Twee uitspraken die het voor oplichters lastiger maken om schadevergoeding te vorderen, maar liefst 5 stukjes over ANP, de juridische nachtmerrie van Jabbar die nog even door ging en hoe ik maar niet verder kom dan het kastje en de muur.
Fotojager VAAAM (Ryde, Kodakone)
Er is uitspraak inzake een claim voor 101 foto’s waar ik bij aanvang al vermoedde dat eisers hooguit de distributierechten hebben. Voor 100 van de 101 foto’s heeft VAAAM niet aangetoond de exclusieve rechten te hebben en zijn de vorderingen afgewezen. Met deze uitspraak kun je fotoclaims die niet namens de fotograaf zelf zijn afwimpelen. Gewoon even vragen naar de overeenkomst met de fotograaf.
Overigens had gedaagde dit ook gedaan, hij heeft echter geen antwoord gekregen en is gelijk gedagvaard. Mijn inziens is dat misbruik van recht. Schandalig vind ik dat de rechter een uitstapje naar Zwitsers recht maakt om voor slechts één foto een schadevergoeding toe te kunnen wijzen en dat het overgrote deel van de uitspraak dan daar over gaat.
Castorama-arrest
Europese Jurisprudentie waarbij is bevestigd dat je pas informatie hoeft te verstrekken als de verzoeker bewijs heeft geleverd auteursrechthebbende te zijn. Bij het gros van de claims die ik zie vermoed ik dat eisers hooguit de distributierechten hebben, soms zelfs dat niet. Vraag dus, voordat je informatie prijsgeeft, naar bewijs dat ze de exclusieve rechten hebben.
Door dit arrest kwam ik erachter dat je alleen informatie hoeft te verstrekken bij commerciële handelingen. Had ik eerder moeten weten.
Schandalig vind ik dat de verzoeker om informatie in deze kwestie een natuurlijk persoon is. Er zijn zoveel zaken van commerciële partijen die niet namens de makers zelf claimen waar deze rechter mee naar het Europese Hof had kunnen gaan. Nu zadelt de rechter een maker, mogelijk een kleine zelfstandige, op met een extra lange en kostbare procedure bij het Europese Hof.
Ervaringsverhalen ANP
Goed om te zien dat ontvangers van een fotoclaim van ANP hun ervaringen steeds vaker delen. Sinds de naamwijziging van Permission Machine naar Visual Rights Group lijkt er weinig veranderd:
Crowdfunding voor Jabbar
De inzamelingsactie voor taxichauffeur Jabbar, om het belabberde vonnis van tafel te krijgen, heb ik overgenomen en ging daarna weer een paar dagen offline omdat er geklaagd was. Ook kwam er nog een brief van de rechtbank waarin de tegenpartij een verzoek tot herstel deed en nakosten vorderde. En ondanks dat er direct vrijwillig betaald is, het meer of anders gevorderde was afgewezen, de rechter geïnformeerd is over de crowdfundingsactie, moest Jabbar €148,75 extra betalen.
Helaas is er niet op tijd voldoende geld ingezameld en heb ik geen advocaat kunnen vinden voor een appeldagvaarding, dan hadden we een jaartje uitstel gehad voor het hoger beroep. De crowdfunding blijft online, het doel is gewijzigd.
Klacht Europese Commissie
Zonder enige inhoudelijke reactie heeft de commissie mijn klacht gesloten. Ik heb ze met de laatste drie foute uitspraken dringend verzocht de klacht in behandeling te nemen. De misstanden duren voort. Het aantal gedupeerden wordt groter en groter.
Ik blijf vastleggen en aandacht vragen. De post Trias Politica en fotoclaimproblematiek is bijgewerkt met de bevindingen van afgelopen jaar.
Groet! De petitionaris, Martine Bakx
De petitie 'Verbied zwaar vuurwerk snel in heel Europa', wordt een beetje tot verrassing van de petitionaris, op dinsdag 05 maart 2024 aangeboden aan de Tweede Kamer in het Tweede Kamergebouw (de tijdelijke locatie), tussen 13:15 en 13:30 uur. Belangstellenden / ondersteuners van deze petitie die daar bij willen zijn kunnen zich melden bij de petitionaris.
Het aantal plekken is beperkt (8 - 1 = 7).
De verplaatsing van het hondenpad bij kinderdagverblijf Billie in het Westerpark is een stap dichterbij gekomen. Het dagelijks bestuur van stadsdeel West wil 75.000 euro uittrekken om het pad verder af te leggen van de speelplek van Billie.
De entree van (...) lees verder
Zoveel mogelijk laat ze de bar code foto scannen .
Vanaf 23 februari t/m 5 januari zal in het Amsterdam Museum een kleine tentoonstelling te zien zijn van het Pianola Museum. Het betreft een kleine selectie uit de talloze objecten in de museumcollectie die een relatie hebben met de stad Amsterdam.
