Onderstaande brandbrief wordt namens 130 medici op dinsdag, samen met deze petitie, overhandigd.
Geachte Kamerleden,
In het laatste weekend van september jongstleden heeft de snorfiets weer drie levens gekost. In Gorinchem (een jongen van 16 jaar), in Lageland (54) en in Zaandam (61). Een paar geparkeerde auto's zijn de enige andere voertuigen die erbij betrokken waren. En dit was dus niet in Amsterdam, maar in een landelijke omgeving. Dit gebeurt regelmatig, de snorfiets is gevaarlijk, vooral voor de berijder. Bijna de helft van alle ernstige letsels onder snorfietsers betreft hoofd- en hersenletsel.
Overal in Europa moet je daarom een helm op als je op de snorfiets rijdt, behalve in Nederland en Slowakije. Nergens is de snorfiets (lees snorscooter) ook zo populair als in Nederland, want het is gewoon een brommer die alleen op papier niet zo snel kan. Maar de afgeknepen brommer rijdt wel degelijk snel en is zwaar. Vooral je hoofd vangt de klappen op als je botst en dat is te zien aan al het ernstige hoofd- en hersenletsel bij gewonde snorscooteraars. Volgens diepteonderzoek van de SWOV had meer dan de helft van de onderzochte snorfietsers hoofdletsel dat gezien de locatie en aard van het letsel beperkt had kunnen worden als de snorfietser een helm had gedragen.
Toch wil men de 700.000 snorfietsers (nog!) niet 'straffen' met een helm, want ze genieten nu zoveel vrijheid met de snorfiets. Een helmplicht maakt een tweewieler minder populair. Dat zagen we in 1975 met de brommer. In reactie daarop is de snorfiets uitgevonden (PDF met Kamerdebat 19-2-1976). De verkeerswetenschappers van de SWOV adviseren net als Nederlandse traumachirurgen-onderzoekers al jaren een algemene helmplicht voor iedereen op een snorfiets. Ook de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) (PDF, p 33) dringt hier al jaren op aan. Voor minder dan €100,- heb je al een prima helm die veel doden en blijvend hersenletsel kan voorkomen. Uit onderzoek van de gemeente Amsterdam is ook bekend dat snorfietsers bij een helmplicht overstappen op de gewone fiets. Dat zal nog minder ongelukken geven! Fietser en snorfietser rijden nu allebei gemiddeld 1000 kilometer per jaar in Nederland, ritjes die dus goed te fietsen zijn. In mindere mate zullen snorfietsers uitwijken naar het openbaar vervoer en een paar procent gaat meer autorijden (het parkeren is namelijk duur).
Wij vragen u daarom om een nationale helmplicht voor snorfietsen in te voeren. Een helmplicht is een pennenstreek voor de wetgever en een kleine uitgave voor de snorfietser. De besparingen op hersenletsel, uitvliegende traumahelikopters en levenslang leed bij de overlevers is het ruimschoots waard. De Nederlands Vereniging voor Traumachirurgie, de Nederlands Vereniging voor Neurochirurgie en de Nederlands Vereniging van Revalidatieartsen steunen daarom ook ons verzoek.
Het lijkt misschien een onliberale maatregel: maar we hebben ook ooit ingestemd met de autogordel.
Referenties:
Afgelopen zaterdag, op 16 september 2023 heb ik alle handtekeningen overhandigd aan stichting NYSA, de brancheorganisatie voor gastouders.
Stichting NYSA is voortdurend in overleg met de ministeries van SZW en VWS en de NVWA en zijn op dit moment in afwachting van hun reactie die gestuurd moet gaan worden naar de Tweede Kamer. Na hun reactie zullen ze de petities kunnen gaan aanbieden aan de Tweede Kamer.
Stichting NYSA zal via de social media kanalen de mensen verder op de hoogte gaan houden.
Bedankt voor al jullie steun door het tekenen van de petitie!
Hartelijke groeten, Nadia Bokslag-Alkaff.
De petitionaris van de petitie Behoud De Speeldoos voor Baarn vraagt u de petitie te ondertekenen:
"De Speeldoos trekt jaarlijks duizenden enthousiaste bezoekers uit Baarn en wijde omgeving. Het gebouw is dringend aan een toekomstbestendige renovatie toe.
De gemeenteraad heeft een eerder besluit voor vernieuwbouw, met ook ruimte voor een bibliotheek, terzijde geschoven en zette zo de toekomst van het theater op het spel."
https://despeeldoosbaarn.petities.nl
Wilt u deze of een andere petitie ook aandacht geven hier?
Op de website van de Speeldoos is een aan de inwoners van Baarn gerichte noodkreet geplaatst met het nodige aan achtergrondinformatie. Lees de brief: Red Theater de Speeldoos.
