The ombudsman, as it stands, is a shark without teeth. It cannot even smell a scandal if it was bleeding before their eyes — can’t sense, can’t bite, can’t act, can’t fix. It’s a watchdog with no jaws. So let’s give it an upgrade or even better give the government such an upgrade that Ombudsman loses the necessity for their entire existence.
This isn’t some grand ideological revolution. It’s just a silly idea for a public ticket system. Silly, but powerful.
Imagine a civic ticket system — not buried in obscure forms, not locked in back-office email chains. Just like an internal help-desk, but for governance. Public, structured, traceable. And smart.
This is what it looks like.
Core Idea
Citizens should be able to report issues publicly — not buried in anonymous inboxes, not hidden behind “ongoing investigation” seals. People already talk about public issues. If people can talk about public issues with their friends, why can’t they track them together too?
A government ticket system could work just like internal systems in IT or customer service — but with a civic twist.
This is not a place for endless debate. It’s a structure to frame problem → proposal → response, cleanly and traceable.
This system proposes a transparent, iterative problem-solving interface where AI is used not to obscure, but to clarify.
The System: Public, AI-Structured, and Transparent
The system is made up of 4 stages — and yes, it uses AI — but only as a tool to help people sharpen what they’re already saying.
Every issue goes through this cycle:
1. Problem Description
a) Citizens submit an issue.
b) The AI cleans up the language, consolidates overlapping inputs, and upgrades the coherence of the report.
c) A public change-log shows the input that evolved the description — all steps visible, all input attributable.
2. Proposed Solution
a) Based on the refined problem description, the AI drafts a solution or possible action path.
b) This is visible to the public as a formal response — no magic, just structured reasoning.
c) This is not a decision. It’s a draft — structured logic, not authority. Only advice.
3. Critique Layer
a) Citizens respond to the proposed solution — a structured challenge to the proposal..
b) Their remarks are also structured by AI — not censored, but upgraded for clarity and grouped by theme or angle.
c) Again, change-logs and input trails are visible. No anonymous edits. No hidden manipulations.
d) in a sense this is the same as step 1 (problem description)
4. Upgraded Solution
a) The AI integrates valid critiques and proposes a refined version of the solution.
b) This is the “feedback-reinforced” stage, where the system attempts synthesis, not endless argument loops.
All stages remain visible — including abandoned tickets, failed resolutions, and ongoing ones. This creates a living public record of issues and proposed governance responses.
This is the synthesis. 1 = 2 + 3 = 4.
Why This Matters
Business Model? Sure — But Keep It Public
Yes, this is a product. But no, it shouldn’t be commercialized. This is civic infrastructure. It belongs to the commons.
It could be sold to municipalities, NGOs, or transparency coalitions — but that defeats the purpose.
Build it, release it, and let it run at zero cost. The public has already paid for enough systems that don’t work. This one should.
The value lies not in monetization — but in legitimacy.
Expanded Use: From Complaint Board to Administrative Operating System
What starts as a feedback tool can evolve into a complete civic engine. The system can scale:
Each issue flows like a case file, but it’s public-facing and structurally transparent. Departments can adopt the system internally. Citizens and officials see the same state of the case. Updates are traceable.
With enough refinement, this system could even approach pre-judicial arbitration or replace lower-level administrative courts — especially for predictable, repeatable types of disputes (benefits, housing, permit denials, etc.).
At some point a judge and lawyer can then bend over the case after it went through these 3 steps.
Design Philosophy
Potential Impact:
If deployed at scale, this would:
Final Thought
Let’s stop treating public concern like noise.
Let’s give it a ticket.
Let’s give the ombudsman jaws.
Give people a way to speak clearly. Let the problems stay visible. Let the fixes be criticized. Let the system evolve in full view.
Democracy doesn’t die in darkness — it suffocates in forms. We’ve normalized arbitrary bureaucracy and opaque complaint systems. But the technology to upgrade them exists. All we’re missing is the will — and the will can be crowd-sourced.
Written by Artorius Magnus
https://tinyurl.com/laconic-utopia World-Peace suggestions @250 articles highschool dropout-autodidact (unofficially 5+ PhD's).
