Een korte inhoudelijke reactie op het artikel “Petitie kan eenheid met GGiN niet afdwingen” van het CIP. Zie voor dit artikel: https://cip.nl/68118-synodepreses-gergem-petitie-kan-eenheid-met-ggin-niet-afdwingen
Graag licht ik een aantal zaken toe om duidelijkheid te geven over mijn intenties.
Ds. Van Eckeveld “Mensen kunnen vanuit de beste bedoelingen brieven schrijven en petities starten, maar dergelijke initiatieven kunnen alleen op een kerkelijke wijze ter tafel komen. Als dat niet wordt gedaan wordt het in de gemeente des Heeren een verwarrende toestand. De Heere God is een God van orde.”
Helemaal mee eens! Mijn brief in het RD is dan ook in de eerste plaats een opiniebijdrage. Een persoonlijke reflectie over hoe ik het blijvend kerkelijk gescheiden voortleven voor mijzelf ervaar. Daarbij wil ik door middel van de petitie een zwijgende massa een stem geven. Niet meer en niet minder. Een signaal afgeven. Uiteindelijk moeten de personen, die de door God ingestelde ambten bekleden, onder de voorlichting van de Heilige Geest, besluiten wel of geen verdere stappen te ondernemen. Daar ga ik niet over; daarin moet je je plaats weten.
Ds. Van Eckeveld vervolgt: “De initiatiefnemer zou zijn wens kunnen delen met zijn kerkenraad. Vervolgens kan de kerkenraad daarmee naar de classis stappen. Via de classis kan dit initiatief vervolgens worden besproken op de generale synode.” Van Eckeveld voegt toe dat beide kerken via de Deputaatschap Kerkelijke Eenheid met elkaar in gesprek zijn. “Daar proberen we elkaar meer en meer te vinden.”
Vooralsnog ben ik niet voornemens om de formele kerkelijke weg te bewandelen. Dit omdat gesprekken op het hoogste kerkelijke niveau plaatsvinden sinds 2001. Ga ik de kerkelijke weg bewandelen, dan kom ik uit bij dezelfde mensen die deze gesprekken reeds voeren. Alleen omdat de gesprekken tot op heden niet leiden tot concrete stappen, om te komen tot kerkelijke eenheid, heb ik dit signaal willen afgeven. Voor alsnog zie ik in deze petitie nog niet het middel om een doorbraak hierin te bewerken. Ik denk dat de binnenkamer hierin een heilzamere weg is.
Dr. M. Golverdingen: “Toen ik over de petitie las, dacht ik: ‘deze man heeft de strekking van mijn boek begrepen”.
Dank u wel! U hartelijk dank voor het gedegen werk wat u geleverd hebt. Dat van mij is een eendagsvlinder, dat van u heeft blijvende waarde!
Dr. M. Golverdingen vervolgt: “Om die eenheid te bereiken moeten betrokkenen voorzichtig te werk blijven gaan. Met een petitie in de publiciteit treden kan de nodige emoties oproepen. Eenheid is in de eerste plaats geen zaak van actie, maar van gebed. En gebed kunnen we niet forceren, maar wordt bewerkt door de Heilige Geest.” Golverdingen juicht gesprekken naar aanleiding van de petitie binnen kerkelijke gemeenten toe.
Helemaal eens! Dat heeft voor mij ook de nodige worstelingen gezorgd. Met deze actie wil ik niets forceren, wel dat het juiste gesprek gevoerd wordt over: ‘Waarom gescheiden voortleven als er geen wezenlijk leerverschil is?’
Jan Zwemer is Zeeuws historicus van bevindelijk-gereformeerde afkomst. "Zulke initiatieven komen altijd onverwacht," merkt hij op. "Mijn aandacht werd meteen getrokken door de gesuggereerde toevoeging ‘onder het Kruis’ na ‘Gereformeerde Gemeenten’.
Deze toevoeging heb ik slechts gedaan in de lijn van de geest van het artikel ‘vooruit naar vroeger’. Niet om mensen of groeperingen uit te sluiten. Sterker, daar waar overeenstemming is in de waarheid, is eenheid onlosmakelijk aan verbonden.
Ds. Egas: “Ik ben blij met ieder initiatief dat eenheid aanspoort,” zegt Egas over de petitie. “Wat zou het voor de GerGem en GGiN mooi zijn als de breuk uit ’53 wordt geheeld. En wat mooi dat dit initiatief van onderop komt. Blijkbaar zijn er honderden gemeenteleden die dit verlangen delen… Het is duidelijk dat Rozendaal wordt gedreven door een hartelijk verlangen naar eenheid. Ik denk dat hij terecht constateert dat er theologisch geen wezenlijke verschillen zijn tussen de beide kerken. Er zou dan ook meer ruimte moeten komen om werk te maken aan eenheid.”