Beste ondertekenaars,
We zitten in de laatste maand van onze petitie maar dit is uiteraard nog niet het einde van de strijd om de afdeling Verloskunde met bijbehorende Verloskamers in Zoetermeer te behouden. We hebben inmiddels meer dan 14.000 ondertekeningen.
Dit is inclusief de fysieke ondertekeningen op papier!
Er is beweging! Nogmaals willen wij, als klein inwonerscomité, u hartelijk bedanken voor uw ondertekening en het steunen van onze petitie. Mede hierdoor, hebben we de boel namelijk aardig in beweging weten te krijgen en zijn er sinds afgelopen week door drie verschillende partijen onderzoeken gestart. Dit is een mooi resultaat van onze acties en die van onze strijdlustige wethouder Ingeborg ter Laak.
Eerst onderzoeken dan pas besluiten De onderzoeken vinden vanuit verschillende perspectieven plaats maar hebben allen tot doel om de risico’s in kaart te brengen wanneer de afdeling Verloskunde zou verdwijnen. Daarnaast is het doel om de mogelijke alternatieven te onderzoeken met veiligheid van moeder en kind voorop. De resultaten hiervan worden begin 2024 gepresenteerd waarna definitief een besluit wordt genomen door het bestuur van het Hagaziekenhuis.
Eindsprint en hulp gevraagd We hopen de komende twee weken nog een eindsprint te kunnen maken. Er zijn nog steeds mensen die niet gehoord hebben van de mogelijke sluiting en/of onze petitie. Help ons nog een beetje door in uw omgeving te vragen of mensen bereid zijn om te tekenen. Wij zijn er van overtuigd dat elke ondertekening helpt.
In de volgende update zullen de data van het aanbieden van de petitie bekend zijn. Wordt vervolgd…
Vriendelijke groet,
Namens alle bezorgde inwoners,
Linda Bregman-Labrujère Petitionaris
Gek toch, dat dit soort zaken GEHEIM zijn. De rijksinstructie WOO formuleerde het eigenlijk perfect.
“Een open overheid is essentieel voor het vertrouwen tussen de samenleving en haar overheid, een belangrijke pijler van onze democratie".
WOO verzoek m.b.t de nut/noodzak (onzin?) inzake de geheimhouding bod Chemours (en gang van zaken Ruben Schilt) ingediend vandaag.
Wordt vervolgd
Het verkeersbesluit is definitief gepubliceerd
Bij de eerste publicatie bleek dat de bijgevoegde situatietekening niet juist was conform onze overleggen en het ontwerp. Nadat wij de gemeente hiervan op de hoogte gesteld hebben, bleek het om een fout te gaan.
Dit is hersteld in bovenstaand verkeersbesluit.
Mochten jullie nog bezwaar hebben tegen dit ontwerp dan kan is het mogelijk om een bezwaarschrift in te dienen bij de gemeente.
De Bijstandsaffaire en de Toeslagenaffaire hebben het Nederlandse politieke en maatschappelijke landschap geschokt en verontwaardiging veroorzaakt. Wat opvalt, zijn de opmerkelijke raakvlakken tussen deze twee schandalen, die wijzen op een diepere en wijdverspreide problematiek binnen de overheidsinstellingen.
Gedeelde Kenmerken en Werkwijze
De gelijkenissen tussen de Bijstandsaffaire en de Toeslagenaffaire zijn frappant en onthullen een patroon van werkwijze en denkwijze. Beide affaires begonnen met vermeende fraudeverdenkingen tegenover burgers die sociale voorzieningen ontvingen. In beide gevallen werden er strenge controles opgelegd zonder afdoende bewijs en met minimale transparantie. Dit illustreert een diepgeworteld wantrouwen jegens burgers en een neiging om hen schuldig te achten voordat onschuld is bewezen.
Gebrek aan Transparantie en Verantwoording
Een belangrijk raakvlak tussen de affaires is het gebrek aan transparantie en verantwoording. In beide gevallen werden cruciale informatie en bewijs achtergehouden voor de getroffen burgers en zelfs voor het parlement. Dit gebrek aan openheid heeft het vertrouwen van de samenleving in de overheid ernstig geschaad en heeft de indruk gewekt dat ambtenaren zich boven de wet plaatsen.
Ruimte voor Willekeur en Onrechtvaardigheid
Een dieperliggend raakvlak is de ruimte voor willekeur en onrechtvaardigheid die deze affaires hebben blootgelegd. Ambtenaren kregen de macht om straffen op te leggen, financiële middelen stop te zetten en zelfs levens van burgers te ontwrichten zonder duidelijke bewijslast. Dit heeft geleid tot schrijnende situaties waarin onschuldige burgers onherstelbare schade hebben geleden.
Ambtenareeed: Geschonden Vertrouwen
Ambtenaren leggen bij hun aanstelling een ambtenareeed af waarin ze beloven integer, objectief en onpartijdig te handelen. Het is pijnlijk duidelijk dat ambtenaren binnen zowel de Bijstandsaffaire als de Toeslagenaffaire hun ambtenareeed hebben geschonden. Door hun neiging tot ongefundeerde beschuldigingen, het ontzeggen van fundamentele rechten en het negeren van de zorgvuldigheid, hebben ze het publieke vertrouwen beschaamd.