Hier hadden vele grote pianowinkels die pianola's verkochten hun hoofdvestiging. Er waren alleen al vier grote bibliotheken van muziekrollen in Amsterdam: die van Bender, van Kettner, van Goldschmeding en van Duwaer en Naessens. Aan de Lijnbaansgracht op nummer 56 was de muziekrollenfabriek van Hollandia gevestigd, bij ons in de Jordaan, op ongeveer 500 meter van het museumpand. Op 500 meter aan de andere zijde was de muziekrollenfabriek van Euterpe in het pand, dat nu bekend is als het Anne Frank Huis. Daar maakte Carl Hubert van 1928 tot 1939 speciale muziekrollen voor de instrumenten die ook volop in Amsterdamse café's te vinden waren. Tal van Amsterdammers hadden een pianola in huis, zoals de Steinway Pianola Piano die de heer Th.W. Theunissen, hoofdingenieur bij Werkspoor in Amsterdam in 1912 bij pianohandel Bender aanschafte, en die nu in de tentoonstelling te zien is. Een uniek instrument met een Amsterdamse connectie is wel het Aeolian Pipe Organ uit het landhuis Kareol van de Amsterdamse zakenman Julius Carl Bunge, dat nog steeds op herbouw wacht vanwege het feit, dat er geen ruimte voor is in de huidige situatie. Ook de prachtig gedecoreerde vleugel met bijbehorend voorzetapparaat uit de Amsterdamse Villa Betty is van de vele unieke objecten, waarvoor geen ruimte is om deze tentoon te stellen.
De petitie is op 15 februari 2024 overhandigd aan de wethouder, we wachten af!.
Vandaag in de Gelderlander: Vrijwilligers van de schoolbibliotheek in het dorp Middelaar, ook wel bekend als de bieb-oma's, komen in opstand: er zijn niet genoeg boeken voor de leerlingen. Terwijl er landelijk wordt geïnvesteerd in voorzieningen om de leesvaardigheid op te krikken, blijft Mook en Middelaar achter, vinden ze.
In de kasten van Sterrenschool EigenWijs in Middelaar lijken zo op het eerste oog redelijk wat boeken te staan.
Het zijn er zo'n driehonderd, maar wel voor alle leeftijden bij elkaar. ,,We hebben hier zestig kinderen, dat betekent dus zes boeken per kind”, vertelt Petra Zwartjes, een van de vrijwilligers. ,,Dat houdt dus niet over. We horen van kinderen die boeken zelfs voor de derde keer gaan lezen. Dat stimuleert het leesplezier natuurlijk niet.”
De moeilijkheid is dat de gemeente Mook en Middelaar al jaren geen openbare bibliotheek meer heeft. Kinderen moeten het dus grotendeels hebben van de boekenkasten op school, ook kinderen op scholen in Mook of Molenhoek. Er gaat weliswaar ieder jaar wat geld naar de scholen waarmee ze hun boekencollectie deels kunnen vernieuwen, maar is niet genoeg, zeggen de vrijwilligers beslist. Al helemaal niet in een tijd waarin de leesvaardigheid van jongeren zo achteruit gaat.
Ze trekken daarom aan de bel. Er is een petitie gestart en samen met de bibliotheekvrijwilligers van Mook en Molenhoek hebben ze een brief geschreven aan de gemeenteraad. De strekking: kom toch met iets meer geld over de brug zodat de scholen in Mook en Middelaar kunnen aanhaken bij BiblioPlus, een programma vanuit de bibliotheek dat toegang geeft tot enorme hoeveelheden boeken en tijdschiften, maar ook tot activiteiten die het lezen bevorderen en leesconsulenten. Schooldirecteur Charlotte Medendorp steunt de oproep volledig. Ze kent het programma omdat ze ook werkt op een school in Milsbeek in de gemeente Gennep waar het wel draait. ,,Het biedt zoveel meerwaarde, ook voor kinderen met speciale behoeftes zoals dyslexie of wat zwakkere lezertjes. Dat kunnen de kinderen hier ook goed gebruiken. Het is ook apart, alle omringende gemeenten in Noord-Limburg doen mee aan BiblioPlus, Mook en Middelaar verkeert wat dat betreft in een uitzonderinspositie.” Petra Zwartjes hoopt dat de politiek er iets aan wil doen. ,,Het gaat niet om grote bedragen, in plaats van 18.000 euro per jaar zou het naar 36.000 gaan. Maar het bevorderen van de leesvaardigheid en tegengaan van laaggeletterdheid is belangrijk, niet voor niets wil de landelijke overheid er zoveel aan doen. Wat dat betreft kan de gemeente ook proberen daar wat extra budget te krijgen. Iedereen hoort gelijke kansen te krijgen, of je nu in Gennep of in Middelaar woont." (tekst Margriet Verschoor De Gelderlander)