Een kartonnen doos in elkaar stampen die is gebruikt om een pakket van een webwinkel te versturen, is verleden tijd als het aan Boxo ligt. De oprichters van dit bedrijf leveren herbruikbare verpakkingen en zakken aan webwinkels.
De consument kan (...) Trouw, 16-1-2025 of een kopie
Beste ondertekenaars van de petitie.
Op woensdag 22 januari 2025 praat de 2e kamer over het witwasbeleid in Nederland. De Minister van Financien zegt dat het allemaal anders moet en denkt vooral dat het werkt om banken zélf nog eens tot 1 april de tijd te geven om met nieuwe ideëen te komen.
Wij denken dat dat niet werkt en bovendien.
De Minister van Financiën kan zelf, met een simpele pennestreek, een heel belangrijke overgang bewerktstelligen, een mega kostenbesparing, door nu over te gaan naar een systeem van melden verdachte transacties. Maar alhoewel hij dat in 2022 al geadviseerd kreeg van DNB, is hij dat advies even vergeten.
Wij niet. Vandaag stuurden wij, wederom namens u, deze brief met alle ondertekenende organisaties uit 2024 naar de Tweede Kamer om nogmaals te wijzen op belang van vermindering van overmatige witwasmonitoring. En als u zelf een duit in het zakje wil doen
U leest het bericht over de brief hier op onze website en als u zegt: zo doorgaan, kijk ook onderaan de site naar het bankrekeningnummer en voel u vrij te doneren !
Alvast bedankt ! Simon Lelieveldt
PERSBERICHT
Overheid Manipuleert Wetenschap: Positieflijst Gebaseerd op Selectief Gebruik van Onderzoek
Recent bewijs, onthuld door Stichting Animalia via een WOO-verzoek, toont aan dat de overheid selectief en manipulatief omgaat met wetenschappelijke inzichten bij het opstellen van de huis- en hobbydierenlijst, beter bekend als de positieflijst. Interne correspondentie uit 2020 legt bloot hoe ambtenaren wetenschappelijke bevindingen negeerden of verdraaiden om politieke en ideologische doelstellingen te ondersteunen.
De positieflijst wordt door de overheid gepresenteerd als een wetenschappelijk onderbouwd instrument om te bepalen welke dieren geschikt zijn als huisdier.
Uit deze correspondentie blijkt echter dat wetenschappelijke input slechts werd geaccepteerd als deze paste binnen het vooraf bepaalde beleidskader. Inzichten van experts die dit kader tegenspraken, werden systematisch terzijde geschoven.
Manipulatie van Wetenschap: Een Schokkend Voorbeeld Een duidelijk voorbeeld hiervan is de correspondentie met een domesticatie-expert van de Universiteit Utrecht. Het ministerie zocht naar wetenschappelijke steun voor de aanname dat gedomesticeerde dieren minder gevaarlijk zijn dan niet-gedomesticeerde dieren. De expert weerlegde deze aanname echter met concrete voorbeelden, waaronder de duizenden bijtincidenten door honden, die ondanks duizenden jaren domesticatie jaarlijks ernstige letsels veroorzaken. Deze kritische bevindingen werden door ambtenaren genegeerd, en er werd actief gezocht naar alternatieve argumenten die wel binnen de politieke agenda pasten.
Een Illusie van Wetenschap Het proces rond de positieflijst laat zien hoe wetenschap wordt gebruikt als façade om beleidskeuzes te legitimeren. De lijst is in feite een politiek instrument, waarbij feiten en objectiviteit ondergeschikt zijn aan vooringenomen standpunten. Dit heeft geleid tot herhaaldelijke kritiek van de rechter, die stelde dat eerdere positieflijsten niet voldeden aan de vereisten van wetenschappelijke objectiviteit, deskundigheid en transparantie.
Oproep tot Transparantie Stichting Animalia roept de overheid op om een einde te maken aan deze manipulatieve praktijken en zich te richten op een transparant en eerlijk proces dat gebaseerd is op objectieve wetenschap. Alleen zo kan een beleid worden gerealiseerd dat daadwerkelijk bijdraagt aan dierenwelzijn en het vertrouwen van de samenleving herstelt.
