Ik richt me tot u als directeur van Kunstenlab. Kunstenlab voert in gemeentelijke opdracht het atelierbeleid in Deventer uit.
De aanleiding is het ontwikkelperspectief dat voorligt voor de Van Hetenstraat (nummer 59 - redactie). (...) Een optimistisch plan waarbij voorzien wordt in de grote behoefte aan extra woningen. (...) Met als doel een inclusieve wijk. (...) En kunstenaars dragen bij aan die inclusiviteit. Helaas lezen we (ook - redactie) dat (zij - redactie) moeten vertrekken en (dat - redactie) er voor hen elders in de stad naar alternatieve huisvesting wordt gezocht. En daarom sta ik hier met een dubbel gevoel: (...) Deze 23 kunstenaars zijn hier 9 jaar geleden neergestreken nadat de meesten van hen het geliefde (Nieuw - redactie) Rollecate hebben moeten verlaten. En een aantal van hen ook de Houtmarkt, lang daarvoor. Nu moeten zij opnieuw het veld ruimen omdat een andere invulling, en andere bewoners blijkbaar belangrijker worden gevonden. Hoe inclusief zijn we dan?
(...) Elke verhuizing kost tijd, energie én geld die niet in het eigen werk gestoken kan worden. Dat is niet erg als je daar zelf voor kiest, maar als je tot verhuizen gedwongen wordt, is het een heel ander verhaal. (...) Kunstenaars (hebben) weinig keuze; de prijzen van vastgoed stijgen nog steeds gigantisch, waardoor deze met name voor de onderkant van de markt onbetaalbaar worden. Zoals u ongetwijfeld bekend is, behoren kunstenaars tot de zwaarst onderbetaalde beroepsgroepen in het land, alle ambities van Fair Pay ten spijt. En het maakt deze boodschap extra zuur in een tijd waarin cultuurmakers zwaar getroffen zijn door corona.
Er zit me nog wat anders dwars: ruim een jaar geleden ontvingen de kunstenaars en wij een eerste signaal over de mogelijke ontwikkeling van het gebouw. En vanaf dat moment hebben wij ons als Kunstenlab diverse malen aangeboden, (bij -redactie) meerdere ambtenaren; om mee te denken en mee te praten. Helaas is dit steeds afgehouden en nu ligt (deze brief - redactie) op de mat. Dat is geen communicatie, maar een eenzijdige mededeling.
We zien dit als een gemiste kans, omdat we verwachtten dat inmiddels wel duidelijk is wat de meerwaarde van kunstenaars is in dit soort ontwikkelingen. Niet alleen in denkkracht. Sterker nog: in het kader van vastgoedbeleid hebben kunstenaars ook een economische functie. Kijk naar het Havenkwartier waar dankzij onder meer pionierende kunstenaars een levendige, aantrekkelijke en inmiddels erg populaire wijk is ontstaan. Met sterk gestegen grondprijzen waarvan iedereen profiteert, …. met uitzondering van die kunstenaar die het niet langer kan betalen. Kunstenaars als opwarmers van de grond, aan de rafelranden van de stad…
Gelukkig bent u goed op de hoogte van de meerwaarde van cultuur én makers voor het leefklimaat. Dat wordt keer op keer bevestigd in door uw raad vastgestelde economische visies en cultuurvisies. En dit inzicht wordt breed gedeeld door regio, provincie en rijk. Er is echter wel wat voor nodig om hen in de stad te houden (...). Zeker voor steden als Deventer waar geen (kunstacademie - redactie) is, (en - redactie) er dus geen natuurlijke instroom is.
Wat is er nodig? Een goed cultuurbeleid, met maatwerk voor de schaal en het profiel van de stad. En fysieke ruimte om te (werken -redactie): het hebben van goede, betaalbare (werkruimten - redactie), met differentiatie op gebied van huurprijzen en voorzieningen, is daarin een hele belangrijke knop om aan te draaien. Wat contraproductief is voor het aantrekken en behouden van makers, is het afstoten van goed functionerende studios. En dat is wat er nu dreigt te gebeuren. Het lijkt erop alsof we niets leren.
(...) Het liefste zou ik pleiten voor behoud van Panta Rhei als ateliergebouw (...). Wat vraag ik u (verder - redactie)?
