Een korte inhoudelijke reactie op het artikel “Petitie kan eenheid met GGiN niet afdwingen” van het CIP. Zie voor dit artikel: https://cip.nl/68118-synodepreses-gergem-petitie-kan-eenheid-met-ggin-niet-afdwingen
Graag licht ik een aantal zaken toe om duidelijkheid te geven over mijn intenties.
Ds. Van Eckeveld “Mensen kunnen vanuit de beste bedoelingen brieven schrijven en petities starten, maar dergelijke initiatieven kunnen alleen op een kerkelijke wijze ter tafel komen. Als dat niet wordt gedaan wordt het in de gemeente des Heeren een verwarrende toestand. De Heere God is een God van orde.”
Helemaal mee eens! Mijn brief in het RD is dan ook in de eerste plaats een opiniebijdrage. Een persoonlijke reflectie over hoe ik het blijvend kerkelijk gescheiden voortleven voor mijzelf ervaar. Daarbij wil ik door middel van de petitie een zwijgende massa een stem geven. Niet meer en niet minder. Een signaal afgeven. Uiteindelijk moeten de personen, die de door God ingestelde ambten bekleden, onder de voorlichting van de Heilige Geest, besluiten wel of geen verdere stappen te ondernemen. Daar ga ik niet over; daarin moet je je plaats weten.
Ds. Van Eckeveld vervolgt: “De initiatiefnemer zou zijn wens kunnen delen met zijn kerkenraad. Vervolgens kan de kerkenraad daarmee naar de classis stappen. Via de classis kan dit initiatief vervolgens worden besproken op de generale synode.” Van Eckeveld voegt toe dat beide kerken via de Deputaatschap Kerkelijke Eenheid met elkaar in gesprek zijn. “Daar proberen we elkaar meer en meer te vinden.”
Vooralsnog ben ik niet voornemens om de formele kerkelijke weg te bewandelen. Dit omdat gesprekken op het hoogste kerkelijke niveau plaatsvinden sinds 2001. Ga ik de kerkelijke weg bewandelen, dan kom ik uit bij dezelfde mensen die deze gesprekken reeds voeren. Alleen omdat de gesprekken tot op heden niet leiden tot concrete stappen, om te komen tot kerkelijke eenheid, heb ik dit signaal willen afgeven. Voor alsnog zie ik in deze petitie nog niet het middel om een doorbraak hierin te bewerken. Ik denk dat de binnenkamer hierin een heilzamere weg is.
Dr. M. Golverdingen: “Toen ik over de petitie las, dacht ik: ‘deze man heeft de strekking van mijn boek begrepen”.
Dank u wel! U hartelijk dank voor het gedegen werk wat u geleverd hebt. Dat van mij is een eendagsvlinder, dat van u heeft blijvende waarde!
Dr. M. Golverdingen vervolgt: “Om die eenheid te bereiken moeten betrokkenen voorzichtig te werk blijven gaan. Met een petitie in de publiciteit treden kan de nodige emoties oproepen. Eenheid is in de eerste plaats geen zaak van actie, maar van gebed. En gebed kunnen we niet forceren, maar wordt bewerkt door de Heilige Geest.” Golverdingen juicht gesprekken naar aanleiding van de petitie binnen kerkelijke gemeenten toe.
Helemaal eens! Dat heeft voor mij ook de nodige worstelingen gezorgd. Met deze actie wil ik niets forceren, wel dat het juiste gesprek gevoerd wordt over: ‘Waarom gescheiden voortleven als er geen wezenlijk leerverschil is?’
Jan Zwemer is Zeeuws historicus van bevindelijk-gereformeerde afkomst. "Zulke initiatieven komen altijd onverwacht," merkt hij op. "Mijn aandacht werd meteen getrokken door de gesuggereerde toevoeging ‘onder het Kruis’ na ‘Gereformeerde Gemeenten’.
Deze toevoeging heb ik slechts gedaan in de lijn van de geest van het artikel ‘vooruit naar vroeger’. Niet om mensen of groeperingen uit te sluiten. Sterker, daar waar overeenstemming is in de waarheid, is eenheid onlosmakelijk aan verbonden.
Ds. Egas: “Ik ben blij met ieder initiatief dat eenheid aanspoort,” zegt Egas over de petitie. “Wat zou het voor de GerGem en GGiN mooi zijn als de breuk uit ’53 wordt geheeld. En wat mooi dat dit initiatief van onderop komt. Blijkbaar zijn er honderden gemeenteleden die dit verlangen delen… Het is duidelijk dat Rozendaal wordt gedreven door een hartelijk verlangen naar eenheid. Ik denk dat hij terecht constateert dat er theologisch geen wezenlijke verschillen zijn tussen de beide kerken. Er zou dan ook meer ruimte moeten komen om werk te maken aan eenheid.”
