Twee uitspraken die het voor oplichters lastiger maken om schadevergoeding te vorderen, maar liefst 5 stukjes over ANP, de juridische nachtmerrie van Jabbar die nog even door ging en hoe ik maar niet verder kom dan het kastje en de muur.
Fotojager VAAAM (Ryde, Kodakone)
Er is uitspraak inzake een claim voor 101 foto’s waar ik bij aanvang al vermoedde dat eisers hooguit de distributierechten hebben. Voor 100 van de 101 foto’s heeft VAAAM niet aangetoond de exclusieve rechten te hebben en zijn de vorderingen afgewezen. Met deze uitspraak kun je fotoclaims die niet namens de fotograaf zelf zijn afwimpelen. Gewoon even vragen naar de overeenkomst met de fotograaf.
Overigens had gedaagde dit ook gedaan, hij heeft echter geen antwoord gekregen en is gelijk gedagvaard. Mijn inziens is dat misbruik van recht. Schandalig vind ik dat de rechter een uitstapje naar Zwitsers recht maakt om voor slechts één foto een schadevergoeding toe te kunnen wijzen en dat het overgrote deel van de uitspraak dan daar over gaat.
Castorama-arrest
Europese Jurisprudentie waarbij is bevestigd dat je pas informatie hoeft te verstrekken als de verzoeker bewijs heeft geleverd auteursrechthebbende te zijn. Bij het gros van de claims die ik zie vermoed ik dat eisers hooguit de distributierechten hebben, soms zelfs dat niet. Vraag dus, voordat je informatie prijsgeeft, naar bewijs dat ze de exclusieve rechten hebben.
Door dit arrest kwam ik erachter dat je alleen informatie hoeft te verstrekken bij commerciële handelingen. Had ik eerder moeten weten.
Schandalig vind ik dat de verzoeker om informatie in deze kwestie een natuurlijk persoon is. Er zijn zoveel zaken van commerciële partijen die niet namens de makers zelf claimen waar deze rechter mee naar het Europese Hof had kunnen gaan. Nu zadelt de rechter een maker, mogelijk een kleine zelfstandige, op met een extra lange en kostbare procedure bij het Europese Hof.
Ervaringsverhalen ANP
Goed om te zien dat ontvangers van een fotoclaim van ANP hun ervaringen steeds vaker delen. Sinds de naamwijziging van Permission Machine naar Visual Rights Group lijkt er weinig veranderd:
Crowdfunding voor Jabbar
De inzamelingsactie voor taxichauffeur Jabbar, om het belabberde vonnis van tafel te krijgen, heb ik overgenomen en ging daarna weer een paar dagen offline omdat er geklaagd was. Ook kwam er nog een brief van de rechtbank waarin de tegenpartij een verzoek tot herstel deed en nakosten vorderde. En ondanks dat er direct vrijwillig betaald is, het meer of anders gevorderde was afgewezen, de rechter geïnformeerd is over de crowdfundingsactie, moest Jabbar €148,75 extra betalen.
Helaas is er niet op tijd voldoende geld ingezameld en heb ik geen advocaat kunnen vinden voor een appeldagvaarding, dan hadden we een jaartje uitstel gehad voor het hoger beroep. De crowdfunding blijft online, het doel is gewijzigd.
Klacht Europese Commissie
Zonder enige inhoudelijke reactie heeft de commissie mijn klacht gesloten. Ik heb ze met de laatste drie foute uitspraken dringend verzocht de klacht in behandeling te nemen. De misstanden duren voort. Het aantal gedupeerden wordt groter en groter.
Ik blijf vastleggen en aandacht vragen. De post Trias Politica en fotoclaimproblematiek is bijgewerkt met de bevindingen van afgelopen jaar.
Groet! De petitionaris, Martine Bakx
Ook luchthaven Lelystad Airport staat achter
De petitie
We hebben dit nodig
https://www.lelystadairport.nl/teken-nu-de-petitie-voor-de-komst-van-vakantievluchten/.
Een mijlpaal maar nu we zover zijn gekomen moet de 10.000 ook mogelijk zijn heb de datum daarom verlengd .
Beste mensen, Er wonen maar een handjevol mensen in de Vierschaarstraat in Oud Gastel en toch is de petitie al 79 keer ondertekend! Als bewoners hebben we geen idee wat ons te wachten staat, daarom vragen we de gemeente om de aanvraag voor 48 arbeidsmigranten af te wijzen. Deel deze petitie en roep zoveel mogelijk medestanders op de petitie te ondertekenen. Dit kan tot 1 februari a.s. Hartelijk dank voor uw steun!.
