Ik maakte hem destijds aan in de verwachting dat ie opgepikt zou worden door politiek en pers. Én om een punt te zetten achter mijn pogingen om de misstanden onder de aandacht te brengen. Hoe anders is dat gelopen.
Mijn eigen zaak
De derde procedure start 14 oktober en ik leverde de stukken in bij de rechtbank. Mijn eisen (het vonnis uit 2019 herroepen wegens bedrog) blijven ongewijzigd. Ik heb recente ontwikkelingen toegevoegd; als achtergrondschets en om nogmaals te benadrukken dat ik de procedure niet voer uit eigen belang. Een uitgebreide update vind je bij de inzamelingsactie.
Die andere inzamelingsactie
Van de aangifte van smaad en laster door de persoon die 15.000 euro inzamelt voor een rechtszaak tegen ANP hoorde ik, zoals ik verwachtte, niets meer. Helaas bleef het qua de beloofde media-aandacht voor de praktijken van ANP eveneens stil. Terwijl dat zo ontzettend hard nodig is. Vervelend neveneffect van het merkwaardige doel (een rechtszaak aanspannen om de tijd die je besteed hebt aan het verweer terug te vorderen) is dat het aantal meldingen over Fairlicensing van ANP weer toenam. Mensen denken dat de kosten enorm oplopen als je niet betaalt en durven de phishing mailtjes niet te negeren. Ik herhaal dus nog meer eens dat het misleidende aanbiedingen zijn.
Van het tableau geschrapt
Twee advocaten die ik met naam noem in het stuk over fototrol Nico Trinkhaus zijn geen advocaat meer. Of ze vrijwillig terugtraden is mij niet bekend. Kitty van Boven, die samen met Roel Dijkstra de brief schreef die aanleiding was voor deze petitie, heeft nog steeds haar kantoor. De tweede geschrapte advocaat vertrok wel bij het kantoor waar ze werkte. Helaas zijn de blafbrieven van Clairfort daarmee niet gestopt, ze worden nu alleen ondertekend door een andere advocaat.
Status tweede wapperzaak
Ik treed als gemachtigde op in een zaak waar hetzelfde speelt als bij mijn eigen zaak: ANP wappert met het auteursrecht van een freelance fotograaf. Inmiddels zijn er vier zittingen geweest, is er één vonnis gewezen (doorverwijzing naar andere rechtbank), heb ik dezelfde stukken tweemaal in gediend, heeft mijn cliënte de machtiging voor een derde keer moeten opsturen en heb ik daar nog achteraan moeten bellen voordat ik gekoppeld was als gemachtigde. Wij zijn nu aan de beurt om te reageren op het antwoord (repliek) van ANP. Ik ben die kafkaëske toestanden en het geblaf van Gerechtsdeurwaarders Rosmalen gewend, voor mijn cliënte is het enorm stressvol. We duimen voor een rechter die doorziet dat het ooit zo respectabele persbureau ANP de rechten van aangesloten freelancers misbruikt.
Rechtszaak Pictoright versus Meta
Het leek zo’n nobel streven, de campagne van de federatie Beeldrechten, om Meta te laten betalen voor het hergebruik van je beeldmateriaal. Maar het is verzand in een slepende procedure waar deskundigen zijn aangewezen die maar liefst een voorschot krijgen van € 676.813,50. Met het risico dat Pictoright, mocht blijken dat zij helemaal geen overeenkomst kán afsluiten met Meta, opdraait voor de kosten van die deskundigen. Mijns inziens is zo’n overeenkomst voorbehouden aan de uitgevers (artikel 7b WNR) en Pictoright is geen uitgever maar een beheerorganisatie. Ik begrijp niet dat de rechtbank daar niet eerst een beslissing over nam, dan had dat hele deskundigenonderzoek misschien achterwege kunnen blijven.
Embedden
Het schrijven van een boek over fotorecht levert inzichten op. Onze Auteurswet is nog gebaseerd op een analoge werkelijkheid. Waardoor niet duidelijk is wat wel en niet mag als je foto’s met een link deelt. Meest hardnekkige misverstand is dat iedereen denkt dat ‘automatisch embedden’ mag en zich niet realiseert dat daarbij een aanklikbare bronvermelding is vereist. Het is net zoals met het begrip citeren: het mag, mits je voldoet aan bepaalde voorwaarden. De zoektocht naar de juiste uitleg leverde drie blogjes op: nummer 35, met een filmpje en de verwerking voor het boek.