Het volledige document, inclusief de correspondentie met de domesticatie-expert, is hier in te zien:
https://stichtinganimalia.nl/overheid-negeert-wetenschap-bij-het-opstellen-van-positieflijst-documenten/?fbclid=IwY2xjawH6-lFleHRuA2FlbQIxMAABHf2buqHVUFBdm0IBI0gsAiUWL2GYiacRQIvFyCAaD4HKJzRmRSq3ZZn2vgaemcQpyNn-ckMLK91mrgABhnQ
Helaas, ik heb de herroepingszaak met ANP zoals ik in augustus al vreesde verloren omdat ik de verkeerde rechtsopvolger van Hollandse Hoogte dagvaardde.
ANP is ter zitting met maar liefst drie advocaten verschenen en ik heb onder andere Ywein van den Brande, een van de oprichters van Permission Machine, de hand mogen schudden.
De aanwezige commercieel directeur Jessica van der Waal wekte de indruk dat zij niet op de hoogte is dat ANP wappert met de rechten van freelance fotografen. Ik vermoed fotografen zelf ook niet. Je moet kennis van de wet hebben om te doorzien dat ANP het auteursrecht moet BEZITTEN om schadevergoeding bij schending ervan te kunnen vorderen.
Tweede poging
Niet getreurd. Ik heb rekening gehouden met het risico dat de rechter de rechtspersoon niet zou wijzigen en heb afgelopen oktober de juiste rechtspersoon gedagvaard. Oktober 2025 volgt een nieuwe poging. Voor de proceskosten ben ik een crowdfunding opgestart.
Obstakel dit keer wordt de herroepingstermijn. Het dagvaarden voor een herroepingszaak dient te gebeuren binnen drie maanden nadat de gronden voor herroeping bekend zijn geworden.
Verkeerde rechtspersoon is geen grond, dat had ik de deurwaarder uit kunnen laten zoeken. $%!# Netjes gezegd: ik had meer klantgerichtheid verwacht van een deurwaarder die het dubbele tarief rekent.
Ik dagvaardde op basis van een vermoeden en dat vermoeden blijkt juist. Ik weet sinds 1 augustus dat de fotograaf een deel van de door mij betaalde schadevergoeding heeft gekregen. Het ultieme bewijs dat Hollandse Hoogte niet op EIGEN NAAM mocht vorderen.
De Rijdende rechter
Met de kennis van nu keek ik de uitzending van de Rijdende rechter van maart 2017 terug. Ik nam contact op met de ‘fotodief’ en ook bij haar bleek de naam van de fotograaf in het gehele voortraject en in de processtukken niet voor te komen. Uiteraard zal de fotograaf in deze kwestie vanwege alle publiciteit zijn rechtmatige deel hebben gekregen. Maar Hollandse Hoogte had, net als in mijn zaak, MEDE NAMENS de fotograaf moeten vorderen.
Grappig om mijn woorden van destijds, toen ik nog geen idee had van het misbruik van fotorechten, terug te lezen. Hoe ik er nu over denk lees je hier.
De dame uit de uitzending schreef een stukje naar aanleiding van ons telefoongesprek.
Overig nieuws
Het boek over fotorecht vordert gestaag. Door dingen uit te zoeken en op een rijtje te zetten leer ik er zelf ook een boel van. Dat de auteurswet gedateerd is blijft een ding. Onbegrijpelijk dat de term hyperlink, hyperlinks zijn de bouwstenen van internet, ontbreekt. Ik ontdekte de term echter wel in de wet voor uitgevers.
De meldingen van claims blijven binnen komen. En of ik al niet genoeg ‘munitie’ heb, ik vond een door ANP geclaimde foto terug bij Alamy onder een andere naam van de fotograaf.
Voorlopig moet ik dus nog wel even door. Teken en deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is hard nodig met een pers die onderdeel is van het probleem.
En steun mijn gerechtelijke stappen tegen ANP door een donatie te doen of bekendheid te geven aan de crowdfunding: alle kleine beetjes helpen.
Groet! De petitionaris
Wij onthullen hoe de overheid wetenschap negeert en feiten verdraait. Lees in dit artikel waarom het beleid niets met dierenwelzijn te maken heeft en waarom wij ons blijven verzetten tegen deze onrechtvaardigheid en strijden vóór de dierhouderij.
