Verslag actiecomité BIG2 in de overgang m.b.t. BIG-II definitief van tafel
Zoals iedereen inmiddels weet heeft minister Bruins laten weten definitief een streep door het wetsvoorstel BIG-II te halen, hiermee is deze omstreden wet definitief van tafel! Hij heeft hierbij aangesloten op de bevindingen van Alexander Rinnooy Kan (Download 'Vraag & Antwoord wet BIG-II’) Helaas hebben wij als beroepsgroep moeten constateren dat wij als laatste hierover geïnformeerd zijn en pas na de berichtgeving in de media de brief hebben ontvangen. Hieronder onze bevindingen:
1. Geen Wet BIG-II
Allereerst zijn we natuurlijk ontzettend blij dat het ons, en vooral ook jullie, gelukt is om deze wet van tafel te krijgen! Het is een enorme denkfout geweest om complexere zorg op te hangen aan slechts een papiertje, dat betekende niet alleen een enorme miskenning voor vele verpleegkundigen en verzorgenden, maar je laat daardoor ook een enorme capaciteit liggen in een sector waar de werkdruk al enorm hoog is. Daarnaast is het zeer vreemd geweest dit te bedenken zonder de professionals van de werkvloer daarbij te betrekken! We willen iedereen die ons gesteund heeft via social media, de vele brieven (Alexander Rinnooy Kan was er erg onder de indruk van), het ondertekenen van de verschillende petities etc. enorm bedanken voor dit geweldige resultaat!
2. Ongerustheid
Is nu onze ongerustheid daarmee weg: nee, dat helaas niet. En wel om de volgende redenen:
Er zijn voorbeelden van werkgevers die de ingeslagen weg blijven vervolgen door het implementeren van de beroepsprofielen gebaseerd op slechts initiële opleiding i.p.v. ook kennis, ervaring, competenties. Er is enorm veel kwaliteit aanwezig op de werkvloer aan zowel MBO, HBO én inservice-verpleegkundigen (al dan niet gespecialiseerd) die in staat zijn te voldoen aan de steeds complexere zorg. Bovendien doen die ziekenhuizen/ instellingen zichzelf en vooral ook de patiënt tekort, omdat ze dan heel wat kwaliteit en capaciteit ongebruikt laten!
De “regieverpleegkundige” is van de baan. Echter, nog steeds staan er vacatures online waarbij regieverpleegkundigen gevraagd worden. Evenals opleidingen tot regieverpleegkundige, dit moet natuurlijk stoppen
Op dit moment zijn er nog steeds voorbeelden van veel mbo- en inservice- verpleegkundigen die gedegradeerd zijn in functie, te maken hebben gehad met lagere salarisinschaling (al dan niet met garantietoelage), niet meer toegelaten worden tot bepaalde specialistische opleidingen etc.
De voorloper van BIG-II voor de extramurale zorg: het normenkader is nog van toepassing waardoor heel veel mbo- en inservice-verpleegkundigen in de extramurale zorg problemen ondervinden (niet meer mogen indiceren, zich niet meer in kunnen schrijven in het LCR-register, lagere salaris-inschaling etc. Hier moet afstand van genomen worden!
Er is nog steeds geen HBO-erkenning voor de inservice-verpleegkundige, terwijl zij voorheen altijd op het 1e deskundigheidsniveau werkzaam waren
Ook de zorgverzekeraars hebben een te grote vinger in de pap
3. Vervolgacties
Zoals jullie hierboven zien, zijn we nog lang niet klaar met actie voeren voor alle verpleegkundigen en verzorgenden.
Wat moet er gebeuren:
4. Agenda
Onze agenda t.a.v. bovenstaande is derhalve als volgt:
Daarnaast beraden we ons over de opties die dhr Rinnooy Kan ons als actiecomité heeft voorgesteld. Ongeacht onze keuze blijven we als actiecomité in ieder geval gehoord/ betrokken worden in de besluitvorming met betrekking tot de toekomst!
