De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Een 40-jarige Stadjer is op het Heerdenpad mishandeld. Hij reed juist met zijn fiets het Heerdenpad op, toen een aantal mannen hem de weg versperde en hem tot afstappen dwong. De man stapte van zijn fiets en werd door één van de mannen meerdere malen in zijn gezicht geslagen.
Hij is vervolgens weggerend en kon in de Van Tijenstraat de politie bellen. De politie heeft een onderzoek in gesteld.
OogTVzaterdag 08 oktober om 09 uur Actie comité 'Speeltuin Ganzebloem' in de uitzending van Radio IJsselmond.
Het verwijderen van de speeltuin (planning eind wk 41, begin wk 42) is definitief opgeschort tot na de wijkschouw op 3 november (19:30 uur).
Kinderen rondom de speeltuin hebben spandoeken gemaakt en pamfletten opgehangen. In de wijken en op de scholen zijn er flyers uitgedeeld..
woensdag 05.10.2011 is er een uitgebreide brief aan het voltallig College van B&W gestuurd. Tot nu toe hebben we 3 reacties ontvangen: Fractievoorzitter Schutter (CU), Fractievoorzitter Boddeus (SP) en Fractievoorzitter Knijnenberg (Gemeentebelang).
woensdag 05 oktober: Artikel voorpagina Regionaal Nieuws inclusief foto: http://www.destentor.nl/regio/kampen/9608411/Verdriet-om-sluiten-speeltuin.ece.
Op 5 oktober 2011 is onderstaande tekst als tweede voortgangsbericht verzonden naar alle ondertekenaars van deze petitie die aangegeven hebben op de hoogte gehouden te willen worden. Geachte ondertekenaar, Op dinsdagmiddag 4 oktober heb ik volgens plan de petitie overhandigd aan de voorzitter van de Kamercommissie voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Hij vroeg me ook alles wat ik erbij vertelde te mailen zodat de hele commissie hier kennis van kan nemen.
Dat werden de onderstaande 820 woorden, hoewel ik die niet letterlijk zo heb uitgesproken. Alles wat ik zei staat wel in onderstaande tekst. Hou ook totaaltv.nl in de gaten. Journalist Jarco Kriek volgt de ontwikkelingen rondom deze petitie op de voet. Met minstens één commissielid ga ik nog een keer uitgebreider praten over alle details. Er volgt nog één afsluitende e-mail na deze, als er een beslissing is. "Mijn petitie spreekt voor zich. We moeten af van programmaraden en dergelijke oplossingen. Maar werpt u tegen, dan blijven we wel met boze consumenten zitten! Die weer bij de politiek aankloppen omdat ze geen keuze hebben. Vergelijk het met supermarkten. Boze burgers komen pas aankloppen bij de politiek als er geen keuze is maar een monopoliesituatie. Dat is het geval. Mijn tegenvraag is: waarom hebben we alleen in Nederland dit probleem en in onze buurlanden niet? Dat is onze geschiedenis. We hadden in een vroeg stadium kabelnetten waar praktisch iedereen op was aangesloten. In onze grote buurlanden was het alleen via de ether mogelijk om iedereen te bereiken (bergen, dunbevolkte gebieden, etc). De kabel was daar lang een luxe-product voor stedelingen met bijbehorende luxe-prijs. Door de alom aanwezige kabel in onze polder is er nu de situatie dat iedereen een factuurrelatie heeft met een tv-provider, terwijl in het buitenland "gratis tv uit de ether plukken" de norm of in ieder geval het alternatief is. En wat ik nu ga zeggen is kan ik niet hard maken, maar het is de kern van het probleem. In Nederland kunnen de commerciële omroepen nu geld vragen voor hun signaal. Als de kabelaar ze niet betaalt, krijgen ze geen tv-signaal van een populaire omroep. Maar geen nood, de kabelaar verrekent het doodleuk bij de consument. Het is niet veel omdat zo al die miljoenen tv-kijkers tot meebetalen worden gedwongen. Dit verklaart waarom wij in Nederland