Maak kunstenaars niet tot speelbal; neem ze serieus, in een eerlijk gesprek, luister en kijk naar wat er mogelijk is;
Neem een echte verantwoordelijkheid tegenover makers: zij dragen bij aan die inclusieve samenleving die u nastreeft;
Onderzoek bijvoorbeeld Huurkoop als optie; een investering in geld, betrokkenheid, aarden op een plek levert wat op. En daardoor wordt een eigen vaste plek misschien ook voor hen mogelijk;
(...) Verdrijf kunstenaars niet naar de randen van de stad;
(...) En realiseer u dat er eigenlijk meer nodig om uw eigen ambities waar te maken.
Geachte raad: Zullen we nu een keer anders doen?
Beste mensen, De petitie leeft nog steeds onder de Nederlandse bevolking, dat is duidelijk en ook ontzettend fijn. Afgelopen week is er in de Telegraaf (in de sectie vrouw) een stuk over de petitie geschreven, donderdag 11 maart ben ik geïnterviewd door BNR Nieuwsradio. Vanwege de val van het kabinet en de gemeenteverkiezingen heb ik er (in overleg met petities.nl) voor gekozen de petitie pas later in te dienen. Er is nu besloten de petitie pas aan te bieden aan het nieuwe kabinet. Tot die tijd is het van belang dat er nog vele handtekeningen worden geplaatst dus roep allemaal uw vrienden en vriendinnen op om de petitie te tekenen. Om alle ondertekenaars op de hoogte te houden zal er op korte termijn een nieuws e-mail worden rondgestuurd naar iedere ondertekenaar. met vriendelijke groet, Bianca Bolleurs.
Na het succes van deze petitie, is er een nieuwe gelijke petitie ontstaan. Deze keer op langere termijn, om hopelijk meer dan 15.000 ondertekeningen te krijgen. www.vliegveld-JA.tk en breng ook uw stem uit.Dankuwel.
Wij Vrouwen EisenPostbus 151801001 MD Amsterdamwij.vrouwen.eisen@xs4all.nlAan:Voorzitter Commissie VWS Tweede KamerP.Smeets@tweedekamer.nlper e-mailAmsterdam, 11 maart 2010Betreft: Petitie Amsterdamse abortuskliniekenGeachte mevrouw Smeets, Eind januari 2010 is het abortuscomité Wij Vrouwen Eisen een petitie Behoud Amsterdamse Abortusklinieken gestart om te voorkomen dat het Amsterdams Centrum voor Seksuele Gezondheid (ACSG / MR 70) en de Oosterparkkliniek zouden sluiten. De ACSG/MR70 kliniek is inmiddels per 1 maart is gesloten.Op 10 maart 2010 is de petitie met 2773 handtekeningen afgesloten.
Zoals u aan de handtekeningen kunt zien, hebben vooral de professionals ondertekend. Het zijn artsen, behandelaars en verwijzers, die zelf in hun dagelijkse praktijk met de opvang van ongewenst zwangere vrouwen te maken hebben. Zij ondervinden nu de gevolgen van het sluiten van de ACSG/MR 70 kliniek. Het bestuur van ACSG/MR70 heeft de kliniek gesloten zonder dat de door haar gewenste voorziening in het Slotervaartziekenhuis gereed was. De directeur van het Slotervaartziekenhuis heeft de toezegging deze gespecialiseerde hulpverlening over te zullen nemen niet op tijd kunnen realiseren. De situatie blijft zeer zorgelijk (zie bericht in Het Parool http://www.parool.nl/parool/nl/265/GEZONDHEID/article/detail/283548/2010/03/11/Abortusartsen-boycotten-Slotervaart.dhtmlDe voormalige Staatssecretaris heeft in het overleg met de Tweedekamercommissie op 10 februari 2010 verklaard zich verantwoordelijk te voelen voor de continuïteit van de abortushulpverlening in Amsterdam en omgeving.Wij Vrouwen Eisen vindt de huidige gang van zaken getuigen van onverantwoord beleid ten aanzien van de continuïteit van de abortushulpverlening. Het is u vast bekend, dat de helft van het aantal in Nederland uitgevoerde abortussen in de twee klinieken te Amsterdam plaatsvond. De vraag om hulpverlening wordt nu opgevangen via overwerk in de overgebleven en slecht behuisde Oosterparkkliniek. Ook wordt doorverwezen naar de klinieken in Heemstede en Leiden. De overige taken van de ACSG/MR70 kliniek - voorlichting over anticonceptie en seksualiteit, vruchtbaarheid, recidivepreventie - zijn deels opgesplitst en ondergebracht bij andere organisaties. De integrale seksuele gezondheidszorg is zodoende verdwenen. De in 40 jaar opgebouwde expertise wordt verkwanseld. Wij protesteren tegen deze gang van zaken. De kliniek had niet gesloten mogen worden, zonder eerst de voortgang van de laagdrempelige en kwalitatief hoogstaande integrale hulpverlening in Amsterdam te garanderen. Wij vragen u als lid van de Tweede Kamer en voorzitter van de commissie VWS alles te doen om de werkzaamheden van de overgebleven Oosterparkkliniek te Amsterdam in het belang van de hulpvragende vrouwen te waarborgen en dit op te nemen in het overdrachtsdossier voor de nieuwe commissie. Hoogachtend, Namens abortuscomité Wij Vrouwen Eisen, Gemma PaganoHilda Passchierbijlage: Petitie Behoud Amsterdamse Abortusklinieken met ondertekenaars PS voor de lezers van deze Nieuwsrubriek: Deze brief is in aangepaste vorm ook aan de Minister gestuurd.
