Door mijn kennis te structureren en verder onderzoek te doen voor mijn boek over fotorecht is een ding wel duidelijk: De auteurswet is hopeloos gedateerd en dat lijkt geen toeval. Uitgevers hebben afgelopen jaren meer rechten gekregen en fotografen minder. De inningsindustrie lobbyt stevig.
Veel meer dan een desinfecterend zonnetje kan ik helaas niet doen. Dus daar gaan we weer:
45.000 euro boete voor Photoclaim en Fechner
Al in 2022 blijkt de beruchte fototrol Photoclaim met advocaat Robert Fechner beboet te zijn door de mededingingsautoriteit in Italië. Niets, echt niets, lazen we daarover in de Nederlandse pers. En ook na mijn stuk op Netkwesties is het vooralsnog niet opgepikt. Met ANP en DPG Media die zelf massaal onredelijke fotoclaims laten versturen niet verwonderlijk.
Ook Copytrack blijkt onderzocht te zijn
De Italiaanse mededingingsautoriteit blijkt ook Copytrack onderzocht te hebben. Zij heeft echter alle aantijgingen toegegeven en beloofd om haar leven te beteren. In Italië lijkt Copytrack niet meer actief.
De Nederlandse mededingingsautoriteit geeft aan dat zij in tegenstelling tot de Italiaanse mededingingsautoriteiten alleen de bevoegdheid heeft om namens particulieren op te treden. Ik betwijfel dat, ZZP-ers dienen mijns inziens dezelfde rechtsbescherming te krijgen als particulieren.
De Italiaanse auteurswet
Ik dook nog eens in oude Italiaanse nieuwsberichten over de twee fototrollen en ontdekte dat Italië een apart hoofdstuk heeft in de wet voor foto’s.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Nederland met opzet niks in de wet zet over hergebruik van foto’s op internet. Dan blijft er namelijk lekker veel over om over te bakkeleien. Kunnen er uurtjes geschreven worden. Met als triest dieptepunt de discussie of het portretrecht uit 1912 wel of niet geldt bij digitaal gebruik. Terwijl dat hele portretrecht met de komst van de AVG geschrapt kan worden uit de wet.
Ik heb de petitie Update de auteurswet nieuw leven ingeblazen, onder andere dus naar aanleiding van de Italiaanse auteurswet.
Onderzoeksrapport
Kort na start van deze petitie was er al een motie over en nu, ruim vier jaar, later ligt er een onderzoeksrapport. Het zoveelste zoethoudertje. De zelfbenoemde beschermers van het auteursrecht helpen het om zeep: Door keer op keer niet te benoemen dat de rechten van freelancers misbruikt worden door mediagiganten en de kleine fotogebruiker als zondebok aan te wijzen voor de dalende inkomsten.
Ik geloof dat ik dat het meest frustrerendste vind. Dat fotografen niet door hebben hoe hun auteursrecht uitgebuit wordt en meegaan in het frame dat de kleine fotogebruiker hun foto’s jat.
Vergeten groente
Ik zie regelmatig claims voor foto’s waarvan de rechten zijn vervallen en kwam zo een merkwaardig wetsartikel tegen. Met artikel 45o Aw blijkt een vervallen recht weer tot leven gewekt te kunnen worden: Van een werk dat nooit is uitgegeven en waarvan de rechten zijn vervallen krijgt de uitgever in Nederland 25 jaar lang het auteursrecht.
Bizar! Het betekent dat de partij die negatieven bemachtigd van een particulier die meer dan 70 jaar dood is auteursrechten krijgt als zij de foto’s publiceert. Mag je als ontvanger van zo’n claim gaan bewijzen dat de foto wél ooit is uitgegeven.
Het blijft voor mij dweilen met de kraan open. Voorlopig moet ik dus door met aan de bel trekken en uitleggen hoe het juridisch in elkaar steekt. Geen ambtenaar te vinden die wil helpen, laat staan dat er opgetreden wordt. En ik kan de mensen ook nog steeds niet doorverwijzen naar een betrouw- en betaalbaar loket.
