Verslag actiecomité BIG2 in de overgang m.b.t. BIG-II definitief van tafel
Zoals iedereen inmiddels weet heeft minister Bruins laten weten definitief een streep door het wetsvoorstel BIG-II te halen, hiermee is deze omstreden wet definitief van tafel! Hij heeft hierbij aangesloten op de bevindingen van Alexander Rinnooy Kan (Download 'Vraag & Antwoord wet BIG-II’) Helaas hebben wij als beroepsgroep moeten constateren dat wij als laatste hierover geïnformeerd zijn en pas na de berichtgeving in de media de brief hebben ontvangen. Hieronder onze bevindingen:
1. Geen Wet BIG-II
Allereerst zijn we natuurlijk ontzettend blij dat het ons, en vooral ook jullie, gelukt is om deze wet van tafel te krijgen! Het is een enorme denkfout geweest om complexere zorg op te hangen aan slechts een papiertje, dat betekende niet alleen een enorme miskenning voor vele verpleegkundigen en verzorgenden, maar je laat daardoor ook een enorme capaciteit liggen in een sector waar de werkdruk al enorm hoog is. Daarnaast is het zeer vreemd geweest dit te bedenken zonder de professionals van de werkvloer daarbij te betrekken! We willen iedereen die ons gesteund heeft via social media, de vele brieven (Alexander Rinnooy Kan was er erg onder de indruk van), het ondertekenen van de verschillende petities etc. enorm bedanken voor dit geweldige resultaat!
2. Ongerustheid
Is nu onze ongerustheid daarmee weg: nee, dat helaas niet. En wel om de volgende redenen:
Er zijn voorbeelden van werkgevers die de ingeslagen weg blijven vervolgen door het implementeren van de beroepsprofielen gebaseerd op slechts initiële opleiding i.p.v. ook kennis, ervaring, competenties. Er is enorm veel kwaliteit aanwezig op de werkvloer aan zowel MBO, HBO én inservice-verpleegkundigen (al dan niet gespecialiseerd) die in staat zijn te voldoen aan de steeds complexere zorg. Bovendien doen die ziekenhuizen/ instellingen zichzelf en vooral ook de patiënt tekort, omdat ze dan heel wat kwaliteit en capaciteit ongebruikt laten!
De “regieverpleegkundige” is van de baan. Echter, nog steeds staan er vacatures online waarbij regieverpleegkundigen gevraagd worden. Evenals opleidingen tot regieverpleegkundige, dit moet natuurlijk stoppen
Op dit moment zijn er nog steeds voorbeelden van veel mbo- en inservice- verpleegkundigen die gedegradeerd zijn in functie, te maken hebben gehad met lagere salarisinschaling (al dan niet met garantietoelage), niet meer toegelaten worden tot bepaalde specialistische opleidingen etc.
De voorloper van BIG-II voor de extramurale zorg: het normenkader is nog van toepassing waardoor heel veel mbo- en inservice-verpleegkundigen in de extramurale zorg problemen ondervinden (niet meer mogen indiceren, zich niet meer in kunnen schrijven in het LCR-register, lagere salaris-inschaling etc. Hier moet afstand van genomen worden!
Er is nog steeds geen HBO-erkenning voor de inservice-verpleegkundige, terwijl zij voorheen altijd op het 1e deskundigheidsniveau werkzaam waren
Ook de zorgverzekeraars hebben een te grote vinger in de pap
3. Vervolgacties
Zoals jullie hierboven zien, zijn we nog lang niet klaar met actie voeren voor alle verpleegkundigen en verzorgenden.
Wat moet er gebeuren:
4. Agenda
Onze agenda t.a.v. bovenstaande is derhalve als volgt:
Daarnaast beraden we ons over de opties die dhr Rinnooy Kan ons als actiecomité heeft voorgesteld. Ongeacht onze keuze blijven we als actiecomité in ieder geval gehoord/ betrokken worden in de besluitvorming met betrekking tot de toekomst!