Wanneer we de handtekeningen die we op papier hebben opgehaald zijn we nu al op de 13.000 ondertekeningen. Meerdere actiegroepen die op de werkvloer van de gezondheidszorg in beweging zijn gekomen sluiten zich aan, zodat er op 12 mei 2010 een gezamelijke zorgmanifestatie aan het ontstaan is, waar zorgdragers en zorgvragers samen deze en andere petities aan zullen bieden en ervoor zullen zorgen dat er gehoord wordt dat onze zorg ons aan het hart gaat. Wij staan voor menselijkheid, vakbekwaamheid en integriteit in de zorg, en maken duidelijk dat winstbejag, effectiviteit die de menselijkkheid afknijpt en productiviteit die de betrokkenheid de deur uit stuurt misschien wel op de marktplaats, maar niet in de zorg thuis horen. Zet 12 mei 2010 in uw agenda en help mee om de petitie die u zelf ook ondertekend hebt aan het juiste adres af te leveren.
Wegens technische beperkingen hebben we onze petitie verplaatst naar een andere plek (hier dus). Heb je al een keer ondertekend en zie je je reactie niet terug, teken dan de petitie opnieuw! Hoe meer stemmen, hoe meer impact!.
De petitie Behoud Amsterdamse abortusklinieken is op 10 maart 2010 afgesloten met 2773 handtekeningen. Wij bieden de petitie aan de Minister van Volksgezondheid en de leden van de Tweedekamer commissie aan.
Alle fractiesecretarissen krijgen ook een exemplaar met het verzoek het stuk en de begeleidende brief in het overdrachtsdossier voor de nieuwe Tweede Kamer op te nemen. De begeleidende brief bij de petitie zullen wij z.s.m. in deze rubriek Nieuws plaatsen. Alle ondertekenaars heel erg bedankt!
<!--[if gte mso 9]> /o:OfficeDocumentSettings <![endif]--><!--[if gte mso 9]> Normal/w:View 0/w:Zoom 21/w:HyphenationZone false/w:SaveIfXMLInvalid false/w:IgnoreMixedContent false/w:AlwaysShowPlaceholderText /w:Compatibility /w:WordDocument <![endif]--><!--[if gte mso 9]> /w:LatentStyles <![endif]--> GEMERT-BAKEL - Burgemeester Van Maasakkers en wethouder Verkampen stelden afgelopen vrijdag in het Gemerts Nieuwsblad dat de petitie over de veehouderij in Gemert-Bakel “niets toevoegt aan zaken die eerder in gang zijn gezet.” Dat een wethouder uitspraken doet over zaken die zijn portefeuille raken, valt nog te begrijpen. Maar dat een burgemeester, die geacht wordt ‘boven de partijen’ te staan, zich op deze wijze uitlaat is toch wel vreemd.
