Stichting Cultuurbrug ziet geen heil meer in de poging om het centrum in Dieverbrug via gemeentelijke subsidies in de lucht te houden. Reden voor VVD en DSSW-SW het initiatiefvoorstel dat zij hadden ingediend terug te trekken.
Bronnen: Meppeler Courant (27-1-2020) en een brief aan cursisten, als bijlage
EINDE ANTWOORD
REACTIE PETITIONARIS
Misschien is het al bij u bekend, maar helaas gaat Muziekcentrum Westerveld deze zomer definitief stoppen. Michiel Gerringa heeft dit onlangs bekendgemaakt in een nieuwsbrief aan alle cursisten. (Zie onderstaand bericht d.d. 27 januari jl.) Er zou een raadvergadering komen waarbij over het voorstel van Stichting Cultuurbrug gedebatteerd zou worden, zoals eerder gemeld. Aangezien dit voorstel is ingetrokken heeft er geen debat plaatsgevonden. Wel is Michiel Gerringa nog aan het woord geweest om e.e.a. toe te lichten en af te sluiten.
Hoewel deze uitkomst niet is wat we hadden gehoopt, wil ik alle mensen die de petitie hebben ondertekend, en iedereen die op een andere manier heeft meegewerkt aan de actie, nogmaals hartelijk bedanken. Het zijn enerverende en hartverwarmende maanden geweest! Muziekcentrum Westerveld zal in de huidige vorm deze zomer ophouden te bestaan. Maar, zoals in de nieuwsbrief staat vermeld, is dit einde – in ieder geval tot duidelijk is wie het pand zal kopen – toch nog een beetje een open einde. Mocht er relevant nieuws zijn, dan hou ik u hiervan graag op de hoogte.
Met vriendelijke groet, Sandy Alblas
Stop muziekcentrum definitief
Beste cursisten,
De media pikt het snel op, de Meppeler Courant plaatste vandaag al een artikel over de definitieve stop van het centrum. En dat klopt, het is definitief...
In een stichtingsvorm zou er mogelijk nog kans zijn aanspraak te maken op financiële steun van de gemeente voor de buitenschoolse cultuureducatie zoals het muziekcentrum deze momenteel aanbiedt. De VVD en DSSW-SW kwamen binnen de gemeenteraad met een initiatiefvoorstel dat de mogelijkheid creëerde de voorziening van muzieklessen i.c.m. het centrum te behouden.
Na de raadsvergadering van afgelopen dinsdag werd het duidelijk dat binnen afzienbare tijd de plannen geen aansluiting bij de huidige cultuurvisie van de gemeente zouden vinden. Van het huidige cultuureducatiebudget (178.000 euro) gaat er maar 12.000 naar de buitenschoolse educatie, de rest wordt binnen het onderwijs en aan coördinerende werkzaamheden uitgegeven. Het is (al jaren) de bedoeling het budget opnieuw te verdelen en te gaan werken met een persoonsgebonden cultuurbudget. Echter, op vragen als "wie ziet toe op kwaliteit van de aanbieders", "wat wordt het bedrag van dit PGB cultuur" en "is er budget beschikbaar naast het PGB voor instellingen die meer organisatiekosten maken en hogere kosten hebben voor een verzamelgebouw als het muziekcentrum" wist niemand het antwoord. Het uitrollen van de nieuwe cultuurvisie verloopt al enige jaren traag.
Al met al trok de stichting de conclusie dat, mede door de weerstand die er heerst tegen vernieuwing/verandering i.c.m. onvoldoende gemeentebudget, er geen toekomst is voor een (zelfs eventueel gewijzigd) toekomstplan. Ze namen het besluit niet verder te gaan, hoe dichtij een eventuele stemmingsronde binnen de gemeente ook leek (over 5 weken). Als reactie op de stichting besloten VVD en DSSW-SW geen gewijzigd voorstel in te dienen maar het voorstel terug te trekken.
Wat nu?
Op korte termijn komt er geen vernieuwd cultuurbeleid waarbij het voortbestaan van MCW haalbaar lijkt. Het muziekcentrum in deze vorm/organisatie zal m.i.v. de zomervakantie ophouden te bestaan. Alle lessen worden gegeven tot de zomervakantie, dat wel! Het pand staat reeds te koop en in de komende maanden zal alle inventaris van het muziekcentrum worden verkocht.
