Nieuws

(Dus men mag  die van hen ook tekenen, maar EERST die van ons!)   Onze reactie op hun initiatief (zie hieronder) is jammer genoeg niet geplaatst in de NRC of Volkskrant. Daarom maar hier.  (Inmiddels is er al een levendige email wisseling op gang gekomen met Roos Vonk, de woordvoerder, en we zullen zeker contact houden.)   PARADIGMA VERANDERING IN DE LANDBOUW   'De  vee-industrie moet stoppen' vinden ruim 100 hoogleraren (www.duurzameveeteelt.nl). 'Het is tijd voor verandering'.  Goed initiatief!  De hooglerearen leggen de zwarte piet bij de overheid, en niet bij de boeren. En terecht. We kunnen de boeren er niet op aankijken, zij moeten werken binnen de grenzen van het huidige beleid en door dit beleid zit de helft van de boeren op het minimum-inkomen of minder. Er zijn boeren die het lukt het heft in eigen handen te nemen door vorming van nieuwe coöperaties waarmee ze de tussenhandel kunnen omzeilen. Voor de boeren van de coöperatie 'Oregional' bij Nijmegen die vooral mikken op grote afnemers zoals zorginstellingen scheelt het minstens 15 % in hun winstmarge. Voor  menigeen betekent dat het verschil tussen overleven en omvallen. En de milieu-doelstellingen van die coöperatie werpen hun vruchten al af: een varkensbedrijf in de Ooijpolder voert de hun biggen en zeugen nu met graan van eigen grond. Eerst werden de biggen verkocht aan een handelaar, maar nu houden ze minder zeugen en ze laten de biggen op hun eigen bedrijf verder groeien in hun ‘gesloten kringloop’ (voer - varken - mest op eigen bedrijf) . Voor die boer is het prettig te weten dat deze goede kwaliteit varkensvlees waar geen Braziliaanse soja aan te pas is gekomen niet als kiloknaller eindigt maar tegen een betere, redelijke prijs op de borden van de patiënten van de St Maartenskliniek in Nijmegen belandt. Maar het is voor de boeren wel een enorme klus, zo'n nieuwe distributielijn opzetten, alleen maar omdat ze langs de normale route nauwelijks kunnen overleven. Er is inderdaad iets mis met het beleid. En verbeteringen horen niet alleen van de boeren zelf of van de consumenten te komen. Dus wij zijn het eens met de hoogleraren: de overheid moet vanwege onze gezondheid en ons milieu een ander beleid voeren. En dan hoort het probleem van de schaalvergroting niet bij de provincies, waar het nu is neergelegd, zoals o.a. bleek in Brabant. Het hoort op het bordje van onze regering te liggen, en van Europa. De hoogleraren pleiten voor een paradigma-verandering (= verandering van wetenschappelijke theorie) , maar welke verandering dat is wordt op de site niet uitgewerkt.   'De overheid speelt een sturende rol....via regelgeving duurzaamheid afdwingen.... boeren helpen zich aan te passen door middel van flankerend  beleid...' Niet echt een paradigma verandering. Het kan duidelijker. Het huidige beleid werkt grootschaligheid in de hand: we richten ons naar de wereldmarktprijzen dankzij de 'vrije' markt ideologie, ook al gaat maar 10% van de Europese producten uiteindelijk naar de wereldmarkt. Dat betekent dat de laagste prijzen de richtprijzen zijn. Dus zo goedkoop mogelijk produceren is het devies, in plaats van dat we onze gezondheid, het milieu, een fatsoenlijk inkomen voor de boer, en eerlijkheid tegenover de ontwikkelingslanden als richtsnoer nemen. Op andere terreinen hebben we inmiddels ingezien dat die zogenaamd vrije markt helemaal niet zo ideaal is, denk aan de banken, de zorg, de spoorwegen. Waarom is dan die eerste levensbehoefte, ons voedsel, nog steeds aan die waan onderworpen?  De politiek kan ook andere keuzes maken. In Canada bijvoorbeeld bepalen boeren en de overheid samen dat er van bepaalde producten, genoeg geproduceerd wordt voor het eigen gebied, en wat de prijs en kwaliteit zijn. De agrifood bedrijven en de supermarkten mogen meepraten maar zij krijgen niet het heft in handen, zoals hier in Europa. Resultaat? Prima kwaliteit, een consumentenprijs zoals in andere landen, en een fatsoenlijk inkomen voor de boer. En heus wel ruimte voor import. Neem de melk. Afgelopen zomer kregen de Canadese boeren nog steeds 40 cent voor een liter melk, terwijl het hier 20 cent was dankzij overproductie op de wereldmarkt. Veel Nederlandse melkveehouders moesten ophouden, en hun grond kwam te koop voor grootschaliger bedrijven. Willen we verder die kant op, of gaan we de Canadese kant op van meer overheidsregulering? Als de boer een fatsoenlijke prijs krijgt kun je eisen stellen wat betreft afmetingen van het bedrijf, milieu, dumping naar ontwikkelingslanden, en onderhoud van het platteland. De hoogleraren willen dat Nederland voortrekker van Europa wordt. Dat is echter precies tegengesteld aan de werkelijkheid. Gerda Verburg voert samen met Denemarken de neoliberalen onder de landbouwministers aan.  Dit jaar staat het Gemeenschappelijk landbouwbeleid in Europa ter discussie. Hoe muurvast het beleid de afgelopen decennia ook zat, de nieuwe Landbouwcommissaris Ciolos nodigt nu iedereen uit om voor 3 juni ideeën aan te dragen, en in juli staat een grote conferentie hierover op het programma. Maatschappelijke organisaties zoals Friends of the Earth en Via Campesina hebben Europese wetenschappers gevraagd een analyse te maken en alternatieven aan te dragen. Ook de European Milk Board is voorstellen aan het uitwerken. Het lijkt me een prima idee dat  de Nederlandse hoogleraren daar binnenkort ook naar kijken. En iedereen die zijn stem wil laten horen kan óók tekenen op  www.voedselbeleid.petities.nl, een petitie die meer omvat dan alleen de vee-industrie, gestart door Platform Aarde Boer consument en gesteund door Milieudefensie, ontwikkelingsorganisatie ICCO, e.a. Goed dat nu van verschillende kanten het debat over ons voedsel en onze landbouw op gang komt.   Greet Goverde-Lips, secretaris van Platform Aarde Boer Consument, www.aardeboerconsument.nl   

