Updates

De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.

Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.

Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.

Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.

Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.

Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.

Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.

Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.

Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.

Groet!
De petitionaris

Vandaag in NRC Handelsblad een artikel over hoe petities ontvangen worden door Tweede Kamerleden. Niet goed.

Geciteerd worden Jerome Scheltens van het Instituut voor Publiek en Politiek, Reinder Rustema, webmaster van petities.nl, het Parlementsonderzoek 2007 "Kamerleden hebben geen hoge pet op van burgers", Johan Remkes voorzitter van de Commissie voor Verzoekschriften en Burgerinitiatieven en Niesco Dubbelboer (initiator van het burgerinitiatief).

Men is het erover eens dat Kamerleden geen behoefte hebben aan de input van burgers.

Petities worden 'hot' in gemeenteland lijkt het. De gemeente Almere is de eerste gemeente om naar petities.nl te linken. De Gemeente Almere heeft een reputatie hoog te houden op dit vlak, want in Almere is er onder burgemeester Jorritsma gekozen voor een andere vorm voor raadsvergaderingen onder de naam politieke markt en is er een permanent raadspanel van 1500 burgers als klankbord voor de raad.

Vanaf nu verwijzen de domeinen epetitie.nl, e-petitie.nl, epetitie.nl en e-petities.nl naar deze website, petities.nl.

Het verschil tussen een electronische en een papieren petitie is formeel niet erg groot, aangezien de eisen voor een petitie niet zo streng zijn als voor een burgerinitiatief.

In Frankrijk heeft Sarkozy een wet voorgesteld die een DNA-test verplicht voor gezinsvereniging in de familie van immigranten. Het weekblad Charlie Hebdo, het dagblad Libération en de anti-discriminatie activisten SOS Racisme zijn een petitie gestart hiertegen.

Petities zijn 'hot' bij beleidsmakend Nederland. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken organiseert de eParticipatietop en op de eParticipatie website van het ministerie staat:

"eParticipatie is het toepassen van ICT-middelen om burgers te betrekken bij het vinden van oplossingen van maatschappelijke vraagstukken.

Een actiegroep is een petitie gestart over een eventueel extra referendum over Europa met nu al meer dan 7000 ondertekeningen. Ze claimen 1000 ondertekeningen per dag.

De webmaster van Petities.nl heeft zelf een petitie gestart tegen 'de aandachtseconomie', naar aanleiding van een betoog in NRC Handelsblad met de titel 'Aandacht koop je niet, aandacht verdien je'

webmaster@petities.nl (ReindeR Rustema) .

Het schijnt dat bepaalde lokale overheden graag met 'e-petities' willen experimenteren. In plaats van deze, met gemeenschapsgeld betaalde, website daarvoor te gebruiken geeft een nog niet nader te noemen lokale overheid een opdracht aan de Napier University in Edinburgh om een e-petitioning project te ontwikkelen omdat ze expert lijken op het gebied.