Onderstaande brandbrief wordt namens 130 medici op dinsdag, samen met deze petitie, overhandigd.
Geachte Kamerleden,
In het laatste weekend van september jongstleden heeft de snorfiets weer drie levens gekost. In Gorinchem (een jongen van 16 jaar), in Lageland (54) en in Zaandam (61). Een paar geparkeerde auto's zijn de enige andere voertuigen die erbij betrokken waren. En dit was dus niet in Amsterdam, maar in een landelijke omgeving. Dit gebeurt regelmatig, de snorfiets is gevaarlijk, vooral voor de berijder. Bijna de helft van alle ernstige letsels onder snorfietsers betreft hoofd- en hersenletsel.
Overal in Europa moet je daarom een helm op als je op de snorfiets rijdt, behalve in Nederland en Slowakije. Nergens is de snorfiets (lees snorscooter) ook zo populair als in Nederland, want het is gewoon een brommer die alleen op papier niet zo snel kan. Maar de afgeknepen brommer rijdt wel degelijk snel en is zwaar. Vooral je hoofd vangt de klappen op als je botst en dat is te zien aan al het ernstige hoofd- en hersenletsel bij gewonde snorscooteraars. Volgens diepteonderzoek van de SWOV had meer dan de helft van de onderzochte snorfietsers hoofdletsel dat gezien de locatie en aard van het letsel beperkt had kunnen worden als de snorfietser een helm had gedragen.
Toch wil men de 700.000 snorfietsers (nog!) niet 'straffen' met een helm, want ze genieten nu zoveel vrijheid met de snorfiets. Een helmplicht maakt een tweewieler minder populair. Dat zagen we in 1975 met de brommer. In reactie daarop is de snorfiets uitgevonden (PDF met Kamerdebat 19-2-1976). De verkeerswetenschappers van de SWOV adviseren net als Nederlandse traumachirurgen-onderzoekers al jaren een algemene helmplicht voor iedereen op een snorfiets. Ook de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) (PDF, p 33) dringt hier al jaren op aan. Voor minder dan €100,- heb je al een prima helm die veel doden en blijvend hersenletsel kan voorkomen. Uit onderzoek van de gemeente Amsterdam is ook bekend dat snorfietsers bij een helmplicht overstappen op de gewone fiets. Dat zal nog minder ongelukken geven! Fietser en snorfietser rijden nu allebei gemiddeld 1000 kilometer per jaar in Nederland, ritjes die dus goed te fietsen zijn. In mindere mate zullen snorfietsers uitwijken naar het openbaar vervoer en een paar procent gaat meer autorijden (het parkeren is namelijk duur).
Wij vragen u daarom om een nationale helmplicht voor snorfietsen in te voeren. Een helmplicht is een pennenstreek voor de wetgever en een kleine uitgave voor de snorfietser. De besparingen op hersenletsel, uitvliegende traumahelikopters en levenslang leed bij de overlevers is het ruimschoots waard. De Nederlands Vereniging voor Traumachirurgie, de Nederlands Vereniging voor Neurochirurgie en de Nederlands Vereniging van Revalidatieartsen steunen daarom ook ons verzoek.
Het lijkt misschien een onliberale maatregel: maar we hebben ook ooit ingestemd met de autogordel.
Referenties:
Wist je dat er in Nederland 8,6 miljoen geregistreerde vrouwen leven? Dat 1 op de 3 vrouwen kampt met ernstige menstruatieproblemen? Dat dit neerkomt op bijna 3 miljoen vrouwen. Dat het merendeel nog steeds denkt dat deze problemen normaal zijn.
Dit redenen genoeg zijn om de petitie te ondertekenen en delen.
Via de link hieronder kom je in een alles verhelderende documentaire terecht die goed weergeeft wat 5g is.
Deel deze link met iedereen die je lief is.
[https://www.youtube.com/watch?v=ol3tAxnNccY]
(https://www.youtube.com/watch?v=ol3tAxnNccY)
Alfred Melse Initiatiefnemer
Goed nieuws! De petitie wordt bij de Tweede Kamer ingediend! Op 28 mei wordt de petitie overhandigd!
Hou de facebookpagina in de gaten: “Demonstratie tegen scooter rijbaan”
We gaan de petitie overhandigen. ER STAAT DAT WE STERKER OVERKOMEN ALS WE GEZAMELIJK GAAN! DUS WEES ERBIJ ANDERS DOEN WE HET VOOR NIKS!
Ik hou jullie op de hoogte en we gaan dit winnen mensen!
Veel liefde,
❤️.
Lieve mensen,
Wat een gedoe zeg, zo'n een petitie! En wat een reacties! Vaak hartverwarmend. En ook veel andersoortige niet ter zake doende meningen, waarvan die op de man wel vervelend zijn.
Voor Keegel dan. Maar ach…. het koor, u weet wel.
Het doet het er voor mij niet zoveel toe of Olivier Keegel aardig gevonden wordt of niet. De beste journalisten zijn vaak de grootste etterbakken, de namen vult u zelf maar in. En neen, ik heb het niet over Olivier die met veel liefde en deskundigheid opinies schrijft over het opera-metier. En daar kun je dan je eigen mening aan scherpen of denken: wat een onzin! Dat heb je altijd met recensies. So what?
