruik heeft kunnen maken.
De Tweede Kamer heeft unaniem vóór de basisbeurs gestemd, wat wij ouders vanzelfsprekend van harte toejuichen. Over de tegemoetkoming voor de pechstudenten, het tweede deel van de wet, bestond echter allerminst overeenstemming getuige de uitslag van de motie van 19 januari 2023. Toch worden alle partijen nu gedwongen een wet met een dubbele inhoud aan te nemen, ook diegenen die het niet eens zijn met de hoogte van de tegemoetkoming van de pechstudent.
U staat hiermee voor een duivels dilemma. Immers, stemmen vóór de beursstudent betekent automatisch dat u de pechstudent in de kou moet laten staan.
Dit is moreel gezien verwerpelijk. Wij vragen ons af of deze koppelverkoop juridisch houdbaar is.
Elke volwassene die een lening wil afsluiten moet zich door een papierwinkel worstelen en bedelen om die lening te krijgen, maar studenten kunnen met twee ‘klikken’ bij DUO zomaar maximaal lenen. Er is niet gewaarschuwd voor de risico’s van het opbouwen van zulke grote schulden, noch voor de terugbetaling ervan. Bovendien heeft de overheid halverwege de spelregels veranderd.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de prefrontale cortex, die betrokken is bij cognitieve en emotionele functies als beslissingen nemen en impulsbeheersing, pas op 25-jarige leeftijd volgroeid is. Desondanks heeft toenmalig minister van Onderwijs Jet Bussemaker jongeren in deze kwetsbare leeftijd eindeloos op het hart gedrukt dat geld lenen niet eng was.
Het is de taak van de overheid om kwetsbare groepen in de samenleving te beschermen. Jongeren kunnen vanaf hun 18de zelfstandig leningen afsluiten, maar tegelijkertijd hebben ouders een zorgplicht voor hun kinderen tot ze 21 zijn. De overheid heeft hiermee een duidelijk signaal afgegeven dat jongeren tot die leeftijd nog een vangnet nodig hebben. Veel ouders zijn van mening dat de zorgplicht hen door de overheid is ontnomen. De vraag is dan ook waarom de ouders niet gehoord zijn bij de invoering van het leenstelsel.
Door een grote groep jongeren vanaf 18 jaar aan te zetten tot onverantwoord leengedrag in plaats van ze te beschermen tegen de verleiding van het ‘gratis geld’, kan de overheid dus op zijn minst nalatigheid worden verweten. Daarnaast vragen wij ons af of de overheid, door het niet leveren van de verplichte financiële bijsluiter, wellicht haar eigen wet heeft overtreden.
Alle studenten behoren tot dezelfde groep jongeren: mensen, die na de middelbare school hun opleiding vervolgen in het hoger onderwijs. Een homogene groep binnen de samenleving dus. Dit betekent dat voor alle mensen die tot deze groep behoren volgens de wet dezelfde rechten gelden.
Een klein deel van de totale groep studenten is echter uitgesloten van de financiële tegemoetkoming waar hun groepsgenoten wél recht op hadden en binnenkort weer hebben. Dit zijn de mensen die onder het inmiddels mislukt verklaarde leenstelsel vallen. De coalitie is van mening dat deze groep studenten gewoon pech heeft. De overheid heeft nu eenmaal beleidsruimte nodig om nieuwe wetten te kunnen maken. Daar zijn wij het uiteraard mee eens, maar het laat wel onverlet dat een kleine groep studenten – onze kinderen dus - anders behandeld is dan mensen voor én na hen.
Wij stellen dat de overheid met het uitsluiten van deze kleine subgroep het gelijkheidsbeginsel schendt en vragen ons af of deze opstelling juridisch houdbaar is.
Als de geraamde 14 miljard euro in één keer zou moeten worden uitgekeerd aan de studenten, zou dit eenmalig voor 3,5% op de begroting drukken. Nu heel veel andere zaken ook om aandacht vragen zou dat inderdaad heel veel geld zijn, maar het probleem ligt iets genuanceerder.
