You, the petitioner

Updates

A Ticket System for Government (Or: Let’s Finally Give the Ombudsman Teeth)

The ombudsman, as it stands, is a shark without teeth. It cannot even smell a scandal if it was bleeding before their eyes — can’t sense, can’t bite, can’t act, can’t fix. It’s a watchdog with no jaws. So let’s give it an upgrade or even better give the government such an upgrade that Ombudsman loses the necessity for their entire existence.

This isn’t some grand ideological revolution. It’s just a silly idea for a public ticket system. Silly, but powerful.

Imagine a civic ticket system — not buried in obscure forms, not locked in back-office email chains. Just like an internal help-desk, but for governance. Public, structured, traceable. And smart.

This is what it looks like.

Core Idea
Citizens should be able to report issues publicly — not buried in anonymous inboxes, not hidden behind “ongoing investigation” seals. People already talk about public issues. If people can talk about public issues with their friends, why can’t they track them together too?

A government ticket system could work just like internal systems in IT or customer service — but with a civic twist.

This is not a place for endless debate. It’s a structure to frame problem → proposal → response, cleanly and traceable.

This system proposes a transparent, iterative problem-solving interface where AI is used not to obscure, but to clarify.

The System: Public, AI-Structured, and Transparent

The system is made up of 4 stages — and yes, it uses AI — but only as a tool to help people sharpen what they’re already saying.

Every issue goes through this cycle:

1. Problem Description
a) Citizens submit an issue. b) The AI cleans up the language, consolidates overlapping inputs, and upgrades the coherence of the report. c) A public change-log shows the input that evolved the description — all steps visible, all input attributable.

2. Proposed Solution
a) Based on the refined problem description, the AI drafts a solution or possible action path. b) This is visible to the public as a formal response — no magic, just structured reasoning. c) This is not a decision. It’s a draft — structured logic, not authority. Only advice.

3. Critique Layer
a) Citizens respond to the proposed solution — a structured challenge to the proposal.. b) Their remarks are also structured by AI — not censored, but upgraded for clarity and grouped by theme or angle. c) Again, change-logs and input trails are visible. No anonymous edits. No hidden manipulations. d) in a sense this is the same as step 1 (problem description)

4. Upgraded Solution
a) The AI integrates valid critiques and proposes a refined version of the solution. b) This is the “feedback-reinforced” stage, where the system attempts synthesis, not endless argument loops.

All stages remain visible — including abandoned tickets, failed resolutions, and ongoing ones. This creates a living public record of issues and proposed governance responses.

This is the synthesis. 1 = 2 + 3 = 4.

Why This Matters

  • It forces clarity and traceability. No more vague complaints floating in chaos.
  • It turns public input into a collaborative upgrade process.
  • It shows which tickets are being handled, stalled, ignored — in plain sight.
  • It makes every AI edit accountable, not mysterious.
  • It doesn’t replace the ombudsman — it arms them.

Business Model? Sure — But Keep It Public

Yes, this is a product. But no, it shouldn’t be commercialized. This is civic infrastructure. It belongs to the commons.

It could be sold to municipalities, NGOs, or transparency coalitions — but that defeats the purpose.

Build it, release it, and let it run at zero cost. The public has already paid for enough systems that don’t work. This one should.

The value lies not in monetization — but in legitimacy.

Expanded Use: From Complaint Board to Administrative Operating System

What starts as a feedback tool can evolve into a complete civic engine. The system can scale:

  1. Reported Issue
  2. Processed Issue (by a public servant or automated filter)
    • AI-generated remark on process adequacy (4-stages again)
  3. Re-open option if resolution was insufficient (4-stages again)
  4. Cross-department visibility and workflow mapping
    • The ticket can go through different departments and the work of each department remains visible.

Each issue flows like a case file, but it’s public-facing and structurally transparent. Departments can adopt the system internally. Citizens and officials see the same state of the case. Updates are traceable.

With enough refinement, this system could even approach pre-judicial arbitration or replace lower-level administrative courts — especially for predictable, repeatable types of disputes (benefits, housing, permit denials, etc.).

At some point a judge and lawyer can then bend over the case after it went through these 3 steps.

