Ik maakte hem destijds aan in de verwachting dat ie opgepikt zou worden door politiek en pers. Én om een punt te zetten achter mijn pogingen om de misstanden onder de aandacht te brengen. Hoe anders is dat gelopen.
Mijn eigen zaak
De derde procedure start 14 oktober en ik leverde de stukken in bij de rechtbank. Mijn eisen (het vonnis uit 2019 herroepen wegens bedrog) blijven ongewijzigd. Ik heb recente ontwikkelingen toegevoegd; als achtergrondschets en om nogmaals te benadrukken dat ik de procedure niet voer uit eigen belang. Een uitgebreide update vind je bij de inzamelingsactie.
Die andere inzamelingsactie
Van de aangifte van smaad en laster door de persoon die 15.000 euro inzamelt voor een rechtszaak tegen ANP hoorde ik, zoals ik verwachtte, niets meer. Helaas bleef het qua de beloofde media-aandacht voor de praktijken van ANP eveneens stil. Terwijl dat zo ontzettend hard nodig is. Vervelend neveneffect van het merkwaardige doel (een rechtszaak aanspannen om de tijd die je besteed hebt aan het verweer terug te vorderen) is dat het aantal meldingen over Fairlicensing van ANP weer toenam. Mensen denken dat de kosten enorm oplopen als je niet betaalt en durven de phishing mailtjes niet te negeren. Ik herhaal dus nog meer eens dat het misleidende aanbiedingen zijn.
Van het tableau geschrapt
Twee advocaten die ik met naam noem in het stuk over fototrol Nico Trinkhaus zijn geen advocaat meer. Of ze vrijwillig terugtraden is mij niet bekend. Kitty van Boven, die samen met Roel Dijkstra de brief schreef die aanleiding was voor deze petitie, heeft nog steeds haar kantoor. De tweede geschrapte advocaat vertrok wel bij het kantoor waar ze werkte. Helaas zijn de blafbrieven van Clairfort daarmee niet gestopt, ze worden nu alleen ondertekend door een andere advocaat.
Status tweede wapperzaak
Ik treed als gemachtigde op in een zaak waar hetzelfde speelt als bij mijn eigen zaak: ANP wappert met het auteursrecht van een freelance fotograaf. Inmiddels zijn er vier zittingen geweest, is er één vonnis gewezen (doorverwijzing naar andere rechtbank), heb ik dezelfde stukken tweemaal in gediend, heeft mijn cliënte de machtiging voor een derde keer moeten opsturen en heb ik daar nog achteraan moeten bellen voordat ik gekoppeld was als gemachtigde. Wij zijn nu aan de beurt om te reageren op het antwoord (repliek) van ANP. Ik ben die kafkaëske toestanden en het geblaf van Gerechtsdeurwaarders Rosmalen gewend, voor mijn cliënte is het enorm stressvol. We duimen voor een rechter die doorziet dat het ooit zo respectabele persbureau ANP de rechten van aangesloten freelancers misbruikt.
Rechtszaak Pictoright versus Meta
Het leek zo’n nobel streven, de campagne van de federatie Beeldrechten, om Meta te laten betalen voor het hergebruik van je beeldmateriaal. Maar het is verzand in een slepende procedure waar deskundigen zijn aangewezen die maar liefst een voorschot krijgen van € 676.813,50. Met het risico dat Pictoright, mocht blijken dat zij helemaal geen overeenkomst kán afsluiten met Meta, opdraait voor de kosten van die deskundigen. Mijns inziens is zo’n overeenkomst voorbehouden aan de uitgevers (artikel 7b WNR) en Pictoright is geen uitgever maar een beheerorganisatie. Ik begrijp niet dat de rechtbank daar niet eerst een beslissing over nam, dan had dat hele deskundigenonderzoek misschien achterwege kunnen blijven.
Embedden
Het schrijven van een boek over fotorecht levert inzichten op. Onze Auteurswet is nog gebaseerd op een analoge werkelijkheid. Waardoor niet duidelijk is wat wel en niet mag als je foto’s met een link deelt. Meest hardnekkige misverstand is dat iedereen denkt dat ‘automatisch embedden’ mag en zich niet realiseert dat daarbij een aanklikbare bronvermelding is vereist. Het is net zoals met het begrip citeren: het mag, mits je voldoet aan bepaalde voorwaarden. De zoektocht naar de juiste uitleg leverde drie blogjes op: nummer 35, met een filmpje en de verwerking voor het boek.