Het volledige bedrag is immers allang uitgegeven, want uitgeleend aan de studenten. De coalitie rekent erop uit dat dat geld de komende 35 jaar ( voor het grootste deel) wordt terugbetaald door de studenten en dus beetje bij beetje weer terugvloeit in de staatskas.
Zo bekeken is de hap die de compensatie uit de miljoenennota neemt geslonken tot piepklein hapje van slechts 0,1% per jaar. Geld, dat dus niet hoeft te worden uitbetaald, maar alleen niet terugkomt.
Het experiment van de overheid is mislukt en de pechgeneratie blijft dubbel gedupeerd in de kou achter: niet alleen zijn onze kinderen sinds de invoering van het leenstelsel geconfronteerd met slechter onderwijs, ze krijgen hier ook nog eens zelf de rekening voor gepresenteerd. Dat deze studenten daarnaast door de coronapandemie langdurig niet konden werken en dus verplicht waren nog meer te lenen dan normaal om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien is overmacht, maar willen wij toch vermelden.
Door van onze kinderen het kind van de rekening te willen maken, maakt de overheid een bijzonder slechte beurt. Het leenstelsel was een verkeerde beslissing en daarmee is de overheid moreel verplicht om de gevolgen ervan te compenseren.
Samenvatting
Waar gewerkt wordt vallen spaanders, ook bij de overheid. Dat is niet erg, het hoort nu eenmaal bij het leven en bij de vooruitgang. Het toegeven van een foute beslissing is de logische volgende stap, die heeft de coalitie gezet en daar zijn wij blij mee. De laatste fase is het goedmaken van je fout en dat hebben de bewindslieden door de herinvoering van de basis beurs al voor de helft gedaan. De pechstudenten hebben zij tot nu toe helaas in de kou laten staan - en dat is niet zoals wij het vroeger hebben geleerd!
Minister Dijkgraaf heeft onlangs gezegd: ‘Door de herinvoering van de basisbeurs wil ik jongeren een goede start en perspectief geven’.
De jongeren uit de pechgeneratie, onze kinderen dus, hebben óók recht op deze goede start.
Wij vragen u daarom, om met bovenstaande argumenten in handen, nog eens goed te kijken naar de positie van onze kinderen en het wetsvoorstel terug te sturen naar de Tweede Kamer, met het dringende verzoek de koppeling tussen herinvoering van de basisbeurs en de compensatie van de pechstudenten los te laten en in twee afzonderlijke stemmingen te behandelen.
Want dat lijkt op dit moment de enige manier om voor onze kinderen volledige compensatie voor hun gemiste basisbeurs te kunnen regelen, zonder daarbij de herinvoering van de basisbeurs voor nieuwe studenten in gevaar te brengen.
Tot slot zullen wij na vandaag de term pechgeneratie niet langer gebruiken, maar vervangen door een meer toepasselijke naam. Pech is immers iets waar niemand iets aan kan doen. Onze kinderen zijn echter benadeeld door beleid – en niet door pech.
Namens de 40.510 ondertekenaars van de petitie ‘Niet hun schuld’
Ellen Schneider Dorte Holse
Brief regering op tweedekamer.nl
Ons kenmerk 3582646-1046214-Z Uw kenmerk 2023Z06188
Datum 23 mei 2023
Betreft Reactie op Petitie Nederlandse Coeliakie Vereniging 'Extra kosten glutenvrij dieet'
Geachte voorzitter,
In de procedurevergadering van 4 april jongstleden heeft de vaste commissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport besloten graag een reactie te ontvangen op een in ontvangst genomen petitie over de extra kosten van een glutenvrij dieet. Graag voldoe ik hierbij aan dit verzoek.
De petitie is 22.882 keer ondertekend en opgesteld door de Nederlandse Coeliakie Vereniging.
In de petitie wordt geconstateerd dat de kosten van een glutenvrij dieet aanzienlijk zijn (€ 1.000 meerkosten per jaar) en hard stijgen, terwijl personen die om medische redenen glutenvrij moeten eten, geen andere keuze hebben dan deze kosten levenslang te maken. De petitie verzoekt ‘ervoor te zorgen dat de extra kosten voor het noodzakelijke glutenvrij dieet gecompenseerd worden, zodat het voor iedereen met coeliakie, dermatitis herpetiformis of glutensensitiviteit financieel haalbaar blijft om glutenvrij, veilig en gezond te eten’.
