The ombudsman, as it stands, is a shark without teeth. It cannot even smell a scandal if it was bleeding before their eyes — can’t sense, can’t bite, can’t act, can’t fix. It’s a watchdog with no jaws. So let’s give it an upgrade or even better give the government such an upgrade that Ombudsman loses the necessity for their entire existence.
This isn’t some grand ideological revolution. It’s just a silly idea for a public ticket system. Silly, but powerful.
Imagine a civic ticket system — not buried in obscure forms, not locked in back-office email chains. Just like an internal help-desk, but for governance. Public, structured, traceable. And smart.
This is what it looks like.
Core Idea
Citizens should be able to report issues publicly — not buried in anonymous inboxes, not hidden behind “ongoing investigation” seals. People already talk about public issues. If people can talk about public issues with their friends, why can’t they track them together too?
A government ticket system could work just like internal systems in IT or customer service — but with a civic twist.
This is not a place for endless debate. It’s a structure to frame problem → proposal → response, cleanly and traceable.
This system proposes a transparent, iterative problem-solving interface where AI is used not to obscure, but to clarify.
The System: Public, AI-Structured, and Transparent
The system is made up of 4 stages — and yes, it uses AI — but only as a tool to help people sharpen what they’re already saying.
Every issue goes through this cycle:
1. Problem Description
a) Citizens submit an issue.
b) The AI cleans up the language, consolidates overlapping inputs, and upgrades the coherence of the report.
c) A public change-log shows the input that evolved the description — all steps visible, all input attributable.
2. Proposed Solution
a) Based on the refined problem description, the AI drafts a solution or possible action path.
b) This is visible to the public as a formal response — no magic, just structured reasoning.
c) This is not a decision. It’s a draft — structured logic, not authority. Only advice.
3. Critique Layer
a) Citizens respond to the proposed solution — a structured challenge to the proposal..
b) Their remarks are also structured by AI — not censored, but upgraded for clarity and grouped by theme or angle.
c) Again, change-logs and input trails are visible. No anonymous edits. No hidden manipulations.
d) in a sense this is the same as step 1 (problem description)
4. Upgraded Solution
a) The AI integrates valid critiques and proposes a refined version of the solution.
b) This is the “feedback-reinforced” stage, where the system attempts synthesis, not endless argument loops.
All stages remain visible — including abandoned tickets, failed resolutions, and ongoing ones. This creates a living public record of issues and proposed governance responses.
This is the synthesis. 1 = 2 + 3 = 4.
Why This Matters
Business Model? Sure — But Keep It Public
Yes, this is a product. But no, it shouldn’t be commercialized. This is civic infrastructure. It belongs to the commons.
It could be sold to municipalities, NGOs, or transparency coalitions — but that defeats the purpose.
Build it, release it, and let it run at zero cost. The public has already paid for enough systems that don’t work. This one should.
The value lies not in monetization — but in legitimacy.
Expanded Use: From Complaint Board to Administrative Operating System
What starts as a feedback tool can evolve into a complete civic engine. The system can scale:
Each issue flows like a case file, but it’s public-facing and structurally transparent. Departments can adopt the system internally. Citizens and officials see the same state of the case. Updates are traceable.
With enough refinement, this system could even approach pre-judicial arbitration or replace lower-level administrative courts — especially for predictable, repeatable types of disputes (benefits, housing, permit denials, etc.).
At some point a judge and lawyer can then bend over the case after it went through these 3 steps.
Design Philosophy
Potential Impact:
If deployed at scale, this would:
Final Thought
Let’s stop treating public concern like noise.
Let’s give it a ticket.
Let’s give the ombudsman jaws.
Give people a way to speak clearly. Let the problems stay visible. Let the fixes be criticized. Let the system evolve in full view.
Democracy doesn’t die in darkness — it suffocates in forms. We’ve normalized arbitrary bureaucracy and opaque complaint systems. But the technology to upgrade them exists. All we’re missing is the will — and the will can be crowd-sourced.
