Helaas...

Beste buren, lieve vrienden.

Een paar maanden geleden hebben wij de publiciteit gezocht met onze zorgen over de toekomst van Paardoes. Zoals jullie weten heeft dit tot aandacht in de media (PZC en Omroep Zeeland) geleid, is er in de gemeenteraad een motie ten behoud van onze manege aangenomen, en is er een petitie gestart voor en door buurtbewoners. De website waarop deze petitie massaal door jullie ondertekend is, stelt ons in de gelegenheid om jullie een bericht te schrijven; vandaag maken wij van deze mogelijkheid gebruik.

We kijken terug op een zomer waarin 's Heeren Loo naar de buitenwereld toe de sluiting van Paardoes hardnekkig bleef ontkennen, door erop te wijzen dat besluitvorming een zorgvuldig proces is en alle partijen die het aangaat hierin betrokken zouden worden. Meerdere pogingen werden ondernomen om de petitie (ruim 2000 handtekeningen!) aan 's Heeren Loo te overhandigen en jullie signaal over te brengen aan de directie. Dit is niet gelukt: de bewoners van Vlissingen zijn voor 's Heeren Loo kennelijk geen partij. Aan de aangenomen motie in de gemeenteraad is door wethouder Portier invulling gegeven door in gesprek te gaan met 's Heeren Loo, waarop ook hij te horen kreeg dat de toekomst van Paardoes een interne kwestie was. En daar bleef het bij. Het standpunt van 's Heeren Loo was onveranderlijk: Paardoes is ons eigendom en we doen ermee wat we willen. Het betrekken van alle partijen bleek een loze belofte: medewerkers, cliënten, ruiters en buurtbewoners zijn niet gesproken. En toch is het einde van Paardoes intussen aangekondigd.

Een formeel besluit over de toekomst van Paardoes is nog altijd niet genomen; dat spelletje trekt 's Heeren Loo nog even door. Wel zijn we deze week overvallen door een plotselinge ontwikkeling die we nog nauwelijks kunnen bevatten en ons totaal uit het lood geslagen heeft. Alle medewerkers van 's Heeren Loo zijn door middel van een serie bijeenkomsten geïnformeerd over de toekomstplannen van de dagbestedingen. Uit de presentatie (die we in plenaire sessie konden bijwonen) begrepen wij dat Paardoes in deze plannen niet meer voorkwam. Er is een nieuwe dagbestedingslocatie ingetekend met de naam "Bosweg" waaruit we tot nu toe slechts kunnen opmaken dat Paardoes wordt her-ontwikkeld tot iets wat het midden houdt tussen een houtbewerkingsbedrijf en een parkeerplaats voor busjes van de groenvoorziening. 's Heeren Loo geeft zelf aan dat het nog alle kanten op kan; zowel qua tijdspad als precieze invulling is er nog niets duidelijk.

Het plan om de manege te sluiten (en slopen) staat vast: om dit te bevestigen worden onze cliënten hierover inmiddels door verschillende managers op chaotische wijze geïnformeerd op een manier die een zorginstelling onwaardig is. 's Heeren Loo informeert (cliënten, medewerkers, enz.) in de vorm van een mededeling. Men is niemand verantwoording verschuldigd. Na lang aandringen heeft de regiodirecteur een enkel concreet argument genoemd voor de sluiting van Paardoes, namelijk "we hebben de vierkante meters nodig".

Het is pijnlijk voor ons om te werken voor een organisatie die Paardoes beschouwt als een perceel aan de Bosweg, toch is dat wat we de komende tijd nog zullen blijven doen. De samenwerking met onze cliënten en vrijwilligers, de zorg voor de dieren en de interactie met ruiters en buren moet doorgaan. Daarom zullen we er morgen weer staan.

We kijken er naar uit om jullie de komende tijd (weken? maanden?) te blijven ontmoeten op Paardoes, maar kunnen ook erg opzien tegen het naderend einde. Met dit schrijven hebben wij jullie willen meenemen in de ontwikkelingen zoals ze ons zijn overkomen, zodat jullie je kinderen (of andere mensen die door 's Heeren Loo vergeten zijn) kunnen uitleggen waarom de glimlach op Paardoes nu even wat minder breed is dan anders. Paardoes is nog steeds van ons allemaal: laten we daarom samen van deze plek blijven genieten zolang het nog kan