The ombudsman, as it stands, is a shark without teeth. It cannot even smell a scandal if it was bleeding before their eyes — can’t sense, can’t bite, can’t act, can’t fix. It’s a watchdog with no jaws. So let’s give it an upgrade or even better give the government such an upgrade that Ombudsman loses the necessity for their entire existence.
This isn’t some grand ideological revolution. It’s just a silly idea for a public ticket system. Silly, but powerful.
Imagine a civic ticket system — not buried in obscure forms, not locked in back-office email chains. Just like an internal help-desk, but for governance. Public, structured, traceable. And smart.
This is what it looks like.
Core Idea
Citizens should be able to report issues publicly — not buried in anonymous inboxes, not hidden behind “ongoing investigation” seals. People already talk about public issues. If people can talk about public issues with their friends, why can’t they track them together too?
A government ticket system could work just like internal systems in IT or customer service — but with a civic twist.
This is not a place for endless debate. It’s a structure to frame problem → proposal → response, cleanly and traceable.
This system proposes a transparent, iterative problem-solving interface where AI is used not to obscure, but to clarify.
The System: Public, AI-Structured, and Transparent
The system is made up of 4 stages — and yes, it uses AI — but only as a tool to help people sharpen what they’re already saying.
Every issue goes through this cycle:
1. Problem Description
a) Citizens submit an issue.
b) The AI cleans up the language, consolidates overlapping inputs, and upgrades the coherence of the report.
c) A public change-log shows the input that evolved the description — all steps visible, all input attributable.
2. Proposed Solution
a) Based on the refined problem description, the AI drafts a solution or possible action path.
b) This is visible to the public as a formal response — no magic, just structured reasoning.
c) This is not a decision. It’s a draft — structured logic, not authority. Only advice.
3. Critique Layer
a) Citizens respond to the proposed solution — a structured challenge to the proposal..
b) Their remarks are also structured by AI — not censored, but upgraded for clarity and grouped by theme or angle.
c) Again, change-logs and input trails are visible. No anonymous edits. No hidden manipulations.
d) in a sense this is the same as step 1 (problem description)
4. Upgraded Solution
a) The AI integrates valid critiques and proposes a refined version of the solution.
b) This is the “feedback-reinforced” stage, where the system attempts synthesis, not endless argument loops.
All stages remain visible — including abandoned tickets, failed resolutions, and ongoing ones. This creates a living public record of issues and proposed governance responses.
This is the synthesis. 1 = 2 + 3 = 4.
Why This Matters
Business Model? Sure — But Keep It Public
Yes, this is a product. But no, it shouldn’t be commercialized. This is civic infrastructure. It belongs to the commons.
It could be sold to municipalities, NGOs, or transparency coalitions — but that defeats the purpose.
Build it, release it, and let it run at zero cost. The public has already paid for enough systems that don’t work. This one should.
The value lies not in monetization — but in legitimacy.
Expanded Use: From Complaint Board to Administrative Operating System
What starts as a feedback tool can evolve into a complete civic engine. The system can scale:
Each issue flows like a case file, but it’s public-facing and structurally transparent. Departments can adopt the system internally. Citizens and officials see the same state of the case. Updates are traceable.
With enough refinement, this system could even approach pre-judicial arbitration or replace lower-level administrative courts — especially for predictable, repeatable types of disputes (benefits, housing, permit denials, etc.).
At some point a judge and lawyer can then bend over the case after it went through these 3 steps.
Design Philosophy
Potential Impact:
If deployed at scale, this would:
Final Thought
Let’s stop treating public concern like noise.
Let’s give it a ticket.
Let’s give the ombudsman jaws.
Give people a way to speak clearly. Let the problems stay visible. Let the fixes be criticized. Let the system evolve in full view.
Democracy doesn’t die in darkness — it suffocates in forms. We’ve normalized arbitrary bureaucracy and opaque complaint systems. But the technology to upgrade them exists. All we’re missing is the will — and the will can be crowd-sourced.
Written by Artorius Magnus
https://tinyurl.com/laconic-utopia World-Peace suggestions @250 articles highschool dropout-autodidact (unofficially 5+ PhD's).
We gaan de ondertekeningen via het internet combineren met de handtekeningen die op papier opgehaald zijn. Binnen een paar weken gaan we het eindresultaat publiceren en overhandigen..
We hebben al 425 handtekeningen ontvangen! Nu zou ik er graag nog veel meer zien :) Zou iedereen die dit getekend heeft de petitie op zijn/haar Facebook willen delen voor nog meer steun?.
In drie dagen plusminus vijftig ondertekenaars, bedankt allen voor uw hulp!