Strafbaarheid en Gerechtigheid
Het schenden van de ambtenareeed is niet alleen een moreel verval, maar kan ook juridische consequenties hebben. Ambtenaren die willens en wetens hun plichten en de rechten van burgers hebben geschonden, kunnen zich schuldig maken aan misbruik van macht en zelfs schending van mensenrechten. De ernst van deze schendingen moet nauwgezet worden onderzocht om gerechtigheid te waarborgen en toekomstige herhaling te voorkomen.
Conclusie
De raakvlakken tussen de Bijstandsaffaire en de Toeslagenaffaire laten een angstaanjagend patroon zien van wantrouwen, willekeur en schending van burgerrechten binnen overheidsinstellingen. Deze problematiek overstijgt individuele gevallen en toont een diepere crisis in ambtelijke integriteit en rechtsstaat. Het is essentieel dat deze problemen niet alleen worden erkend, maar ook worden aangepakt met transparantie, verantwoording en gerechtigheid om het vertrouwen van het publiek te herstellen en een solide basis voor een rechtvaardige samenleving te creëren.
De Nederlandse overheid staat internationaal bekend om haar welvaartsstaat en sociale voorzieningen. Toch heeft een schokkend schandaal de oppervlakte bereikt en werpt het een duistere schaduw op het systeem van sociale bijstand.
De Bijstandsaffaire, ook wel bekend als de "toeslagenaffaire van de sociale diensten", heeft aan het licht gebracht dat het Nederlandse bijstandssysteem diep gewortelde problemen heeft. Dit schandaal onthult niet alleen een gebrek aan rechtvaardigheid en zorgvuldigheid, maar toont ook aan hoe mensenrechten worden geschonden en hoe dehumanisatie van kwetsbare burgers plaatsvindt.
Kern van de Bijstandsaffaire
De Bijstandsaffaire draait om het systematisch beschuldigen van mensen van bijstandsfraude zonder solide bewijs, waardoor hun levens volledig overhoop worden gehaald. Dit resulteerde in onterechte intrekkingen van bijstandsuitkeringen, zware boetes en zelfs strafrechtelijke vervolging. Wat begon als een poging om vermeende fraude op te sporen, escaleerde snel tot een ware nachtmerrie voor duizenden onschuldige burgers.
Schending van Mensenrechten
Een fundamenteel aspect van de Bijstandsaffaire is de schending van mensenrechten. Burgers hebben het recht om als onschuldig te worden beschouwd totdat hun schuld wettig is bewezen. Dit beginsel wordt echter grof geschonden wanneer mensen zonder voldoende bewijs als fraudeurs worden bestempeld en worden gestraft met financiële sancties en sociale uitsluiting. Het recht op eerlijkheid en rechtvaardige procedures wordt op grote schaal genegeerd, terwijl mensen machteloos moeten toezien hoe hun rechten worden vertrapt.
Werken met Targets: De Duistere Drijfveer
Een verontrustend aspect van de Bijstandsaffaire is het gebruik van targets door gemeenten om bijstandsfraude op te sporen. Handhavingsmedewerkers worden onder druk gezet om een vastgesteld aantal gevallen van fraude per jaar te ontdekken en te bestraffen. Dit leidt tot een giftige omgeving waarin het belang van kwantiteit boven kwaliteit wordt gesteld. Onder deze omstandigheden worden onschuldige burgers gemakkelijk het slachtoffer van ongefundeerde beschuldigingen om aan de gestelde doelen te voldoen.
Effecten van Dehumanisatie
De Bijstandsaffaire onthult een diepgewortelde dehumanisatie van kwetsbare burgers. De mensen die recht hebben op bijstand worden niet langer als individuen met rechten en waardigheid gezien, maar als cijfers op een lijst. Dit gebrek aan empathie en respect heeft verwoestende gevolgen voor de fysieke en mentale gezondheid van mensen. Het leidt tot een verlies van vertrouwen in de overheid en veroorzaakt een grotere kloof tussen burgers en autoriteiten.
Conclusie
De Bijstandsaffaire werpt een schrijnend licht op de donkere kant van het Nederlandse bijstandssysteem. Het schandaal onthult niet alleen een gebrek aan respect voor mensenrechten, maar benadrukt ook de dringende behoefte aan hervormingen en verantwoordelijkheid binnen overheidsinstanties. Het is hoog tijd dat de focus verschuift van kwantiteit naar kwaliteit en dat de waardigheid van elke burger wordt hersteld. De Bijstandsaffaire dient als een alarmerend wake-up call om rechtvaardigheid, transparantie en menselijkheid terug te brengen in het hart van het bijstandssysteem.