De petitionaris heeft haar studie Mediarecht afgerond en wacht op haar cijfer. Tijd voor een overzicht van gerechtelijke dwalingen die fototrollen gebruiken om mensen onder druk te zetten en te laten betalen.
Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.
Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.
Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.
Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.
Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.
Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.
Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.
Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.
Groet!
De petitionaris
Gisteren 10 september 2024 heeft de Eerste Kamer mijn petitie bevestigd, ingediend als verzoekschrift. De Eerste Kamer kan dit verzoek in behandeling nemen.
De Eerste Kamer vergadert elke dinsdag. Ik meen dat wetsartikel 430a van Strafrecht kan vervallen vanwege de redenen vermeld in deze petitie en dit schreef ik als verzoek aan de Eerste Kamer. Ik hoop dat een besluit wordt genomen over mijn verzoek en indien wel dan meld ik dat hier
Geachte ondertekenaars,
Helaas is er in onze petitie een fout opgetreden, omdat we niet volledig bekend waren met de juridische details. In de tekst werd aangegeven dat de termijn voor de behandeling van een asielaanvraag 15 maanden bedraagt volgens de Nederlandse wetgeving en 21 maanden volgens de Europese wetgeving.
Dit is echter onjuist. De Europese wetgeving stelt een maximale termijn van 21 maanden voor alle EU-lidstaten, wat betekent dat de lidstaten in hun nationale wetgeving geen langere termijn mogen vaststellen. Nederland overtreedt formeel geen Europese wetten, omdat de Nederlandse termijn van 15 maanden korter is dan de maximale termijn van 21 maanden.
Daarom passen we de petitie aan en eisen we enkel dat de termijn van 15 maanden wordt nageleefd.
Hartelijk dank voor uw begrip en steun.
Op de foto van links naar rechts:
Caroline van der Plas (BBB), Habtamu de Hoop (GroenLinks-PvdA), Harmen Krul (CDA), Olger van Dijk (NSC) Hester Veltman (VVD), Hidde Heutink (PVV), de voorzitter Wytske Postma (ook NSC, maar in procedurele rol) en namens de actiegroep, de petitionaris Reinder Rustema.
Geachte Kamerleden,
Het fietspad en het trottoir worden onveilig gemaakt door e-bikes, recent vooral de fatbike-variant.
Wij maken ons daar zorgen over. Om naar school en werk te gaan is een veilig fietspad essentieel! Wij willen niet in de Ziektewet komen (of erger) omdat we - vanuit het niets - tegen de vlakte worden gereden.
Dat is het grootste dagelijkse risico. Voor elk ritje zelf de auto pakken is natuurlijk geen oplossing. We hebben de fatbike in Nederland omdat we een prachtige fietsinfrastructuur hebben. Met 37.000 kilometer fietspad en een goede weginrichting in een plat land.
Hierdoor is een helm bij ons minder belangrijk dan in buurlanden. Maar de goede infrastructuur heeft een grote aantrekkingskracht, helaas ook voor snelheidsduivels. Daarom heeft de snorfiets een helmplicht gekregen, waarna de verkoop stopte. De fatbike is in allerlei aspecten een grote verbetering, echt! Maar niet opgevoerd.
Snelheidsverschillen zijn gevaarlijk weten we uit onderzoek. Maar ook uit eigen ervaring en het nieuws. De limiet van 25km voor e-bikes is dan ook op het randje van veilig voor een veilig fietspad. Liefst blijft iedereen op het fietspad daar ruim onder.
In reactie op de brief van de minister van 29 maart, de bijbehorende onderzoeken en het debat vorige week moeten we concluderen dat een kenteken voor àlle ongeveer 4 miljoen e-bikes de enige uitweg uit de misère is. Dat zit zo:
Eerst moeten we erkennen dat zowel de e-bike als de fatbike niet bestaan in de Verkeerswet. Het zijn formeel allemaal fietsen, het zijn "niet-brommers". Je mag op een fiets zo hard als je kan trappen tot de geldende maximumsnelheid. Van kinderfietsje tot racefiets, je moet je aan de verkeersregels houden, maar die fiets zelf hoeft niet langs de Rijksdienst voor Wegverkeer voor een keuring. Je mag ook zelf een fiets knutselen. Alles mag en kan in de categorie fiets.