Voorafgaand aan deze petitie zijn er diverse klachten doorgegeven aan de gemeente en kreeg men nul op het rekest. De gemeente hield vol dat de huidige situatie voldoende veilig was en adviseerde onder andere: "de hond onder controle te houden." Een gotspe.
Het is te hopen dat gemeente Alkmaar na het aanbieden van deze petitie de zorgen wel onderkent en actie onderneemt.
Niemand die denkt dat de gemeente kwade bedoelingen had bij het plaatsen van de geleiding begin 2016, maar wanneer burgers zorgen uiten dienen deze serieus genomen te worden. Sinds enkele jaren is er vanuit een hondenbezitter regelmatig contact geweest met de heer Oudshoorn die verantwoordelijkheid draagt voor de groenvoorziening & speelplaatsen in het park de Rekerhout. Vanuit dit contact lijkt het een kleine moeite om, na diverse klachten, in samenspraak met bezorgde hondenbezitters een oplossing te bedenken. In plaats daarvan werd besloten het ijzerdraad nogmaals te plaatsen, nadat deze verdwenen was.
Wij hopen dat deze petitie een positief resultaat en meer flexibiliteit oplevert. Nogmaals dank.
De gemeenteraad heeft op 9 juni 2016 via de lijst van ingekomen stukken besloten deze petitie in handen te stellen van burgemeester en wethouders ter afdoening.
Wethouder Geldof, als portefeuillehouder verantwoordelijk voor het beheer en onderhoud van de openbare ruimte, heeft middels een brief op 12 juli 2016 geantwoord aan de indieners.
In deze brief staat dat burgemeester en wethouders hebben besloten geen voorstel aan de gemeenteraad te doen om het besluit tot sponsoring van resterende 44 rotondes te herroepen en de reclameborden te verwijderen.
Wel zijn twee rotondes uit de overeenkomst met de exploitant gehaald. Naar aanleiding van de petitie is de Commissie Welstand om een advies hierover gevraagd. "Hiermee is tegemoet gekomen aan een belangrijk onderdeel van uw petitie."
Wat deugt er niet aan het Amsterdamse erfpachtbeleid? Omdat de tijd voortschrijdt en de besluitvorming in de gemeenteraad steeds meer concrete vormen begint aan te nemen, wekken de collegepartijen de indruk dat ze op de goede weg zitten. Ze lijken er haast zelf in te geloven.
Daarom zetten we nog even op een rijtje waarom het beleid echt niet deugt. Kom terug uit dromenland, geachte volksvertegenwoordigers! Dit zijn de 5 hoofdpunten:
1. Erfpachtstelsel moet echt anders De perioden voor aanpassing van de canon aan de waarde van de grond zijn veel te lang genomen (50 of 75 jaar), met als gevolg dat toevallige zittende eigenaren geconfronteerd worden met schoksgewijze canonverhogingen van rustig 3000, 4000% of meer. Intussen zijn er in die periode vaak al meerdere verkooptransacties geweest zonder enige bijdrage aan de collectieve waardevermeerdering af te dragen. Door de schaarste gaan huizen op erfpacht van de hand voor vergelijkbare prijzen als huizen op eigen grond. Deze canonherzieningen laten neerdalen op de toevallig dan zitende bewoner is pure willekeur, leidt tot grote financiële problemen bij de betrokkenen, tot verdrijving uit de woning aan toe. Het oude stelsel is vastgelopen, behoeft dringend aanpassing. Alle partijen in de raad zijn het daarover eens. 2. Vernieuwing ja, uitbuiting nee Daarom is vernieuwing van het erfpachtstelsel in Amsterdam urgent en belangrijk. Het huidige college heeft dit project opgepakt, maar is al gauw de achterliggende noodzaak uit het oog verloren. Dat blijkt uit de wijze waarop zij de vernieuwing inhoud geeft. Een commissie van professoren diende als schaamlap om te rechtvaardigen dat de gemeente de meest extreme waardebepaling van de grond hanteert en daarop ook nog eens een hoog canonpercentage loslaat. O ja, dan is er nog een korting te verwachten, nou misschien wel van 40%. Helpt niet. De uitkomsten zullen voor veel mensen onbetaalbaar zijn, met als gevolg dat zij gedwongen blijven in het oude, ondeugdelijke systeem te blijven: executie op termijn. Zij krijgen van de inhalige gemeente de keuze tussen de strop en de kogel. De gemeente maakt misbruik van de onverschilligheid van veel erfpachters die woningen hebben gekocht met nog lang lopend tijdvak, meestal ook nog met afgekochte canon. Die denken ‘het zal mijn tijd wel duren’ (ik kan zelfs nog voor einde tijdvak met winst verkopen, zie boven). 