Thuiskopie, reprorecht, UvO en Pictoright
Ik deed, met wat hulp van Gemini, research naar de wettelijk verplichte vergoedingen voor hergebruik van foto’s. Ik checkte onder andere jaarrekeningen van organisaties die de vergoedingen innen en uitkeren aan fotografen. Een groot deel gaat op aan ‘kosten’ en uitgevers blijken een aanzienlijk deel te ontvangen. Slechts een kleine groep fotografen ontvangt een uitkering, en dan ook nog alleen voor foto’s die in de pers verschenen. En net toen ik van die ontdekking bekomen was (ik laat het rusten en hoop dat anderen dat onderwerp oppakken) diende de volgende kwestie zich aan:
Vordering van bijna drie ton voor fotobureau
Een Nederlands fotobureau, wiens naam angstvallig wordt verzwegen, claimde vermoedelijk onrechtmatig namens fotografen collectieve vergoedingen. En hoe herkenbaar voor mij, Pictoright schrijft er het volgende over: “Het betreffende fotobureau heeft bij Pictoright claims ingediend voor collectieve rechtenvergoedingen, maar heeft niet aangetoond dat het beeldmateriaal waarover door Pictoright informatie is verzocht, daadwerkelijk is gepubliceerd. Ook de vragen, over de bevoegdheid van het fotobureau om deze claims namens fotografen in te dienen en de doorbetaling aan fotografen, zijn door dit bureau niet afdoende beantwoord.” Omdat de pers het niet oppikt heb ik wel zo’n donkerbruin vermoeden welk fotobureau het betreft. Sowieso is het opmerkelijk dat Pictoright uitkeert aan fotobureaus, haar taak is verdelen van vergoedingen over de rechthebbenden. Rechthebbend is een fotobureau dat werkt met freelancers niet. Dat beeldbanken en fotobureaus de rechten niet bezitten is nou precies waarom die sommatiebrieven uit naam van ANP, Reuters, Alamy, Getty, Masterfile niet deugen.
Workshop
Iemand vroeg of ik workshops over auteursrecht gaf. Aanleiding was dat twee collega’s van hem zo’n workshop wilde gaan volgen bij ANP en hij vreesde dat ze daar niet zouden leren hoe om te gaan met de blafbrieven van fototrollen. Die vrees deel ik dus ik heb ja gezegd. Als het goed bevalt ga ik, als het boek af is, misschien wel weerbaarheidstrainingen tegen fototrollen geven. Kan ik best een ‘billijke vergoeding’ voor vragen denk ik, want het aantal onredelijke fotoclaims blijft stijgen, dus dan heb je het snel terugverdiend…
Dat was het weer voor deze keer. Deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is alles wat we kunnen doen.
Groet! De petitionaris
"Nee, ook de zwarte gemeenschap wil niet als verslaafde afhankelijk blijven van subsidies."
De subsidies die nu worden uitgegeven aan Keti Koti-dialogen, speelse workshops en grootschalige herdenkingen zijn misschien goedbedoeld, maar ze borgen geen werkelijk meetbare impact. Ja, langzaamaan groeit er bewustwording in de Nederlandse samenleving, maar dat proces is tergend traag, mist daadkracht en zorgt voor steeds meer polarisatie.
Mensen willen daden en resultaten zien. NU!
Wij zeggen daarom: die subsidies moeten anders worden ingezet – zodat ze daadwerkelijk gaan werken in het voordeel van ons allen.
We vragen geen aanvulling op de overheidsbegroting. Die druk is al veel te groot voor de samenleving om te dragen. Wat wij eisen is wat nodig is: eigenaarschap.
Leg de verantwoordelijkheid terug bij hen die in staat zijn het ook op te lossen: de ervaringsdeskundigen ondersteund door professionals van diezelfde gemeenschap en theoretische verhalen kunnen omzetten in praktische handvaten.
Wij zijn de moeders, vaders, broers, zussen, ooms en tantes die onze kinderen verliezen aan de straat, criminaliteit, zinloos geweld, jeugdzorg en detentie.
Dat doet iets met ons. Het is onze drijfveer. Ook wij willen onze kinderen niet op deze manier verliezen of kwijtraken. Ook wij willen vooruit. Maar dan op een manier die wérkt.
En misschien is zo’n deskundige wel uw collega, of speelt uw kind met mijn kind in hetzelfde team bij de voetbalclub, of is het de vriend(in) van uw zoon of dochter.