Written by Artorius Magnus
https://tinyurl.com/laconic-utopia World-Peace suggestions @250 articles highschool dropout-autodidact (unofficially 5+ PhD's).
Onze Facebookgroep Groep 1956-1960 heeft inmiddels al weer 580 leden en dat in een weekje tijd. Er is behoefte aan om met elkaar te spreken en steun te vinden bij elkaar maar ook om het over onze acties te hebben.
Dus mocht je daar ook behoefte aan hebben meld je aan!
Het is niet alleen voor gedupeerden maar ook voor anderen die er interesse in hebben. Ook voor media/politici, etc.
Samen Sterk!
We willen niet sneller gevaccineerd worden, we willen BETER gevaccineerd worden. En daar bedoelen we mee dat we hetzelfde recht op Pfizer/Moderna willen hebben als alle andere Nederlanders die niet de pech hebben toevallig geboren te zijn tussen 1956-1960.
Lees hier wat Minister De Jonge te zeggen heeft.
Wanneer wordt er naar de burger geluisterd?
Ook RTV Noord bericht erover:
"Daarnaast zou het vaccin betere bescherming tegen het virus bieden als er langer werd gewacht met de tweede prik.
Het onderzoek waarop die conclusie was gebaseerd 'kent echter een aantal beperkingen, waardoor aan de resultaten geen conclusies kunnen worden verbonden', stelt de Gezondheidsraad nu. Sneller prikken heeft bovendien als voordeel dat mensen eerder beschermd zijn. Dat is 'ook van toegevoegde waarde', aldus de minister."
Hoe krijgt de minister het voor elkaar om alles zo te draaien dat het zogenaamd weer klopt, net zoals met de leeftijdsgroep 1956-1960 die Pfizer zou moeten krijgen. Volgens de minister is het vaccin veilig voor deze groep, maar het is net zo veilig of onveilig als voor alle andere leeftijden.
Artsen kunnen aansprakelijk zijn voor gezondheidsschade die het door hen toegediende Covid-19 vaccin onverhoopt teweegbrengt, waarschuwt oud-advocaat Frank Stadermann. Het verhaal is hier te lezen.
Huisartsen vaccineren nu met AstraZeneca.
We zijn met dit onderwerp bezig. Nadere info over informed consent en te nemen juridische stappen volgt..
Op vrijdag 4 juni a.s zal deze petitie worden aangeboden aan de wethouder Verkeer Egbert de Vries. Tijdstip en locatie moeten nog bevestigd worden.
Verhuizen of misschien zelfs stoppen, kunstenaars Fikret Devedzic en Lies Kortenhorst zien het totaal niet zitten. Al tien jaar schilderen, beeldhouwen of geven ze cursussen in het Panta Rhei studiogebouw, een kunstzinnige broedplaats aan de Van Hetenstraat 59.
Dat kan volgend jaar zomaar klaar zijn: de gemeente wil er huizen gaan bouwen. (Castor van Dillen 12-05-21, onder redactie van Werkgroep Panta Rhei)
Achter de lindebomen en de grasveldjes is het Panta Rhei-gebouw niet te missen. De teksten op de gevels - een werk van Kortenhorst - maken meteen duidelijk waar het kunstwalhalla van Keizerslanden is. Schilder Kortenhorst (68) en beeldend kunstenaar Devedzic (‘60+’) zijn samen met zo’n twintig andere kunstenaars en creatieve beroepen verknocht geraakt aan de Van Hetenstraat. Jonge, startende beroepsbeoefenaars, enkele oudere, en veel op de leeftijden van de werkzame beroepsbevolking.
Na tien jaar kan het zomaar klaar zijn. Recent ontdekten ze dat er plannen zijn bij het college van Burgermeester en Wethouders om hun werkplekken te slopen, of dat er appartementen in komen. De klappen van corona voelen ze extra hard. Bovendien is het niet de eerste keer dat dit gebeurt, weet Kortenhorst.