Uiteraard heeft de burgemeester een belangrijke taak om burgers zo snel mogelijk te informeren over uitbraken van besmettelijke ziekten. Maar juist op dat punt gaat hij minder voortvarend te werk. Volgens de GGD is de burgemeester van Gemert-Bakel al in augustus 2009 schriftelijk geïnformeerd over een besmette geitenhouderij op Grotel. Pas nadat het tv-programma Zembla in december aandacht besteedde aan de Q-koorts kwamen de feiten geleidelijk naar buiten. Intussen waren ruim driehonderd mensen, met name in Helmond, besmet. Later werd pas duidelijk waarom de betrokken burgemeesters niets hadden gezegd: ze kregen een zwijgplicht opgelegd door de Voedsel en Waren Autoriteit, een onderdeel van het ministerie van Landbouw. Het ministerie van Volksgezondheid greep niet in. Toeval? Op beide ministeries zit een CDA-er. Gelet op de uitbreidingsplannen van de intensieve veehouderij in Gemert-Bakel is er alle reden voor een openbare discussie. Wethouder Verkampen stelt daar tegenover dat het “in ieders belang is dat bestaande bedrijven kunnen blijven investeren in verbetering van de luchtkwaliteit.” Hij zegt er niet bij dat deze veehouderijen fors meer dieren mogen gaan houden als er een luchtwasser wordt geïnstalleerd. Daarmee gaat hij voorbij aan de huidige luchtkwaliteit in Oost-Brabant die te boek staat als ‘slecht’. Er is dus eerder reden om de veestapel in te krimpen, dan te laten groeien. Verkampen klaagt verder dat er een verkeerd beeld is ontstaan over de wijze waarop Gemert-Bakel omgaat met het thema gezondheid en landbouwontwikkeling. De vraag is wiens schuld dat is? Afgelopen maandag vertelden Verkampen en raadslid Frans Meulemeesters in De Rips dat er binnen de reconstructie nooit is gesproken over ‘volksgezondheid’. Inwoners van De Rips bestrijden dat en geven aan dat zij al in 2003 bezwaar hebben aangetekend tegen de aanleg van een landbouwontwikkelingsgebied vanwege effecten op de volksgezondheid. Nu maant Van Maasakkers deskundigen voorzichtig en zuiver om te springen met de volksgezondheid. “Iedereen mag zijn zorgen uiten, maar op basis van veronderstellingen op voorhand conclusies trekken is niet verstandig.” Opmerkelijk is dat zijn rechterhand Verkampen deze oproep direct op ‘deskundige wijze’ teniet doet: “Luchtkwaliteitmetingen tonen vooralsnog aan dat er in De Rips veel minder fijnstof wordt uitgestoten dan in een stad als Eindhoven. Verkeer stoot veel meer fijnstof uit dan de landbouw. Ik zou me dus eerder zorgen maken als ik in Eindhoven woonde.” Waarop dit is gebaseerd, zegt Verkampen er niet bij. Uit een rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving blijkt dat verkeer en landbouw in ongeveer gelijke mate verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van PM2,5. Bovendien negeert Verkampen de verschillen tussen PM10 en het nog schadelijkere fijnstof PM2,5. Van Maasakkers stelt verder dat in afwachting van gezondheidsonderzoek al eerder een stop op nieuwvestiging in landbouwontwikkelingsgebieden is afgekondigd. Dat klinkt mooi, maar uitbreidingen van bestaande bedrijven gaan gewoon door, waaronder een nertsenhouderij en een nieuw kippenbedrijf bij Elsendorp. Het RIVM vindt dat huisvesting van kippen en varkens op korte afstand van elkaar niet meer kan vanwege het risico op kruisbesmettingen (pest). Het college negeert deze waarschuwingen en plaatst inwoners voor voldongen feiten. Elders in het artikel stelt Van Maasakkers dat hij de mogelijkheid wil laten onderzoeken om strengere voorwaarden te stellen aan duurzame locaties in verwevingsgebieden. “In verwevingsgebieden is in principe geen nieuwvestiging van agrarische bedrijven toegestaan. Agrarische bedrijven die als duurzaam zijn aangemerkt, kunnen wel uitbreiden.” Met andere woorden: uitbreiden op deze locaties mag eigenlijk niet, maar we doen het toch. En dat onderzoek komt er zodra de zaken zijn geregeld. Juist om deze voldongen feiten te voorkomen beroepen wij ons in de petitie op het voorzorgbeginsel. Dat het college deze argumenten terzijde schuift met ‘voegt niets toe’ is veelzeggend. De verkiezingsuitslag laat zien dat veel inwoners dit niet langer pikken en een openbare discussie willen over de intensieve veehouderij.