Dat zijn de schakels die het verschil maken – de mensen die hebben bewezen het goed te kunnen én te willen doen.
We zijn het dus eens – misschien om verschillende redenen – maar met hetzelfde doel: een Nederland dat floreert, en een samenleving die écht samen leeft, werkt en bouwt aan een gezonde toekomst. Voor al onze kinderen.
Een depolariserende en oplossingsgerichte reactie op het artikel van Van Haassen (PVV): https://dossierkoninkrijksrelaties.nl/2025/06/11/van-haasen-pvv-slavernijverleden-is-verdienmodel/
Goed dat het wetsvoorstel om een inkomensafhankelijke Wmo-bijdrage in te voeren controversieel is verklaard. Dat betekent dat het demissionaire kabinet dit niet meer in behandeling kan nemen.
Maar let op: het voorstel is daarmee niet van tafel.
Het ligt gewoon op de plank te wachten tot er een nieuw kabinet zit.
Op 29 oktober staat dit onderwerp weer op de agenda, dus het werk is nog lang niet klaar. Ieder(in) en anderen zullen er bovenop moeten blijven zitten, net als wij allemaal.
Hallo allemaal,
Wat mooi om te zien dat zoveel mensen deze petitie steunen dat waarderen we enorm! Om samen nog sterker te staan, organiseren we op maandag 23 juni om 18:00 uur een bijeenkomst in het wijk gebouw van Aldlân, er is soep en broodjes. We zoeken 25 mensen die willen meedenken over de verkeersveiligheid.
Heb je interesse? Geef je dan voor zondag avond op via dit e-mail adres: verkeer@aldlan.nl.
Op 5 juni jl. heeft de wethouder in de raadscommissie gemeld dat hij pas in september/oktober terug gaat komen op “HET” fietspad.
Op de lange termijn agenda van de gemeente staat het fietspad geagendeerd op Q4, dat wil zeggen het 4e kwartaal.
Maar let op: de afspraak was dat er eerst (weer) een informatie avond zal komen waar het voorkeursscenario zal worden toegelicht en waarbij bewoners, omwonenden en bezwaarmakers de mogelijkheid krijgen hier commentaar op te geven. Pas wanneer deze commentaren zijn verwerkt zal er een voorstel naar de gemeenteraad volgen.
Het blijft dus opletten dat de wethouder deze volgorde in het najaar ook daadwerkelijk zal aanhouden, anders blijft het risico dat wij, dan inmiddels 1 jaar nadat alle commotie is ontstaan, weer voor een voldongen feit worden gesteld.
Wij volgen het dossier op de voet.
Gister had ik een afspraak met de projectleider om de handtekeningen officieel te overhandigen. Ook is er gesproken over 2 alternatieven.
Het is eerste alternatief is om de een nieuwe bushalte te plaatsen aan de Neswaard (afrit van de ring). Dit alternatief was aangedragen door de projectleider zelf.
het tweede alternatief door mijzelf aangedragen is om een buslus te plaatsen op de Muiderwaard, door middel van een rotonde op de hoek Muiderwaard/Noorderkade.
Deze buslus zorgt er dan ook voor dat er geen auto's meer recht door gaan vanaf de Noorderkade naar de kanaaldijk en maakt het dan voor fietsverkeer ook gelijk een stuk veiliger. Deze oplossing is in goede aarde ontvangen en zal onderzocht worden.
Dank aan iedereen die deze petitie deelt en steunt. Van mijn neef (oud-burgemeester), mijn adviseur, begrijp ik wel dat vooral de berichtjes die jullie via de bevestigingslink toegevoegd hebben, een sterke bijdrage kunnen leveren voor de beoordeling van de petitie.
Voor mij zijn alle positieve geluiden hartverwarmend, omdat de situatie zó frustrerend en machteloos voelt. 1 Boa, die sinds zijn komst in de duinen verkondigt dat hij er wel eens voor zal zorgen dat er hier nog maar met 3 honden per baas/Hus-begeleider gelopen zal mogen worden....... Ik vind het van de zotte!!! In de Lange Duinen met een roedel lopen houdt mij gezond. Daar ligt mijn hart. We hebben iig geprobeerd zijn missie te stoppen!!!!!!!!!!!! En samen staan we hopelijk sterker. Alle wandelaars die mij, veelal al 15 jaar 3 wekelijks tegenkomen, maar ook voor het eerst, recreatieve wandelaars uit heel Nederland en alle klanten via collega's, die deze petitie de krap afgelopen 10 dagen ondertekend hebben, wil ik een warm hart toedragen! In nog geen 10 dagen tijd is mijn, door Corona in de ijskast belande petitie op dit moment , van 181 naar exact 300 ondertekeningen omhooggeschoten.