,,Ik vind het vreselijk. Ik ben ontzettend gehecht aan mijn atelier. Ik voel me hier thuis. Dit was in de Rollecate-tijd precies hetzelfde.’’ Want ook in 2011 moesten kunstenaars deze ateliers waar ze al jaren werkten verlaten. ,,Een verhuizing van een atelier is een hele ingrijpende gebeurtenis. Het kost veel tijd. En ook veel tijd om op andere plek in te burgeren.’’
Devedzic knikt en vult aan: ,,Stel je voor: je bent een jonge vluchteling die naar Nederland komt. Dat is voor een bepaalde tijd. Maar op een of andere manier wordt het steeds verlengd. Na tien jaar ben je volledig geïntegreerd hier. Je spreekt perfect Nederlands. Je hebt vrienden hier, maar van je oorspronkelijke land weet je niets. En dan komt de brief: je mag niet meer hier blijven. Zoiets maken wij nu ook mee. Men beseft niet dat je na tien jaar vastgegroeid bent aan de omgeving.’’
Het is niet gek dat Devedzic met dit voorbeeld komt. De kunstenaar vluchtte zelf in 1992 voor de oorlog in het voormalige Joegoslavië naar Nederland. Devedzic kwam in 1996 in de Houtmarktschool terecht, tegenover het huidige winkelcentrum Boreel. Daar moest hij weg. Daarna naar Nieuw Rollecate, maar ook die werkplek kreeg een andere bestemming.
En zo worden ze steeds verder weg gedreven uit de Deventer binnenstad. Devedzic: ,,Jan Slijkhuis, een andere kunstenaar die hier werkt, zegt: ‘Als ik naar Colmschate moet, stop ik ermee!’’’ Devedzic kan dat gevoel begrijpen. Telkens opnieuw bouwde hij zijn ateliers vanaf nul op, maar dat moet niet te vaak gebeuren. ,,Het is absoluut een inbreuk op mijn ontwikkeling als kunstenaar. Een verhuizing kost kapitalen. Het heeft mij telkens twee à drie jaar gekost om te acclimatiseren.’’
In het Panta Rhei-studiogebouw gebeurt sowieso meer dan alleen kunst maken. Devedzic begeleidt bijvoorbeeld wekelijks tien zorg-cliënten, mensen met bijvoorbeeld een zware vorm van autisme. ,,Die wonen allemaal om mij heen. Op fiets- of loopafstand.’’ Juist die nabijheid waarderen ze, volgens hem. En ook worden er cursussen gegeven. De resultaten vallen op in zijn atelier.
Kortenhorst en Devedzic hebben het gevoel dat de gemeente bij de ontwerpplannen geen rekening houdt met de wijkfunctie van het Panta Rhei gebouw. Kortenhorst: ,,Er wordt over ons heen gewalst. Dat is heel kwalijk.’’
De kunstenaars van het Panta Rhei-gebouw laten de laatste maanden op meerdere manieren van zich horen. Er gaat een online petitie rond, die op het moment van schrijven 700 keer ondertekend is (Zie bovenaan deze pagina hoever de teller nu staat). Eerder bleek al dat ook de buurtbewoners liever niet hebben dat de kunstenaars hun studio's moeten verlaten.
lees het hele artikel op: https://www.destentor.nl/deventer/deventer-kunstenaars-fikret-en-lies-dreigen-hun-ateliers-te-verliezen-er-wordt-over-ons-heen-gewalst~ae8504c2/
Er komt steeds meer aandacht voor ons probleem. Vandaag ook weer in BD .
Na het succes van de vorige demonstratie op 12 mei pakken we nu door. Op 9 juni, om 15:00, gaan we weer demonstreren voor een generaal pardon, op het plein in Den Haag.
Vorige keer hebben we een brief aangeboden aan alle 2e kamer fracties en ook deze keer zullen we er voor zorgen dat de politiek weet dat we er staan. Ook kwamen delegaties van Bij1 en de PvdD naar buiten om ons te steunen en onze verhalen te horen. Nu gaan we door! Steun ons door dit bericht te delen en ook vooral door deze petitie viraal te laten gaan. Dank!