Ik richt me tot u als directeur van Kunstenlab. Kunstenlab voert in gemeentelijke opdracht het atelierbeleid in Deventer uit.
De aanleiding is het ontwikkelperspectief dat voorligt voor de Van Hetenstraat (nummer 59 - redactie). (...) Een optimistisch plan waarbij voorzien wordt in de grote behoefte aan extra woningen. (...) Met als doel een inclusieve wijk. (...) En kunstenaars dragen bij aan die inclusiviteit. Helaas lezen we (ook - redactie) dat (zij - redactie) moeten vertrekken en (dat - redactie) er voor hen elders in de stad naar alternatieve huisvesting wordt gezocht. En daarom sta ik hier met een dubbel gevoel: (...) Deze 23 kunstenaars zijn hier 9 jaar geleden neergestreken nadat de meesten van hen het geliefde (Nieuw - redactie) Rollecate hebben moeten verlaten. En een aantal van hen ook de Houtmarkt, lang daarvoor. Nu moeten zij opnieuw het veld ruimen omdat een andere invulling, en andere bewoners blijkbaar belangrijker worden gevonden. Hoe inclusief zijn we dan?
(...) Elke verhuizing kost tijd, energie én geld die niet in het eigen werk gestoken kan worden. Dat is niet erg als je daar zelf voor kiest, maar als je tot verhuizen gedwongen wordt, is het een heel ander verhaal. (...) Kunstenaars (hebben) weinig keuze; de prijzen van vastgoed stijgen nog steeds gigantisch, waardoor deze met name voor de onderkant van de markt onbetaalbaar worden. Zoals u ongetwijfeld bekend is, behoren kunstenaars tot de zwaarst onderbetaalde beroepsgroepen in het land, alle ambities van Fair Pay ten spijt. En het maakt deze boodschap extra zuur in een tijd waarin cultuurmakers zwaar getroffen zijn door corona.
Er zit me nog wat anders dwars: ruim een jaar geleden ontvingen de kunstenaars en wij een eerste signaal over de mogelijke ontwikkeling van het gebouw. En vanaf dat moment hebben wij ons als Kunstenlab diverse malen aangeboden, (bij -redactie) meerdere ambtenaren; om mee te denken en mee te praten. Helaas is dit steeds afgehouden en nu ligt (deze brief - redactie) op de mat. Dat is geen communicatie, maar een eenzijdige mededeling.
We zien dit als een gemiste kans, omdat we verwachtten dat inmiddels wel duidelijk is wat de meerwaarde van kunstenaars is in dit soort ontwikkelingen. Niet alleen in denkkracht. Sterker nog: in het kader van vastgoedbeleid hebben kunstenaars ook een economische functie. Kijk naar het Havenkwartier waar dankzij onder meer pionierende kunstenaars een levendige, aantrekkelijke en inmiddels erg populaire wijk is ontstaan. Met sterk gestegen grondprijzen waarvan iedereen profiteert, …. met uitzondering van die kunstenaar die het niet langer kan betalen. Kunstenaars als opwarmers van de grond, aan de rafelranden van de stad…
Gelukkig bent u goed op de hoogte van de meerwaarde van cultuur én makers voor het leefklimaat. Dat wordt keer op keer bevestigd in door uw raad vastgestelde economische visies en cultuurvisies. En dit inzicht wordt breed gedeeld door regio, provincie en rijk. Er is echter wel wat voor nodig om hen in de stad te houden (...). Zeker voor steden als Deventer waar geen (kunstacademie - redactie) is, (en - redactie) er dus geen natuurlijke instroom is.
Wat is er nodig? Een goed cultuurbeleid, met maatwerk voor de schaal en het profiel van de stad. En fysieke ruimte om te (werken -redactie): het hebben van goede, betaalbare (werkruimten - redactie), met differentiatie op gebied van huurprijzen en voorzieningen, is daarin een hele belangrijke knop om aan te draaien. Wat contraproductief is voor het aantrekken en behouden van makers, is het afstoten van goed functionerende studios. En dat is wat er nu dreigt te gebeuren. Het lijkt erop alsof we niets leren.
(...) Het liefste zou ik pleiten voor behoud van Panta Rhei als ateliergebouw (...). Wat vraag ik u (verder - redactie)?
Maak kunstenaars niet tot speelbal; neem ze serieus, in een eerlijk gesprek, luister en kijk naar wat er mogelijk is;
Neem een echte verantwoordelijkheid tegenover makers: zij dragen bij aan die inclusieve samenleving die u nastreeft;
Onderzoek bijvoorbeeld Huurkoop als optie; een investering in geld, betrokkenheid, aarden op een plek levert wat op. En daardoor wordt een eigen vaste plek misschien ook voor hen mogelijk;
(...) Verdrijf kunstenaars niet naar de randen van de stad;
(...) En realiseer u dat er eigenlijk meer nodig om uw eigen ambities waar te maken.
