Nieuws

'Door de Duinweg in Den Haag waar de Iraanse ambassade ligt om te dopen tot de Zahra Bahramilaan kunnen we het Iraanse regime en de bezoekers aan de Iraanse ambassade iedere dag opnieuw herinneren aan deze afschuwelijke daad en onze afkeuring daarvan', aldus van Dalen.

  Nadat begin januari bekend werd gemaakt dat mevrouw Bahrami ter dood was veroordeeld, riep het Iran Comité de regering op om gevolgen te verbinden aan de behandeling van de Nederlandse burger door Iran. Als antwoord op vragen in de Tweede Kamer die op het oproep volgden, antwoordde Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal dat er vooral via diplomatieke weg en via sancties druk wordt uitgeoefend. 'Dat is dus duidelijk niet voldoende gebleken', aldus Van Dalen.

Volgens Van Dalen moet Nederland nu met een tastbare veroordeling komen: 'Het kan niet zo zijn dat verwerpelijke regimes zomaar Nederlandse burgers kunnen ombrengen, omdat zij zeggen hun Nederlandse nationaliteit niet te erkennen. Wij roepen de Gemeente Den Haag en het Ministerie van Buitenlandse Zaken op om de Duinweg in Den Haag, waar de Iraanse ambassade aan gelegen is, om te dopen tot de Zahra Bahramilaan. Dit is een daad waarmee Nederland duidelijk de afkeur voor de executie aantoont en uitdraagt dat zij Bahrami niet zal vergeten. Ook zal het regime en alle bezoekers aan de Iraanse ambassade iedere dag opnieuw herinnerd worden aan deze afschuwelijke daad van het Iraanse regime'.

Zahra Bahrami werd in december 2009 gearresteerd na te hebben deelgenomen aan de Ashura-demonstraties tegen het Iraanse regime. Aanvankelijk werd haar 'vijandschap tegen god' ten laste gelegd, maar later werd de nadruk van de beschuldigingen verlegd naar drugsbezit. In haar appartement zou cocaïne zijn gevonden. Iran erkent geen dubbele nationaliteiten en stond de Nederlandse ambassade niet toe Bahrami consulaire steun te verlenen. De advocate van Bahrami, Nasrin Sodouteh, werd in september gearresteerd en is inmiddels tot elf jaar cel veroordeeld. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken had twee advocaten ingehuurd om Bahrami bij te staan tijdens haar beroep tegen de straf, maar dat beroep hebben de Iraanse autoriteiten niet afgewacht.

Ze roepen kijkers op hun actie te ondersteunen door middel van het digitaal ondertekenen van hun petitie. Deze week vraagt Rudy van Belkom aandacht voor de petitie rondom flexibele feestdagen. Kijk hier voor de uitzending. Rudy van Belkom vindt het achterhaald dat we nog steeds verplichte feestdagen hebben. Hij pleit ervoor dat mensen dat mensen zelf kunnen kiezen welke dagen ze willen vieren en vrij willen. Bent u vóór keuzevrijheid? Teken dan deze petitie voor flexibele feestdagen.

Alleen we zijn er nog niet helemaal. Het is nu zaak om het 'verstrekken tegen kostprijs' te vertalen in een openbare, voor iedereen te downloaden database op data.overheid.nl . Er hoeft maar één gemeente te zijn die 'tegen kostprijs' weglaat en men zal daar de postcodetabel opvragen.

