Een ondertekenaar van de petitie Ontneem KLM het predicaat 'koninklijk' vraagt u de petitie te ondertekenen:
"KLM voldoet niet aan de voorwaarden die het Koninklijk Huis stelt aan bedrijven die het predicaat 'koninklijk' voeren. Het bedrijf houdt zich niet aan afspraken en procedeert tegen democratisch genomen beslissingen. Het is financieel instabiel en onderdeel van een buitenlandse multinational."
https://klmnietkoninklijk.petities.nl
Wilt u deze of een andere petitie ook aandacht geven hier?
Luister naar de loze beloften http://www.youtube.com/watch?v=b44Z8IQ04dM en na een week dit teleurstellende antwoord Hartelijk dank voor de nadere mail aan Dhr. Krol (en aan Dhr.
Klein). Daarin verzoekt u om een gesprek met beide heren. Helaas zijn zij beiden niet in de gelegenheid op uw verzoek in te gaan de komende maanden. .................... . Als u nog aanvullende punten heeft, kunt u die het beste ook op schrift aan onze kleine fractie doen toekomen. . Wanneer er dan vanuit de beleidsmedewerkers en/of vanuit de Kamerleden zelf nog vragen zijn, kunnen wij contact met u opnemen om een afspraak te maken Gelukkig dat Vera Bergkamp - D66 en Mona Keijzer - CDA onder de indruk zijn en zich wel inzetten voor verbeteringen.
.
Bijna 6.750 Amsterdamse woningbezitters spraken zich uit voor een dergelijke volksraadpleging, mede dankzij een e-mail van Vereniging Eigen Huis aan 22.000 leden in de hoofdstad. Volgens Steven Wayenberg, juridisch beleidsmedewerker bij Vereniging Eigen Huis, is massaal gereageerd op de e-mail.
'Door het tekenen van petitie van de erfpachterstichting SEBA is een referendum over het Amsterdamse erfpachtstelsel een stuk dichterbij gekomen', zegt Wagenberg.
De president brengt hier zijn stem uit bij de verkiezingen in mei De Bulgaarse president Rosen Plevneliev heeft vrijdag opgeroepen tot nieuwe parlementsverkiezingen. Volgens hem is dit de enige weg uit de politieke chaos die het land al het hele jaar lamlegt. Bulgaarse kiezers zijn amper bekomen van de vorige verkiezingen, die op 2 mei zijn gehouden.
De regering was toen opgestapt na hevige protesten tegen de gestegen energieprijzen. Nu zijn ontevreden Bulgaren opnieuw massaal de straat opgegaan. De protesten begonnen nadat de nieuwe regering, een minderheidscoalitie van socialisten en liberalen, een omstreden mediamagnaat benoemde als hoofd van de veiligheidsdienst. Die benoeming is inmiddels teruggedraaid, maar de demonstranten zijn niet tevreden. Steeds luider eisen zij het vertrek van de coalitie. Premier Oresharski heeft herhaaldelijk gezegd dat hij niet aftreedt, maar nu ook de president pleit voor vervroegde verkiezingen, lijkt de val van het kabinet een kwestie van tijd.
De demonstraties zijn doorgegaan voor de 26e achtereenvolgende dag in de hoofdstad Sofia;waarbij het doel nog steeds is dat de regering aftreedt. Critici beschuldigen de socialistische premier Plamen Oresharski van corruptie en een gebrekaan transparantie. .
Impressie Manifestatie van 4 juli op het Plein voor de Tweede Kamer. Er zijn verschillende Kamerleden naar ons toe gekomen, die veel aandacht hadden voor de problemen in de jeugdzorg. Hierbij waren o.a.