Dat gezegd hebbende. Let op! Er zijn commerciële partijen, waaronder advocaten, die helpen met fotoclaims. Een eerste reactie is gratis of ze lokken je met een laag eenmalig bedrag. Doel van deze partijen is echter niet zo snel mogelijk oplossen maar een discussie uitlokken die soms zelfs bij de rechter belandt. En dan win je misschien wel, maar is de kans aanwezig dat je blijft zitten met stevige proceskosten. Zoals in de zaak die ANP verloor.
Teken en deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is alles wat we kunnen doen.
En steun mijn gerechtelijke stappen tegen ANP door een donatie te doen of bekendheid te geven aan de crowdfunding: alle kleine beetjes helpen.
Groet! De petitionaris
Wil je meer weten waarom voor stemmen zo belangrijk is voor Rotterdam? Lees dan het bericht op onze website: http://www.rtm-xl.nl/2016/04/bouw-de-zalmhaventoren/.
Op 20 april heeft het Algemeen Bestuur van Stadsdeel Zuid de Nota van Uitgangspunten aangenomen. Tijdens deze vergadering is deze petitie overhandigd. Het aantal ondertekeningen stond op 1.350, met daarnaast 40 handtekeningen op papier.
Slettenhaar neemt 1350 handtekeningen in ontvangst voor verkeersveiligheid Van Woustraat tijdens verg.
alg.bestuur pic.twitter.com/jIMlPK0cs4— 020 stadsdeel Zuid (@StadsdeelZuid) April 20, 2016
De Nota van Uitgangspunten is door de politieke partijen aangepast. Naast de (volgens de Centrale Verkeerscommissie) onveilige variant met weinig ruimte voor voetgangers (autoparkeerplaatsen op de stoep), wordt een variant uitgewerkt met vrijliggende fietspaden en een variant zonder parkeren. De onveilige variant met weinig ruimte voor voetgangers is echter niet van tafel. De voorgestelde tijdelijke maatregelen om de straat nu al veiliger te maken, kregen geen meerderheid.
In het Voorlopig Ontwerp worden zodoende drie varianten uitgewerkt. Dit ontwerp kunnen we in de tweede helft van dit jaar verwachten.
Veiligheid en ruimte voor fietser en voetgangers is een stapje dichterbij gekomen, maar er is nog niet voor gekozen. Deze petitie blijft dus erg waardevol voor het vervolgtraject.
De Amsterdamse gemeenteraad heeft vandaag besloten het ja-ja systeem voor reclamefolderverspreiding per 1 januari 2017 in te voeren!
http://www.nu.nl/amsterdam/4250170/raad-akkoord-met-invoering-ja-ja-sticker-reclamefolders.html
Jaja2013 gaat voor landelijke invoer, teken daarom deze petitie!.
https://t.co/0Voz7YOetd nieuwe #petitie "Vernieuwing erfpachtstelsel Amsterdam" #Amsterdam— petities (@petities) April 21, 2016 .
Lees onderstaand stukje; (informatie vanuit gesprek tussen gemeente Harlingen, wetterskip Fryslân en de provincie in het kader van het Programma “De Nieuwe Afsluitdijk”)
Harlingen-Zuid is in de huidige situatie een enigszins verrommeld gebied. Het herbergt de volgende functies: sporthal en sportvelden, braakliggende gronden, supermarkt, brandweerkazerne, gemeentewerf en camping.
Het gebied maakt deel uit van het waterfrontgebied van de gemeente Harlingen.
Ter hoogte van Harlingen-Zuid is de reserveringszone maar liefst 130 meter breed. In principe mag binnen deze zone niets worden ontwikkeld. De wens is om deze zone terug te brengen naar 70 meter, zodat ontwikkelingen in het Westerzeedijkgebied mogelijk worden gemaakt. Voor een duurzame opwaardering van Harlingen-Zuid hebben wij gekeken naar de breedte van de reserveringszone en mogelijke combinaties tussen dijkversterking, (verblijfs)recreatie/ toerisme en natuurontwikkeling. Het gebied biedt diverse mogelijkheden. In onze voorstellen houden wij rekening met de wensen van de gemeente Harlingen met betrekking tot hoogwaardige, duurzame verblijfsaccommodaties en vergroting van het zandstrand aan buitendijkse zijde.
Laten we de discussie proberen aan te gaan en teken de petitie!
6 april 2016 Door Hagar Roijackers Ondernemers willen het niet meer. De laatste tijd krijgen we steeds meer telefoon en mail van campingeigenaren, manegehouders en voormalig veehouders die iets nieuws willen beginnen.