Onze petitie ‘Zeg JA tegen vluchtelingen in Houten’ is op 23 januari in een bomvolle hal van het gemeentehuis overhandigd aan burgemeester Isabella. Simon Knepper bood namens 5075 ondertekenaars de petitie aan en riep het college van B&W op het plan voor de Houten Hub zo spoedig mogelijk uit te voeren.
Hij bood de petitie aan in een klein koffertje: ,,Dat koffertje herinnert eraan dat één enkele koffer met wat persoonlijke eigendommen meestal alles is wat vluchtelingen mee kunnen nemen als ze hun eigen land moeten achterlaten". Lees hier de hele toespraak van Simon.
Voorafgaand van de aanbieding was er een bijeenkomst voor een kleine 50 inwoners van Houten die een actief steentje bijdroegen aan het succes van de petitie. Na het openingswoord van Lex Goudswaard hield Koos Koster een uitgebreide presentatie over totstandkoming, verloop en resultaat van de petitie.
Zowel in het Houtens Nieuws als door Omroep Houten is verslag gedaan van beide bijeenkomsten.
Dank allen voor het tekenen van deze petitie, vanavond 24 januari spreek ik in en overhandig hoewel de petitie nog even doorloop alvast de 1700 handtekeningen die zijn gezet aan de voorzitter van de raadsvergadering.
Alweer vijf jaar help ik van inbreuk beschuldigde fotogebruikers om een dreigende rechtszaak af te wenden. Wat vrijwel altijd lukt mits er nog geen discussie loopt waar men uit kan afleiden dat het slachtoffer zich juridisch niet kan verweren.
Fijn vonnis met beruchte fototrol
Tweemaal hielp ik bij een rechtszaak waar Dirk Jan Dijkstra als gemachtigde optrad voor de fotograaf. Bij beide zaken moest bijna €3.000 afgetikt worden voor het gebruik van een gratis CC-foto. Dijkstra heeft 2 maanden geleden een flinke tik gekregen van de rechter en zal nu hopelijk minder snel dagvaarden. Extra fijn aan het vonnis is dat schade voor het ontbreken van de naam van tafel is geveegd. Alleen de fysieke maker heeft volgens de wet recht op naamsvermelding. Het is schandalig hoe vaak rechters schade hebben toegewezen voor het ontbreken van naamsvermelding aan fictieve makers.
Het gevaar van ‘No Cure No Pay’
Een fotograaf heeft een ‘No Cure No Pay’ partij ingeschakeld om een betwiste vordering van €29.000 te incasseren. De kantonrechter is echter niet bevoegd om te oordelen over vorderingen boven de €25.000 en verwijst de zaak door. De fotograaf moet daardoor extra griffierecht betalen en is verplicht een advocaat in te schakelen. Naast deze stevige kosten loopt hij bovendien het risico dat hij een eerdere afkoopsom van maar liefst €37.000 moet terugbetalen.
Het portretrecht van David Pinto
Ruim 6 jaar na de uitspraak is het schandalige vonnis over de in opdracht gemaakte portretfoto’s van David Pinto gepubliceerd. Onbegrijpelijk dat dit vonnis al die tijd onder de radar is gebleven en er destijds geen ophef is ontstaan. Het portretrecht van David Pinto is mijn inziens genegeerd.
Bureaucratische ellende
De onzekerheid of een rechter zuiver oordeelt heeft me de afgelopen jaren het meest verbijsterd. Met op de tweede plaats hoogopgeleide ambtenaren met fijne salarissen die elkaar en mij aan het werk houden met zinloze antwoorden, formaliteiten, procedures, beslissingen, verwijzingen, regels enz.. Wat heb je als burger aan regels en wetgeving als rechters zich er niet aan houden en toezichthouders niet optreden?
Op LinkedIn ben ik een serie begonnen over mijn Kafkaëske ervaringen, zodat andere burgers die iets willen doen aan de misstanden hun tijd niet verspillen aan hetzelfde geneuzel.
1. Staatscommissie Rechtsstaat
2. Mededingingsautoriteit
3. Europese Commissie
4 e.v. Connect op LinkedIn om op de hoogte te blijven.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
