De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
http://www.huffingtonpost.com/2014/09/12/isis-deal-syrian5814128.html.
https://willyvandamme.wordpress.com/2015/11/21/syri-een-brandstapel-voor-minderheden/.
http://www.nu.nl/politiek/4157244/nederlandse-hulp-oppositie-syrie-verloopt-voorspoedig.html.
http://www.katholieknieuwsblad.nl/nieuws/er-zijn-geen-gematigde-rebellen.
http://www.refdag.nl/opinie/gematigderebelleninsyrieookgevaarvoorchristenen1_926219.
Enkele dagen geleden heeft ook Sante onze oproep ondersteun en een direkt link geplaatst naar onze petitie .... nu gaan we vast snel naar de 10.000.
De eerste, op 12 januari opgestelde petitie aan onze monarch over het initiatiefproject "Wereldvredesbond van Oases der Menselijkheid" en de kort daarna opgestelde tweede petite "De Tuin der Hemelse Vreugden van Jeroen Bosch moet echt terug naar Nederland!" zijn nu beter op elkaar afgestemd en met een diepere, christelijk-hermetische onderbouwing voorzien. Tevens is de eerste petitie nu geïllustreerd met een foto van de petitionaris en een toehoorster bij het uitspreken op 6 januari, Driekoningen bij de Kerstboom voor het Koninklijk paleis op de Dam van zijn Nieuwjaarstoespraak 2016 onder de titel "Wereldvredesbond", en twee dagen daarna in de bibliotheek van het Willehalm Instituut te Amsterdam, een toespraak die nu ook in twee delen op YouTube te zien is.
De toevoeging van het woord "echt" in de tweede petitie heeft te maken met het feit dat er weliswaar een reproductie op ware grootte van dit drieluik in het Jeroen Bosch Art Center te bewonderen is, en tevens aan een reconstructie ervan wordt gewerkt door de expert in oude schilderstechnieken Henk Groenendaal in het Zwanenbroerdershuis in Den Bosch, maar dat het echte drieluik niet te zien zal zijn in de door de Spaanse koning Filip IV en onze koning Willem-Alexander op 12 februari te openen Jeroen Bosch tentoonstelling in het Noord-Brabantse museum; immers het Prado museum in Madrid weigerde hun pronkstuk voor deze gelegenheid uit te lenen. Waren zij wellicht bang dat dit drieluik, dat door hertog Alva aan het begin van de 80-jarige oorlog uit het Brusselse paleis van de naar Duitsland gevluchte Willem van Oranje verwijderd werd en dus eigenlijk als roofkunst moet worden beschouwd, nooit meer terug zou keren?
waar blijven we mensen kom op en help Wilders..