Henk Krol (50Plus), Vera Bergkamp (D66), Mona Keijzer (CDA), Harry van Bommel (SP) Hoewel aan aanwezige ouders beloften waren gedaan door Nine Kooiman (SP) en Loeps Ypma (PvdA) om ons te bezoeken, blaakten deze door afwezigheid. Jammer en een teleurstelling voor de ouders die op hun rekenden. Dit werd echter ruimschoots goedgemaakt door de duidelijke interesse van de Kamerleden die wel kwamen en zoveel tijd voor ons namen. Daarom mijn speciale dank voor Vera Bergkamp, Mona Keyzer, Henk Krol en Harry Bommel. Bovendien hebben we de toezegging dat er na het reces verdere gesprekken met ons zullen zijn. ik dacht dat we hierin vooral weer duidelijk over waarheidsvinding en sancties tegen opzettelijk verkondigen van onwaarheden moeten aankaarten. Een ander erg onder belicht punt is de rol van grootouders na een uhp en ook gisteren bleek dat de Kamerleden hiervan niet goed op de hoogte zijn en dat we dit punt het verdient om extra onder de aandacht te worden gebracht. Mocht u zelf nog andere punten op de agenda willen zetten, kunt u ze hier vermelden. Wij zullen dan t.z.t een agenda opstellen en de gisteren aanwezige ouders uitnodigen voor een gesprek. voor beelden zie: http://www.youtube.com/watch?v=b44Z8IQ04dM http://petities.nl/nieuws/petities-manifestatie-op-4-juli-geslaagd http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=http%3A%2F%2Fwww.flickr.com%2F%2Fphotos%2F98442846%40N05%2Fsets%2F72157634489554111%2Fshow%2F
Bulgaarse protesten in Sofia houden aan Demonstranten hebben zich verzameld in de Bulgaarse hoofdstad voor de 24e achtereenvolgende dag. Ze uiten hun ongenoegen ten aanzien van Premier Plamen Oresharski en zijn benoemingvan de controversiële mediamagnaat Delyan Peevski als Voorzitter van 'State Agency for National Security' (?.?.?.?). Ondanks het feit dat Peevski afziet van zijn benoeming, vragen de demonstranten omhet aftreden van de regering en om veranderingen in het electorale systeem om het Bulgaarse volk beter te representeren in het parlement. .
Who are the Bulgarian protesters? 06/07 08:53 CET According to the CIAs official statistics, Bulgarias death rate is the eighth highest in the world. Afghanistan, war-torn for decades, is seventh.
Somalia is ninth. A handful of countries before Bulgaria have gone through sustained armed conflict, famine, genocide, apartheid and a nuclear disaster. And Bulgarians? Bulgarians went through 23 years of democratic transition. The above fact hints at a key reason for the protests that have marked 2013 and are still drawing thousands of people to anti-government protests day after day: ever since the democratic changes of 1989, life in Bulgaria has been unduly hard. The protesters presently crowding the plaza surrounding the Bulgarian National Assembly and demanding the Cabinets resignation, belong to the generation which was in primary school circa 1989. They belong to the generation which grew up in a deprived society of clashing values and persistent uncertainty. But crucially, they also belong to the generation which, for the first time in Bulgarian modern history, could read world news, travel widely and compare. The contrast they found between their reality and the rest of European civilization was devastating. It still is today and the protesters are tired of living in limbo. The thirty-somethings of Bulgaria had been silent till now too busy trying to sort out their careers and families in an ever-contracting economy and an environment of growing lawlessness and nepotism. Sometimes, too busy planning emigration. This is their first mass outing, their first show of concerted citizen will an organized discontent, growing out of several green movements which gained traction in the countrysince the mid-00s precisely because they offered a politically unaffiliated i.e. unsullied outlet for the frustrations Bulgarians had with a long line of resource-stripping, land-grabbing, neglectful and polluting governments. The people protesting in front of the Parliament today feel cheated out of their youth, dreams and hopes: after nearly a quarter century of change, nothing in their lives has actually changed for good. Their formative years were spent in conditions of deepening nihilism between 1994 and 2012 dabbling in Bulgarian politics morphed from a challenging, ideal-bound job into a bona fide criminal career. Ministries became the front-facing shops of the proliferating mafia structures, manned by ousted, but well-connected Communist functionaries, and hundreds of disaffected secret police agents and prospectless young wrestlers and boxers, let down by the sudden loss of state subsidy for their local clubs (such were established in most towns in Communist times). As children and teens, the current protest generation had to endure the doomed attempts of a nascent political scene to generate elites untainted by Communist ties a near impossibility in a society where access to power was so tightly controlled that there was virtually no other way in. Having actual political experience equaled a compromised background. To illustrate: as of this year, more than half of the currently serving Bulgarian diplomats are still