Met een vergunning van justitie wordt nog dit jaar een verzekeringsmaatschappij opgericht: “De PostcodeMaatschappij”. Deze maatschappij legt zich toe op het aanrichten van schade aan groepjes huizen op willekeurige plaatsen in het land. Eens in de maand huurt De PostcodeMaatschappij een groep zware jongens in om een op postcode geselecteerde woonwijk te molesteren. Een centrale groep huizen wordt met de grond gelijk gemaakt. De huizen daaromheen worden ernstig of minder ernstig beschadigd, afhankelijk van de afstand tot de totaal vernielde huizen. Een kleine delegatie trekt dagelijks door het land om te hooi en te gras wat ruitjes in te gooien. De schade die op deze manier wordt aangericht valt buiten de dekking van gewone verzekeringsmaatschappijen. Men kan zich hier alleen tegen verzekeren bij De PostcodeMaatschappij, die deze schade aanbrengt. Niemand is verplicht om zich op deze manier te verzekeren, maar zonder deze bijzondere verzekering moet je niet zeuren als jouw wijk aan de beurt is om gemolesteerd te worden. Uiteraard zal justitie enkele voorwaarden stellen aan de vergunning die dit allemaal moet rechtvaardigen. De helft van de verzamelde verzekeringspremies moet worden geschonken aan goede doelen en de schade die men mag aanrichten moet betaald kunnen worden van 35% van die premies. De resterende 15% mag men in eigen zak steken en gebruiken om juist het verdelen van die 50% breed onder de aandacht te brengen van het grote publiek. Er zal uitgebreid verslag worden gedaan van mensen die blij zijn dat ze zich hadden verzekerd, want daardoor wordt hun schade gewoon vergoed. Men maakt beelden van mensen die dachten dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen en zich daarom niet hadden verzekerd bij de bron van al dit kwaad. Men heeft een grote voorkeur voor beelden van mensen die kort daarvoor hun verzekering hadden opgezegd. De publiekscampagnes zullen op alle fronten worden gevoerd. Alle denkbare media worden ingeschakeld om het hele land er van te doordringen dat je je toch vooral moet verzekeren, omdat al die goede doelen anders veel geld mislopen. Men vergeet er bij te zeggen dat die goede doelen twee keer zoveel geld krijgen als men het geld daar rechtsreeks naar toe stuurt. Iedereen moet keer op keer horen hoe erg je als onverzekerde in de kou staat als jouw wijk aan de beurt is. Men vergeet daarbij te zeggen dat de kans dat jouw wijk écht aan de beurt komt een stuk kleiner is dan het winnen van de staatsloterij. Als jouw wijk toch een keer aan de beurt geweest is moet je van De PostcodeMaatschappij beslist je verzekering aanhouden, want het risico dat je nog een keer aan de beurt komt blijft gelijk. Het hele circus dat keer op keer wordt opgetuigd wekt bij veel mensen zoveel angst dat ze zelfs meerdere polissen afsluiten om vooral niet met lege handen te staan als… Het zal heel wat jaren duren voordat een vrouw het aandurft de handelswijze van De PostcodeMaatschappij via de rechter aan de kaak te stellen. De volmacht die De PostcodeMaatschappij van justitie justitie kreeg dwingt de rechter haar in het ongelijk te stellen. Al zal de enige inzet van de rechtszaak zijn dat de handelswijze van De PostcodeMaatschappij moet worden verboden, de meeste media zijn door de jaren heen zo gedresseerd dat ze de klaagster te kakken zetten als een slechte verliezer. Ze woonde immers in een wijk die kort daarvoor met de grond gelijk gemaakt werd, terwijl ze zich niet had verzekerd. Niemand zal nog weten dat ze haar woning op eigen kracht had laten herbouwen, dat ze alleen maar een eind wil maken aan de praktijken van De PostcodeMaatschappij. De onvrede over De PostcodeMaatschappij zal groeien. De PostcodeMaatschappij balanceert tegen die tijd in haar campagnes voortdurend langs de rand van wat wettelijk is toegestaan. Iedereen lijkt te accepteren dat daarbij de grenzen van het fatsoen ruimschoots worden overschreden, want er is dan niemand meer die ook maar iets tegen De PostcodeMaatschappij durft te ondernemen. De PostcodeMaatschappij zal haar campagnes opvoeren tot ongekende hoogte en wie zijn brievenbus wil vrijwaren van post, die De PostcodeMaatschappij in grote hoeveelheden verspreidt, kan dat alleen via de rechter voor elkaar krijgen. De premies zullen keer op keer verhoogd worden en de slopersploeg trekt steeds vaker per jaar het land in. Op de laatste dag van het jaar organiseert De PostcodeMaatschappij zelfs een supersloop. De aan te brengen schade zal oplopen tot recordhoogte en je moet, zo wil De PostcodeMaatschappij je laten geloven, toch knettergek zijn om je niet dubbel en dwars te laten verzekeren. Om haar eigen rol te verdoezelen biedt De PostcodeMaatschappij de hele wijk een groot feest aan om zo te vieren dat een groot aantal verzekerden schadeloos is gesteld. Wie zich dubbel of nog meer heeft verzekerd krijgt een evenredig deel in de uitkering. De samenleving zal morren, maar kan alleen maar lijdzaam toezien hoe dit alles van kwaad tot erger zal gaan. Het zal nog enkele jaren langer duren voordat het gevoel van onvrede over dit alles bij sommige mensen zo hoog oploopt dat ze dit in hun omgeving openlijk ter sprake durven te brengen. Overal zullen zij de lachers op hun hand hebben, want tegen windmolens kun je niet vechten. Dat had de eerdere uitspraak van de rechter wel bewezen. De minieme kans dat je wijk aan de beurt is maakt dat het veel mensen niet meer raakt. Helaas is een grote minderheid van de bevolking niet zo standvastig. Zo weet De PostcodeMaatschappij toch nog 2,5 miljoen mensen aan zich te binden. Er zal niets veranderen totdat een kleine gedachte bij iemand vaste vorm begint aan te nemen. Als een maatschappij zich kan beroepen op een wettelijk geregelde vergunning is er iets goed mis met die wettelijke basis onder de vergunning. Die gedachte lijkt eerst alleen maar een slechte grap te zijn! Het is dan ook met een wat lacherig gevoel dat hij een petitie opstelt om voor deze gedachte medestanders te zoeken. Hij zal zich nauwelijks voor kunnen stellen dat er veel mensen te vinden zijn die dit idee willen steunen, maar niet geschoten is altijd mis. Na een maand of drie zal het er op lijken dat zijn pessimisme gegrond is. Hij heeft dan slechts een handjevol medestanders gevonden wanneer hij wordt benaderd door de ombudsman van de VARA. Die heeft dan voor het nieuwe programmaseizoen een nieuw item bedacht: De Petitie. De petitie tegen De PostcodeMaatschappij krijgt de eer als eerste aan de beurt te zijn. Voor de ombudsman zullen opnamen worden gemaakt op het feestterrein en in de wijk waar dan net de Supersloop heeft plaatsgevonden. De opnamen worden samengeperst tot een item van drie minuten en dat zal voldoende zijn voor het vinden van ruim 1700 medestanders. Een week later komt een interview met de petitionaris in een van de grootste kranten van het land. Nog diezelfde dag wordt hij benaderd door een nationale nieuwszender en hij wordt live in de ochtenduitzending aan een waar vragenvuur onderworpen. ’s Middags is hij te horen in een interview tijdens een nieuwsprogramma op een regionale zender. Door deze publiciteit verdubbelt in korte tijd het aantal medestanders dat zich achter de petitie schaart. Wat zou u doen? Zou deze petitie ook op uw steun kunnen rekenen? Dit verhaal is verzonnen. Elke overeenkomst met een gebeurtenis die te maken heeft met de Postcodeloterij is geïnspireerd op woorden waarmee de Postcodeloterij zich eens heeft verdedigd voor de rechter. Bert Zandbergen