Geachte raad: Zullen we nu een keer anders doen?
Deze samenvatting is mede gebaseerd op gesprekken met enkele deskundigen op het gebied van het Europese natuurbeschermingsrecht en is door hen op juistheid nagechequed.
Instandhoudingsplicht van de Nederlandse overheid Het IJmeer is door de Nederlandse overheid aangewezen als speciale beschermingszone (SBZ) van de Europese Vogel- en Habitatrichtlijn.
Deze geeft vrij harde kaders. Het ligt juridisch allemaal vrij duidelijk. Feitelijk zijn er twee rechtsgevolgen:
1. Artikel 6.2: De Nederlandse overheid heeft een instandhoudingsplicht ten aanzien van de aangewezen gebieden. Dat betekent dat
a. de overheid sowieso achteruitgang zoveel mogelijk moet voorkomen en tegengaan
b. Als er verslechtering optreedt, moet de overheid daar actief maatregelen tegen nemen.
2. Artikel 6.3: Als nieuwe projecten en plannen significante effecten kunnen hebben, dan is het alleen geoorloofd dergelijke ingrepen toe te staan als
a. er geen alternatieven zijn
b. het om dwingende redenen van groot openbaar belang gaat en
c. de ecologische functies compenseerd worden in de regel voorafgaand aan de ingreep.
En wel in deze volgorde, Alternatieven,
Dwingend openbaar belang en
Compensatie.
De saldo-benadering kan niet De plannen voor dubbelstad Amsterdam-Almere van het Noordvleugel-overleg zijn gebaseerd op de gedachte dat er gebouwd mag worden in een speciale beschermingszone (SBZ) als er maar voldoende gecompenseerd wordt door nieuwe natuur te ontwikkelen. Een dergelijke saldo-benadering of saldering, kort uitgedrukt in de slagzin groen en blauw voor rood en grijs (of vice versa) is echter niet in overeenstemming met het Europees en nationaal natuurbeschermingsrecht.
Juridisch risicovolle weg In het Noordvleugel overleg heeft men voor een zeer risicovolle weg gekozen. De saldo-benadering of saldering is een onjuiste redenering omdat hiermee het toetsingskader van art. 6, lid 3 en lid 4 van de Habitatrichtlijn zou worden omzeild. Een rechter zal daar niet in mee gaan. Kortom, de benadering, zoals deze thans wordt voorgesteld, hoe integraal ook, kan echt niet. In andere gevallen zoals bij geluidoverlast of luchtverontreiniging is salderen in bijzondere gevallen soms wel mogelijk, in het geval van de Europese Vogel- en Habitatrichtlijn is het juridisch echter zeer risicovol.
De koninklijke weg is als volgt: als er significante effecten zijn (en die zijn er volgens het RIZA en Alterra), dan is een ingreep alleen toegestaan als er aantoonbaar geen Alternatieven zijn, als er aantoonbaar Dwingende redenen van groot maatschappelijk belang zijn en bij gelijke, functionele Compensatie. Aan alle drie moet aantoonbaar worden voldaan, en wel in deze volgorde. Dit is het toetsingskader van de Europese Vogel- en Habitatrichtlijn. En dat is vrij helder. Theoretisch is er nog een andere weg: breng de kwaliteit van het gebied eerst op een dusdanig niveau dat vervolgens de beoogde activiteit geen significante gevolgen meer heeft. Het gebied is dan ecologisch zo stabiel dat wetenschappelijk met zekerheid aangetoond kan worden dat de negatieve gevolgen van de beoogde ingreep de instandhoudingsdoelstellingen niet in gevaar kunnen brengen. Het is echter de vraag of een dergelijke weg in het IJmeer feitelijk succesvol bewandeld kan worden.
Criteria voor de compensatie Het gaat om een functionele compensatie, daarom geldt een gelijke hoeveelheid ruimte niet zonder meer als compensatie. Het gaat erom dat de ecologische functie in tact blijft. Het idee van de Europese natuurbeschermingsrichtlijnen hangt samen met dat van een ecologisch netwerk voor de betreffende beschermde soorten en habitattypes. Als er een stuk verstoord wordt, moet er bijvoorbeeld een omweg worden gelegd voor de beschermde soorten en die omweg moet echt werken. Het gaat er om dat de functie wordt hersteld. De ecologische functies kunnen soms wel één op één vervangen worden door ruimte van dezelfde kwaliteit, soms niet. Er kan bijvoorbeeld zelfs een één op honderd vervanging in ruimtelijk opzicht nodig zijn om dezelfde ecologische functie te kunnen herstellen. Voorbeelden zijn: - Om het verlies aan zee door de aanleg Maasvlakte II te compenseren, kun je moeilijk elders een stuk zee erbij maken. Daarom wordt gekeken of het mogelijk is een ongeveer tien keer zo groot stuk zee elders af te schermen om de ecologische functies van kraamkamer, kweekplaats en voedselgebied voor de vogel- en vissensoorten gelijkelijk te compenseren. - Bij de Westerschelde is de oorspronkelijk voorgestelde compensatie afgewezen. De Europese Commissie vond compensatie binnendijks geen vervanging voor de verloren gegane buitendijkse schorren en slikken met getijden en zoutwater gradiënt. Ecologisch gaat het immers om gebieden met twee verschillende functies.
