Updates

19 januari jl..

In die openbare vergadering is door één van de bestuursleden van het Schoenenkwartier en de wethouder een pleidooi gehouden om het verzoek voor een eenmalige additionele exploitatiesubsidie à € 180.000 te steunen.

De in mijn ogen terechte kritische vragen die door diverse raadsleden zijn gesteld, alsook de brede steun die ik heb ervaren in de voorbije maanden, deden en doen mij nog altijd zeer goed. Het zal u dan ook wellicht verbazen, maar als één van de hoofdrolspelers in dit ongetwijfeld ook door u gevoelde fiasco, wil ik bij dezen toch een hartstochtelijke oproep doen om in het belang van het museum dit voorstel te steunen. Want al het harde werk, het prachtige resultaat, de inzet en de steunbetuigingen van zovelen mogen niet voor niets zijn geweest.

Slechts een maand hebben we onbevreesd voor de toekomst, kunnen genieten van het succes waaraan in de afgelopen jaren zo zorgvuldig gebouwd is door ons allen. En nee, u hoeft zich geen zorgen te maken; deze oud-directeur voelt geenszins de behoefte, noch de ambitie om terug te keren. Het is simpelweg de hoogste tijd om het Schoenenkwartier weer te laten terugkeren naar het inhoudelijke programma. Dat heeft te lang stilgelegen. Met deze eenmalige injectie kán het tij nog gekeerd worden...

Tijdens de avond d.d. 19 januari jl. zijn er door het bestuurslid en de wethouder echter ook kwalijke en onjuiste suggesties in mijn richting opgeworpen, waardoor ik genoodzaakt ben ook híerop te reageren. Zo kunnen met deze eenmalige subsidie inderdaad zeer betreurenswaardige en onnodige hoge kosten worden gedekt. Echter, de reden die voor deze extra kosten is gegeven, namelijk dat ìk de veroorzaker of dan toch minstens de mede-veroorzaker ben geweest van de ‘media tsunami’- klopt niet, is pertinent onjuist en is daardoor zeer kwalijk te noemen. Deze kosten zijn géén gevolg van mijn handelen. Noch heb ik zelf de pers benaderd of mensen aangespoord te handelen namens mij. De betreffende journalisten kunnen en willen dit bevestigen en onderschrijven. Bovendien ligt er bewijslast aan ten grondslag, dat deze beschuldiging aan mijn adres pertinent onjuist is.

Deze kosten zijn wèl het gevolg van een niet-gebudgetteerd besluit, waarvoor het bestuur zelf verantwoordelijk is, vanwege het besluit om mij aan te zeggen tegen eerdere met mij gemaakte afspraken en voornemens in en zonder gegronde redenen. Ik kan u namelijk melden dat de advocaat van het bestuur d.d. 17 oktober 2022 mij op schrift te kennen heeft gegeven dat er géén zwaarwegende redenen zijn aan te voeren voor mijn aanzegging, noch voor mijn vrijstelling van werk. U kunt zich daarom ongetwijfeld voorstellen dat het mij zeer verbaast, dat er sinds maanden geheimzinnig wordt gedaan over de beweegredenen voor dit besluit van het bestuur. En zo ook weer in deze openbare gespreksavond.

Waarom toch steeds deze geheimzinnigheid? Een besluit met deze verstrekkende en grote financiële gevolgen, die omwille van de privacy van betrokkene(n?) niet kan worden gecommuniceerd? Wiens privacy betreft dit? Hiermee wil ik maar aangeven dat mocht het bestuur niet haar eigen privacy of ieder ander dan mijn privacy willen beschermen, er mijns inziens geen reden is deze geheimzinnigheid te handhaven.

Wat mij betreft wordt volledige openheid gegeven in deze kwestie.

Wellicht dat uw raad een antwoord kan vinden op de vraag, wie dan wèl een zwaarwegende reden heeft gehad om mijn contract niet voort te zetten. Het heeft mij namelijk verbaasd dat ondanks de consequent gecommuniceerde en herhaalde opstelling van het college - dat het zich “niet mengt in een intern arbeidsconflict”- dat ik op 29 december jl. door de advocaat van het bestuur (overigens tevens de huisadvocaat van de gemeente Waalwijk) per email ben gewezen op uitlatingen die ik heb gedaan op sociale media. Hierin uitte ik mij namelijk positief over het bericht dat mij bereikt had dat het college voornemens was om het Schoenenkwartier eenmalig extra te steunen, inzake de urgente personele bezetting.