Zij heeft de petitie doorgespeeld naar de vaste Kamercommissie Zorg, en ook deze wil de petitie niet ontvangen. Er werd ons aangeraden om deze of gene fractie te vinden die de petitie wel in ontvangst wil nemen. Zeker is er wel een fractie te vinden die dat wil doen, maar dan schiet de hele petitie aan zijn doel voorbij, namelijk, dat we alle Kamerleden oproepen om initiatief te nemen of degeen die het neemt te ondersteunen. Wij zijn van mening dat de situatie in de zorg momenteel zó urgent is, dat onderzoek naar structurele verbetering de partij en portefeuille grenzen van de Kamerleden overstijgt. Om de petitie toch in de handen te krijgen van degenen tot wie de petitie is gericht, hebben wij besloten om eigenhandig de petitie aan de balie van de tweede Kamer af te geven, en een ontvangstbevestiging te vragen. We maken 150 kopieën, van de tekst, met een begeleidend schrijven, en brengen ook de handtekeningen daar waar ze horen: bij onze volksvertegenwoordigers. Binnen zes weken is de Kamer dan verplicht om antwoord te geven op de petitie. Wij zullen u op de hoogte houden van de voortgang en van onze volgende stappen, afhankelijk van de inhoud van dat antwoord natuurlijk. Wanneer us dat wilt volgen, en u bent nog niet op onze nieuwsbrief geabbonneerd, dan kan dat alsnog op de website van www.zorgcrisis.info Tijdens onze gang naar 12 mei zijn we in contact gekomen met andere actiegroepen en initiatieven. Zo is er nog een petitie die zich sterk maakt om de ontzieling in de zorg een halt toe te roepen. Ook deze wordt 12 Mei aangeboden. Samen zijn we dan al goed voor 20.000 (!) ondertekeningen. Dit is toch een geluid dat serieus genomen zou moeten worden! Zeker nu de SER in haar advies ‘SER 20100319 Advies Overheid én markt - het resultaat telt’ aangeeft dat er een dieper en breder onderzoek dan dat de SER uit kan voeren nodig is om een antwoord te kunnen geven op de vraag naar de feitelijke gevolgen van marktwerking in de zorg. Wij hopen dat u massaal het aanbieden van ook uw handtekening kracht bij wilt zetten door 12 Mei ook om 11.00 uur op het Plein in Den Haag te verschijnen en deel te nemen aan de zorgmanifestatie die tot 14.00 zal duren.   vreedzaam strijdbare groet; de petitionaris