3. Eerlijke verdeling van woonlasten De uitkomst van dit alles maakt dat het verschil tussen de woonlasten van woningen op erfpacht en zonder erfpacht binnen Amsterdam niet meer uit te leggen is. Zeker nu juist de duurste woningen van de stad op eigen grond staan (grachtengordel en Museumkwartier bijvoorbeeld). De woonlast van de WOZ-belasting als methode om alle vastgoedeigenaren te laten betalen voor collectieve voorzieningen wordt verre overtroffen door de erfpachtcanons, die door slechts een deel van de woningbezitters worden opgebracht. 4. Kom op voor uw recht Een erfpachtovereenkomst is een privaatrechtelijke wilsovereenkomst tussen twee gelijk-waardige partijen. De gemeente doet echter alsof zij de voorwaarden eenzijdig kan decreteren. Inspraak is hierbij een ongeschikt middel, dat past bij ‘gewone’ publiekrechtelijke besluiten in het algemeen belang. De wederpartij erfpachter kan kiezen tussen de strop en de kogel. 5. Spreek uw eigen partij aan De politieke partijen die nu het erfpachtbeleid bepalen, VVD en D66, hebben voor de verkiezingen zelfs afschaffing van het hele erfpachtsysteem bepleit. Nu eenmaal op het pluche nemen zij de houding van inhalige (bovendien monopolistische en met zwaardmacht beklede) grootgrondbezitter aan. Daarmee plegen zij kiezersbedrog. Als nou de grondwaarde objectief was te berekenen en er geen alternatieve benaderingen van een redelijk canonbedrag mogelijk waren, kon men er nog enig begrip voor opbrengen, maar intussen heeft de PvdA (die terecht het uit de hand lopen van het oude systeem verweten kan worden) een voorstel voor eeuwig-durende erfpacht gelanceerd, dat veel redelijker uitpakt dan het voorstel van het college. Dus blijf het erfpachtbeleid van de gemeente bestrijden als ondeugdelijk en onrechtvaardig!
EYE heeft mede namens filmpartijen en onderwijsinstellingen een reactie geformuleerd op het eindadvies dat Platform Onderwijs 2032 in januari uitbracht. In de reactie pleit EYE voor structurele aandacht voor film en beeldcultuur in onderwijs en geeft het aan waar begrijpend kijken en creatief maken van beeldtaal concreet een plek moeten krijgen in het nieuwe kerncurriculum.
Eerder hield EYE al een pleidooi voor filmeducatie in het nieuwe onderwijs en was het mede-initiator van de petitie voor film en beeldcultuur in het nieuwe onderwijscurriculum.
De plek van beeldtaal in de digitale wereld in het onderwijs wordt in het eindadvies van Platform Onderwijs 2032 inmiddels erkend. Beeldtaal kritisch kunnen beschouwen en zelf kunnen creëren en delen zijn essentiële vaardigheden om in de toekomst te kunnen functioneren.
In de reactie van EYE, mede namens filmpartijen en onderwijsinstellingen, wordt aangegeven waar begrijpend kijken en creatief maken van beeldtaal concreet een plek moeten krijgen in het nieuwe kerncurriculum. Vakoverstijgend, maar ook bij digitale geletterdheid, taal, kunst en cultuur en burgerschapsvorming. In de reactie benadrukt EYE nogmaals de urgentie van beeldtaal in het onderwijs en voedt EYE de ontwerpgroep 2032 en de leerlabs met voorbeelden hoe onderwijs in beeldtaal verder vorm te geven.
Film en andere media hebben tot nu toe in het reguliere onderwijscurriculum en de bijbehorende kerndoelen en eindtermen geen plek. Toch zien steeds meer partijen de waarde van film en beeldtaal in het onderwijs.
Een aantal scholen heeft inmiddels zelf initiatief genomen en biedt onderwijs dat past bij de huidige beeldcultuur, de belevingswereld en behoefte van leerlingen. Toch is het bij de meeste scholen nog geen vanzelfsprekendheid om les te geven over beeld.
https://petities.nl/petitions/scharendijke-boutlaan-een-veilige-oversteekplaats-naar-de-plus-supermarkt?locale=nl .
Op nu.nl het nieuws dat de helft van de Franse nachttreinen verdwijnt, want onrendabel. Een belangrijk zinnetje is onvertaald gebleven.
Le Monde schrijft: "Le secrétaire d’Etat (…) invitait de nouveaux opérateurs ferroviaires à se manifester et à proposer de « nouveaux schémas d’exploitation innovants » pour ces trains nocturnes."
Dus, nieuwe exploitanten worden uitgenodigd met een innovatief voorstel te komen! Deze petitie vraagt er om. Tekenen!