Wel heeft de Europese Unie regels voor het product 'e-bike'. Trapondersteuning stopt bij 25km/u en nog meer details. Bij trapondersteuning boven de 25km/u vervalt de categorie fiets en moet de e-bike gekeurd worden als speed-pedelec, waarvoor de regels van bromfietsen gelden.
Maar de niet-goedgekeurde producten mogen vrij verhandeld worden voor gebruik op je eigen oprijlaan of weiland. En daarmee rijdt men vervolgens op straat… Omdat de pakkans klein is. En zonder de kentekenplicht blijft dat zo!
Want handhaving werkt alleen als overtreders van de algemene norm een kleine minderheid zijn. De pakkans moet hoog zijn en de sanctie voelbaar. Bij deze grote aantallen lukt dat niet.
Het gedrag van mensen beïnvloeden met een campagne is gruwelijk moeilijk als er producten zijn die uitnodigen om de wet te overtreden. De industrie maakt opvoeren heel makkelijk en aantrekkelijk. De mensen zijn niet te veranderen (leert de geschiedenis met de snorfiets ook), maar die industrie is wel te disciplineren (leert die geschiedenis ook). Doe dat wel goed. Want zou je alleen de fatbike een aparte categorie geven, wat bijvoorbeeld de Fietsersbond wil, dan verzint de industrie iets om er onderuit te komen (leert de geschiedenis ook). Dat is ook geen uitweg. Ook zijn er nu al problemen met gewone e-bikes die te snel gaan. Een kentekenregister is perfect om ongewenste varianten van de weg te houden.
Een kentekenplicht voor die 4 miljoen zou niet veel moeilijker hoeven te zijn dan de helmplicht voor een half miljoen snorfietsers.
Presto! Zo hou je alleen de e-bikes op straat die níet makkelijk op te voeren zijn. Dat zijn een beperkt aantal duurdere modellen fatbikes van vooral Nederlands fabrikaat. Die zijn deugdelijk genoeg om ook op die RDW-lijst te komen. Die willen dat graag, want er zijn een half miljoen snorfietsen te vervangen. Veel fatbikes kunnen dan geen kenteken krijgen. Jammer dan! Illegale meuk.
Zo los je het probleem aan de bron op. De e-bike is dan geen fiets meer maar een motorrijtuig. In de toekomst kan misschien een rijbewijs verplicht worden, dat is goed te onderzoeken: doen de rijbewijslozen het slechter in de statistieken?
Handhaving kan nu fysiek niet opschalen gezien de vrijheid in de categorie fiets. Niet elke agent is een keurmeester, laat staan langs de kant van de weg. Vòòrdat een fiets op de weg komt moet de keuring al in een werkplaats gedaan zijn. Niet pas op straat. Niet op een rollenbank waarvan de lokatie binnen 10 minuten bekend is en die dus weer verplaatst moet woren. Dergelijke controles zijn tè arbeidsintensief.
E-bikes die na de kentekenplicht met veel moeite alsnog opgevoerd worden kunnen dan wèl realistisch beboet worden.
Nu niet. Nu is er binnen de bebouwde kom een motoragent nodig om een snelle e-bike veilig aan te houden. Maar met kenteken kan zo'n fietser met een tienerbrein niet meer een steegje inglippen. Het kenteken is dan al genoteerd, ook vanuit de politieauto. Dubbele boete: aanhouding genegeerd èn snelheidsovertreding of simpelweg gevaarlijk rijden. Als die boete op de deurmat valt dan pakken je ouders die fatbike af.
Voor een eventuele leeftijdslimiet, helmplicht, fatbikes-register moeten de schaarse handhavers die arbeidsintensieve controles doen. Handhaving, zei ik al, werkt alleen als een kleine minderheid de wet overtreedt. Met de enorme aantallen opgevoerde e-bikes kan dat nu niet. Naast wat ik al zei over motoragenten.
Ook na een ongeluk met een e-bike of bij fatbike-overlast in voetgangerszones is een kenteken een manier om de dader terug te vinden. De dreiging van de boete alleen al! Nu is die er totaal niet. Pakkans, heel belangrijk dus.