Graag reageer ik hierbij op deze petitie en de begeleidende brief. De Nederlandse Coeliakie Verenging ervaart in het gebrek aan compensatie voor de genoemde meerkosten, dat de ziekte onvoldoende erkend of serieus genomen wordt. Dit lijkt te worden afgeleid uit het gegeven dat er geen tegemoetkoming is in de meerkosten. Graag wil ik in reactie hierop aangeven, dat deze aandoening en de ernst daarvan absoluut wordt erkend en serieus genomen. De diagnosestelling en de eventuele overige zorgkosten zijn immers basisverzekerde zorg.
De basisverzekering dekt echter geen kosten voor aangepaste voeding. Deze komt daarom in beginsel voor eigen rekening. In voorkomende gevallen kunnen verzekerden vanuit het wettelijk vastgestelde basispakket– onder voorwaarden – recht hebben op dieetpreparaten. Dat betreft speciaal bewerkte of samengestelde producten voor bijzondere voeding, met een andere samenstelling en in een andere vorm dan normale voeding. De zorgverzekeraar vergoedt een dieetpreparaat alleen als een verzekerde niet uitkomt met aangepaste normale voeding of bijzondere dieetvoeding die te koop is in de winkel. Gewone dieetproducten, zoals glutenvrij brood, worden niet vergoed uit het basispakket. Het kan weliswaar zo zijn dat zorgverzekeraars een dieetvergoeding aanbieden vanuit de aanvullende verzekering.
Het is nogmaals niet een gebrek aan erkenning van aandoeningen als coeliakie, die maken dat de benodigde dieetvoeding niet uit het basispakket wordt vergoed. De vergoeding van zorg uit collectieve middelen is logischerwijs verbonden aan strikte voorwaarden. Voor dergelijke zelfzorgmiddelen is bepaald dat deze niet noodzakelijkerwijs vanuit het basispakket verzekerd hoeven te worden.
Overigens waardeer ik het signaal dat de Nederlandse Coeliakie Vereniging met deze petitie afgeeft. Alhoewel de kosten van dieetvoeding voor eigen rekening komen, zal een deel van de patiënten met coeliakie wellicht gebruik kunnen maken van de verschillende vormen van financiële ondersteuning die er zijn voor groepen met langdurig of chronisch hoge zorgkosten. Allereerst is er de regeling ‘aftrek specifieke zorgkosten’ voor personen die veel kosten maken, bijvoorbeeld als gevolg van een chronische aandoening zoals coeliakie. Onder voorwaarden kunnen zorgkosten, in dit geval de kosten voor dieetvoeding, vanaf een bepaald drempelbedrag worden afgetrokken in de aangifte inkomstenbelasting. Zoals de Nederlandse Coeliakie Vereniging aangeeft zal dit niet voor iedere patiënt soelaas bieden, het drempelbedrag is immers afhankelijk van het inkomen. Huishoudens met een lager inkomen en/of huishoudens waarin meerdere mensen dieetvoeding nodig hebben, zullen dit drempelbedrag sneller overschrijden. Ook betalen verschillende gemeenten een bedrag uit aan blijvend zieke mensen en mensen met een beperking. Dit zijn de zogenaamde meerkostenregelingen. De hoogte van het bedrag en de voorwaarden zijn onderdeel van gemeentelijk beleid.
Hoogachtend,
de minister van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport,
Ernst Kuipers
De eerste 100 handtekeningen zijn gezet, waarvoor dank! Bent u benieuwd wat de gevolgen zijn van het niet bieden van jeugdhulp en waarom dit van belang is voor deze doelgroep? Klik dan hier om onze toelichting en achtergrondinformatie te lezen. Of kopieer de URL naar uw eigen internetbrowser: https://shorturl.at/sNWZ6
.