Thuiskopie, reprorecht, UvO en Pictoright
Ik deed, met wat hulp van Gemini, research naar de wettelijk verplichte vergoedingen voor hergebruik van foto’s. Ik checkte onder andere jaarrekeningen van organisaties die de vergoedingen innen en uitkeren aan fotografen. Een groot deel gaat op aan ‘kosten’ en uitgevers blijken een aanzienlijk deel te ontvangen. Slechts een kleine groep fotografen ontvangt een uitkering, en dan ook nog alleen voor foto’s die in de pers verschenen. En net toen ik van die ontdekking bekomen was (ik laat het rusten en hoop dat anderen dat onderwerp oppakken) diende de volgende kwestie zich aan:
Vordering van bijna drie ton voor fotobureau
Een Nederlands fotobureau, wiens naam angstvallig wordt verzwegen, claimde vermoedelijk onrechtmatig namens fotografen collectieve vergoedingen. En hoe herkenbaar voor mij, Pictoright schrijft er het volgende over: “Het betreffende fotobureau heeft bij Pictoright claims ingediend voor collectieve rechtenvergoedingen, maar heeft niet aangetoond dat het beeldmateriaal waarover door Pictoright informatie is verzocht, daadwerkelijk is gepubliceerd. Ook de vragen, over de bevoegdheid van het fotobureau om deze claims namens fotografen in te dienen en de doorbetaling aan fotografen, zijn door dit bureau niet afdoende beantwoord.” Omdat de pers het niet oppikt heb ik wel zo’n donkerbruin vermoeden welk fotobureau het betreft. Sowieso is het opmerkelijk dat Pictoright uitkeert aan fotobureaus, haar taak is verdelen van vergoedingen over de rechthebbenden. Rechthebbend is een fotobureau dat werkt met freelancers niet. Dat beeldbanken en fotobureaus de rechten niet bezitten is nou precies waarom die sommatiebrieven uit naam van ANP, Reuters, Alamy, Getty, Masterfile niet deugen.
Workshop
Iemand vroeg of ik workshops over auteursrecht gaf. Aanleiding was dat twee collega’s van hem zo’n workshop wilde gaan volgen bij ANP en hij vreesde dat ze daar niet zouden leren hoe om te gaan met de blafbrieven van fototrollen. Die vrees deel ik dus ik heb ja gezegd. Als het goed bevalt ga ik, als het boek af is, misschien wel weerbaarheidstrainingen tegen fototrollen geven. Kan ik best een ‘billijke vergoeding’ voor vragen denk ik, want het aantal onredelijke fotoclaims blijft stijgen, dus dan heb je het snel terugverdiend…
Dat was het weer voor deze keer. Deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is alles wat we kunnen doen.
Groet! De petitionaris
Beste buren, lieve vrienden.
Een paar maanden geleden hebben wij de publiciteit gezocht met onze zorgen over de toekomst van Paardoes. Zoals jullie weten heeft dit tot aandacht in de media (PZC en Omroep Zeeland) geleid, is er in de gemeenteraad een motie ten behoud van onze manege aangenomen, en is er een petitie gestart voor en door buurtbewoners.
De website waarop deze petitie massaal door jullie ondertekend is, stelt ons in de gelegenheid om jullie een bericht te schrijven; vandaag maken wij van deze mogelijkheid gebruik.
We kijken terug op een zomer waarin 's Heeren Loo naar de buitenwereld toe de sluiting van Paardoes hardnekkig bleef ontkennen, door erop te wijzen dat besluitvorming een zorgvuldig proces is en alle partijen die het aangaat hierin betrokken zouden worden. Meerdere pogingen werden ondernomen om de petitie (ruim 2000 handtekeningen!) aan 's Heeren Loo te overhandigen en jullie signaal over te brengen aan de directie. Dit is niet gelukt: de bewoners van Vlissingen zijn voor 's Heeren Loo kennelijk geen partij. Aan de aangenomen motie in de gemeenteraad is door wethouder Portier invulling gegeven door in gesprek te gaan met 's Heeren Loo, waarop ook hij te horen kreeg dat de toekomst van Paardoes een interne kwestie was. En daar bleef het bij. Het standpunt van 's Heeren Loo was onveranderlijk: Paardoes is ons eigendom en we doen ermee wat we willen. Het betrekken van alle partijen bleek een loze belofte: medewerkers, cliënten, ruiters en buurtbewoners zijn niet gesproken. En toch is het einde van Paardoes intussen aangekondigd.
Een formeel besluit over de toekomst van Paardoes is nog altijd niet genomen; dat spelletje trekt 's Heeren Loo nog even door. Wel zijn we deze week overvallen door een plotselinge ontwikkeling die we nog nauwelijks kunnen bevatten en ons totaal uit het lood geslagen heeft. Alle medewerkers van 's Heeren Loo zijn door middel van een serie bijeenkomsten geïnformeerd over de toekomstplannen van de dagbestedingen. Uit de presentatie (die we in plenaire sessie konden bijwonen) begrepen wij dat Paardoes in deze plannen niet meer voorkwam. Er is een nieuwe dagbestedingslocatie ingetekend met de naam "Bosweg" waaruit we tot nu toe slechts kunnen opmaken dat Paardoes wordt her-ontwikkeld tot iets wat het midden houdt tussen een houtbewerkingsbedrijf en een parkeerplaats voor busjes van de groenvoorziening. 's Heeren Loo geeft zelf aan dat het nog alle kanten op kan; zowel qua tijdspad als precieze invulling is er nog niets duidelijk.
