Ik maakte hem destijds aan in de verwachting dat ie opgepikt zou worden door politiek en pers. Én om een punt te zetten achter mijn pogingen om de misstanden onder de aandacht te brengen. Hoe anders is dat gelopen.
Mijn eigen zaak
De derde procedure start 14 oktober en ik leverde de stukken in bij de rechtbank. Mijn eisen (het vonnis uit 2019 herroepen wegens bedrog) blijven ongewijzigd. Ik heb recente ontwikkelingen toegevoegd; als achtergrondschets en om nogmaals te benadrukken dat ik de procedure niet voer uit eigen belang. Een uitgebreide update vind je bij de inzamelingsactie.
Die andere inzamelingsactie
Van de aangifte van smaad en laster door de persoon die 15.000 euro inzamelt voor een rechtszaak tegen ANP hoorde ik, zoals ik verwachtte, niets meer. Helaas bleef het qua de beloofde media-aandacht voor de praktijken van ANP eveneens stil. Terwijl dat zo ontzettend hard nodig is. Vervelend neveneffect van het merkwaardige doel (een rechtszaak aanspannen om de tijd die je besteed hebt aan het verweer terug te vorderen) is dat het aantal meldingen over Fairlicensing van ANP weer toenam. Mensen denken dat de kosten enorm oplopen als je niet betaalt en durven de phishing mailtjes niet te negeren. Ik herhaal dus nog meer eens dat het misleidende aanbiedingen zijn.
Van het tableau geschrapt
Twee advocaten die ik met naam noem in het stuk over fototrol Nico Trinkhaus zijn geen advocaat meer. Of ze vrijwillig terugtraden is mij niet bekend. Kitty van Boven, die samen met Roel Dijkstra de brief schreef die aanleiding was voor deze petitie, heeft nog steeds haar kantoor. De tweede geschrapte advocaat vertrok wel bij het kantoor waar ze werkte. Helaas zijn de blafbrieven van Clairfort daarmee niet gestopt, ze worden nu alleen ondertekend door een andere advocaat.
Status tweede wapperzaak
Ik treed als gemachtigde op in een zaak waar hetzelfde speelt als bij mijn eigen zaak: ANP wappert met het auteursrecht van een freelance fotograaf. Inmiddels zijn er vier zittingen geweest, is er één vonnis gewezen (doorverwijzing naar andere rechtbank), heb ik dezelfde stukken tweemaal in gediend, heeft mijn cliënte de machtiging voor een derde keer moeten opsturen en heb ik daar nog achteraan moeten bellen voordat ik gekoppeld was als gemachtigde. Wij zijn nu aan de beurt om te reageren op het antwoord (repliek) van ANP. Ik ben die kafkaëske toestanden en het geblaf van Gerechtsdeurwaarders Rosmalen gewend, voor mijn cliënte is het enorm stressvol. We duimen voor een rechter die doorziet dat het ooit zo respectabele persbureau ANP de rechten van aangesloten freelancers misbruikt.
Rechtszaak Pictoright versus Meta
Het leek zo’n nobel streven, de campagne van de federatie Beeldrechten, om Meta te laten betalen voor het hergebruik van je beeldmateriaal. Maar het is verzand in een slepende procedure waar deskundigen zijn aangewezen die maar liefst een voorschot krijgen van € 676.813,50. Met het risico dat Pictoright, mocht blijken dat zij helemaal geen overeenkomst kán afsluiten met Meta, opdraait voor de kosten van die deskundigen. Mijns inziens is zo’n overeenkomst voorbehouden aan de uitgevers (artikel 7b WNR) en Pictoright is geen uitgever maar een beheerorganisatie. Ik begrijp niet dat de rechtbank daar niet eerst een beslissing over nam, dan had dat hele deskundigenonderzoek misschien achterwege kunnen blijven.
Embedden
Het schrijven van een boek over fotorecht levert inzichten op. Onze Auteurswet is nog gebaseerd op een analoge werkelijkheid. Waardoor niet duidelijk is wat wel en niet mag als je foto’s met een link deelt. Meest hardnekkige misverstand is dat iedereen denkt dat ‘automatisch embedden’ mag en zich niet realiseert dat daarbij een aanklikbare bronvermelding is vereist. Het is net zoals met het begrip citeren: het mag, mits je voldoet aan bepaalde voorwaarden. De zoektocht naar de juiste uitleg leverde drie blogjes op: nummer 35, met een filmpje en de verwerking voor het boek.
