De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Hoe kan onze regering ook van het parlement en diens al te makke volgelingen van kiezers de grenzeloze "Bijlmerrampenboevenbende" uit mogen blijven hangen, en hoe kon een Koningin dit ook net zo "11-septemberterroristisch" pico bello mogen vinden?! Wat moet de wereld toch weer opleven, als zulke mensen met geen kabinet aan kunnen komen zetten?! Hier zou deze petitie nou iets aan kunnen gaan doen, als "tornadomirakelworkshops" in het parlement moeten worden behandeld, en dat zou uw ondersteuning toch zeker waard horen te zijn!.
Op naar de 500? Woensdag 26 juli sluit de petitie. Als u nog contacten heeft die willen ondertekenen? Inmiddels is er een gesprek geweest met een gemeenteráadslid van de SP.
Zij zal vragen stellen over dit onderwerp in de raadvergadering. Uw steun is echter nog steeds meer dan welkom.
Slecht nieuws: Niet alleen heeft Dora Rodic haar hond Rex verloren, maar zij heeft nu ook het hoger beroep tegen de Staat verloren. Uit de uitspraak van het hof van 18 juli komt duidelijk naar voren dat de Staat een hond als voorwerp wil blijven zien en ook dat de staat de kosten van de opslag niet in verhouding vind staan tot de waarde van het dier.
Heel teleurstellend voor Dora, haar advocaat en voor ons, want wij wilden juist in dit onrecht een verandering brengen. Je kunt een dier niet vergelijken met voorwerp als een auto of televisie. Een dier heeft een eigen waarde en daarbij vaak een grote onvervangbare emotionele waarde voor de eigenaar. De staat heeft Dora Rodic nu veroordeeld tot de proceskosten van de staat voor een bedrag van 1741 euro. Comité Dierennoodhulp zal, omdat Dora dit onmogelijk zelf kan betalen, haar steunen hierin met een bedrag van 500 euro. Wil je Dora ook steunen dan kun je een donatie hiervoor overmaken op Triodos Bank NL40 TRIO 0254 7146 25 (BIC: TRIONL2U), ten name van Comité Dierennoodhulp onder vermelding van proceskosten hond Rex. Dora geeft niet op en wij ook niet! Er moet een ander beleid komen. Dieren zijn geen voorwerpen! Help mee in onze strijd en teken daarom de petitie https://hondrexisgeenvoorwerp.petities.nl en vraag vrienden, familie en kennissen ook de petitie te ondertekenen.
zie ook: http://tmgonlinemedia.nl/consent/consent/?return=http%3A%2F%2Fwww.telegraaf.nl%2Fbinnenland%2F28675257%2FBaasjeverliestzaakhondRex.html&clienttime=1500467227019&version=0&detect=true
Was het een "tornadolellebel" van een koningin of een klokkenluider van een wetenschapper, welke we in onze geschiedenisboeken als dader(es) mogen opwerpen, die een discutabel defect op "11 septembertragische" wijze toch nog aan het licht wist te brengen, terwijl de samenleving met al diens ontkenningen en het negeren van het voorval alleen maar voor de nodige uitwassen met Bijlmerrampen op hoofdsteden kon blijven zorgen, en het zodoende van kwaad tot erger kon laten komen?! Dit zijn zaken waar een parlement mijns inziens uitsluitsel over zou horen te kunnen bieden..
Zou je er een afwijking van kunnen krijgen, als je alleen maar in zo'n hoopje hoeft te veranderen met al je luchtvaartfanatisme, alsof je niet zou weten hoe slecht het met zo'n hoopje of degeen die er door wordt getroffen afloopt?!.
Onze petitie is intussen ook al nieuws in het buitenland! Hier een artikel in de Engelse krant The Guardian .
Het grote klapperbord op het station, waar je van ver kon zien hoe laat de trein vertrok keert terug. Het klapperbord maakte plaats voor digitale, kleinere informatieschermen.
Het nostalgische klapperbord wordt in een nieuw jasje gegoten, maar het idee blijft hetzelfde.
Een centraal punt op het station waar alle vertrektijden van het komende half uur getoond worden. Op dit moment wordt gekeken over de afmeting en de exacte locaties op de stations. Na verwachting komen reizigers vanaf 2018 de reisinformatieschermen tegen op de stations van Utrecht, Den Haag, Rotterdam en Amsterdam.
Bron: NS nieuws