Ds. Egas geeft op een rake manier weer wat mijn intenties zijn. Dank daarvoor!
Namens de GGiN is ds. J. Roos nauw betrokken bij onderlinge gesprekken tussen beide kerken. Hij was niet bereid om commentaar te geven en verwees door naar het kerkelijk bureau van de GGiN. Ook het kerkelijke bureau wilde niet op de petitie reageren en verwees door naar ds. O. M. van der Tang. Ook de GGiN-predikant had geen behoefte aan commentaar. “Deze discussie zou niet via de media gevoerd moeten worden,” aldus de predikant uit Alblasserdam.
In mijn hart geef ik ds. Van der Tang gelijk! Dit geeft bij mij een grote spanning: Mag ik doen, wat ik gedaan heb? Anderzijds is het door het jarenlang onder embargo houden van een eigen kerkelijk onderzoek, is er een leerverschil of niet, een inhoudelijk gesprek moeilijk te voeren. Ik ben opgegroeid onder het idee dat er een leergeschil is. Sinds ca. 2007 moest dit op last van de synode onderzocht worden: Is er wel een leergeschil? Dit heeft blijkbaar tot een antwoord geleid, alleen wordt sinds die tijd onder embargo gehouden. Waarom mag hier niet in alle eerlijkheid in de openbaarheid over gesproken worden?
Geert Jan Rozendaal
Wilt u uw eigen gemeente bewust maken van het gevaarlijke 5G netwerk, maar u heeft weinig tijd? Dan kunt u onze brief met 6 bijlagen verkrijgen, die aan de gemeente Leeuwarden is gestuurd en ook is aangeboden aan twee andere gemeenten, Sudwest Fryslan en de Noordoostpolder (flevoland). Hij is ondertussen 11 keer opgevraagd.
Stuur een e-mail naar straal.zelf@gmail.com
Excuus als de taal in de petitie niet inclusief is en dat mede daardoor mensen zich buitengesloten voelen van de boodschap. Dit is uiteraard niet de bedoeling.
De petitie is bedoeld voor alle menstruerende personen, ervaringsdeskundigen en iedereen die er ook maar enig belang bij heeft. Hoe meer mensen ondertekenen, hoe groter de kans dat we historie gaan schrijven.
https://helloclue.com/articles/cycle-a-z/managing-endometriosis-when-you're-trans
Beste ondertekenaars van deze petitie,
Het ziet er naar uit dat komende dinsdag het College van Burgemeester en Wethouders in onze stad een besluit gaat nemen over hoe zij opnieuw een investeerder en exploitanten wil gaan vinden voor Het Nieuwe Zandpad, een prostitutiezone met maar liefst 162 ramen, midden in onze woonwijk Overvecht - tegenover een basisschool en de buurten Ondiep en Zuilen. We gaan vanzelf dit burgerinitiatief aanbieden aan burgemeester Jan van Zanen.
Mogelijk kan dat al a.s. woensdag. Want op 29 mei woensdagavond is er een Podiumgesprek over dit onderwerp waar wij als initiatiefnemers bij zijn, van ons laten horen en de aanwezige raadsleden en verantwoordelijke bestuurders ook onze eisen willen meegeven.
Hoe meer bewoners en ondertekenaars van dit burgerinitiatief aanwezig zijn des te meer indruk zal het maken en des te groter is de kans dat er naar ons geluisterd zal worden. Vandaar de oproep bij deze aan jullie allen om ook massaal aanwezig te zijn, a.s. woensdagavond 29 mei bij het Podiumgesprek over de geplande prostitutiezone in Overvecht. Kijk ook op www.stadspodiumutrecht.nl of meld je aan direct op info@stadspodiumutrecht.nl. Iedereen is welkom. Inloop vanaf 19:00 uur en de start is om 19:30 uur (tot uiterlijk 21:15 uur). Locatie van het Podiumgesprek is bij ZIMIHC theater Stefanus aan de Braziliëdreef 2 in Overvecht. Komt allen en steun ons!
Daarnaast bedankt aan iedereen voor het gezamenlijk opstaan tegen de plannen van de Gemeente Utrecht om een prostitutiezone te plaatsen midden in een woonwijk tegenover een basisschool. Wij komen nu aan het einde van het online verzamelen van handtekeningen voor het burgerinitiatief tegen deze slechte plannen. Kom massaal 29 mei naar het Podiumgesprek.
Omdat ik daar 3 jaar geleden moest kiezen tussen contact met mijn vader en slapen in een kamer met een papegaai (deel van mijn mentale ziekte komt daarvandaan) of naar een daklozen opvang te gaan.