En om tegen te houden wat je NIET  ruikt: het fijnstof, en micro-organismen. Het blijkt dat luchtwassers heel precies moeten worden schoongehouden om goed te functioneren, en daar komt het vaak niet van. Maar het grootste bezwaar, ook van de vijf of zes varkensbedrijven in de buurt van Wijchen. is nog dat dieren vatbaar voor ziektes worden als ze levenslang worden opgesloten zonder bewegingsruimte, daglicht of frisse lucht. Dus het antibioticagebruik is heel sterk toegenomen, en door het uitrijden van mest zitten er in Nederland zelfs overal  in de grond bacteriën die resistent zijn tegen antibiotica. Veel mensen die er werken of wonen hebben MRSA onder de leden. Als de stallen nog groter worden moeten er buitenlandse werknemers aangetrokken worden, zoals de Polen in de Rips, waarvoor extra huisvesting moest worden gevonden. Het is eentonig en stoffig werk dat Nederlanders liever niet doen. De werknemers krijgen gezondheidsklachtenklachten, zoals klachten aan de luchtwegen. We kunnen er de boeren er niet op aankijken, zij moeten werken binnen de grenzen van het huidige beleid en door dit beleid zit de helft van de boeren op het minimum-inkomen of minder. De nieuwe initiatieven voor coöperatieve samenbundeling en directe verkoop zoals 'Oregional' doet, bieden sommige boeren uitkomst, want dat scheelt hen 15 à 30 % in de winstmarge. En de milieu-doelstellingen van die coöperatie werpen hun vruchten al af: een varkensbedrijf in de Ooij voert nu hun biggen en zeugen met graan van eigen grond. Eerst werden de biggen verkocht aan een handelaar, maar nu houden ze minder zeugen en ze laten de biggen op hun eigen bedrijf verder groeien in hun ‘gesloten kringloop’ (voer - varken - mest op eigen bedrijf) . Voor die boer is het prettig te weten dat deze goede kwaliteit varkensvlees waar geen Braziliaanse soja aan te pas is gekomen niet als kiloknaller eindigt maar tegen een betere, redelijke prijs op de borden van de patiënten van de St Maartenskliniek in Nijmegen belandt. Maar dit soort ontwikkelingen moet niet alleen van onderop komen, en dat kan ook niet altijd. Onze overheid moet vanwege onze gezondheid en ons milieu een ander beleid voeren. En dan hoort het probleem van de schaalvergroting niet bij de provincies, waar het nu is neergelegd. Het hoort op het bordje van onze regering te liggen, en van Europa. Daar moeten ze het beleid een andere kant op gaan sturen, en daar kunnen de burgers op aandringen. Zeker dit jaar, nu het Gemeenschappelijk landbouwbeleid in Euraopa ter discussie staat. Het huidige beleid werkt grootschaligheid in de hand: we richten ons naar de wereldmarktprijzen dankzij de 'vrije' markt ideologie, ook al gaat maar 10% van de Europese producten uiteindelijk naar de wereldmarkt. Dat betekent dat de laagste prijzen de richtprijzen zijn. Dus zo efficiënt mogelijk produceren is het devies, in plaats van dat we onze gezondheid, het milieu, een fatsoenlijk inkomen voor de boer, en eerlijkheid tegenover de ontwikkelingslanden als richtsnoer nemen. Op andere terreinen hebben we inmiddels ingezien dat die zogenaamde vrije markt helemaal niet zo ideaal is, denk aan de banken, de zorg, de spoorwegen. Waarom is dan die eerste levensbehoefte, ons voedsel, nog steeds aan die waan onderworpen?  De politiek kan ook andere keuzes maken. In Canada bijvoorbeeld bepalen boeren en de overheid samen dat er van bepaalde producten, genoeg geproduceerd wordt voor het eigen gebied, en wat de prijs en kwaliteit zijn. De agrifood bedrijven en de supermarkten mogen meepraten maar zij krijgen niet het heft in handen, zoals hier in Europa. Resultaat? Prima kwaliteit, een consumentenprijs zoals in andere landen, en een fatsoenlijk inkomen voor de boer. Neem de melk. Afgelopen zomer kregen de Canadese boeren nog steeds 40 cent voor een liter melk, terwijl het hier 20 cent was dankzij overproductie op de wereldmarkt. Veel Nederlandse melkveehouders moesten ophouden, en hun grond kwam te koop voor grootschaliger bedrijven. Willen we verder die kant op, of gaan we de Canadese kant op van meer overheidsregulering? Als de boer een fatsoenlijke prijs krijgt kun je eisen stellen wat betreft afmetingen van het bedrijf, milieu en onderhoud van het platteland. Dit jaar wordt in Europa over het landbouwbeleid gepraat. Wil je je stem daarover laten horen teken  dan s.v.p. op www.voedselbeleid.petities.nl   G.Goverde-Lips, secretaris van Platform Aarde Boer Consument, www.aardeboerconsument.nl  

Tot dusver heeft de landbouwlobby in het parlement grootschalige aanvallen op de veehouderij, zoals het burgerinitiatief ‘Stop Fout Vlees’ van Milieudefensie in 2007, weten af te slaan. De toekomst van de veehouderij staat binnenkort opnieuw op de agenda van de Tweede Kamer in verband met de effecten op de volksgezondheid waar het ministerie nu onderzoek naar laat doen. Teken het manifest: www.duurzameveeteelt.nl

De aanvraag moest gedaan worden in Rijswijk. Het was erg spannend voor de familie, want als de IND de aanvraag meteen af zou wijzen had de familie in vreemdelingendetentie gezet kunnen worden. Dat gebeurde gelukkig niet. De aanvraag wordt in behandeling genomen. De burgemeester van Wageningen heeft een brief gestuurd naar de Minister van Justitie waarin hij aandacht vraagt voor de situatie van het gezin en de aanvraag voor een verblijfsvergunning ondersteunt. Nu is het wachten op de beslissing van de minister.

Alle kleine beetjes hebben bijgedragen aan en goed resultaat. De NS nemen hun verantwoordelijkheid door een convenant te sluiten met de vakbonden waardoor de schoonmakers niet meer de dupe kunnen worden van inhuur van schoonmaakwerk voor een te lage prijs. De petitie is nu gesloten en de lijst met ondertekeningen wordt op 1 mei vanaf 14.00 uur op het Beursplein in Amsterdam aangeboden aan vertegenwoordigers van de schoonmakers.