Het lukt niet meer om klanten naar hun gebied te krijgen. De omgeving wordt te eentonig, de lucht ruikt te vies, het uitzicht is niet meer aantrekkelijk. Deze lokale ondernemers, die goed zijn voor heel wat werkgelegenheid, sluiten zich aan in een lange rij met Brabanders die zich keren tegen de industrialisering in het buitengebied.
‘Dertig kilometer varkens in je achtertuin’, kopte het Brabants Dagblad op 6 april. In Nijnsel verrijst mogelijk opnieuw een megastal, dit keer met 18.000 varkens. Onze fractie bezocht het gebied kort geleden op uitnodiging van een groep ondernemers en bewoners. In de Kempen liggen nog prachtige landschappen. Maar zeker rond voormalige LOG’s (landbouwontwikkelingsgebieden) wordt het saaier en naargeestig: megastallenland. In De Peel zijn er al hele gebieden onleefbaar en industrieel gemaakt, in De Kempen gaat het rap dezelfde kant op. Vele plannen voor mestfabrieken maken het daar alleen maar erger. De enorme stallen die nu weer verrijzen, zijn vaak jaren geleden al ingetekend op de Brabantse kaart. Gemeentebesturen en ons Brabantse College kunnen niet anders dan toestemmen met de bouw, omdat anders schadeclaims te verwachten zijn. Brabantse agrarische gemeenten die zo verstandig zijn om een aanhoudingsbesluit te nemen, een dierstop, zien de megabedrijven verhuizen naar een nabije gemeenten. Zo kunnen dierrechten van Deurne en Reusel-De Mierde meegenomen worden naar gemeenten die het niet zo nauw nemen met de dierindustrie, zoals Bergeijk, Sint Anthonis en Sint Oedenrode.
Wie profiteert er toch van de groeiende industriële veehouderij in Brabant? Niet de omgeving, want het vormt een grote belasting voor lucht, water en bodem en daarmee voor onze gezondheid. Niet de lokale economie, want in megastallen werken nauwelijks mensen (de genoemde stal in Nijnsel geeft werkgelegenheid aan 1,5 fte voor de verzorging van 18.000 varkens) en het houdt bezoekers eerder op afstand dan dat het toeristen aantrekt. Niet ondernemers zelf, want zoveel levert de veehouderij niet op deze jaren. Met uitzondering van het biologische segment, daarin stijgen de melk- en vleesprijzen consistent. We moeten zelfs biologisch vlees en zuivel importeren om te voldoen aan de Nederlandse vraag, terwijl alleen al van de bijna 6 miljoen Brabantse varkens 70% over de grens verdwijnt.
Het antwoord op de profijtvraag is simpel: banken die agrarische leningen verstrekken en grootindustriële veeboeren die vaak ergens anders wonen. Die partijen geven we blijkbaar de dominantie over delen van ons Brabantse buitengebied. Hele stukken Brabant zijn afgeschreven voor natuurbeleving, toerisme en recreatie. Voor het soort ondernemerschap waar Brabanders wél blijer van worden, omdat ze er graag komen en omdat ze er graag werken. Omdat mooie grondgebonden gemengde bedrijven plezierig zijn om je kinderen mee naar toe te nemen en je producten te kopen. Omdat een bed & breakfast op een boerderij met bijvoorbeeld paarden, koeien en weideschapen leerzaam en leuk is voor stedelingen. Omdat een huifkartocht door de Peel of Kempen ons kan onderdompelen in de Brabantse geschiedenis. Nog even los van de slimme kansen die innovatieve ondernemers in de plantaardige landbouw zien.
Als het aan GroenLinks - en steeds meer andere partijen – ligt, komt er veel meer ruimte voor dat soort ondernemerschap. Waarbij je aan de omgeving geeft, in plaats van er een zware wissel op trekt. Waarin welzijn van mens, dier en natuur vanzelfsprekend centraal staat. En waardoor we ook onze kinderen een kans geven gezond op te groeien in het buitengebied.
Onze overheid zou eens wat beter naar ondernemers moeten luisteren en besluiten te stoppen met industrie waar niemand blij van wordt. Oplossingen liggen er genoeg, als we maar willen.