De wethouder heeft in de zomer gereageerd op de petitie en de gemeente blijft van mening dat er een duidelijk proces is geweest met een klankbordgroep waarbij is gekozen voor één architect en twee klassieke ontwerpen.
Hieronder toelichting van wethouder van Hal:
In het hele proces hebben we afgestemd met een klankbordgroep. Daar is een proces mee afgesproken. Iedereen zou opgeroepen worden om suggesties in te sturen. Die ingestuurde suggesties zouden voorgelegd worden aan een architect die mede gekozen is door de klankbordgroep. Die architect zou 2 of meer suggesties uitwerken. De uitgewerkte ideeën zouden voorgelegd worden aan de Haarense gemeenschap. De uitslag van die keuze zou bindend zijn. Zo is gehandeld. Door een misverstand met de afdeling communicatie van de gemeente is er in het hele proces een keer een verkeerd bericht naar buiten gegaan. Dat is daarna snel gecorrigeerd. Dat is vervelend dat dat gebeurd is. Dat betreur ik ook zeer. In overleg met de klankbordgroep hebben we besloten om toch de vooraf gekozen lijn te volgen. Aldus is gebeurd. Hopelijk is het proces u duidelijk. Dat sommige mensen andere suggesties mooier vinden is goed mogelijk. Over smaak valt niet te twisten. Duidelijk is wel dat de ingestuurde ideeën een duidelijke voorkeur lieten zien en op basis daarvan heeft de architect 2 ideeën uitgewerkt die aan die voorkeur tegemoet kwamen.
Hopelijk is het traject u duidelijk.
Met vriendelijke groet, Harry van Hal, wethouder
230+ ondertekenaars in onze kleine gemeente blijkt onvoldoende om een derde ontwerp mee te nemen in de keuzelijst.
Inmiddels hebben meer dan 400 personen de petitie ondertekend. Waarvoor onze dank.
Dit is een grote steun richting de gemeente om het genomen besluit te herzien en de boom in leven te laten. Binnenkort sluiten we de petitie. We houden u verder op de hoogte van het inleveren en de reactie hierop.
We hebben inmiddels meer dan 700 handtekeningen uit de wijk verzameld. Deze zullen donderdag aan de gemeenteraad worden gepresenteerd.
We houden iedereen via de Facebookpagina, het wijkblad en Hoplr op de hoogte van de verdere gang van zaken.
Tekenen en delen Samen staan we sterk weg met Rutte.
In een analyse in dagblad Trouw wordt godsdienstpsycholoog Joke van Saane geciteerd:
"Afschaffen van die bijzondere scholen lost volgens Van Saane – lid van de raad van toezicht van een Apeldoornse koepel van openbare en christelijke scholen – niks op. Dan komen er naast de Koranscholen Bijbelscholen, verwacht ze, en daar heeft de overheid in de huidige wetgeving nauwelijks toezicht op."
Maar daartegenover ziet religiewetenschapper Renée Wagenvoord wel voordelen van een openbare school:
"zoals ook Lale Gül die benoemt in haar boek.
Gül schrijft dat ze blij was dat ze op haar openbare school met kinderen in de klas zat met een heel andere achtergrond. Ze vindt dat ze het daarmee beter heeft getroffen dan haar jongere zusje. Dat zit op een islamitische school, met kinderen die islamitisch worden opgevoed."
Een openbare school voor iedereen, met les in levensovertuigingen, zou kinderen meer aansluiting geven bij de samenleving, overweegt de wetenschapper.
Kunstenaar: Arie Berkulin (1939) Titel: Novio Magus Locatie: Waalkade (ter hoogte van het Holland Casino) Jaartal: 1995
Comité van aanbeveling:
Kunstenaars: Adelheid en Huub Kortekaas, Ronald Tolman, Peter Struycken, Jan Samsom, Marc Ruygrok, Klaas Gubbels, Cor Litjens, Gonda van der Zwaag, Henk Visch, Geert Schiks
Romeinse cijfers niet meer te lezen!
Het geheimzinnige beeld op de Waalkade is van zijn betekenis beroofd.
Arie Berkulin heeft het in opdracht van de gemeente in 1995 gemaakt. Hem werd gevraagd een beeldbepalend baken te maken voor een van de belangrijkste plekken van de stad. Daar waar de rivier de stuwwal raakt en eeuwenlang een diepe haven heeft uitgeslepen, kruist de zichtlijn vanaf het Kelfkensbos op de rivier, de Waalkade. Precies daar had Arie Berkulin een dynamisch baken neergezet. Het is een abstract beeld, je ziet niet dadelijk wat het voorstelt, het is zo'n beeld waarbij je even moet nadenken, het geeft z'n betekenissen niet zomaar prijs. Maar als je eromheen loopt, of als je er van een afstand peinzend naar kijkt dan zie je het plotseling. Eerst zijn het alleen maar drie enorme scheve palen met vier dikke platen erop en eronder, de bovenste met een gat erin! Ja hoor, heel imposant! Maar is dat alles? Nou nee. Loop eromheen, bekijk het van een afstand, loop de brug op en zie hoe het ook van verre werkt, en ook vanaf het Kelfkensbos was het een schakel tussen de rivier, de kade en de bovenstad. Zelden zie je beelden die van ver en van dichtbij zo sterk werken. Juist de abstracte eenvoud, de grootheid op die plek maakte het kunstwerk sterk. Dat het Romeinse cijfers waren kwam er bij, die verwijzing naar ons Romeins verleden, was een aanvulling op het baken dat het was.
Helaas, ons Romeinse baken is niet meer. Het is van de trap geduwd, met z'n voeten in het water, van zijn betekenissen beroofd. Door het uit het kruispunt van zichtlijnen te verwijderen kan zich de betekenis niet meer ontvouwen. We kunnen er niet meer goed omheen, het heeft zijn dynamiek verloren. Waarom? Het kan heel goed weer op zijn oude plaats gezet. Dat kan nog steeds! Laten we het beeld in oude glorie herstellen, en weer neerzetten waar het hoort. Op het punt waar bovenstad, beneden stad, kade en rivier elkaar ontmoeten. Berkulin terug in de navel van Nijmegen!
Mieke Koenen