Als laatste: Wij hebben jullie alsnog heel hard nodig om bovenstaande nog te bereiken. Gelijk een eerste vraag aan jullie: graag zouden wij zoveel mogelijk voorbeelden hebben, zowel positief als negatief m.b.t. ervaringen van verpleegkundigen en verzorgenden waar proeftuinen zijn geweest. Er zit namelijk een discrepantie tussen werkgevers en werknemers: daar waar de werkgever zegt dat deze proeftuin met succes is verlopen zeggen werknemers over diezelfde proeftuin dat dit een totale flop was! Graag jullie bevindingen naar mij: ckleijn@telfort.nl
Hartelijke groet, Rini en tevens het Actiecomité!
Blijf ons vooral steunen!
Verhoor het RIVM en alle betrokkenen onder ede 14.746 ondertekeningen( De petitie gaat snel mensen. Hij kan zeker mee wegen in de veroordelingen van de verdachten zoals Ab Osterhaus.
Hij heeft aandelen in het Vaccin. En verdien nu over de lijken van onze kinderen en ouderen geld. Deze man kan niet onafhankelijk zijn dat is al eerder bewezen met zijn spaanse griep HOAX. En zijn aandelen die nu maar blijven stijgen. Ab Osterhaus heeft geen belang bij directe genezing.
Op 26 november is burgemeester Boelhouwer op bezoek geweest op de kwekerij. Hij heeft toegezegd om contact op te nemen met de Provincie Noord-Brabant om te zoeken naar mogelijkheden.
Goed nieuws dus! Wij wachten in spanning op het vervolg.
Lees meer over de het bezoek van de burgemeester en de stand van zaken op de kwekerij in het artikel dat Marieke Verbiesen schreef voor Nieuwe Oogst.
Ik wil alvast iedereen bedanken die de petitie ondertekend heeft dankzij jullie kan dit een groot succes worden! We hebben inmiddels al meer dan 250 handtekeningen in 1 dag verzameld en dat is een fantastisch begin!
Blijf het delen en onder de aandacht brengen, denk niet dat je niet het verschil kan maken want dat kun je wel! Denk niet dat als je partner al getekend heeft dat jij niet meer hoeft, hoe meer hoe beter! Samen kunnen we een vuist maken en ons statement duidelijk maken! .
De aanbieding van de petitie vond plaats op 8 december 2020 tussen 13:30 en 13:45 uur via een videoverbinding met de Vondelingkamer in de Tweede Kamer. Met de Kamerleden: P.H.
van Meenen, C.J.L. van Dam, M. van Nispen en K.M. Buitenweg.
https://www.tweedekamer.nl/debatenvergadering/commissievergaderingen/details?id=2020A05882
De petitie werd massaal ondertekend en gedeeld. Dat de bevolking van Swalmen en andere belangstellenden de petitie een warm hart toedragen blijkt wel uit het gegeven dat, binnen 24 u bijna 400 handtekeningen geplaatst zijn. Momenteel staat de teller op 496. Wij zijn heel blij met jullie steun.
Dit burgerinitiatief heeft veel stof doen opwaaien bij de gemeente Roermond. Daarom hebben zij besloten om a.s.
woensdag een overleg te regelen met de verantwoordelijke wethouder, leden van de Dorpsraad en van de Milieu en Heemkunde Vereniging en ondergetekenden.
Over het verloop van dit gesprek houden wij jullie op de hoogte.
Bedankt voor ieders inzet, Marc Hendrikx en Mirjam Kruip
Uit Medisch Contact 46, 12 november 2020
door Paul Jonas
oud-huisarts, docent LUMC, interuniversitair stagecoördinator voor Cuba
VRIJWILLIGERS GINGEN DEUR AAN DEUR OP ZOEK NAAR COVID-19-ACHTIGE SYMPTOMEN
Cuba had het covid-19-virus verrassend snel onder controle, in tegenstelling tot Nederland. Een zorgstelsel dat tot in zijn vezels gebaseerd is op preventie lijkt het verschil te maken.
Die ochtend belde Jaime aan bij een 73-jarige buurvrouw; hij had een paar bijzondere vragen over haar gezondheid.
