Nieuws

Van Heesch was zorgvuldig geselecteerd uit meer dan veertig binnen en buitenlandse gegadigden en zij heeft er met groot succes alles aan gedaan om er samen met vele medewerkers en vrijwilligers die ze om zich heen verzameld had, van dit museum het allerbeste te maken. Het resultaat spreekt voor zichzelf. Wat heel veel mensen na deze kennisgeving bezig hield was de ‘waarom’-vraag. Waarom krijgt iemand die zo geschikt gebleken is voor haar taak op zo’n onmogelijk moment de bons en mag ze haar taak niet afmaken? Wat speelt hier? Hier moest wel iets héél ergs aan de hand zijn want waar rook is is vuur. Het bestuur was echter voor niets of niemand bereikbaar en hulde zich in stilzwijgen met als gevolg dat mensen zich van alles gingen afvragen en een proces van speculeren begon. Ook voor Van Heesch kwam de opzegging als een donderslag bij heldere hemel.

Christine Vesters was dusdanig verbolgen over de gang van zaken dat ze besloot een petitie actie op te zetten met het doel het museum te behoeden
voor deze bestuurlijke dwaling en van Heesch als directeur te behouden. Het gevolg van de petitie was overweldigend, niet alleen omdat er binnen de kortste keren meer dan 2000 mensen hun handtekeningen plaatsten maar ook omdat zich spontaan een tiental gelijk-voelende mensen opwierpen om deze misstap en het afkeuren van de gang van zaken onder de aandacht te brengen. Daarbij waren ook vele grote namen uit de schoenen branche en van daarbuiten, tot het Rijksmuseum in Amsterdam aan toe. Dat tezamen was de aftrap van het CGBS; het Comité Goed Bestuur Schoenenkwartier.

De strategie van het museum bestuur bleek te zijn de ‘waarom-vraag’ onbeantwoord te laten. Het was een bestuurlijke kwestie en het kon, punt uit. Het kon, in welk belang dan ook. Zelfs een voorlopig bestuur dat slechts uit twee mensen bestaat voelde zich niet verplicht hierover verantwoording af te leggen, dus waarom zouden ze.

De radiostilte die volgde wakkerde het onbegrip, de verontwaardiging en het speculeren verder aan. Gevoelsmatig was hier sprake van een bestuurlijke impuls en onrecht en dat raakte veel mensen. Formeel gezien heeft een bestuur, ook al is het ‘voorlopig’ en ook al bestaat het maar uit twee mensen, het recht om vergaande beslissingen te nemen die in het belang van de zaak zijn, in dit geval van het museum. Maar juist bij dat laatste wringt de schoen.

Steeds duidelijker werd dat deze beslissing in feite niet zo zeer over het museum ging maar veel meer over personen die al dan niet achter de schermen aan de touwtjes bleken te trekken.

Het comité heeft de buitengewoon breed gedragen petitie tijdens een z.g.n. Podium bijeenkomst op 8 september jl. toegelicht en uitgereikt aan de gemeenteraad. Hierbij schitterde de burgemeester door afwezigheid en de stapel petitie papieren verdween binnen de kortste keren onder tafel. Daar werd ook later niet meer op terug gekomen, wat op zichzelf nog steeds buitengewoon kwetsend is omdat hiermee in feite aan de hele gemeenschap voorbij gegaan wordt.

Na een indrukwekkend pleidooi van Joep Hamburg kwam wethouder Odabasi daarna niet verder dan dat ze zich niet bemoeide met personeelsbeleid en daarom niet van plan was om op enigerlei wijze te bemiddelen. Het feit dat dit niet primair ging over personeelszaken, maar over de beweegreden van het bestuur en het belang in deze voor het museum veegde ze meermalen van tafel met herhaling van haar insteek tot personeelszaken.

Door het comité werd op geen enkele manier gehoor gevonden aan de kant van het Waalwijkse gemeente bestuur. Bestuurders hebben gewoonlijk hun mondvol over transparantie maar in Waalwijk was daar duidelijk geen sprake van.
Samen met een intussen voor veel geld ingehuurde interim bestuurster word simpelweg gewacht op de dag dat de termijn van Van Heesch verlopen is.
Daarna valt dan inderdaad niets meer terug te draaien en kan het overwaaien beginnen.

Een veelzeggend detail in dit steekspel is dat het bestuur inmiddels heeft laten weten dat er m.b.t. Anouk van Heesch geen zwaarwegende argumenten zijn voor de aanzegging noch de vrijstelling van werk. 
Maar door alles wat zij sinds de opening over zich heen gekregen heeft is het intussen niet meer realistisch dat zij überhaupt haar job terug zou willen, daarvoor zijn grenzen veel te ver overschreden. Alle kansen zijn verkeken en het bestuur heeft hiermee uiteindelijk, tot grote spijt van allen die in Van Heesch geloofden, aan het langste eind getrokken.