Thuiskopie, reprorecht, UvO en Pictoright
Ik deed, met wat hulp van Gemini, research naar de wettelijk verplichte vergoedingen voor hergebruik van foto’s. Ik checkte onder andere jaarrekeningen van organisaties die de vergoedingen innen en uitkeren aan fotografen. Een groot deel gaat op aan ‘kosten’ en uitgevers blijken een aanzienlijk deel te ontvangen. Slechts een kleine groep fotografen ontvangt een uitkering, en dan ook nog alleen voor foto’s die in de pers verschenen. En net toen ik van die ontdekking bekomen was (ik laat het rusten en hoop dat anderen dat onderwerp oppakken) diende de volgende kwestie zich aan:
Vordering van bijna drie ton voor fotobureau
Een Nederlands fotobureau, wiens naam angstvallig wordt verzwegen, claimde vermoedelijk onrechtmatig namens fotografen collectieve vergoedingen. En hoe herkenbaar voor mij, Pictoright schrijft er het volgende over: “Het betreffende fotobureau heeft bij Pictoright claims ingediend voor collectieve rechtenvergoedingen, maar heeft niet aangetoond dat het beeldmateriaal waarover door Pictoright informatie is verzocht, daadwerkelijk is gepubliceerd. Ook de vragen, over de bevoegdheid van het fotobureau om deze claims namens fotografen in te dienen en de doorbetaling aan fotografen, zijn door dit bureau niet afdoende beantwoord.” Omdat de pers het niet oppikt heb ik wel zo’n donkerbruin vermoeden welk fotobureau het betreft. Sowieso is het opmerkelijk dat Pictoright uitkeert aan fotobureaus, haar taak is verdelen van vergoedingen over de rechthebbenden. Rechthebbend is een fotobureau dat werkt met freelancers niet. Dat beeldbanken en fotobureaus de rechten niet bezitten is nou precies waarom die sommatiebrieven uit naam van ANP, Reuters, Alamy, Getty, Masterfile niet deugen.
Workshop
Iemand vroeg of ik workshops over auteursrecht gaf. Aanleiding was dat twee collega’s van hem zo’n workshop wilde gaan volgen bij ANP en hij vreesde dat ze daar niet zouden leren hoe om te gaan met de blafbrieven van fototrollen. Die vrees deel ik dus ik heb ja gezegd. Als het goed bevalt ga ik, als het boek af is, misschien wel weerbaarheidstrainingen tegen fototrollen geven. Kan ik best een ‘billijke vergoeding’ voor vragen denk ik, want het aantal onredelijke fotoclaims blijft stijgen, dus dan heb je het snel terugverdiend…
Dat was het weer voor deze keer. Deel de petitie! Deel je ervaringen online. Een desinfecterend zonnetje is alles wat we kunnen doen.
Groet! De petitionaris
De petitionaris van de petitie Maak 30 de norm in de bebouwde kom vraagt u de petitie te ondertekenen.
"Waarom staan er duizenden borden 30km/u in Amsterdam en de komende jaren in steeds meer steden en dorpen? Omdat in de wet staat dat 50km/u de norm is in de bebouwde kom en 30 de uitzondering.
Op 26 juni bracht Amsterdam het nieuws naar buiten dat 30km/u goed heeft gewerkt op basis van onderzoek. Minder ongelukken.
Minder herrie. Minder hardrijders. Bevolking positief erover.
Alle doemdenkers kregen ongelijk. Geen problemen met de aanrijtijden van hulpverleners. Het openbaar vervoer had er minder last van dan verwacht. De luchtkwaliteit werd er niet slechter door.
Het is allemaal in lijn met eerdere onderzoeken elders in de wereld waar de maatregel is ingevoerd.
Dus, nu landelijk graag!
Dag allemaal. We zitten inmiddels op 435 handtekeningen!
Er zijn ook artikelen verschenen over de petitie in het lokale weekblad (online en in het krantje).
Daarnaast hebben de Vrienden van Duivendrecht het ook geagendeerd in hun column voor ‘Drechtje spreekt’.
Misschien hebben jullie het al gedaan, maar zouden jullie de link nog willen doorsturen naar andere mensen die ook met de problematiek te maken hebben? Er is een verkorte link die doorgestuurd kan worden:
https://afvalinduivendrecht.petities.nl/
Ontzettend bedankt allemaal.
(Naar aanleiding van het artikel van RTV Noord, 25 juni 2025: Kogel door de kerk: hier komt het nieuwe gemeentehuis van gemeente Het Hogeland.)