Het voordeel van een kentekenplicht is dat alle brave burgers met een e-bike gewoon kunnen fietsen zoals altijd, maar nu met minder snelheidsduivels op het fietspad. Oòk de 30.000 tieners die een e-bike nodig hebben om op school te komen. Zij worden niet de dupe van een leeftijdsgrens, een bezwaar van de minister.
Nog een voordeel is dat er een grotere kans is dat gestolen e-bikes weer terug gevonden worden. Fietsenstallingbeheerders die af en toe een rondje lopen om kentekens met hun telefoon te scannen maken gegarandeerd regelmatig iemand heel blij.
Op de korte termijn is het het belangrijkst dat zodra de Tweede Kamer een kentekenplicht wil de verkoop van de op te voeren en opgevoerde e-bikes gelijk afneemt. De foute fatbikes worden waardeloos en onverkoopbaar later. Die komen niet op de lijst toegestane e-bikes. De duurdere Nederlandse merken zullen ervoor zorgen dat hun modellen de kentekenplicht overleven. Ze zullen daarmee adverteren en de garantie geven. Die staan continue in contact met het RDW natuurlijk.
Dus, vraag de minister om een kentekenplicht en de verkoop van foute fatbikes stopt!
Na Vlietnieuws heeft ook Het Krantje deze petitie onder de aandacht gebracht
de link naar deze petitie staat nergens bij dus deel dit in je netwerken binnen en buiten Voorburg:
https://stopazcvoorburg.petities.nl.
Wanneer: dinsdag 10 september
Waar: hal bestuurscentrum, Achter 't Stadhuis 5-7
Tijdstip: 18.45 uur
Zoals beschreven in een eerder nieuwsbericht zal de petitie publiekelijk worden overhandigd. U bent ook van harte welkom om onze stem te versterken met uw aanwezigheid.
De details zijn nu bevestigd door de gemeente en vindt u hierboven.
Dank voor al uw steun! Ik hoop u vanavond te zien.
Dankbare groeten, Bas Verhulp
deze petitie is ook onder de aandacht gebracht door vlietnieuws:
https://vlietnieuws.nl/2024/09/10/petitie-tegen-komst-asielzoekers/
steun en deel het artikel in uw netwerk met de link naar de petitie https://petities.nl/petitions/stop-een-azc-in-voorburg/signatures?locale=nl.
Vandaag hebben wij een afspraak gemaakt met de raad om de petitie te overhandigen en hierover ook te spreken met het college. De inspreek tijd en het overhandigen zal plaats vinden op 1 oktober . We hebben nooit genoeg handtekeningen. Dus nog 3 weken om te tekenen. Wel willen wij iedereen bedanken die al hebben getekend ..
Allereerst wil ik je hartelijk bedanken voor je onmisbare steun aan de petitie voor wettelijk verlof bij het overlijden binnen het gezin. Mede dankzij is de petitie al bijna 93.000 keer ondertekend.
Op 16 mei 2024 werd een initiatiefwetsvoorstel voor wettelijk rouwverlof bij overlijden van een ouder of minderjarig kind door SGP, CU en CDA gepresenteerd.
13 juni 2024 liep de internetconsultatie hierover af.
Het initiatiefwetsvoorstel ligt momenteel bij Raad van State.
Op 10 september is de procedurevergadering van de commissie van SZW voor onder andere dit wetsvoorstel.
Echter, het is nog geen gelopen race. Samen met IKLobby en VanOort&VanOort is een lobby campagne gestart om ervoor te zorgen dat politiek Den Haag onze inhoudelijke doelstellingen verwezenlijkt in wetgeving.
Invoeren vier maanden flexibel op te nemen verlof bij overlijden binnen het gezin binnen 1 a 2 jaar.
Financiering op vergelijkbare wijze als de huidige regelingen rondom geboorteverlof, via de Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV).
Zodat de lasten niet bij werkgevers komen te liggen en alle verlofregelingen gebruikt kunnen worden waarvoor ze bedoeld zijn.
Achter de schermen kijken we of het mogelijk is om alle stakeholders, zoals organisaties voor werknemers, werkgevers, deskundigen, arbo bij elkaar te krijgen om te praten over Rouw en Werk. Indien hier meer over bekend is dan laat ik het weten.