De relatie tussen de mogelijke alternatieven en het maatschappelijk belang Er moet altijd een link zijn tussen het ontbreken van alternatieven en de dwingende redenen van groot maatschappelijk belang. De redenen om alternatieven af te wijzen als een reëel alternatief moeten zelf ook weer een voldoende dwingende reden van openbaar belang zijn. Bijvoorbeeld: - Als alternatief kan er in Flevoland wellicht naar het Oosten gebouwd worden om in de grote woningbehoefte te voorzien. Het afwijzen van dit alternatief omdat men liever woningen aan het water wil bouwen, is zelf waarschijnlijk geen dwingend openbaar belang. De rechter bepaalt hierbij wat een dwingende reden van groot openbaar belang is. - In de zaak van het bedrijventerrein in Heerlen/Aken versus het voortbestaan van de korenwolf (een zeldzame wilde hamstersoort) werd het aangedragen alternatief afgewezen door de gemeente, omdat het geen grensoverschríjdend bedrijventerrein betrof. Deze speciale wens werd door de rechter echter niet geaccepteerd als een voldoende dwingend openbaar belang. - Als er geen container terminal in de Westerschelde kon worden aangelegd, zou de haven van Vlissingen erg achteruitgaan. Driekwart van de arbeidsplaatsen, zo berekende men, zou erdoor verloren gaan. De rechter vond echter dat er ook buiten de haven gezocht zou moeten worden naar arbeidsmogelijkheden. Uit dit voorbeeld blijkt dat de rechter, voorzover hij hieraan is toegekomen, tot nu toe zeer streng heeft geoordeeld bij de alternatieventoets.
De gronden om af te wijken van de instandhoudingplicht in de SBZs moeten aantoonbaar zijn en goed onderbouwd. Het toetsingskader van de Europese Vogel- en Habitatrichtlijn kan niet worden omzeild.
Watersportverbond zegt nee tegen vaarbijdrage woensdag 15 april 2009
Het Watersportverbond is door de vaste Kamercommissie van LNV gevraagd om tijdens een hoorzitting het standpunt over de vaarbijdrage toe te lichten. Tijdens deze hoorzitting heeft bestuurslid, Dhr.
Simmers, namens het Watersportverbond kort uiteengezet waarom het Watersportverbond nee zegt tegen een vaarbijdrage, zoals verwoord in het rapport Gabor.
Genoeg is genoeg
Tijdens deze korte toelichting zette de heer Simmers uiteen dat de achterban van het Watersportverbond geen reden ziet dat juist waterrecreanten een aparte bijdrage moeten gaan betalen voor het gebruik van het toervaartnet. Allerlei investeringen die plaatsvinden in andere recreatieve sectoren kunnen worden gefinancierd vanuit de algemene middelen, zoals wandel- en fietspaden. Recreanten maken gratis gebruik van deze voorzieningen. Diezelfde recreanten, waaronder ook de watersporters, zorgen er op vele manieren weer voor dat de economische betekenis van die investeringen zichtbaar worden. Waterrecreanten dragen al fors bij aan de economie door het betalen van BTW, accijnzen, havengelden, onderhoud en reparaties. Daarnaast zijn hun bestedingen een factor van betekenis voor de gehele toeristische industrie. De leden van het Watersportverbond hebben aangegeven; genoeg is genoeg.
Blauwfonds
Voor specifieke wensen vanuit de watersportsector zou gedacht kunnen worden aan aanvullende financiële middelen. Echter de stormachtige publiciteit rond het rapport van de Taskforce heeft de discussie over de wenselijkheid van een fonds geheel weggenomen. Er is dan ook tijd nodig om te onderzoeken of er daadwerkelijk draagvlak is voor enige vorm van een blauwfonds.
Samenvattend creëren de aanbevelingen, zoals beschreven in het rapport van de Taskforce Gabor, op geen enkele wijze draagvlak onder de leden van het Watersportverbond.
De petitie is gesloten. Dinsdag 1 december 13.15 uur zal deze aangeboden worden aan de commissie Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer. Bedankt voor uw steun!.
Lees de meningen van de reactanten in de Waterkampioen:
Help mee en geef deze petitie door aan vrienden familie en iedereen die je kent..