Als laatste: Wij hebben jullie alsnog heel hard nodig om bovenstaande nog te bereiken. Gelijk een eerste vraag aan jullie: graag zouden wij zoveel mogelijk voorbeelden hebben, zowel positief als negatief m.b.t. ervaringen van verpleegkundigen en verzorgenden waar proeftuinen zijn geweest. Er zit namelijk een discrepantie tussen werkgevers en werknemers: daar waar de werkgever zegt dat deze proeftuin met succes is verlopen zeggen werknemers over diezelfde proeftuin dat dit een totale flop was! Graag jullie bevindingen naar mij: ckleijn@telfort.nl
Hartelijke groet, Rini en tevens het Actiecomité!
Blijf ons vooral steunen!
Kinderen die uithuisgeplaatst zijn, behoren in de eerste plaats veilig te zijn. Toch blijkt een aanzienlijk percentage van de kinderen die van 1945 tot heden in jeugdzorginstellingen of pleeggezinnen verbleven onvoldoende te zijn beschermd tegen fysiek, psychisch en seksueel geweld.
Hoewel dit zeker niet voor iedereen geldt, beschouwen deze ex-pupillen hun bejegening als liefdeloos en zeer hard. Toezichthoudende instanties hebben bij geweld onvoldoende ingegrepen.
Dat schrijft de Commissie De Winter in haar eindrapport “Onvoldoende beschermd, geweld in de Nederlandse jeugdzorg van 1945 tot heden”, dat vandaag is aangeboden aan de ministers De Jonge (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) en Dekker (Justitie en Veiligheid).
Aard en omvang van het geweld Slachtoffers meldden over de jaren voor 1970 fysiek en psychisch geweld dat vooral uitgeoefend werd door groepsleiding en pleegouders. Na 1970 verschuift dit naar meer fysiek geweld van pupillen onderling. Het psychisch geweld blijft ook in die periode aanwezig
Ook in de meest recente periode vinden veel betrokkenen - jeugdigen en groepsleiding - het klimaat nog onveilig, vooral in de gesloten jeugdzorg, de justitiële jeugdinstellingen en de opvanglocaties voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen.
Voor ex-pupillen blijkt psychisch geweld, zoals aanhoudend treiteren, vernederen en isoleren van grote invloed op hun latere leven. Veel genoemd worden psychosociale gezondheidsklachten, relatieproblemen en problemen met het opvoeden van eigen kinderen.
De commissie schat op basis van representatief onderzoek dat 1 op de 10 personen die ooit in de jeugdzorg verbleven, vaak tot zeer vaak geweld meemaakte. Bijna een kwart van de ondervraagden heeft nooit geweld meegemaakt. Uit datzelfde onderzoek bleek dat geweld in pleeggezinnen minder voorkwam dan in instellingen. Deze cijfers bevestigen het beeld van de commissie dat niet alle uit huis geplaatste kinderen in de jeugdzorg geweld ondervonden. Deelnemers aan het onderzoek rapporteerden ook goede ervaringen.
Oorzaken van geweld Een belangrijke onderzoeksvraag van de commissie was hoe dit geweld heeft kunnen gebeuren. Verschillende factoren hebben daarbij een rol gespeeld. De negatieve maatschappelijke kijk op het uit huis geplaatste kind werkte lange tijd geweld in de hand: strenge tucht werd veelal gezien als de manier om onmaatschappelijkheid en moreel verval van kinderen te bestrijden. In financiële zin is de Nederlandse jeugdzorg permanent onderbedeeld geweest, waardoor er onvoldoende middelen waren om geschikt personeel te vinden en voor langere tijd aan zich te binden. Onvoldoende professionaliteit (bijv. opleiding en methodieken) blijkt een belangrijke oorzaak van geweld, evenals het bij elkaar plaatsen van grote groepen kwetsbare kinderen. Een uitgebreide wet- en regelgeving die het kind beschermde, kwam pas in de jaren 90 van de grond. Een bredere professionalisering van de jeugdzorg zette pas in de jaren 90 door, en is ook heden ten dage nog niet af.