Ds. Egas geeft op een rake manier weer wat mijn intenties zijn. Dank daarvoor!
Namens de GGiN is ds. J. Roos nauw betrokken bij onderlinge gesprekken tussen beide kerken. Hij was niet bereid om commentaar te geven en verwees door naar het kerkelijk bureau van de GGiN. Ook het kerkelijke bureau wilde niet op de petitie reageren en verwees door naar ds. O. M. van der Tang. Ook de GGiN-predikant had geen behoefte aan commentaar. “Deze discussie zou niet via de media gevoerd moeten worden,” aldus de predikant uit Alblasserdam.
In mijn hart geef ik ds. Van der Tang gelijk! Dit geeft bij mij een grote spanning: Mag ik doen, wat ik gedaan heb? Anderzijds is het door het jarenlang onder embargo houden van een eigen kerkelijk onderzoek, is er een leerverschil of niet, een inhoudelijk gesprek moeilijk te voeren. Ik ben opgegroeid onder het idee dat er een leergeschil is. Sinds ca. 2007 moest dit op last van de synode onderzocht worden: Is er wel een leergeschil? Dit heeft blijkbaar tot een antwoord geleid, alleen wordt sinds die tijd onder embargo gehouden. Waarom mag hier niet in alle eerlijkheid in de openbaarheid over gesproken worden?
Geert Jan Rozendaal
Omdat ik daar 3 jaar geleden moest kiezen tussen contact met mijn vader en slapen in een kamer met een papegaai (deel van mijn mentale ziekte komt daarvandaan) of naar een daklozen opvang te gaan.
Eén kamer was alleen beschikbaar voor studenten en niet voor mensen met een uitkering en hervestiging werd dus gewoon onmogelijk gemaakt (en de tijd uit wachten om met een normale hervestiging terug te komen dat was voor de gemeente niet toegestaan; ik kon kiezen tussen dakloos in Nederland met uitkering zijn of zonder uitkering in het buitenland om daar te proberen om weer als moderne slaaf te gaan werken (waar elk bedrijf voor de Nederlandse markt weet dat ik deze praktijk zie als moderne slavernij)).
Vervolgens is mijn relatie uit gegaan omdat ik in Nederland zat met een daklozen uitkering en zij wilde natuurlijk niet als daklozen in Nederland gaan wonen (niet te vergeten; dat ik in Griekenland had kunnen werken en dat de relatie dan nooit uit zou zijn gegaan maar dat kon natuurlijk niet want de gemeente moest van mij stelen of was het op mij besparen) toen de relatie uitging had ik na 3 maanden zoeken naar een baan met geluk of wellicht omdat ik voor 800 euro wilde werken om mijn relatie te redden (tevergeefs) een nieuwe baan gevonden waarbij ik grotendeels van de tijd met ziekte verlof was vanwege mijn mentale gezondheid.
Natuurlijk is het voor de gemeente Arnhem ten alle tijde belangrijker om vooral niet op argumenten te reageren en de schade die ze hebben aangericht? Dat is een onfatoombaar bedrag.....
Want de schade die ze hebben aangericht is permanent en schuld daaraan willen ze niet toegeven
Hoe heb ik het kunnen volhouden sinds ze de uitkering hebben stop gezet?
Ik heb mijn telefoon rekening(en) terug geboekt.... En de nieuwste is nog niet betaald wat dus betekend dat mijn telefoonnummer binnenkort onbereikbaar zal zijn.....
Zal al mijn geld op zijn op zaterdag; ze wisten dit en ze weten dat de spuug bedrag van 50 euro niet voldoende is om het weekend door te komen maar dit is chantage manier van gemeente Arnhem om mij mee te laten werken aan mijn eigen mentale ondergang. Dus dit weekend zal ik weer van 85kg zaken naar 82kg of de aankomende dagen....
En dat zinnetje van het is wat het is; daar ben ik klaar mee... Het is wat het is omdat er slechte ambtenaren actief zijn bij de overheid.... En daar moet iets aan gedaan worden!
Waarom ga je niet werken? Omdat als ik praat dan springen er gedachten door mijn hoofd en weet ik niet zeker of ik deze uitspreek of niet. Een voorbeeld; "hoe gaat (tyfus) het?" ik weet dus niet zeker of ik tyfus hardop uitspreek; hier had ik 3 jaar geleden geen last van maar nu wel. Het beste voor mij is om zoveel mogelijk in isolatie te zitten en om geen contact met mensen te hebben. Ik heb mensen haat opgebouwd door deze ambtenaren met hun "op uw argumenten reageren we niet" praktijken; ik heb nog nooit zo iets vies meegemaakt en mijn vraag van hoe kan deze wereld zo zijn? Is door hun werkzaamheden beantwoord; waarom is er geen wereld vrede omdat dit soort mensen werken in belangrijke posities....