Design Philosophy

  • Public by default.
  • AI-enhanced, not AI-obscured.
  • Built around iteration, not resolution-hiding.
  • Input is traceable. Reasoning is legible. Logic is public.
  • Not built to silence citizens with forms — but to cohere chaos into clarity.

Potential Impact:

If deployed at scale, this would:

  • Reduce performative complaint culture (“I ranted online!”) in favor of traceable input.
  • Provide oversight journalists and watchdogs with live case data.
  • Offer civil servants a way to separate noise from signal.
  • Create longitudinal accountability: we’d know what failed, what improved, and why.
  • We can track government efficiency through details such as backlog and amount of re-opened cases

Final Thought

Let’s stop treating public concern like noise.

Let’s give it a ticket.

Let’s give the ombudsman jaws.

Give people a way to speak clearly. Let the problems stay visible. Let the fixes be criticized. Let the system evolve in full view.

Democracy doesn’t die in darkness — it suffocates in forms. We’ve normalized arbitrary bureaucracy and opaque complaint systems. But the technology to upgrade them exists. All we’re missing is the will — and the will can be crowd-sourced.

Written by Artorius Magnus

https://tinyurl.com/laconic-utopia World-Peace suggestions @250 articles highschool dropout-autodidact (unofficially 5+ PhD's).

Provinciale Staten Drenthe niet ingelicht

Interview met Jan Langenkamp, fractievoorzitter van GroenLinks Drenthe. Hij is verbaasd dat de leden van Provinciale Staten niet zijn ingelicht door het provinciebestuur van Drenthe over de verkoop van Essent..

Limburg niet geïnformeerd over overname Essent

De fractie van GroenLinks in het Limburgs Parlement heeft uit de krant moeten vernemen dat RWE de beoogde exclusieve gegadigde is om Essent over te nemen. Dit bericht heeft niet alleen ons overvallen maar blijkbaar ook GS gezien de chaotische wijze waarop het Limburgs Parlement hierover wordt geraadpleegd.

+Read more...

Omdat we op het zeer kort vooraf en zonder overleg voorgesteld tijdstip ons niet meer kunnen vrijmaken, zijn we genoodzaakt onze vragen schriftelijk aan het College van Gedeputeerde Staten voor te leggen.

GroenLinks stelt vragen over overname Essent door RWE

plastic inzameling van start

Het stadsdeel Westerpark heeft aangekondigd dat plastic afval ingezameld zal worden. Desondanks blijft de belangrijkste eis van de petitie staan: voor het wegbrengen van grof vuil heb je nog steeds een auto nodig.

+Read more...

Er moet iets binnen de ring op fietsafstand komen.   

http://www.westerpark.amsterdam.nl/diversen/nieuws/2010/inzamelen_plastic
2010-01-11 | Petition Recyclen op fietsafstand

petities richten aan meer monopolisten

Vanaf heden is het mogelijk om aan meer organisaties petities te richten. Toegevoegd zijn: de Nederlandse Publieke Omroep, de vereniging Buma en de stichting Stemra, de Stichting Internet Domeinregistratie Nederland en de Stichting BREIN. Deze organisaties zijn monopolisten en belast met een taak die bijna iedereen raakt.

+Read more...

Dat wil zeggen dat u praktisch geen vrije keuze heeft. De afgelopen jaren zijn er dan ook regelmatig petities aan deze organisaties geadresseerd. Mist u nog organisaties in deze opsomming? Laat het ons weten, bijvoorbeeld via webmaster@petities.nl. Omroepen zijn niet 'petitionabel' omdat u alternatieven heeft; u kunt zich tot andere omroepen wenden of zelf een omroep oprichten. Als lid van een omroep heeft u ook zeggenschap over de keuzes van uw omroep. In het geval van commerciële omroepen kunt u zich tot de klantenservice richten zoals dat bij willekeurig welk bedrijf kan. Ze zijn ook geen monopolist bij het uitvoeren van een publieke taak. De vuistregel 'alleen monopolisten zijn petitionabel' gaat niet helemaal op omdat ook het generieke 'schoolbestuur' en 'werkgever' zijn toegevoegd. In theorie kunt u altijd uw kind bij een andere school inschrijven en kunt u elk moment ontslag nemen als u het niet eens bent met uw werkgever. Maar omdat er in dit land inspraak- en overlegstructuren zijn in die organisaties (medezeggenschapsraad en ondernemingsraad) is er voor gekozen om ook petities door burgers aan die 'autoriteiten' te faciliteren.  