Het toezicht op de kinderen in instellingen en pleeggezinnen heeft in de gehele periode grote manco’s gekend. Doorgaans werd bij geweld niet ingegrepen. Pupillen konden of durfden niet over geweld te praten. Als er sprake was van geweld konden ze vrijwel bij niemand terecht. Het toezicht door Inspecties was in de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog marginaal. Het uitgangspunt was dat de verantwoordelijkheid bij de particuliere instellingen lag. De toezichthoudende rol van de overheid werd in de jaren 70 groter, maar bleef in de praktijk daarna vooral op afstand. Uit het onderzoek komt naar voren dat de overheid, - uitgezonderd bij grote calamiteiten-, nauwelijks op signalen van geweld reageerde.
Aanbevelingen Het onderzoek van de commissie heeft geen gemakkelijk verhaal opgeleverd. Een aanzienlijke groep minderjarigen die onder verantwoordelijkheid van de overheid uit huis is geplaatst, is onvoldoende tegen geweld beschermd. Kinderrechten zijn geschonden en levens beschadigd. Ernstig en langdurig geweld kan niet volledig worden verklaard uit de destijds heersende pedagogische opvattingen. De commissie vindt dat alle betrokken partijen ruimhartig hun verantwoordelijkheid voor het geweld moeten accepteren.
De commissie doet verschillende aanbevelingen. In de eerste plaats is het van belang om slachtoffers van geweld in de jeugdzorg erkenning te bieden. Zo is het nodig dat het kabinet en de verschillende brancheorganisaties in de jeugdzorg erkennen dat te weinig is gedaan om geweld te voorkómen en te doen ophouden. De commissie pleit ervoor dat de lotgenotenorganisaties de komende jaren ruimhartig worden ondersteund. De honderden slachtoffers waarmee de commissie heeft gesproken, hebben vrijwel allemaal te kennen gegeven dat hun verhalen blijvend gehoord en verteld mogen worden. De archieven van de commissie moeten daarom publiek toegankelijk worden, uiteraard met inachtneming van de privacyregels. Ook is het volgens de Commissie van belang dat het hulpaanbod voor slachtoffers van geweld in de jeugdzorg verbetert.
Andere aanbevelingen zijn erop gericht de jeugdzorg in de toekomst veiliger te maken. Daartoe moeten plaatsingen in gesloten instellingen zoveel mogelijk worden voorkomen, de groepsgrootte worden verkleind, en moeten jongeren toegang krijgen tot onafhankelijke vertrouwenspersonen. Het toezicht van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd zou meer veldbezoeken en gesprekken met kinderen en jongeren moeten omvatten, waarbij geweld een vast gespreksthema is. De commissie stelt ten slotte voor dat de Kinderombudsman toezicht houdt op de daadwerkelijke implementatie van deze aanbevelingen.
https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2019/06/12/eindrapport-commissie-onderzoek---de-winter-kinderen-werden-vanaf-1945-in-de-jeugdzorg-onvoldoende-beschermd-tegen-geweld
Naar aanleiding van het rapport ‘Marktbeeld Taxi’ stelt u onder andere de vraag of er een stop kan komen op het aantal taxivestigingen in Amsterdam. De gemeente Amsterdam kan binnen de huidige wetgeving geen maximum stellen aan het aantal gevestigde taxiondernemingen in Amsterdam.
De (landelijke) wet regelt dat iedereen die de juiste papieren en examens heeft, zich mag vestigen op de markt. De gemeente Amsterdam kent overigens wel een aantal instrumenten om de vestiging van ondernemingen te beïnvloeden, zoals bestemmingsplannen en de Algemene Plaatselijke Verordening (APV). Deze zijn van toepassing op ondernemingen die daadwerkelijk fysiek gevestigd zijn (en diensten aanbieden) in Amsterdam.