Verder ageren vanuit het ons comité vinden wij, gelet op de opstelling van he bestuur van het Schoenenkwartier, niet gehinderd door het gemeentebestuur, zinloos. Wij hebben blijkbaar het onmogelijke geprobeerd te bereiken. Het comité heeft zich met de beste bedoelingen ingezet voor een museum zonder haken en ogen, een museum waar we met z’n allen trots op kunnen zijn.

Het is vechten tegen de bierkaai gebleken en daarom heffen we ons comité bij deze op!

Ons rest niet meer dan de hoop dat de nog te installeren “Raad van toezicht” (zonder oud-bestuursleden) er in slaagt op zeer korte termijn de (op een na) beste directeur te benoemen, een die niet uit de gelederen van de Waalwijkse gemeente gaat komen. Daarmee wensen wij hen heel veel succes.


Buiten dat hopen we ook dat Anouk van Heesch dit ingrijpende en voor haar zeer kwetsende gebeuren achter zich kan laten en een passende weg vind voor haar verdere carrière.

Comité Goed Bestuur Schoenenkwartier.

Graag wil ik als petitionaris jullie allen heel hartelijk danken voor het vertrouwen en alle onvoorwaardelijke steun die jullie gegeven hebben door deze petitie te onderteken. Helaas kunnen wij allen nu niets meer betekenen in deze oneerlijke strijd! En kunnen nu alleen maar hopen dat het prachtige Schoenenkwartier kan blijven gloren en de continuïteit gewaarborgd blijft!

Hartelijke groet, Christine Vesters

Hartelijk bedankt!

De petitie wordt overhandigt in de gemeenteraadsvergadering. Deze vergadering mag door iedereen bijgewoond worden. Graag nodigen wij u uit om bij de overhandiging aanwezig te zijn.

Waarom aanwezig zijn? Uw aanwezigheid telt! Als er veel mensen bij de overhandiging van de petitie zijn toont dit aan de gemeenteraad dat het echt een belangrijk onderwerp is voor de inwoners uit de Hoeksche Waard.

Hoe werkt het? In de raadsvergadering vertel ik kort waar de petitie overgaat en overhandigen we deze aan een van de raadsleden. Hierna kunnen raadsleden vragen stellen of afspraken maken over nader contact.

Waar staat de petitie voor? De petitie wil er voor zorgen dat het Bos van Los niet gekapt wordt voor woningbouw. Woningbouw in het bos vernietigt de natuur en is schadelijk voor de dieren. Er nestelen bijvoorbeeld buizerds in het bos en er leven reeën. Daarnaast is het bos een ontspanningsplek voor inwoners uit Nieuwendijk en omliggende dorpen. Eerder is al meer dan de helft van het bos gekapt. Wij willen dit laatste stukje beschermen voor de inwoners uit de Hoeksche Waard.

Waar en wanneer? In de raadzaal op de begane grond in het gemeentehuis. Locatie: Oud-Beijerland, W. van Vlietstraat 6 Start: 22 november om 19:30.

Heb je vragen? Bel of app dan even naar mij (0637352598)

Met vriendelijke groet,

Heiltje Karels

verbandmiddelen) zolang ik dokter ben vreemd gevonden en zeker nu in een tijd van bezuinigen stel ik voor om daar verandering in aan te brengen.

Analoog aan de Voedselbank dus de Medicijnbank. Het principe is simpel: mensen kunnen overgebleven geneesmiddelen inleveren bij een apotheker en ontvangen daarvoor 'statiegeld' afhankelijk van de prijs en hoeveelheid van het medicijn. De apotheker controleert uiteraard het middel op houdbaarheidsdatum, verpakking etc. Patiënten die een geneesmiddel nodig hebben kijken op de website Medicijnbank.nl of dit geneesmiddel op voorraad is en betalen hiervoor een bedrag wat aanzienlijk lager is dan de officiële verkoopprijs, ook natuurlijk weer afgeleverd door de apotheker en uiteraard na overleggen van een doktersrecept. Deze afhandelingen zouden wat mij betreft via internet betaling en per post kunnen.

Een win win situatie. De patiënt die inlevert krijgt nog wat terug voor het overgebleven geneesmiddel en de patiënt die een geneesmiddel bestelt, betaalt minder.

Chronische patiënten spinnen hier geen garen bij omdat hun eigen bijdrage waarschijnlijk toch al overschreden wordt, maar er zijn ook nog veel mensen gelukkig die niet 'chronisch' zijn en af en toe iets nodig hebben, bv. een antibioticakuurtje, paar weken maagzuurremmers of misschien orale anticonceptiva.

Toch nog 'n voordeeltje ook voor de chronische patiënt: medicatie die zij niet meer gebruiken kunnen ze voor 'n zacht prijsje van de hand doen. Scheelt toch weer in een tijd waarin met name deze patiëntengroep het financiëel moeilijk heeft. Ik realiseer mij dat het hier gaat om een eerste concept wat uitwerking verdient. Wat ik hoop is dat het een aanzet zal zijn voor discussie en bestudering van de verdere mogelijkheden en onmogelijkheden.

René Fonville, huisarts, Elst (GLD)

en deel https://vergoedstroomkosten.petities.nl

Bron: Het Parool, 14 november 2022