Zij zijn het er dus NIET mee eens!! Tot u toe is alleen de VVD Mordicus tegen deze rare doelheffing van meneer Gabor. Vanaf dag 1 na de bekendmaking!!
.
Lees het artikel door op de link te klikken.
Lees ook : http://www.schuttevaer.nl/nieuws/actueel/nid10138-ook-vaarbijdrage-voor-binnenvaart.html
Mooie uiteenzetting te lezen!!! leest u ook de reacties!!.
Onlangs stuitte ik op het volgende bericht:
Dit is nog niet officeel bevestigd dus blijf gewoon doorgaan met ondertekenen!!!
Hierbij de reactie van dhr Aptroot(met permissie):
Geachte heer Vet,
Tijdens overleg over o.a. de binnenvaart met staatssecretaris Huizinga kwam de nieuwe heffing voor het Blauwfonds ter sprake.
Ik heb daarbij flink uitgepakt en duidelijk gemaakt dat voor de VVD deze nieuwe heffing voor onderhoud vaarwegen en onderhoud en bediening bruggen en sluizen onbespreekbaar is.
Onder deze druk reageerde de staatssecretaris positief op dit VVD standpunt.
Overigens komt de regering nog met een reactie op de voorstellen van de commissie Gabor, die dan door ons zal worden besproken met in ieder geval staatssecretaris Huizinga en minister Verburg.
Er loert dus nog gevaar tot het definitieve besluit is genomen het plan op het punt van de heffing definitief in de prullenbak te doen.
De VVD blijft zich actief verzetten.
Met vriendelijke groet,
Charlie Aptroot Lid VVD fractie Tweede Kamer der Staten-Generaal
.
kijk het is nog gaande dit is een brief van deze week door Mevrouw Verburg,
Geachte Voorzitter, Op 13 januari jl. heeft de heer Gabor, voorzitter van de Taskforce Versterking Recreatietoervaart, mij het advies van zijn Taskforce aangeboden.
Het advies van de Taskforce bied ik u hierbij aan. Ik heb de Taskforce Versterking Recreatietoervaart ingesteld om de technische en bestuurlijke haalbaarheid van een watersportbijdrage te verkennen. Met dit advies rondt de Taskforce dit deel van haar werkzaamheden af. Het idee voor een bijdrage regeling voor watersporters is niet nieuw. In het verleden stelden overheden, watersportbranche en watersportorganisaties vast dat als aanvulling op de publieke financiering, een private geldstroom wenselijk was voor het in stand houden, beheren en verbeteren van het Basistoervaartnet. In het Meerjarenprogramma 2007-2013 van de Agenda voor een Vitaal Platteland (Kamerstuk 29576, nr. 19 d.d. 6-3-2006) staat dat het Rijk de mogelijkheden van een watersportbijdrage onderzoekt en dat met de watersportbijdrage wordt beoogd het brug en sluisgeld af te kopen, de uitvoering van het basisrecreatietoervaartnet te versterken, milieumaatregelen te nemen en de veiligheid te vergroten. Voordat de Taskforce werd ingesteld is eerst onderzoek gedaan naar het aantal recreatievaartuigen in Nederland en naar de mogelijkheden om brug en sluisgelden op te heffen. De Taskforce Versterking Recreatietoervaart wijst de invoering van een vaartuigenbelasting af en adviseert tot het instellen van stimuleringsfonds (Blauwfonds) uitsluitend voor de recreatietoervaart. Dit fonds kan gevoed worden door een bijdrage regeling per pleziervaartuig. Als mogelijke manieren van heffen noemt de Taskforce Versterking Recreatietoervaart ondermeer een jaarlijks te kopen sticker of een heffing op basis van kentekenregistratie. De komende tijd zal ik gebruiken om de meningen te horen van watersportsector, watersportorganisaties en van andere overheden. Daarna zal het kabinet een standpunt bepalen over de invoering van een watersportbijdrage. Ik wil dit standpunt voor de zomer aan u bekendmaken. DE MINISTER VAN LANDBOUW, NATUUR EN VOEDSELKWALITEIT,
(via mail:) En dit is de reactie van Ton Elias VVD: Op verzoek van dhr Elias geplaatst!:
pers berricht.
reactie VVD-Kamerlid Ton Elias naar aanleiding van de brief van vandaag aan de Tweede Kamer: "Nou begint Minister Verburg wéér over het 'Blauwfonds' en doet ze alsof het geen vaarbelasting is. Juist van een minister van Landbouw mag je verwachten dat ze een koe geen paard noemt! Overigens heeft de VVD er met belangstelling kennis van genomen dat mevrouw Huizinga (CU) deze week heeft gezegd niks in deze vaarbelasting te zien. De VVD blijft erbij dat we in Nederland al zo'n 40 belastingen hebben en dat we geen enkele behoefte hebben aan nog meer belastingen. Zeker deze niet!"