Mij gaat het erom dat het niet aangaat dat een groot instituut gaat bepalen wat journalistiek deugt of niet deugt. DNO is namelijk niet zomaar een culturele instelling maar een nationaal instituut dat met vele miljoenen (het kunnen er mij niet genoeg zijn) belastinggeld kan bestaan. Het is groot! Hoge bomen vangen veel wind. En echte grote bomen kunnen daar tegen en staan daar boven. Of ze leren van kritiek en dat helpt te groeien en te bloeien. Een stormpje hoort er gewoon bij, dat zou juist deze culturele instelling moeten weten en mee om moeten kunnen gaan.
Ik was al blij geweest als 50 mensen de petitie zouden steunen. Het zijn nu al 150 achtenswaardige medestanders geworden. Genoeg om binnenkort maar een keer naar de Amstel te reizen voor een hopelijk een prettig en volwassen gesprek. Met een volwassen uitkomst. En dan hebben 150 mensen (misschien meer! – u mag nog een week of 2 blijven tekenen) een punt gemaakt.
Hopelijk volgt er een mooi slotakkoord. En zoniet, dan hebben we met zijn honderdvijftigen in ieder geval ons best gedaan.
Ik dank u alvast allemaal hartelijk daarvoor.
Robert Vinkenborg – initiatiefnemer petitie
Vandaag staat een artikel in de MooiLaarbeek krant, op pagina 10. Hierin wordt ook aandacht geschonken aan de onveiligheid, zoals beschreven in de petitie en wordt ook gerefereerd aan deze petitie..
Thea Derks op Contemporary Classical – Thea Derks: "Recently, a petition was launched for the restoration of Olivier Keegel’s press accreditation by Dutch National Opera. They no longer provide press tickets because he fiercely attacked Pierre Audi’s programming on the Flemish blog Operagazet and in the Dutch newspaper Het Parool.
Moreover, he denounced Audi’s predilection for ‘director’s theatre’, in which to his view content falls prey to a far-fetched ‘vision’ of the director.
I often strongly disagree with Keegel. As with his ludicrous crusade against the production Aus Licht around Karlheinz Stockhausen in the coming Holland Festival. Nor do I like the harsh tone of voice in which he formulates his objections. Nevertheless, I signed the petition. Dissenting opinions are necessary for artists and art institutions, for they provide an opportunity to define one’s own mission even more sharply.
Keegel might not find fault with the new production of Richard Wagner’s Tannhäuser. Director Christof Loy closely follows Wagner’s libretto. With subtle gestures he makes the hypocrisy around courtly versus sensual love poignantly perceptible. In doing so, he makes use of mirror effects, as simple as they are inventive. Beneath the neat surface, carnal lust is rampant
First of all, there is the stage setting. For four hours we see the imposing salon of a nineteenth-century gentlemen’s club. It functions as the sultry lovers’ den of Venus and Tannhäuser, as the abode of the fraternity of singers, and even as a church.
During the overture the singers make love to extremely young ballerinas and each other – in tailcoats. Later they react with horror to Tannhäuser’s carefree laudation of sexual intercourse; only thanks to Elisabeth he is not lynched. The message is clear: beneath the neat surface, carnal lust is rampant.
Secondly, there are the costumes. Love goddess Venus (the impressive mezzo-soprano Ekaterina Guberova) wears a voluminous black dress and a glamorous white fur coat. Her earthly rival Elisabeth (the soprano Svetlana Aksenova) is dressed in an equally flamboyant white dress. In the sinister third act she appears in a somewhat shabby black women’s suit. Saint or sinner: two sides of the same coin
When Elisabeth sacrifices her life for Tannhäuser’s salvation, Venus watches over her for minutes. Her posture resembles the painting of Madonna and Child that Elisabeth previously clutched in her arms. In the end, Venus lovingly covers her rival with her white cloak.
Thus Loy once again pinpoints bourgeois morality. For indeed things are never simply black or white: saint or sinner, ascetic or lecher, they are two sides of the same coin. No surprise then that at the end the seductive ballerinas once again throw themselves in the arms of the gentlemen.
Loy further illustrates the ubiquitous hypocrisy in Elisabeth’s ambivalent attitude towards Wolfram (the excellent baritone Björn Bürger). Even while expressing her love for Tannhäuser, she caresses him like a lover. This is reflected in Tannhäuser’s double-hearted behaviour. He finds no satisfaction in the physical lovemaking with Venus, nor in Elisabeth’s chaste love. Unfortunately the tenor Daniel Kirch is not an ideal Tannhäuser, his voice is a little shrill. Graceful cantilenas
Still there is much to enjoy musically. The bass Stephen Milling is an impressive father of Elisabeth, the young soprano Julietta Aleksanyan is a beautiful lyrical shepherd. The DNO Choir is deeply moving in their flawless, subdued interpretations of the Pilgrim’s Choir and the Siren Choir. Also effective are the brass fanfares blasting into the hall from the balconies; you literally imagine yourself to be in the Wartburg. Thus the strings of the Netherlands Philharmonic Orchestra gain extra depth.
The woodwind instruments play a starring role. Many times (bass)clarinet, (alto)oboe and or flute encircle the voices of the singers with graceful cantilenas. The harp also has appealing solo passages in this romantic score by Wagner. Hats off to conductor Marc Albrecht who sustains the tension from beginning to end, keeping the textures transparent even in the loudest fortissimo passages.
In short: a successful production by Tannhäuser. – I’d be very interested to read Olivier Keegel’s opinion.
Door deze petitie te tekenen laat u ook zien dat het vanaf het moment dat deze petitie begon: 2010 tot nu , nog steeds urgent is ! En dus nog steeds de cijfers boven tafel moet komen om zo deze misère voor dier milieu en mens te kunnen stoppen.