Het College voor de Rechten van de Mens presenteerde vandaag (03 dec 2018) zijn jaarlijkse rapportage over het VN-verdrag Handicap. In de rapportage aan het VN-Comité voor de rechten van personen met een handicap geeft het College een beeld van hoe het er in Nederland voor staat met de implementatie van het verdrag. Het College uit in de rapportage aan het VN-Comité stevige kritiek, die Ieder(in) en veel andere belangenorganisaties delen. Het rapport bevestigt dat er nog veel moet gebeuren om van een goede implementatie te kunnen spreken.
Deze rapportage van het College is een van de drie manieren waarop de uitvoering van het verdrag wordt bijgehouden. De Nederlandse Staat rapporteert elke vier jaar aan het in Genève gevestigde Comité. Dat gebeurde afgelopen zomer voor het eerst. De derde manier is een schaduwrapportage die organisaties van mensen met een beperking, waaronder Ieder(in), elke vier jaar naar Genève sturen. De eerste schaduwrapportage wordt volgend jaar opgesteld. Het Comité beoordeelt op basis van deze drie rapportages de voortgang van de implementatie van het verdrag.
Rechtsongelijkheid door decentralisaties
Een van de zorgen die het College in het rapport uit, gaat over het grondbeginsel van het verdrag: nothing about us, without us. Niets over ons, zonder ons. Het College betwijfelt of mensen met een beperking al voldoende worden betrokken bij beleid en besluitvorming. Deels vanwege onze decentrale samenleving, waarin veel beleid per gemeente wordt gevormd.
Op de decentralisaties is meer kritiek. Het is in sommige gemeenten moeilijk je recht te verzilveren en de gemeentelijke beleidsvrijheid leidt tot grote verschillen in de kwaliteit van zorg en ondersteuning. Dit zorgt voor rechtsongelijkheid tussen gemeenten.
Onderwijs en arbeidsmarkt niet-inclusief
Het College heeft daarnaast kritiek op het uitblijven van inclusief onderwijs. Een inclusief onderwijssysteem moet ervoor zorgen dat kinderen met en zonder beperking zoveel mogelijk met elkaar naar school gaan. Ook de arbeidsmarkt is nog verre van inclusief. De stappen die de overheid op dat gebeeid heeft gezet, zijn volgens het College onvoldoende en hebben niet meer mensen met een arbeidsbeperking aan het werk geholpen.
Facultatief protocol
Het VN-verdrag kent nog een optionele aanvullende verklaring. Dit wordt het optioneel protocol genoemd en maakt het mogelijk om als persoon rechtstreeks een klacht in te dienen bij het Comité in Genève, als het VN-verdrag niet wordt nageleefd. Nederland tekende dit protocol in tegenstelling tot veel andere landen niet. Het College mist maatregelen om naleving van het verdrag te garanderen, en dringt er daarom nadrukkelijk op aan dat Nederland het protocol alsnog tekent.
In de tweede helft van 2019 dienen belangenorganisaties van en voor mensen met een beperking hun schaduwrapportage in. Daarin krijgt de kritiek van het College zonder meer een vervolg.
Link naar artikel:
https://iederin.nl/nieuws/18396/mensenrechtencollege-kritisch-over-implementatie-vn-verdrag/
Donderdagavond 10 april wordt de petitie aangeboden aan de burgemeester van de gemeente Castricum de heer Ben Tap. De aanbieding is om 22.30 uur in het gemeentehuis voorafgaand aan de gemeenteraadsvergadering.
Iedereen die dat wil kan hier bij zijn.
De petitie is 8 april 2025 aangeboden aan de gemeenteraad. De petitie is door de gemeenteraad betrokken bij de inhoudelijk bespreking op 8 april.
De vergadering kun je hier terug kijken
Op 15 april neemt de raad een besluit. Deze vergadering kun je hier bekijken
Griffie gemeenteraad Eindhoven
Petitie: Blanke Zuid-Afrikanen moeten asiel krijgen in Nederland
Inleiding
In de afgelopen jaren zijn er steeds meer zorgen over de veiligheid en het welzijn van blanke Zuid-Afrikanen, die geconfronteerd worden met toenemende vormen van geweld, discriminatie en onrecht in Zuid-Afrika. Het is van essentieel belang dat Nederland zich inzet voor het bieden van bescherming aan deze kwetsbare groep door hen asiel te verlenen.
De situatie in Zuid-Afrika, gekenmerkt door sociaal-politieke instabiliteit, heeft geleid tot een diepgewortelde angst onder blanke Zuid-Afrikanen voor hun veiligheid en toekomst. Daarom pleiten wij voor het verlenen van asiel aan blanke Zuid-Afrikanen in Nederland.
De huidige situatie in Zuid-Afrika
Zuid-Afrika, hoewel het zich sinds het einde van de apartheid officieel heeft gepositioneerd als een democratisch land, kampt nog steeds met ernstige ongelijkheid en geweld. Blanke Zuid-Afrikanen, die vaak landbezit hebben, worden steeds vaker het doelwit van gewelddadige aanvallen. Deze aanvallen zijn vaak niet alleen financieel gemotiveerd, maar ook etnisch en politiek van aard, wat de situatie voor blanke Zuid-Afrikanen bijzonder problematisch maakt.
Statistieken tonen aan dat er in Zuid-Afrika een stijging is van het aantal moorden op boerderijen, waar veel blanke Zuid-Afrikanen wonen. Deze moorden gaan vaak gepaard met brute gewelddaden en lijken regelmatig politiek gemotiveerd te zijn. De overheid heeft moeite om deze criminaliteit effectief aan te pakken, wat de gevoel van onveiligheid onder blanke Zuid-Afrikanen vergroot.