contactformulier stichting Petities.nl
2010-01-11

sport en gemeenten

sport in het gedrang door bezuinigingen?

onvoldoende voor sportnota - almere vandaag 6 jan.

http://www.almerevandaag.nl/nieuws/almere/article5664202.ece/Onvoldoende-voor-sportnota.

petitie ingeleverd als 'raadsadres'

Vandaag is de petitie over de verkiezingsborden in Amsterdam per e-mail ingeleverd als 'raadsadres' bij de gemeenteraad van Amsterdam: "Bij elke verkiezingen zijn de verkiezingsborden in Amsterdam een rommeltje. Er is een strijd gaande om een plekje op het bord, waarbij iedereen de verliezer is.

+Read more...

Iedereen plakt over elkaars posters heen. Vrijwilligers van politieke partijen plakken, maar ook ingehuurde professionele plakkers. De ingehuurde plakkers plakken voor meerdere opdrachtgevers en plakken de concurrerende posters naast elkaar. Om nog enigszins de garantie te hebben niet overplakt te worden moet je als politieke partij daarom een plakker inhuren, een soort van afpersing. Diens werk wordt uiteindelijk weer overplakt door activistische vrijwilligers van enkele politieke partijen, zodat die plakker weer een nieuwe ronde kan gaan maken. Uiteindelijk is de burger hier op geen enkele manier mee gediend, want de boodschap is immers om te laten zien welke partijen mee doen met de verkiezingen en iets herkenbaars mee te geven in diens herinnering: een lijstnummer, een slogan, een logo, een portret, een uitbeelding of een combinatie daarvan. Nu zijn de borden onoverzichtelijk en worden ze genegeerd door de meeste mensen.Elders in Europa (Frankrijk) en in Nederland (Hilversum) deelt de gemeente de borden in met gereserveerde ruimtes voor de geregistreerde partijen, ook voor de partijen die geen affiches hebben. Sommige gemeenten laten eigen ambtenaren vooraf ingeleverde affiches opplakken (wat de partijen veel geld en organisatie bespaart) en andere gemeenten laten de partijen zelf vooraf aangemelde affiches op de afgesproken plekken plakken. De gemeente Amsterdam zou voor de komende verkiezingen op alle borden in alle stadsdelen genummerde kaders moeten aftekenen voor de affiches van alle geregistreerde partijen. De partijen die op tijd affiches hebben aangeleverd worden eenmalig op kosten van de gemeente op de juiste plek geplakt. Dit dient de democratie het beste. De partijen zijn daarna zelf verantwoordelijk voor het onderhoud van de affiches die onleesbaar worden door weersinvloeden of vandalisme. Wetshandhavers moeten plakkers die niet-geregistreerde affiches opplakken of affiches op de verkeerde plek plakken beboeten op grond van vandalisme. Op de website van de gemeente moet dan een overzicht verschijnen met aangemelde affiches: een virtueel verkiezingsbord. Hierover heb ik samen met Veronique Swinkels van de Europese partij Newropeans een petitie op de website <http://verkiezingsborden.petities.nl/> geplaatst en AT5 heeft hierover een item met mij opgenomen tijdens de Europese verkiezingen. Newropeans doet niet mee met de gemeenteverkiezingen.Graag zou ik dit voorstel willen laten bespreken door de gemeenteraad en door de raden van de stadsdelen." Amsterdam.nl zegt over het raadsadres: "De gemeente moet een raadsadres altijd beantwoorden als de brief gericht is "aan de gemeenteraad", ondertekend is (dus niet anoniem) en iets vraagt. De gemeenteraad besluit in de eerstvolgende vergadering welke wethouder en raadscommissie de brief zal behandelen. De schrijver krijgt een brief met de behandelprocedure en als zijn brief in een raadscommissie wordt besproken, zal hij of zij uitgenodigd worden."  

Invloed uitoefenen op de gemeenteraad - Brief schrijven aan de gemeenteraad
2010-01-05 | Petition verkiezingsborden