Het plan om de manege te sluiten (en slopen) staat vast: om dit te bevestigen worden onze cliënten hierover inmiddels door verschillende managers op chaotische wijze geïnformeerd op een manier die een zorginstelling onwaardig is. 's Heeren Loo informeert (cliënten, medewerkers, enz.) in de vorm van een mededeling. Men is niemand verantwoording verschuldigd. Na lang aandringen heeft de regiodirecteur een enkel concreet argument genoemd voor de sluiting van Paardoes, namelijk "we hebben de vierkante meters nodig".
Het is pijnlijk voor ons om te werken voor een organisatie die Paardoes beschouwt als een perceel aan de Bosweg, toch is dat wat we de komende tijd nog zullen blijven doen. De samenwerking met onze cliënten en vrijwilligers, de zorg voor de dieren en de interactie met ruiters en buren moet doorgaan. Daarom zullen we er morgen weer staan.
We kijken er naar uit om jullie de komende tijd (weken? maanden?) te blijven ontmoeten op Paardoes, maar kunnen ook erg opzien tegen het naderend einde. Met dit schrijven hebben wij jullie willen meenemen in de ontwikkelingen zoals ze ons zijn overkomen, zodat jullie je kinderen (of andere mensen die door 's Heeren Loo vergeten zijn) kunnen uitleggen waarom de glimlach op Paardoes nu even wat minder breed is dan anders. Paardoes is nog steeds van ons allemaal: laten we daarom samen van deze plek blijven genieten zolang het nog kan
Op 30 september 2025 tussen 13:30 en 13:45 uur zal in de Tweede Kamer in de Statenpassage aan de Tweede Kamercommissie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport de petitie 'Stop discriminatie op grond van neurodiversiteit' worden overhandigd. Bron: tweedekamer.nl Wilt u erbij zijn? Meld het de petitionaris en meld u zich aan op bezoekers.tweedekamer.nl..
Morgen woensdag 24 september om 19.30 zullen wij onze petitie voor het beschermen van de cultuurhistorische akker Boschoven te Baarle Nassau aanbieden aan het college en de leden van de raad van Baarle Nassau
Bij deze willen wij u bedanken voor uw steun en ondertekening. Mocht u aanwezig willen zijn bij het aanbieden van de petitie dan is iedereen van harte welkom bij het gemeentehuis van Baarle Nassau.
Volgende week dinsdag vindt er een informatieavond plaats bij HKV Achilles, Pomonaplein 71. Het nieuwe plan voor de herinrichting van de Mient zal die avond besproken worden.
Met als goede nieuws dat de Mient een 30km weg zal worden!!! Ongelooflijk dat na al die tijd onze petitie effect heeft gehad.
Wil je meedenken, kom dan 30 sept. langs.
De Hogeschool Utrecht blijft bij het schrappen van de benamingen Kerstmis en Pasen in hun jaarrooster. Wel zijn ze inmiddels in gesprek na maatschappelijke kritiek.
Dit onderstreept hoe belangrijk het is om onze feestdagen te beschermen. Traditie verdient een stem — en die geven wij via deze petitie.
De Hogeschool Utrecht blijft bij het schrappen van de benamingen Kerstmis en Pasen in hun jaarrooster. Wel zijn ze inmiddels in gesprek na maatschappelijke kritiek.
Dit onderstreept hoe belangrijk het is om onze feestdagen te beschermen. Traditie verdient een stem — en die geven wij via deze petitie.
De Hogeschool Utrecht blijft bij het schrappen van de benamingen Kerstmis en Pasen in hun jaarrooster. Wel zijn ze inmiddels in gesprek na maatschappelijke kritiek.
Dit onderstreept hoe belangrijk het is om onze feestdagen te beschermen. Traditie verdient een stem — en die geven wij via deze petitie.
Jullie steun heeft laten zien dat dit onderwerp leeft — dat traditie, herkenning en inclusie ons allemaal raken. Door samen onze stem te laten horen, hebben we bewustwording gecreëerd en een gesprek op gang gebracht.
Dat is waardevol, en dat is precies wat ik hoopte te bereiken. De petitie is nu verlengd , maar de boodschap blijft: laten we blijven nadenken over hoe we samenleven, vieren en verbinden. Met waardering, gea