Het dringende verzoek van de advocaat om deze post terstond te verwijderen werd bovendien vergezeld van screenshots van de wethouder, die toen (deels) met ziekteverlof was.

Omdat ik mezelf verbaasd afvroeg of dit verzoek via de wethouder kwam, vanwege de in bijlagen opgevoerde screenshots met zijn profielfoto zichtbaar afgebeeld, heb ik de advocaat van het bestuur verzocht om mij schriftelijk te laten bevestigen dat deze wethouder niet op de hoogte is gesteld van de inhoud van de onderhavige Vaststellingsovereenkomst (VSO). Een VSO wordt immers door twee partijen geacht vertrouwelijk te worden behandeld - en de gemeente “mengt zich niet in interne arbeidsconflicten”. Deze schriftelijke bevestiging heb ik tot op de dag van vandaag nog niet ontvangen, ondanks herhaald verzoek. Dat geeft mij minstens te denken. NB De advocaat van het bestuur droeg mij op de VSO te respecteren.

Deze VSO heb ik moeten ondertekenen, anders was het bestuur niet bereid de door mij sinds 16 april jl noodzakelijk gemaakte en “niet-betwiste” overuren uit te keren.

Tot slot. Ik stel vast dat het bestuur in ieder geval tot tenminste tweemaal toe gemaakte afspraken in de onderhavige VSO heeft geschonden: 1. Te late betaling van de TVT-uren. Deze werden 6 dagen na de in de VSO vastgestelde uiterste betaaldatum voldaan. 2. Negatieve en onjuiste uitlatingen over mij door een bestuurslid in de openbare inspreek avond op 19 januari jl. Hierdoor voel ik nu de ruimte om u te berichten, temeer omdat het uitblijven van een reactie van de advocaat van het bestuur over de betrokkenheid van de wethouder tot op heden is uitgebleven. Het is uiteraard aan eenieder van u en uw fracties om uw eigen politieke afwegingen te maken. Maar ik vraag u met al mijn overredingskracht om dit voorstel van deze wethouder en het bestuur tòch te steunen in het belang van het Schoenenkwartier. Zodat het Schoenenkwartier zich spoedig weer zal kunnen richten op haar toekomst, met een professionele en onafhankelijke Raad van Toezicht, een uitgeput maar bevlogen klein team en toegewijde vrijwilligers. Er volgen nog de nodige uitdagingen. Dat is zeker. Maar laat deze zwaar-op-ieders-maag-liggende € 180.000, niet de dreigende wolk zijn boven al hun harde werk.

Het is wèl belangrijk dat er volstrekte duidelijkheid komt in deze onverkwikkelijke zaak. De medewerkers en vrijwilligers van het Schoenenkwartier hebben daar recht op. Ik heb daar recht op – werk daar graag aan mee. Ik ben dan ook te allen tijde bereid om u van meer informatie te voorzien, toelichting te geven en u de nodige stukken voor te leggen. Maar zeker ook de inwoners van de gemeente Waalwijk hebben daar recht op.

Met hartelijke groet, Anouk van Heesch

Verwacht hij dan een luid applaus? In 2014 vroeg hij 3,4 hectare, maar dat is afgewezen. In 2019 vroeg hij 10 hectares en nu 20. Voor wie is het eigenlijk nooit genoeg?

Vervolgens stelt de projectontwikkelaar in 2023 een uitbreiding van 20 hectaren voor. Voor wie is het eigenlijk nooit genoeg?

De cijfers zijn vergelijkbaar met de 54 procent die in 2016 aangaf medicijnen over datum te gebruiken.

Enkele maanden over datum geen probleem De meeste mensen letten daarbij wel op hoeveel het medicijn over datum is: de grootste groep trekt de grens bij enkele maanden over de houdbaarheidsdatum. Nog eens 13 procent vindt een jaar over datum de max. 16 procent hanteert geen maximum aan de overschrijding van de houdbaarheidsdatum – zij proberen het gewoon.