disproportioneel veel nationale zenders hebben voor zo'n klein landje. Ook verklaart dit waarom het onmogelijk is om al die nationale zenders gratis te zien. Wat in het buitenland de norm is... Niet via de ether (niet over land noch via de ruimte), niet via internet, niet via de kabel. Overal moet je betalen, terwijl in het buitenland de zenders hun uiterste best doen om via alle infrastructuren beschikbaar te zijn. Anders lopen adverteerders weg of bedingen ze een lagere prijs. De financiering is daar ook uitsluitend met belastinggeld, reclame, sponsoring en dergelijke. Betaalzenders zijn daar marginale interessante uitzonderingen. In Nederland zijn de commerciële zenders in feite allemaal betaalzenders, terwijl ze in de beleving van de kijker gratis zijn! Het maandbedrag zou voor die kabelinfrastructuur. Ja, voor een gedeelte, maar er zit wat in verstopt... Het is duidelijk dat het niet in het belang is van één van de partijen om dit toe te geven of tarieven te verklappen. Kabelaars weten van elkaar niet hoe de deals eruit zien die ze hebben gemaakt met de omroepen. Vandaar dat de Nederlandse tv-kijker boos kan worden over het kabelaanbod. Er is geen alternatief. De kabel wordt door velen door het monopolistische karakter nog steeds gezien als een nutsdienst, maar is het niet. De tv via de ether is per definitie een publieke zaak (die ether is van ons allemaal immers), maar is in Nederland nota bene verkocht aan de KPN! Onder de voorwaarde dat ze Ned123 doorgeven. Niet eens het must-carry pakket, waar de kabelaars wel aan moeten voldoen. Daar klagen ze terecht over. Die Digitenne-geschiedenis is een schandaal op zich. Daardoor kan je niet zomaar een antenne in de lucht prikken. Nee, je moet een factuurrelatie aangaan met weer zo'n monopolist zodat die aan de omroepen kan betalen. Tot 2017 is die absurde situatie uit handen gegeven, maar wel gelegitimeerd door de overheid. Als de minister alle providers (internet, kabel, satelliet, digitenne) verplicht om 30 zenders door te geven zullen ze van de omroepen een factuur krijgen daarvoor en betaalt iedere burger mee aan het overaanbod van nationale tv-zenders. Ook als je maar een paar zenders kijkt. Voor de kabelaars zou dat extra vervelend zijn, want de marge op het doorgeven van die zenders is heel smal. Dat doen ze vooral om abonnees te houden. Allerlei diensten op verzoek zijn wel profijtelijk te maken. Legaal downloaden simpel gezegd, via de factuur van je kabelaar. Maar als een deel van die bandbreedte opgeofferd moet worden aan een verplicht aanbod dan is er minder ruimte voor. De kabelaar geeft liever op verzoek door waar men naar wil kijken. Op verzoek stream is veel efficiënter voor het benutten van de bandbreedte dan 30-kanalen tegelijk duwen terwijl je ze niet allemaal tegelijk kan kijken. De kabel is perfect voor tweerichtingsverkeer. De ether is juist perfect voor het uitstrooien van dezelfde data op hetzelfde moment over miljoenen afnemers. Denk aan de enorme verspilling als servers, switches en routers zoveel data die doodloopt in een settop-box moeten rondpompen. Beter gewoon uitzenden via een zendmast voor iedereen. En die klagende burgers? Laat de markt zijn werk doen en ruim belemmerende instituties eerst op. De zenders waar je belasting voor betaalt moeten vanzelfsprekend wel gratis, zonder contract of legitimatie via de ether anoniem te ontvangen zijn. Verder is het afwachten welke consumenten hoeveel willen betalen voor welke zenders. Het is zeker geen overheidstaak om met gedwongen winkelnering allerlei commerciële zenders in leven te houden zoals de minister voornemens is."