In tegenstelling tot de door u genoemde supermarkt, zijn deze instrumenten voor ondernemers die taxivervoer aanbieden niet effectief: een taxiondernemer kan in heel Nederland gevestigd zijn, terwijl de verbonden chauffeurs in Amsterdam werken. Beperken van het aantal vestigingen in de stad heeft daarmee geen directe invloed op het aantal taxi’s of taxichauffeurs dat in de stad rijdt.
Enige tijd geleden is ook de laatste benodigde vergunning afgegeven om van het mooie grindgat de Maneswaard een muggenkwekerij te maken. Door het te verondiepen met opgebaggerd slip van elders en op termijn de zomerdijk te dichten zal het afgesloten zijn van de Rijn.
Diverse vissen die op diep water overwinteren zullen een ander plekje moeten zoeken. Waterrecreanten kunnen niet meer vanaf de Rijn het gat op. Door de gekte om ook dit gebied om te toveren naar een natuurgebied met biodiversiteit (die daar nooit is geweest!) en er aan de overkant (Blauwe kamer) al in overvloed is zullen wij de mensen weer een plek kwijt raken die we zo hard nodig hebben om te ontstressen van deze maatschappij. Waarom bekruipt mij het gevoel dat een toch al rijke Staatsbosbeheer hier nog beter van wordt ten nadele van de burger? Ik vermoed dat het storten van baggerspecie/slib etc aardig wat geld opbrengt. Oh ja. Verzachtende omstandigheid: Als ze klaar zijn met storten wordt het geheel afgedekt met een laag schone aarde!!!!! Wat zegt dat over het product wat daar dan eerst gestort wordt? Maar wie ben ik? Ik ben een watersporter of waterrecreant die zijn geliefde recreatieplas in de vorm van de Maneswaard op Wagenings grondgebied verloren ziet gaan. De belangen en wensen van een grote groep burgers wordt hier compleet genegeerd.
Verdorie, hebben jullie nog niet genoeg tijd gehad voor het afsteken van al dat vuurwerk? Alweer schrikt mijn hond van het geknal. En nu op 1 januari om 17:00 uur. Wanneer stopt het en kunnen de dieren weer met een gerust gevoel naar buiten? .
De meeste van jullie hebben het vast wel gelezen. Vanuit de gemeente wordt er telkens gesproken over een kat en muisspel.
Eergisteren zijn we zelf eens een aantal uur door de wijk gegaan om dit spel te ervaren. Dit bleek verrassend makkelijk te zijn. Jeugd en volwassenen stonden op vele locataties duidelijk zichtbaar op hun gemakje te knallen en waanden zich vogelvrij
Wat zich gisterenavond in de wijk heeft afgespeeld is wat mij als petitionaris betreft onwerkelijk en buiten alle proporties. Dit had m.i.
helemaal niets meer te maken met een traditie en alles met terreur. Alleen tussen 00:00 u en 01:00 u was er legaal vuurwerk zover ik dat kan beoordelen. Ook nu zijn ze weer bezig. We horen graag hoe jullie de jaarwisseling hebben ervaren
Ons hondje heeft het overleefd. Wel met 4x een verdoving (Sileo) in de wang.
Het vlakt het angstgevoel af. Eigenlijk te gek voor woorden. Stel je voor dat er iemand in je omgeving bang is voor vuurwerk. Je kindje van 5. Spuit er dan maar wat verdoving in. Laten we hopen dat het nu voorbij is. En op het moment dat ik dit schrijf (na flinke wandeling met m’n hond) ontwaken de anderen. En wordt er weer geknald. STOP! Hopelijk gaat het stortregenen vandaag.
Heb ik het goed begrepen? Is knalvuurwerk verboden? Ja? Wat hoor ik dan? Geen doorkomen aan met m’n hond. Ze wil onmiddellijk weer naar binnen.
Nog enkele uren volhouden…