Eén kamer was alleen beschikbaar voor studenten en niet voor mensen met een uitkering en hervestiging werd dus gewoon onmogelijk gemaakt (en de tijd uit wachten om met een normale hervestiging terug te komen dat was voor de gemeente niet toegestaan; ik kon kiezen tussen dakloos in Nederland met uitkering zijn of zonder uitkering in het buitenland om daar te proberen om weer als moderne slaaf te gaan werken (waar elk bedrijf voor de Nederlandse markt weet dat ik deze praktijk zie als moderne slavernij)).
Vervolgens is mijn relatie uit gegaan omdat ik in Nederland zat met een daklozen uitkering en zij wilde natuurlijk niet als daklozen in Nederland gaan wonen (niet te vergeten; dat ik in Griekenland had kunnen werken en dat de relatie dan nooit uit zou zijn gegaan maar dat kon natuurlijk niet want de gemeente moest van mij stelen of was het op mij besparen) toen de relatie uitging had ik na 3 maanden zoeken naar een baan met geluk of wellicht omdat ik voor 800 euro wilde werken om mijn relatie te redden (tevergeefs) een nieuwe baan gevonden waarbij ik grotendeels van de tijd met ziekte verlof was vanwege mijn mentale gezondheid.
Natuurlijk is het voor de gemeente Arnhem ten alle tijde belangrijker om vooral niet op argumenten te reageren en de schade die ze hebben aangericht? Dat is een onfatoombaar bedrag.....
Want de schade die ze hebben aangericht is permanent en schuld daaraan willen ze niet toegeven
Hoe heb ik het kunnen volhouden sinds ze de uitkering hebben stop gezet?
Ik heb mijn telefoon rekening(en) terug geboekt.... En de nieuwste is nog niet betaald wat dus betekend dat mijn telefoonnummer binnenkort onbereikbaar zal zijn.....
Zal al mijn geld op zijn op zaterdag; ze wisten dit en ze weten dat de spuug bedrag van 50 euro niet voldoende is om het weekend door te komen maar dit is chantage manier van gemeente Arnhem om mij mee te laten werken aan mijn eigen mentale ondergang. Dus dit weekend zal ik weer van 85kg zaken naar 82kg of de aankomende dagen....
En dat zinnetje van het is wat het is; daar ben ik klaar mee... Het is wat het is omdat er slechte ambtenaren actief zijn bij de overheid.... En daar moet iets aan gedaan worden!
Waarom ga je niet werken? Omdat als ik praat dan springen er gedachten door mijn hoofd en weet ik niet zeker of ik deze uitspreek of niet. Een voorbeeld; "hoe gaat (tyfus) het?" ik weet dus niet zeker of ik tyfus hardop uitspreek; hier had ik 3 jaar geleden geen last van maar nu wel. Het beste voor mij is om zoveel mogelijk in isolatie te zitten en om geen contact met mensen te hebben. Ik heb mensen haat opgebouwd door deze ambtenaren met hun "op uw argumenten reageren we niet" praktijken; ik heb nog nooit zo iets vies meegemaakt en mijn vraag van hoe kan deze wereld zo zijn? Is door hun werkzaamheden beantwoord; waarom is er geen wereld vrede omdat dit soort mensen werken in belangrijke posities....
Stel ik zou een baan krijgen nu dan zou ik deze niet kunnen behouden omdat ik geen geld hebt voor de huur, borg en eten tot dat ik mijn eerste salaris zou krijgen..... Deze ambtenaren hebben mij een bodemloze put in geschopt en ik ben nog altijd aan het vallen maar nadat je bijna 3 jaar lang aan het vallen bent dan raak je er aan gewend maar hoe lang ik er voor kies om te blijven vallen is een vraag die hun beantwoord willen hebben; ze willen dat ik in Nederland ben tot dat ik een andere vorm van uitkering hebt en dan mag ik wel in het buitenland zijn met behoud daarvan..... Waarom de gemeente Arnhem de ministerie van sociale zaken niet contacteert voor een oplossing? Dat interesseert me niet; het is allang duidelijk dat deze ambtenaren een verdoemenis zijn voor de Nederlandse bevolking en de vraag waar ik naar benieuwd ben is wat hebben de ambtenaren de man aangedaan die een auto naar binnen reed; wat is het verschil tussen mij en hem? Heb ik nog net een fractie hoop meer? Of is het dat ik niet dood wil gaan tot dat mijn economische model actief word in deze wereld? Of is het omdat ik mensen verdriet aan zou doen? Ik weet 1 ding de acties van de gemeente zorgt er voor dat mensen mij laten vallen omdat ze mij niet eeuwig kunnen helpen (terwijl er 100.000 euro van mij is bestolen door moderne slavernij en het systeem er juist is om mensen te helpen en niet om ze mentaal kapot te maken tot aan het punt dat ze niet meer kunnen werken)