Is er nog een muzikale toekomst denkbaar?
Alles is vervangbaar, zelfs het muziekcentrum :-) Het kan nog vele kanten op gaan met de toekomst, weinig is echt te voorspellen. In het meest gunstige geval zal er een koper voor het pand komen die de muzieklessen wil voortzetten. Mogelijk zullen dan ook een aantal docenten misschien les blijven geven op de huidige locatie. Een ding is zeker, we brengen jullie op de hoogte zodra er nieuws is!
EINDE REACTIE
Om uit de huidige, aanslepende crisis te geraken, mogen de overheden niet in een defensieve kramp van blinde besparingen schieten opdat ze toch maar het etiket van de goede huisvader zouden krijgen. Ze moeten daarentegen offensief optreden en volop investeren in het menselijk kapitaal uit de onderklasse.
Dat is niet enkel rechtvaardig, maar onderzoek toont aan dat het ook rendabel en duurzaam is. Het is een belangrijke voorwaarde voor het behoud van onze welvaartstaat. De crisis duurt nu al meer dan drie jaar en is geëvolueerd van een bankencrisis naar een crisis van de overheden. Die overheden hebben immers de bankencrisis bedwongen door de schulden van de banken over te nemen, waardoor hun eigen schuldenberg spectaculair gestegen is. Daarbovenop komt de vergrijzing waardoor de uitgaven voor pensioenen en gezondheidszorg zullen toenemen. Er zijn dus twee oorzaken, de crisis en de vergrijzing, voor het verhoogde risico dat de overheden in de ontwikkelde wereld hun schulden niet (volledig) zullen kunnen terugbetalen. Weinig verrassend wordt er gepleit om de overheidsschuld drastisch te verminderen. De overheid zou zich moeten gedragen als een goede huisvader en op zijn minst niet méér mogen uitgeven dan er binnen komt. Dat is toch de logica zelve? Toch is dit te simpel. Er is niet noodzakelijk iets mis met meer uitgeven dan er binnenkomt, op voorwaarde dat het geld goed besteed wordt. Om met dezelfde metafoor te werken: een huisvader die 10.000 euro leent om op vakantie te gaan is een totaal andere huisvader dan diegene die 100.000 euro leent om de aankoop van zijn huis te financieren. De laatste is een goede huisvader, ook al gaat hij een schuld aan die 200% tot 300% van zijn jaarinkomen bedraagt, terwijl het gedrag van de eerste terecht wordt afgekeurd. Lenen om extra te consumeren is op lange termijn immers onhoudbaar en leidt uiteindelijk tot wanbetaling, terwijl lenen om te investeren op de lange termijn opbrengt, ook al zorgt dit voor een hogere schuld. De voorwaarde is wel dat het investeringsproject rendabel is. We stellen vast dat de rente die de overheden moeten betalen historisch laag staat: Nederland kan op dit moment lenen tegen een reële intrestvoet van minder dan 1 procent (voor leningen op tien jaar). Dat betekent dat indien een investeringsproject meer opbrengt dan 1 procent, de overheid een slechte huisvader zou zijn als ze niet zou lenen om te investeren, ook al loopt de schuld daardoor op. Er zijn heel wat projecten te vinden die veel meer opbrengen dan 1 procent. Zelf zou ik pleiten om te investeren in mensen, meer bepaald in gezinnen met zeer jonge kinderen uit de onderklasse van de samenleving. Onderzoek van onder anderen James Heckman, een Chicago-econoom en Nobelprijswinnaar, heeft aangetoond dat dergelijke investeringen een return on investment kunnen hebben van 7 tot 10 procent. En wellicht is de opbrengst nog hoger, omdat de onderzoekers enkel de effecten op de arbeidssituatie en criminaliteit konden analyseren. Wegens een gebrek aan gegevens kon men geen analyse maken van de effecten op de gezondheidszorg, waarvan ook verwacht wordt dat die positief zijn. En belangrijk: de positieve effecten zijn duurzaam, vooral wat betreft de niet-cognitieve vaardigheden van de kinderen (zoals motivatie, zelfbeheersing en doorzettingsvermogen). Dit gaat volledig in tegen de populaire gedachte dat investeren in de onderklasse weggegooid geld is: domme ouders krijgen immers domme kinderen en dus is investeren niet nuttig. Maar dat blijkt dus niet uit het onderzoek van Heckman. Er is natuurlijk wel een genetische component die overgeërfd wordt, maar dat effect is relatief zwak. Investeren in kinderen uit de onderklasse kan dus wel opbrengen. Meer nog, investeren in kansarme kinderen brengt méér op dan investeren in kansrijke kinderen. Dit geldt weliswaar enkel tot de leeftijd van 6 tot 8 jaar, waarna een investering in kansrijke kinderen meer opbrengt. De opbrengst neemt echter zowel voor kansrijke als kansarme kinderen af naarmate ze ouder worden. De boodschap is dus om vroeg in te grijpen, nog voor er zich problemen voordoen. En een geruststelling is alvast deze: een belangrijke voorwaarde is dat de kansarme gezinnen vrijwillig instappen in het project. Dus geen dwang van de overheid: de autonomie van het gezin is heilig. De bovenstaande redenering is zeer economisch en het gaat voorbij aan de ethische plicht om te investeren in kansarme gezinnen. Maar in de huidige context kunnen overheden enkel lenen om te investeren in rendabele projecten. Het is dus belangrijk om aan te tonen dat er projecten bestaan die én rechtvaardig én rendabel zijn. Enkel lenen om een onrechtvaardige situatie te verbeteren, zonder te kijken naar de efficiëntie van de maatregel zal niet langer getolereerd worden door de financiële markten. Men kan dat immoreel of amoreel vinden, maar de werkelijkheid is wat ze is. Trouwens, zo immoreel is dat niet: indien efficiëntie niet mee in rekening gebracht wordt, wordt de welvaartstaat op lange termijn onhoudbaar en zal ze imploderen, wat een nog veel grotere onrechtvaardigheid is. We moeten er alles aan doen om ons huidige niveau van solidariteit te behouden. De financiële markten geven de overheden dus een belangrijk signaal: wil je de welvaartstaat behouden, dan kan dat enkel door ze financieel duurzaam te maken en dat betekent dat de investeringsprojecten, hoe rechtvaardig ze ook moge zijn, ook getoetst moeten worden aan de efficiëntie. De luxe om het anders te doen hebben we niet meer. Andreas Tirez De auteur is voorzitter van de liberale, onafhankelijke denktank Liberales. Een aangepaste versie van deze tekst verscheen eerder op de website van MO*-magazine Bron: http://www.huisvanafgevaardigden.nl/2011/12/een-goede-huisvader-investeert-in-kansarme-kinderen/
In de loop van 2011 werd duidelijk dat de minister 2 miljoen euro heeft gereserveerd voor 2012 om de fianciering van anonieme online hulpverlening te garanderen tot het moment waarop een structurele oplossing is gevonden. Door deze beslissing is het nut van deze petitie komen te vervallen. Bij deze dank ik de ondertekenaars van deze petitie voor hun deelname. .
Er is een meldpunt gestart waar mensen hun ervaringen met de 'gesloten' SEH kunnen melden. De ervaringen worden gebundeld en gepubliceerd op de Web-sites van de liemerse SP afdelingen en t.z.t. aangeboden aan de landelijke en lokale politiek en aan de Raad van Bestuur.
Afgelopen woensdag is Pieter Hilhorst langs geweest met een cameraploeg. Hilhorst is de VARA Ombudsman.
Voor een nieuwe serie afleveringen besteedt hij aandacht aan de plannen van Kamp met de ouderparticipatiecrèches. Sympathieke man, leuk met kinderen ook. Op de website van HP/DeTijd duiken de ouderparticipatiecreches ook op. Lees de column van Pauline Bijster op hun website en let vooral op de laatste alinea!
as. donderdag, 1 december is er een manifestatie bij het ziekenhuis. Om 13.00 uur bij de Spoed Eisende Hulp komt allen.