Jaime, vierdejaarsstudent geneeskunde, was een van de duizenden studenten die opgeroepen waren voor een landelijk deur-aan-deuronderzoek naar covid-19-achtige symptomen op plaatsen waar kwetsbare mensen wonen. Een uitzonderlijke maatregel in een uitzonderlijk land… Gevraagd naar de motor achter zoveel activiteit om corona buiten de deur te houden was het antwoord simpel: ik weet dat hun leven hiervan af kan hangen.
Het aantal mensen dat in Cuba aan covid-19 overleden is, bedraagt volgens WHO-cijfers 3 procent van dat van Nederland (zie tabel). Hoe pakken ze dat aan? En kunnen wij er misschien iets van opsteken?
Als verklaring voor het verschil ligt voor de hand dat er in Nederland 4 procent méér 65-plussers zijn dan in Cuba. En dat een eiland als Cuba gemakkelijker te isoleren is dan Nederland. Cuba telde 23 weken na de uitbraak 88 coronadoden. Op een naburig eiland – de Dominicaanse Republiek, even dichtbevolkt als Cuba – waren dat er na ongeveer dezelfde periode echter 1489. We moeten dus nog op zoek naar andere verklaringen.
Wijkepidemioloog als boegbeeld
Bij de Cubaanse aanpak valt een aantal verschillen op met Nederland die mogelijk aan het goede resultaat bijgedragen hebben. Het belangrijkste lijkt dat het zorgstelsel gebaseerd is op preventie tot in de vezels van de samenleving; met de wijkepidemioloog als boegbeeld en een ervaren centrale regie2. Het stelde de Cubaanse overheid in staat om vanaf de eerste coronabesmettingen snel en gecoördineerd een vooraf vastgesteld wetenschappelijk plan uit te voeren, én om bij te sturen zoals bij de opflakkering van het virus in Havana. Zonder de afstemmingsproblemen die we in Nederland kennen, zoals een door marktwerking gesegmenteerde eerste lijn en deels geprivatiseerde laboratoriuminfrastructuur. Maar mét extra druk om ziekenhuisopname van mensen te voorkómen vanwege een continu dreigend tekort aan beademingsapparatuur.
Bij nationale spoedgevallen is de eerste klap een daalder waard: dat weten ze in Cuba als geen ander, door ervaring met orkanen in eigen land, de recente verscherping van de ruim zestig jaar bestaande economische blokkade door de VS, en een decennialang trackrecord van internationale spoedhulp. Als voorbeeld van dat laatste stuurde Cuba in april zijn befaamde internationale medische brigade, ditmaal bestaande uit 52 artsen en verpleegkundigen, naar de door corona getroffen Italiaanse provincie Lombardije. Vanaf de uitbraak in Wuhan werd er al gewerkt aan een versterking van het Nationaal Programma Longziekten, training van zorgpersoneel, inrichting van quarantaineruimten en uitbreiding van labfaciliteiten voor moleculaire diagnostiek. Dit laatste flink beperkt door geldgebrek. Er kwam een cursus op tv en internet om zelf mondkapjes te gaan maken en op 30 januari – de dag dat de WHO covid-19 als internationaal spoedgeval bestempelde – was de Cubaanse president op tv om zijn volk voor te bereiden. Die notie was in Nederland niet aanwezig: pas op 16 maart, tweeënhalve week na de eerste covid-19-besmetting, verscheen premier Mark Rutte op tv en sprak hij over groepsimmuniteit en eigen verantwoordelijkheid. Ondanks een alarmerend rapport met andere adviezen van de WHO op 28 februari. 3
Opsporen, testen en quarantaine
Gealarmeerd door een in China geconstateerde snelle verspreiding en een Case Fatality Rate van 8 procent bij 70-plussers trok de Cubaanse regering al dagen vóór de eerste aangetoonde coronabesmetting alles uit de kast: op vrijwillige basis gingen studenten geneeskunde, artsen, wijkverpleging en de eerder speciaal getrainde vrijwilligers deur aan deur in kwetsbare gebieden voor een massale face-to-faceopsporing van corona-achtige symptomen.4,5 Bij positieve bevindingen volgde verplichte quarantaine op speciaal daarvoor ingerichte plekken en een PCR-test. Als die positief was, volgde