Knuffels van al onze trouwe viervoeters en vriendelijke groeten,
Willemien Bos, Retourtje Bos
tot ziens in de Lange Duinen.........
Afgelopen maandag heeft de gemeenteraad Tilburg unaniem de motie aangenomen. Wethouder Bas van de Pol is nu aan zet.
De strijd die Dibevo al jaren voert tegen de ondoordachte en schadelijke Huis- en Hobbydierenlijst bereikt een cruciaal nieuw hoofdstuk. Op 31 juli aanstaande staan we samen met andere partijen voor de rechter om jouw belangen, de belangen van de sector en die van een verantwoord dierhouderschap te verdedigen.
Dit is het eerste bericht in een reeks waarmee we je de komende tijd nauwgezet op de hoogte houden van deze belangrijke zaak.
Want onze gezamenlijke stem moet gehoord worden. Waarom vechten we hiertegen?
Het standpunt van Dibevo is altijd helder geweest: wie voor zijn plezier dieren houdt, heeft de plicht deze goed te verzorgen. We zijn absoluut niet tegen regels die het welzijn van dieren verbeteren. Integendeel, we pleiten al jaren voor goed onderbouwde houderijvoorwaarden voor álle dieren. Ook hebben we geen bezwaar tegen wetenschappelijk gemotiveerde houdverboden, op voorwaarde dat er een eerlijk en werkbaar ontheffingssysteem is.
De huidige lijst is echter het tegenovergestelde van doordacht beleid. Dibevo is hier mordicus op tegen. De redenen zijn simpel:
Het is een ‘nee, tenzij’-systeem dat uitgaat van een verbod, terwijl een ‘ja, mits’-benadering veel eerlijker zou zijn. De gebruikte methodiek is ondermaats en leidt tot ronduit belachelijke resultaten. Een treffend voorbeeld is de Russische dwerghamster, een dier dat door alle experts altijd als eenvoudig te houden werd beschouwd, maar nu plotseling op een verbodslijst staat.
Een gevecht van de lange adem
Dit is geen nieuwe strijd voor ons. We voeren al meer dan 15 jaar intensief actie tegen slechte wetgeving zoals deze. Een korte terugblik op onze inspanningen vanaf ongeveer 2014:
We namen succesvol deel aan de expertcommissie om tot een werkbare lijst te komen zonder onnodige verboden. Echter, die lijst bleek politiek onacceptabel. Reden voor Dibevo om het PVH (Platform Verantwoord Huisdierbezit) in een bezwaarprocedure te ondersteunen met wetenschappelijke expertise. Onze invloed reikte tot ver over de grens, waar we het Schotse parlement hielpen informeren. Mede dankzij die inbreng kwam er daar geen positieflijst. In de jaren daarna (2018–2022) bleef het oorverdovend stil vanuit de overheid. We zochten actief contact en hielden politiek en beleidsambtenaren voortdurend op de hoogte van de Europese eisen. Daarmee legden we het fundament voor het huidige bezwaar. Telkens benadrukten we dat het probleem niet de diersoort is, maar de motivatie van de houder.
De druppel die de emmer deed overlopen
Ondanks alle onderbouwingen en vragen besloot de toenmalige minister Staghouwer van LNV dat het lang genoeg had geduurd. Vlak voor zijn aftreden drukte hij de huidige positieflijst erdoor. Daarmee werd opnieuw duidelijk hoe weinig zorgvuldigheid er in het proces zat.
Dit besluit rammelt aan alle kanten en daarom vechten we het met alle juridische middelen aan. Eerder dit jaar hebben we bezwaar aangetekend, waarbij Dibevo de inhoudelijke en wetenschappelijke argumentatie heeft verzorgd. Inmiddels is ook beroep aangetekend tegen het besluit van de minister. Ons beroepschrift is een van de meest uitgebreide en best onderbouwde documenten in dit dossier tot nu toe.
We staan op het punt de rechtszaal te betreden. Op 31 juli is de zitting. We zijn klaar om onze en dus ook jouw zaak met feiten en argumenten te bepleiten. We houden je op de hoogte van de ontwikkelingen.
Samen sterk voor een verstandig en werkbaar beleid voor het houden van dieren in Nederland!
Bron: Dibevo