Het nieuwe gemeentehuis van de gemeente Het Hogeland komt definitief in Winsum — inmiddels 11 miljoen euro duurder dan oorspronkelijk voorgesteld. En we weten allemaal dat het slechts een tussenstand is en géén eindbedrag.
De teller loopt straks rustig door naar tachtig tot honderd miljoen.
Terwijl de lasten voor inwoners blijven stijgen, bouwt het eigenwijze bestuur aan een bureaucratisch paradijs.
In het artikel worden alleen Winsum, Leens en Uithuizen genoemd. Bedum komt al niet eens meer voor. Het bevestigt wat veel inwoners al langer voelen: Bedum staat niet meer op de Hogelandse kaart. Er wordt doelbewust afstand gecreëerd — en onze bestuurlijke status is geruisloos afgepakt.
Een gemeentehuis is méér dan een gebouw. Het staat symbool voor nabijheid, zeggenschap en herkenbaarheid. Daarom komt er in Winsum ook geen kantoor (die staat er al), maar een nieuw kasteel. Terwijl Bedumers te horen kregen dat hun gemeentehuis “niet meer nodig” was omdat “alles toch online kan”, wordt er in Winsum rustig verder gebouwd aan een bestuurscentrum vol prestige, stenen macht en luxe werkplekken.
Voor tientallen miljoenen wordt er een paleis uit de grond gestampt, terwijl de afstand tot de inwoners en het verval binnen de gemeente alleen maar groter wordt. De overige gemeentehuizen verdwijnen geruisloos in de prullenbak. Je spreekt hier van kapitaalvernietiging die zijn weerga niet kent. Geld dat ooit met gemeenschapsgeld is geïnvesteerd, wordt stilletjes afgeschreven — om plaats te maken voor één groot centraal paleis, wat totaal overbodig is.
Voor Bedum is dit helaas geen verrassing, maar wéér een bevestiging. En dat roept een simpele, fundamentele vraag op: Voelen wij ons nog vertegenwoordigd in deze gemeente?
Wat ons betreft is het tijd voor een nieuwe koers. Als de bestuurscultuur niet verandert, dan verandert oud gemeente Bedum van richting. Niet uit frustratie, maar uit visie. Omdat wij geloven in een bestuur dat dichtbij staat, aanspreekbaar is en snapt wat er speelt.
De weg vooruit begint hier. Samen. Vreedzaam. Democratisch. Teken de petitie vandaag nog.
Teken de petitie om onze wijken Bouwlust en Vrederust bereikbaar en betaalbaar te houden voor bewoners en bezoekers. Betaald parkeren is een oneerlijke extra last die onze leefbaarheid aantast zonder duidelijke meerwaarde. .
Volgende week dinsdag wordt de petitie aangeboden aan de wethouder.
De situatie in de straat is nu éénrichting.
Het is de gemeente opgevallen dat het nog geen grote problemen oplevert.
Na 25 juli blijft het voorlopig éénrichting.
In september meten ze wat het effect is op de rest van de wijk. Dit doen ze met telslangen en een wijkbericht.
Conciërge Pepijn is al jarenlang een vertrouwd gezicht op onze basisschool. Hij is niet alleen degene die zorgt voor orde en netheid, maar ook degene die altijd klaarstaat voor de kinderen, ouders en leerkrachten, met een luisterend oor, zijn dagelijkse vrolijkheid, een grapje of gewoon een helpende hand..
Dat maar liefst 86% van de stemmers op het Lopend Vuur van RTV Noord aangeeft dat gemeenten in Groningen te groot zijn geworden, bevestigt opnieuw wat wij lokaal al langere tijd merken: de menselijke maat is verdwenen.
Net als in de uitzending van Noord Vandaag van 23 juni, is het duidelijk dat het sentiment breed gedragen wordt.
Wat er in Bedum gebeurt, staat niet op zichzelf. Steeds meer inwoners van onze provincie herkennen zich niet meer in hun bestuur.
Dit gaat niet over tegenstand, maar over een uitnodiging tot herbezinning:
Hoe brengen we de afstand tussen burger en bestuur terug tot iets wat wérkt?
Voor Bedum is dát de kernvraag. Niet uit frustratie, maar uit betrokkenheid. Niet tegen iets, maar vóór een bestuur dat dichtbij staat en luistert. Zoals het was en kon. Deze uitslag sterkt ons in de overtuiging dat het gesprek over schaalgrootte serieus genomen moet worden — en niet langer weggeschoven kan worden.
Bedankt aan iedereen die heeft gestemd. Jullie signaal is helder, en we nemen het mee.