Momenteel is de enige optie van de rechthebbende en (vermeend) inbreukmaker, als ze er onderling niet uitkomen, het dossier voorleggen aan de rechter. Kosten lopen dan voor beide partijen op en ons rechtssysteem wordt overspoeld met fotoclaims. Een rechter toetst alleen de punten die ingebracht worden waardoor je zonder inschakeling van een gespecialiseerde jurist bijna altijd verliest. Voor de rechthebbende is het een routineklus, voor de (vermeend) inbreukmaker niet. Er wordt misbruik gemaakt van de kennis-ongelijkheid.
Uit de brandbrief van NVF: "Mogelijkheden te creëren om een vereenvoudigde procedure te voeren in daadwerkelijke zeer eenvoudige, niet bewerkelijke zaken." In feite vragen we de minister hetzelfde:
Een commissie waar beide partijen een sommatiebrief aan voor kunnen leggen. De commissie controleert of het daadwerkelijk een inbreuk is en of de onderbouwing van de schade klopt. Blijkt het geen inbreuk of is er geen schade dan betaalt de rechthebbende de leges. Overvraagt de rechthebbende dan betaalt hij (een deel van) de leges. In alle andere gevallen betaalt de inbreukmaker de leges. Dat komt bovenop het toegewezen schadebedrag waardoor het als een boete gezien kan worden waar een preventieve werking vanuit gaat. Het is vergelijkbaar met een huurcommissie of de wet Mulder. Mocht een van de partijen het niet eens zijn met de uitkomst dan kan het alsnog aan de rechter voorgelegd worden.
Er is verse jurisprudentie gepubliceerd waar de aansluiting bij de tarieven van Stichting Foto Anoniem goed betwist is en waar opslagen voor ontbreken naam en verminking van tafel zijn geveegd.
Uit het vonnis: "Hij bestrijdt dat aansluiting gezocht moet worden bij de tarievenlijst van Stichting Foto Anoniem en wijst daarvoor op de tarieven die [eiseres] hanteert…" "Onweersproken is gebleven dat [gedaagde] [eiseres] heeft verzocht om een setje foto’s met daarin haar logo voor plaatsing op social media. [eiseres] heeft aan dat verzoek geen gehoor gegeven. [gedaagde] mocht daar naar het oordeel van de kantonrechter redelijkerwijze uit afleiden dat [eiseres] geen bijzonder belang hechtte aan het vermelden van haar naam bij iedere openbaarmaking op de Facebookpagina’s." "Het moet bij verminking of misvorming gaan om ‘een aantasting van dat werk die tot reputatieschade kan leiden'…"
Je kunt met dit vonnis de opgeklopte schade gemotiveerd betwisten.
Dank voor alle ondertekeningen tot op heden. Mocht je hem nog willen aanpassen, klik opnieuw op de link die je kreeg in de e-mail ter bevestiging. Heb je die e-mail niet meer? Teken opnieuw en je krijgt die e-mail weer.
We hopen dat meer mensen hun ervaring met een onredelijke fotoclaim onder deze petitie willen delen! Liefst met naam van de auteursrecht-trol.
Gesproken met een vertegenwoordiger van Milieudienst Rijnmond die het volledig eens was over het feit dat de stof GenX in zijn geheel niet thuishoort in ons milieu.
Ook veel geleerd van twee gesprekken die ik voerde met experts van waterbedrijf Oasen. Een onderzoeker sprak de zorg uit dat, zodra GenX verboden zou worden, de fabriek met een stof zou komen die erop lijkt (want ze willen toch blijven produceren), waarna het weer enige tijd duurt voordat de stof geidentificeerd wordt in het water.
En dat kan eindeloos zo doorgaan.
Een hydroloog bij Oasen houdt zich al anderhalf jaar intensief bezig met dit onderwerp. Ik heb gevraagd hoe hij denkt dat GenX in het water in Gouda en omgeving kan komen, terwijl de Merwede toch richting zee stroomt. Hij had daarover drie theorieen:
Door eb en vloed ontstaat een getijdestroom 'de andere kant op'. Kan kan het water richting de Lek stromen en terecht komen op andere plekken in het land.
In een aantal producten zit GenX, zoals Goretex jassen, regenkleding, middel om schoenen waterafstotend te maken. Er schijnt een middel te zijn waarmee je kleding in de wasmachine waterdicht kan maken. De restanten verdwijnen dan in het water. Via consumentenproducten dus.
Via uitstoot in de lucht. Hoewel dit laatste onwaarschijnlijker zou zijn omdat het tien jaar zou duren voordat het langs die weg weer bij de bron is (het regent neer en sijpelt langzaam door de grond het water weer in). Het product GenX wordt echter pas 8 jaar gebruikt.
Oasen besteedt de metingen uit aan waterbedrijf Vitens. Vitens meet zelf de meeste stoffen, maar besteedt de meting voor GenX uit aan een extern bureau. Op mijn vraag of ik daarmee contact kan krijgen heb ik nog geen antwoord.
Het plan van vdVorm is van de baan en een nieuwe participatie proces is door de gemeente opgezet. Binnenkort komen er aankodigingen hoe U als bewoner van de Merenwijk in Leiden uw mening kan geven over hoe het centrum van de Merenwijk vorm kan krijgen.
Dit moet uitmonden in een uitgangpunten nota die weer door de gemeenteraad goedgekeurd moet gaan worden. De uitgangpunten nota vormt de basis waarbinnen de projectontwikkelaar zijn plannen moet gaan uitwerken.
Wie nu nog niet er van overtuigd is dat we in Groningen een "status aparte" hebben is het na het lezen van dit artikel wel..
Je kunt je afvragen of de nieuwe wet in strijd met de grondwet is wordt gesteld in dit blog .
We wachten nog even op goedkeuring van de moderater voordat u kan tekenen. Wanneer dit is stuur ik het nogmaals uit!.
Op 18 augustus 2018 is de 400e ondertekening gezet onder de petitie. De opening van de Noord/zuidlijn heeft geholpen om de petitie populair te maken.
5 juli j.l. is n.a.v.
de hoorzitting bezwaarschrift, het bezwaarschrift gegrond verklaard door de hoorzitting commissie.
In Amerika zijn vergelijkbare problemen met de stof GenX. Op twee plaatsen zijn er initiatieven voor een film over dit onderwerp.
Voor de financiering hiervan zijn crowd funding acties gestart. Dit is de trailer van een van die films: https://www.genxthefilm.org/
Ik heb online - via facebook - voorgesteld dat de makers naar Nederland konden komen, zodat ze ook hier kunnen filmen over hetzelfde probleem.
Naar aanleiding hiervan belde een vertegenwoordiger van Chemours mij vanochtend op, om mij uit te nodigen voor een publieksvoorlichting. Ik ben heel geïnteresseerd in nog meer feiten en heb aangegeven graag langs te komen voor een individuele rondleiding. Hiervoor nodigt hij mij binnenkort uit.
Hij bevestigde dat de norm van 148 kilo haalbaar zou moeten zijn, had nog geen duidelijk antwoord waarom het niet naar nul zou kunnen.
Er is echter ook sprake van emissies via de lucht, waarvan de provincie de norm wil aanscherpen. Chemours heeft hiertegen bezwaar gemaakt. Het nadeel van emissie van schadelijke stoffen via de lucht is dat die neerregenen en zo in ons grond- en daarmee drinkwater komen.
We hadden een goed telefoongesprek en waren het er beiden over eens dat dit slechts een deel is van het probleem, en dat er nog veel meer schadelijke stoffen zijn die alle aandacht vragen.