ziekenhuisopname gevolgd door contactopsporing en op basis van epidemiologische verdenking (contact met positief geteste of inreizende mensen): thuisquarantaine. Volgens officiële bronnen verbleven elf dagen na het eerste coronageval 1600 mensen in quarantainecentra en 37 duizend mensen in thuisquarantaine onder de hoede van huisarts en wijkverpleging. Er kwam een mondkapjesplicht in openbare ruimten, thuisblijfplicht voor kwetsbare mensen, voorzieningen voor thuiswerk, garanties voor werk en sociale bijstand. En boetes voor overtredingen. De grote doktersdichtheid, de sociale druk en de belangrijke plaats voor ethiek in alle medische opleidingen hielpen bij deze logistieke operatie. Deze rigoureuze en vroege maatregelen lieten weliswaar weinig ruimte voor eigen verantwoordelijkheid maar werden door WHO en de bevolking ondersteund.3,6 Ondanks het feit dat er na medio april voedselschaarste ontstond waardoor basisvoedsel op de bon moest. Een erfenis van een te trage ontwikkeling van de landbouw en de verscherping van de VS-blokkade gedurende de coronacrisis. In augustus bleek vooral in Havana die steun tanende en moest de regering herhaaldelijk en nadrukkelijk oproepen zich aan de corona-‘etiquette’ te houden.
Zuinigheid
Cuba is een land met schaarse middelen. Een PCR-test kost tussen 50 en 100 Amerikaanse dollar, dus was zuinigheid geboden en werkte men met een door de WHO geadviseerd PCR-testprogramma. Hierbij test je dagelijks zóveel dat maximaal één op de tien testen positief is, én blijft. De PCR-test signaleert ook mensen mét corona maar zonder symptomen. Als je het goed doet, meet je dus ook de impact van asymptomatische verspreiders (recentelijk geschat op 20 tot 30 procent van het totaalaantal mensen met corona). Dit was misschien ook een goed idee geweest voor Nederland, waar het testbeleid vooral bepaald werd door marktaanbod. Vergelijking van testtempo tussen Cuba en Nederland of andere landen, kan via de website Our World Data.7
Gedurende de pandemie is de inzet van geneesmiddelen in Cuba groot: zestien verschillende soorten waaronder antiretrovirale en afweerversterkende. Ze zijn vooral bestemd voor ernstig zieke mensen; sommige dienen als preventie. Eind augustus werd bekend dat men ook bezig is met de ontwikkeling van vier vaccins. Het merendeel van de geneesmiddelen maakt Cuba zelf in een cluster zeer geavanceerde farmaceutische onderzoeksinstellingen- en productiebedrijven in Havana. Met als criterium ‘maken wat nodig is’ wordt hoogwaardige medicatie op grote schaal en tegen zeer lage kostprijs geproduceerd. Bij gevorderde covid-19-infecties gebruikt men lopinavir-achtige blokkers van virusrijping (CIGB-258 en -325) en bij beginnende infectie de afweerstimulator interferon-alfa-2b. Beide middelen blijken veilig en bij CIGB-325 treedt in kleinschalige trials zowel klinische als röntgenologische verbetering op. Grotere onderzoeken naar het effect laten zowel positieve als negatieve resultaten zien.8 De positieve bijdrage van deze voor onze begrippen nogal ruime inzet van medicatie aan het lage aantal Cubaanse coronadoden is nog niet bekend.
Niet de laatste
De Cubaanse centraal geleide economie, gemeenschapscultuur met bijbehorende waarden, sociale druk en de weinig gedifferentieerde pers roepen bij velen van ons soms vragen op. Toch kan bestudering van de Cubaanse gezondheidscrisisaanpak voor ons op een aantal punten interessant zijn. Public health klopt dit jaar immers nadrukkelijk aan ieders deur. En blijkt een noodzakelijk én leuk onderdeel van onze zorg. Noodzakelijk, want covid-19 is niet de laatste pandemie, en wat te denken van die stille pandemie van cardiometabole ziekten?
auteurs
Paul Jonas, oud-huisarts, docent LUMC, interuniversitair stagecoördinator voor Cuba
Voetnoten
De petitie is op 26 november 2020 aan de wethouder overhandigd.