Het College voor de Rechten van de Mens presenteerde vandaag (03 dec 2018) zijn jaarlijkse rapportage over het VN-verdrag Handicap. In de rapportage aan het VN-Comité voor de rechten van personen met een handicap geeft het College een beeld van hoe het er in Nederland voor staat met de implementatie van het verdrag. Het College uit in de rapportage aan het VN-Comité stevige kritiek, die Ieder(in) en veel andere belangenorganisaties delen. Het rapport bevestigt dat er nog veel moet gebeuren om van een goede implementatie te kunnen spreken.
Deze rapportage van het College is een van de drie manieren waarop de uitvoering van het verdrag wordt bijgehouden. De Nederlandse Staat rapporteert elke vier jaar aan het in Genève gevestigde Comité. Dat gebeurde afgelopen zomer voor het eerst. De derde manier is een schaduwrapportage die organisaties van mensen met een beperking, waaronder Ieder(in), elke vier jaar naar Genève sturen. De eerste schaduwrapportage wordt volgend jaar opgesteld. Het Comité beoordeelt op basis van deze drie rapportages de voortgang van de implementatie van het verdrag.
Rechtsongelijkheid door decentralisaties
Een van de zorgen die het College in het rapport uit, gaat over het grondbeginsel van het verdrag: nothing about us, without us. Niets over ons, zonder ons. Het College betwijfelt of mensen met een beperking al voldoende worden betrokken bij beleid en besluitvorming. Deels vanwege onze decentrale samenleving, waarin veel beleid per gemeente wordt gevormd.
Op de decentralisaties is meer kritiek. Het is in sommige gemeenten moeilijk je recht te verzilveren en de gemeentelijke beleidsvrijheid leidt tot grote verschillen in de kwaliteit van zorg en ondersteuning. Dit zorgt voor rechtsongelijkheid tussen gemeenten.
Onderwijs en arbeidsmarkt niet-inclusief
Het College heeft daarnaast kritiek op het uitblijven van inclusief onderwijs. Een inclusief onderwijssysteem moet ervoor zorgen dat kinderen met en zonder beperking zoveel mogelijk met elkaar naar school gaan. Ook de arbeidsmarkt is nog verre van inclusief. De stappen die de overheid op dat gebeeid heeft gezet, zijn volgens het College onvoldoende en hebben niet meer mensen met een arbeidsbeperking aan het werk geholpen.
Facultatief protocol
Het VN-verdrag kent nog een optionele aanvullende verklaring. Dit wordt het optioneel protocol genoemd en maakt het mogelijk om als persoon rechtstreeks een klacht in te dienen bij het Comité in Genève, als het VN-verdrag niet wordt nageleefd. Nederland tekende dit protocol in tegenstelling tot veel andere landen niet. Het College mist maatregelen om naleving van het verdrag te garanderen, en dringt er daarom nadrukkelijk op aan dat Nederland het protocol alsnog tekent.
In de tweede helft van 2019 dienen belangenorganisaties van en voor mensen met een beperking hun schaduwrapportage in. Daarin krijgt de kritiek van het College zonder meer een vervolg.
Link naar artikel:
https://iederin.nl/nieuws/18396/mensenrechtencollege-kritisch-over-implementatie-vn-verdrag/
Inmiddels hebben meer dan 400 personen de petitie ondertekend. Waarvoor onze dank.
Dit is een grote steun richting de gemeente om het genomen besluit te herzien en de boom in leven te laten. Binnenkort sluiten we de petitie. We houden u verder op de hoogte van het inleveren en de reactie hierop.
We hebben inmiddels meer dan 700 handtekeningen uit de wijk verzameld. Deze zullen donderdag aan de gemeenteraad worden gepresenteerd.
We houden iedereen via de Facebookpagina, het wijkblad en Hoplr op de hoogte van de verdere gang van zaken.
Tekenen en delen Samen staan we sterk weg met Rutte.
In een analyse in dagblad Trouw wordt godsdienstpsycholoog Joke van Saane geciteerd:
"Afschaffen van die bijzondere scholen lost volgens Van Saane – lid van de raad van toezicht van een Apeldoornse koepel van openbare en christelijke scholen – niks op. Dan komen er naast de Koranscholen Bijbelscholen, verwacht ze, en daar heeft de overheid in de huidige wetgeving nauwelijks toezicht op."
Maar daartegenover ziet religiewetenschapper Renée Wagenvoord wel voordelen van een openbare school:
"zoals ook Lale Gül die benoemt in haar boek.
Gül schrijft dat ze blij was dat ze op haar openbare school met kinderen in de klas zat met een heel andere achtergrond. Ze vindt dat ze het daarmee beter heeft getroffen dan haar jongere zusje. Dat zit op een islamitische school, met kinderen die islamitisch worden opgevoed."
Een openbare school voor iedereen, met les in levensovertuigingen, zou kinderen meer aansluiting geven bij de samenleving, overweegt de wetenschapper.
Kunstenaar: Arie Berkulin (1939) Titel: Novio Magus Locatie: Waalkade (ter hoogte van het Holland Casino) Jaartal: 1995
Comité van aanbeveling:
Kunstenaars: Adelheid en Huub Kortekaas, Ronald Tolman, Peter Struycken, Jan Samsom, Marc Ruygrok, Klaas Gubbels, Cor Litjens, Gonda van der Zwaag, Henk Visch, Geert Schiks
Romeinse cijfers niet meer te lezen!
Het geheimzinnige beeld op de Waalkade is van zijn betekenis beroofd.
Arie Berkulin heeft het in opdracht van de gemeente in 1995 gemaakt. Hem werd gevraagd een beeldbepalend baken te maken voor een van de belangrijkste plekken van de stad. Daar waar de rivier de stuwwal raakt en eeuwenlang een diepe haven heeft uitgeslepen, kruist de zichtlijn vanaf het Kelfkensbos op de rivier, de Waalkade. Precies daar had Arie Berkulin een dynamisch baken neergezet. Het is een abstract beeld, je ziet niet dadelijk wat het voorstelt, het is zo'n beeld waarbij je even moet nadenken, het geeft z'n betekenissen niet zomaar prijs. Maar als je eromheen loopt, of als je er van een afstand peinzend naar kijkt dan zie je het plotseling. Eerst zijn het alleen maar drie enorme scheve palen met vier dikke platen erop en eronder, de bovenste met een gat erin! Ja hoor, heel imposant! Maar is dat alles? Nou nee. Loop eromheen, bekijk het van een afstand, loop de brug op en zie hoe het ook van verre werkt, en ook vanaf het Kelfkensbos was het een schakel tussen de rivier, de kade en de bovenstad. Zelden zie je beelden die van ver en van dichtbij zo sterk werken. Juist de abstracte eenvoud, de grootheid op die plek maakte het kunstwerk sterk. Dat het Romeinse cijfers waren kwam er bij, die verwijzing naar ons Romeins verleden, was een aanvulling op het baken dat het was.
Helaas, ons Romeinse baken is niet meer. Het is van de trap geduwd, met z'n voeten in het water, van zijn betekenissen beroofd. Door het uit het kruispunt van zichtlijnen te verwijderen kan zich de betekenis niet meer ontvouwen. We kunnen er niet meer goed omheen, het heeft zijn dynamiek verloren. Waarom? Het kan heel goed weer op zijn oude plaats gezet. Dat kan nog steeds! Laten we het beeld in oude glorie herstellen, en weer neerzetten waar het hoort. Op het punt waar bovenstad, beneden stad, kade en rivier elkaar ontmoeten. Berkulin terug in de navel van Nijmegen!
Mieke Koenen