Stel ik zou een baan krijgen nu dan zou ik deze niet kunnen behouden omdat ik geen geld hebt voor de huur, borg en eten tot dat ik mijn eerste salaris zou krijgen..... Deze ambtenaren hebben mij een bodemloze put in geschopt en ik ben nog altijd aan het vallen maar nadat je bijna 3 jaar lang aan het vallen bent dan raak je er aan gewend maar hoe lang ik er voor kies om te blijven vallen is een vraag die hun beantwoord willen hebben; ze willen dat ik in Nederland ben tot dat ik een andere vorm van uitkering hebt en dan mag ik wel in het buitenland zijn met behoud daarvan..... Waarom de gemeente Arnhem de ministerie van sociale zaken niet contacteert voor een oplossing? Dat interesseert me niet; het is allang duidelijk dat deze ambtenaren een verdoemenis zijn voor de Nederlandse bevolking en de vraag waar ik naar benieuwd ben is wat hebben de ambtenaren de man aangedaan die een auto naar binnen reed; wat is het verschil tussen mij en hem? Heb ik nog net een fractie hoop meer? Of is het dat ik niet dood wil gaan tot dat mijn economische model actief word in deze wereld? Of is het omdat ik mensen verdriet aan zou doen? Ik weet 1 ding de acties van de gemeente zorgt er voor dat mensen mij laten vallen omdat ze mij niet eeuwig kunnen helpen (terwijl er 100.000 euro van mij is bestolen door moderne slavernij en het systeem er juist is om mensen te helpen en niet om ze mentaal kapot te maken tot aan het punt dat ze niet meer kunnen werken)
In mijn jeugd veel meegemaakt (fysieke mishandeling, verwaarloosd en een inkomsten bron voor instanties); het een en ander al opgeschreven.
Ik was verwaarloosd en dat resulteerde in een taal achterstand welke door een onafhankelijke adviesbureau werd vast gesteld "hij heeft zijn achterstand al ingehaald".
Vervolgens vond de GGD dat ik toch meer hulp nodig had en heeft me toen het speciale onderwijs ingestuurd met als resultaat dat ik elk paar jaar van school wisselde, in een kinder te huis kwam te zitten waar ik ook naar school ging en dan in het weekend naar mijn ouders (soms denk ik dat de motivatie van mijn ouders was om mij minder thuis te hebben zodat ze meer privacy hadden), vervolgens naar een PI kinder te huis waar ik opgesloten zat (waarschijnlijk omdat ik regelmatig van huis weg liep) en vervolgens zonder contact met mijn familie in een kinderhuis zat.
Als je me vraagt wat herinner ik mij nog van deze periodes dan zal ik toegeven vrij weinig; hier en daar herinneringen plus wat mijn vader mij allemaal heeft vertelt. Wat heeft die mij vertelt? Dat ik verkracht was als kind, mishandeld, dat mijn moeder de condoom kapot had gemaakt met als doel mijn vader bij haar te houden en dat ik op deze manier was geboren (dit laatste is waar ik heeft veel over hebt nagedacht en wat een belangrijke bijdrage was aan mijn zelfmoord poging) en verder... Om heel eerlijk te zijn probeer ik daar juist zo min mogelijk over na te denken..... Maar ja; met een overheid dat dingen negeert en niet helpt op te lossen betekend dat ik het niet kan loslaten want er zit nog geen eind aan dit onderdeel van mijn leven.