persons with proven links to the oppressive apparatus of the former Communist state security services. The latest protests were triggered by the same legacy of entrenched, deeply illegitimate power: the snap elections on May 11 produced the current stillborn coalition between the Bulgarian Socialist Party (heir to the seemingly dismantled all-powerful Communist Party) and ethnic Turkish party Movement for Rights and Freedoms, with Plamen Oresharski as Prime Minister. In its first days in power, the new government, aided by a largely unchanged Parliament, attempted to shoo in Delyan Peevski (a widely reviled protégé of massive criminal monopolies, under multiple investigations himself) as head of DANS an ill-conceived, yet highly powerful national security structure tasked with investigating organized crime activity. This paradox was seen as a monstrous gesture of contempt towards the Bulgarian people: it is one thing to tacitly advance the toxic meshing of democratic institutions and organized crime structures. It is quite another to rub it in the face of a nation that just ousted another primitive and abusive government. When todays protesters were growing up, they witnessed the progressive deterioration of vital institutions, the arbitrary change of governments, but not of attitudes and political practices each Cabinet appeared more absurd, incompetent and unprincipled than the last. The currency crashed, the shops had no food. The abrupt change from command economy to free market capitalism plunged vast swathes of the population into sudden, shocking poverty, accompanied by loss of dignity, status and security. Stunned, disoriented and angry, Bulgarians went to the ballot in ever dwindling numbers, mostly to avenge themselves against the latest government that overpromised and underdelivered. Elections became the public executions of politicians and parties, and, finally, of the concept of government itself. This is how beginning with 2000, Bulgarians voted in a progression of ever odder political entities from one-man parties such as the National Movement Simeon II (which produced the paradox of installing deposed prince Simeon Saxe-Coburg-Gotha as a republican Prime Minister without formally rescinding his royal claims) and GERB (the charismatic movement around strongman Boyko Borisov, ousted by protests in February this year), to ultranationalist scandal-mongers Ataka, busy inciting ethnic hatred against the significant minority of Bulgarian Turks. It continued thus until no party, no politician was able to claim an ounce of decency or respect. This mutual schism in Bulgarian public consciousness, pitting everybody who was in politics against everybody who was not, helped Bulgarian society arrive where it stands today. Party lines, for purposes other than public debates and election campaigns, are blurred beyond recognition. Trust in institutions is practically nil. Voters struggle to identify a true, meaningful alternative in terms of viable political opposition. Bulgarians either avoid voting altogether, disgusted with the mere thought of enabling the same revolving set of failed politicians, or go to the ballot not with their future in mind, but to punish, to lash out, to tear down. Everything that seemed new and untried before appeared preferable to whatever current government was in charge, so no Cabinet was actually allowed space and time to see though meaningful reforms. In turn, each successive Cabinet busied itself predominantly with undoing what the previous ones had done and reallocating resources to insiders a party mandate didnt mean governing a country, but simply draining it for personal gain and exploiting it as a vast sweatshop. To quote a recent Reuters publication: Were effectively dealing with a Wild West country, said an EU official who handles east Europe, voicing doubts about Bulgarias ability to enforce the law and live by democratic norms. This stinging judgment echoes ominously for the future of Bulgarian statehood it indicates that the country has exhausted its credit of post-Cold War good will in the eyes of its aspirational model Western Europe. While in the 90s the West may have been willing to help Bulgaria along, now the country is viewed more as a grand nuisance, a baffling liability in the periphery of the European Union. The demonstrators standing vigil in the cold nights of November 1989, shouting Times are changing! Its our time! felt the world was watching. The free world was behind them, the Iron Curtain was melting, help was on its way. It was an illusion, ultimately, but it sustained them. Today, the children of those same protesters doggedly demand the resignation of another morally bankrupt government the last, ugly spawn of a transition whose course was fatally perverted from the very start. They stand in the sweltering July evenings on the same yellow-bricked plaza, in front of the same Parliament building. They know now times have not changed. They know they stand alone. Maria Spirova Maria Spirova is an award-winning Bulgarian journalist with over 10 years of agency and long-form experience. Copyright © 2013 euronews