Twee uitspraken die het voor oplichters lastiger maken om schadevergoeding te vorderen, maar liefst 5 stukjes over ANP, de juridische nachtmerrie van Jabbar die nog even door ging en hoe ik maar niet verder kom dan het kastje en de muur.
Fotojager VAAAM (Ryde, Kodakone)
Er is uitspraak inzake een claim voor 101 foto’s waar ik bij aanvang al vermoedde dat eisers hooguit de distributierechten hebben.
Voor 100 van de 101 foto’s heeft VAAAM niet aangetoond de exclusieve rechten te hebben en zijn de vorderingen afgewezen. Met deze uitspraak kun je fotoclaims die niet namens de fotograaf zelf zijn afwimpelen. Gewoon even vragen naar de overeenkomst met de fotograaf.
Overigens had gedaagde dit ook gedaan, hij heeft echter geen antwoord gekregen en is gelijk gedagvaard. Mijn inziens is dat misbruik van recht. Schandalig vind ik dat de rechter een uitstapje naar Zwitsers recht maakt om voor slechts één foto een schadevergoeding toe te kunnen wijzen en dat het overgrote deel van de uitspraak dan daar over gaat.
Castorama-arrest
Europese Jurisprudentie waarbij is bevestigd dat je pas informatie hoeft te verstrekken als de verzoeker bewijs heeft geleverd auteursrechthebbende te zijn. Bij het gros van de claims die ik zie vermoed ik dat eisers hooguit de distributierechten hebben, soms zelfs dat niet. Vraag dus, voordat je informatie prijsgeeft, naar bewijs dat ze de exclusieve rechten hebben.
Door dit arrest kwam ik erachter dat je alleen informatie hoeft te verstrekken bij commerciële handelingen. Had ik eerder moeten weten.
Schandalig vind ik dat de verzoeker om informatie in deze kwestie een natuurlijk persoon is. Er zijn zoveel zaken van commerciële partijen die niet namens de makers zelf claimen waar deze rechter mee naar het Europese Hof had kunnen gaan. Nu zadelt de rechter een maker, mogelijk een kleine zelfstandige, op met een extra lange en kostbare procedure bij het Europese Hof.
Ervaringsverhalen ANP
Goed om te zien dat ontvangers van een fotoclaim van ANP hun ervaringen steeds vaker delen. Sinds de naamwijziging van Permission Machine naar Visual Rights Group lijkt er weinig veranderd:
Crowdfunding voor Jabbar
De inzamelingsactie voor taxichauffeur Jabbar, om het belabberde vonnis van tafel te krijgen, heb ik overgenomen en ging daarna weer een paar dagen offline omdat er geklaagd was. Ook kwam er nog een brief van de rechtbank waarin de tegenpartij een verzoek tot herstel deed en nakosten vorderde. En ondanks dat er direct vrijwillig betaald is, het meer of anders gevorderde was afgewezen, de rechter geïnformeerd is over de crowdfundingsactie, moest Jabbar €148,75 extra betalen.
Helaas is er niet op tijd voldoende geld ingezameld en heb ik geen advocaat kunnen vinden voor een appeldagvaarding, dan hadden we een jaartje uitstel gehad voor het hoger beroep. De crowdfunding blijft online, het doel is gewijzigd.
Klacht Europese Commissie
Zonder enige inhoudelijke reactie heeft de commissie mijn klacht gesloten. Ik heb ze met de laatste drie foute uitspraken dringend verzocht de klacht in behandeling te nemen. De misstanden duren voort. Het aantal gedupeerden wordt groter en groter.
Ik blijf vastleggen en aandacht vragen. De post Trias Politica en fotoclaimproblematiek is bijgewerkt met de bevindingen van afgelopen jaar.
Groet! De petitionaris, Martine Bakx
De veranderingen zijn hoopvol, maar niet concreet genoeg, zo duurt het jaren! .
Beste mensen, heel hartelijk dank voor het steunen van de petitie 'Stel de Huisarts vrij van de WTZA'. Zojuist zijn wij de grens van 2000 handtekeningen gepasseerd! Wat een fantastisch en sterk gevoel om het samen eens te zijn.
Arno Krijgsman