Een zelfmoord poging dus; vervolgens Nederland verlaten waarbij ik als moderne slaaf ben gaan werken en ondanks dit gelukkiger was dan ik ooit was in Nederland maar als je 8 jaar hebt gewerkt en gaat uitrekenen hoeveel de bedrijven maar ook de overheids instantie UWV heeft bespaard met hun poging tot outsourcing dan kom ik uit op een bedrag van ruim 100.000 euro en dat betekend dat elke keer dat ik iets niet kan doen door gebrek aan geld dat ik de vinger niet moet wijzen naar deze bedrijven maar naar de overheid voor het niet opvolgen van mijn terug plaatsing bij mijn familie maar aan de andere kant als ik ga nadenken over de 'professionalisme' van deze instanties dan moet ik mij afvragen "heb ik de best mogelijke leven gehad in mijn situatie?" maar de antwoord daarop is complex; want deels ja en ander deels nee..... En ik denk niet dat er een antwoord op deze vraag bestaat of wellicht is de vraag verkeerd en is de juiste vraag "wat had anders gemoeten? En wat is goed gegaan?" dit zijn allemaal vragen waar ik al vrijwel mijn hele leven naar het antwoord op zoek ben en deels heb ik het gevonden maar het antwoord is dat het systeem anders moet functioneren want het systeem zit vol met milgram figuren en eigenlijk ben ik wel benieuwd naar andere perspectieven; uiteindelijk komt het er neer dat dingen die mij positief gevormt hebben tot wie ik vandaag ben niet zouden bestaan zonder de negatieve gevolgen.... En dus is het antwoord wellicht dat de kennis van de wereld die ik nu hebt in de vorm van een vloek genaamd "curse of knowledge" met als regel "kennis hebben die je niet kan gebruiken is beter om niet te hebben".
Welke kennis heb ik? Een kijkje in de ziel van de 'mens' die andere niet hebben en een zelf gemaakte economie model waarmee de pensioen leeftijd verlaagd kan worden naar gemiddeld 35 en een permanente oplossing zodat niemand ooit nog dakloos hoeft te zijn. Dit is wat aan mij vreet; het begrip dat ik een oplossing hebt en tegelijkertijd zie ik mensen verwaarloosd worden door de overheid maar nu ik zie hoe de overheid mij behandeld kan ik begrijpen dat dit probleem überhaupt bestaat. Ik denk zelfs dat de overheid een lijn heeft gemaakt; de midden klasse is waar de lijn door heen is gezet en de overheid is er voor de rijken en de armen in lijn te houden en voorkomen dat er een revolutie komt waarmee ze de controle verliezen over de mensen en hun bron van inkomsten wat betekend dat deze marteling wellicht doelgericht is namelijk om mij te ontmoedigen of mentaal gek maken tot aan de punt dat ik in een knuffel jezelf pak kom te zitten met als doel mijn perspectief en oplossingen onschadelijk te maken maar dat betekend dat de daklozen dakloos zijn omdat de overheid er enkel is voor de rijke? Deze rant word ook beëindigd; want ik wijk af van de oorspronkelijke onderwerp maar om het goed te beëindigen; de overheid forceert mij te kiezen tussen de wereld te zien branden of een poging te doen om de wereld te blussen met de kennis dat de overheid mij bij elke stap zal tegenwerken (sommige mensen vinden het leuk om te zeggen; je vecht tegen windmolens......)
Nee; ik ben hier ook omdat ik een rib hebt die naar binnen gedrukt is. Dit is een cadeau van de kinder mishandelingen of van het vriendje van mijn moeder toen ik 2/3 jaar oud was.
Ik kan me hier concentreren op sport en kan de blessure deels herstellen maar wat ik daar voor nodig hebt is een volle maag (zodat er druk naar buiten is).
Daarnaast moet ik veel trainen en yoga oefeningen doen.
Ze hebben daar ook een sauna en stoom ruimte waar ik deels tot rust kan komen zolang ik niet word gekort in mijn uitkering en schommel tussen 85.5 kg en 82 kg op de momenten dat ze geld uitbetalen en dan weer niet en dan weer wel. Hierdoor is mijn herstel gestagneerd en is er dus in mijn ogen 100% vorm van chantage met als excuus "we volgen de wet" maarja elke tyran heeft zo zijn excuus voor zijn daden..... Een week geleden kon ik nog 5km hardlopen; na de laatste schommeling is dit terug gegaan naar 1km (en mentaal is er nu te veel stress om te hardlopen dus het is wellicht deels conditie vermindering met een factor stress).
Owja; ik was bijna gestopt met roken maar dat hebt ik opgegeven omdat roken helpt met het verminderen van de stress.... Ik heb het ruim 2 dagen vol gehouden zonder te roken maarja dat zijn allemaal dingen waar ze op zeggen "we reageren niet op argumenten" en "je moet de wet respecteren; zelfs als dat resulteert in mentale ziektes"... OK dat laatste is niet een exacte quote.
Wat wel een quote is en die ze niet hebben gebroken waren; "Nederland is noord Korea met een betere PR team; tenminste gemeente Arnhem" en "liever iemand mentaal ongezond in Nederland als iemand herstellende in het buitenland"
Het Parool wijdt nogmaals een artikel aan de cup en noemt daarin ook onze petitie en website..
Vrijdag 24 mei 2019 De Gelderlander, Achterhoek.
Buurt start petitie om snelheid door Slangenburg te verlagen..