Meer via https://stichtinganimalia.nl/overheid-negeert-wetenschap-bij-het-opstellen-van-positieflijst/ #positieflijst #intrekkenofvertrekken.
In Kamerstuk 36410-100 is de petitie genoemd:
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat 75.347 ondertekenaars van de petitie «ledere Nederlander gelijkwaardig: maak motie-Becker ongedaan» hebben verzocht om de motie ongedaan te maken;
constaterende dat er meer dan 1.500 meldingen zijn gedaan bij discriminatie.nl;
constaterende dat de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme heeft opgeroepen de motie niet uit te voeren;
van mening dat de motie (36 600-XV, nr. 18) een nieuw dieptepunt markeert in de normalisatie van discriminatie en uitsluiting van Nederlanders met een migratieachtergrond;
verzoekt de regering om de motie van het lid Becker waarin wordt gevraagd om gegevens bij te houden over de culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratieachtergrond, niet uit te voeren,
en gaat over tot de orde van de dag..
Nascida em Planaltina de Goiás e criada em Planaltina-DF, Taiany, carinhosamente chamada de Tatá, sempre foi uma criança esperta e cheia de vida. Terceira filha do casamento de seus pais, Eliana e Ednaldo, ela cresceu em um lar simples, cercada de amor e cuidado ao lado de suas irmãs Naiany e Geanny.
Seu pai era um homem trabalhador, enquanto sua mãe dedicava-se à casa e às filhas.
Com o tempo, o relacionamento de seus pais chegou ao fim e a vida tomou novos rumos. Sua mãe casou novamente, trazendo ao mundo Ryan e Cauã, enquanto seu pai também se casou e teve João Vitor. Mesmo com essas mudanças, Taiany cresceu moldando uma personalidade forte, determinada e cheia de sonhos, sem jamais perder a doçura que a caracterizava.
Ela estudou, trabalhou e, em 2016, tirou seu primeiro passaporte. Desde cedo, sonhava em deixar o Brasil e explorar o mundo, algo que sua mãe achava distante e quase impossível. Mas, como era de se esperar de alguém tão decidida, Taiany tornou seu sonho realidade. Em 2019, com o convite de uma amiga que morava fora, ela tomou a coragem de mudar de país, surpreendendo a todos com sua determinação.
Os desafios de morar no exterior vieram, mas também trouxeram experiências inesquecíveis. Taiany proporcionou viagens a lugares que nem nos seus maiores sonhos imaginava conhecer. No entanto, em sua pequena cidade natal, os boatos e preconceitos surgiram: comentários maldosos sobre mulheres que escolhem morar fora. Mas Taiany seguiu firme, mostrando sua força e resiliência. Seu trabalho como babá, garçonete em cafés, pubs e pizzarias provava o quão batalhadora ela era – embora ela nunca precisasse provar nada a ninguém.
Sempre que vinha ao Brasil, mesmo em breves visitas, Taiany trazia alegria, mimos e amor para sua família. Sua vida era uma celebração, e seus retornos eram cheios de festas e momentos especiais. Mesmo à distância, ela era uma presença constante, sempre conectada por chamadas e mensagens.
Nos anos em que viveu fora, teve alguns relacionamentos sérios que não deram certo. Até que, em 2024, compartilhou a notícia de que estava ao lado de um homem que aparentava ser maravilhoso. Ele era elegante, carinhoso e parecia tratá-la como uma princesa. No entanto, nem sempre o que parece é verdade. Em sua última visita ao Brasil, a família percebeu sinais de ciúmes excessivos. Pediram para ela ficar, mas Taiany, com sua determinação habitual, decidiu voltar. Já estava com a papelada pronta para se casar e acreditava que tudo daria certo.
No dia 27 de dezembro de 2024, Taiany deu seu último abraço em nossa mãe, prometendo que voltaria em fevereiro de 2025. Agora, estamos aqui, aguardando a chegada de seu corpo frio, dentro de uma urna lacrada.
Se isso faz sentido? Para nós, nada mais faz...
Was het een noodlottig ongeval of toch een misdrijf? Op vrijdag 3 januari (...) NPO Radio 1.