Discriminatie en verlies van eigendom
Naast de directe bedreigingen voor hun leven, worden blanke Zuid-Afrikanen ook geconfronteerd met systematische discriminatie en dreigingen met onteigening van land zonder compensatie. De controversiële landhervormingswetgeving die in Zuid-Afrika wordt besproken, zorgt voor verdere onzekerheid voor blanke Zuid-Afrikanen, vooral boeren die afhankelijk zijn van hun land voor hun inkomen en levensonderhoud. De angst om hun eigendommen te verliezen zonder enige vorm van compensatie, gecombineerd met de verhoogde criminaliteit, maakt het voor veel blanke Zuid-Afrikanen onmogelijk om een toekomst op te bouwen in hun eigen land.
Het recht op bescherming
Zoals vastgelegd in internationale verdragen zoals het Vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties, heeft Nederland de verplichting om bescherming te bieden aan mensen die in hun eigen land gevaar lopen vanwege hun etniciteit, politieke overtuiging of sociale status. Het verlenen van asiel aan blanke Zuid-Afrikanen is niet alleen een morele plicht, maar ook een juridische verplichting vanuit het oogpunt van mensenrechten.
Nederland heeft altijd zijn deuren opengehouden voor mensen die vervolgd worden vanwege hun afkomst of overtuigingen, en het zou een belangrijke stap zijn om deze traditie voort te zetten door blanke Zuid-Afrikanen de bescherming te bieden die ze nodig hebben. Door hen asiel te verlenen, kan Nederland hen een veilige haven bieden waar ze hun leven opnieuw kunnen opbouwen, weg van de dreiging van geweld en onrecht in Zuid-Afrika.
Waarom Nederland?
Nederland heeft een lange geschiedenis van het bieden van asiel aan mensen die vervolgd worden in hun thuisland. Het land heeft bovendien een stabiel politiek klimaat, een hoge levensstandaard, en is bekend om zijn toewijding aan mensenrechten en internationale normen. Het bieden van asiel aan blanke Zuid-Afrikanen zou niet alleen bijdragen aan het beschermen van mensen die in gevaar verkeren, maar ook het internationale imago van Nederland als land van bescherming en rechtvaardigheid versterken.
Daarnaast heeft Nederland een grote en goed geïntegreerde Zuid-Afrikaanse gemeenschap, die kan helpen bij het integreren van nieuwe vluchtelingen en het opbouwen van netwerken van steun en solidariteit. Dit zou een belangrijke bijdrage leveren aan de succesvolle integratie van blanke Zuid-Afrikanen in de samenleving.
Conclusie
Blanke Zuid-Afrikanen bevinden zich in een onhoudbare situatie waarin geweld, discriminatie en het verlies van hun eigendom dagelijkse realiteit zijn geworden. Nederland heeft de morele en juridische verantwoordelijkheid om deze mensen bescherming te bieden door hen asiel te verlenen. Dit zou niet alleen een daad van mededogen zijn, maar ook een belangrijke stap in het naleven van de mensenrechten en het versterken van de waarden van recht en gerechtigheid die Nederland hoog in het vaandel heeft staan. Wij roepen de Nederlandse regering op om haar grenzen te openen voor deze kwetsbare groep en hen een veilige toekomst te bieden in Nederland.
Teken deze petitie en help mee om de rechten en veiligheid van blanke Zuid-Afrikanen te waarborgen.
Inmiddels hebben diverse organisaties het woord Hindostanen geschrapt waaronder het NPO. .
Vaker ontvangen we de opmerking dat MKB-ondernemers onzichtbaar zijn bij ministeries en dus niet vaak op de agenda staan. Daar willen en kunnen we verandering in brengen als we ons verenigen als collectief en als klankbord gaan functioneren voor ministeries.
Ik roep dan ook iedereen op zich aan te melden binnen het collectief.
Er zijn geen kosten aan verbonden, we vragen je enkel om actie en input.
Aanmelden kan via (https://ondernemersbarometer.nl/index.php/energietransitiecollectief-mkb/)
Samensterk en samen bouwen aan de toekomst van Nederland met het MKB als banenmotor.
In een tijd waarin tegenpolen graag worden onderstreept, werd het naarmate de actie vordert duidelijk dat een deel van de geïnteresseerden zich wel kunnen vinden in het idee - maar minder in de titel "autovrij". Het gaat namelijk uit van iets wat we niet willen, in plaats van iets wat we wel willen.
En daarmee krijgt het een negatieve context.
We zijn niet doof voor feedback, daarom gaat de actie door onder een andere titel: Straat van Den Haag. Want tijdens die ene dag in het jaar, is de straat van héél Den Haag. Of je nou wel een auto hebt of niet, op die dag laten we 'm even staan en zien we hoe de openbare ruimte ook verdeeld kan worden. Wat ten goede komt van iedereen.
Wat gaat de vvd stemmen? Er zijn nog geen zekerheden omtrent handhaving. Zal de vvd daarom vooralsnog tegen stemmen? Of zo laf als wat hun woord (weer) niet nakomen en meestemmen met links Nederland? We gaan het zien.
De fietsflat wordt gesloopt.
Bron: Het Parool, 7 april 2025 Nederlaag voor gemeente Amsterdam: fietsflat bij CS krijgt toch geen tweede leven op Schiphol.