Nieuws

'Onbegrijpelijk dat dit wordt aangegrepen om te bezuinigen op de opleiding van medische specialisten', vinden Ninke Schrijvers en Louise Grebel, iniatiefnemers van de petitie 'Toekomstig arts wordt gekortwiekt' welke binnen enkele dagen door meer dan 12.000 mensen is ondertekend.    'Waar wij ons zorgen om maken, is dat de aaneenschakeling van bezuinigingen die de toekomstig arts treffen, uiteindelijk zal leiden tot een afname van de kwaliteit van zorg in Nederland. Momenteel zijn er meerdere maatregelen genomen die ongunstig zijn voor studenten. Geneeskundestudenten worden harder getroffen door deze maatregelen omdat hun studie langer duurt dan de meeste universitaire opleidingen en er vaker sprake is van studievertraging te wijten aan de onderwijsinstellingen. Wanneer ook de opleiding tot specialist duurder wordt, zal de selectie voor de opleiding plaats vinden op basis van financiële draagkracht in plaats van op kwaliteit en motivatie. Wij vrezen dat ook de doorstroom van artsen naar de opleiding tot medische specialist hierdoor bepaald zal worden. Dit zal binnen de toch al minder populaire specialismes leiden tot een afname van het aantal sollicitanten. Ook bestaat het risico dat artsen ervoor kiezen zich niet door te specialiseren. Uiteindelijk zal dit de kwaliteit van zorg niet ten goede komen.'   'Een veel gehoord tegenargument is dat toekomstig artsen niet moeten zeuren, want ze gaan uiteindelijk toch genoeg verdienen om dit te compenseren. Dit is echter een vertekend beeld. Het toekomstig salaris is bijvoorbeeld erg afhankelijk van het specialisme, wat het risico met zich meebrengt dat het salaris een grotere rol krijgt in het kiezen van een vervolgopleiding. Daarbij is er anderhalf jaar geleden 19% gekort op de uitgaven aan medisch specialisten en wordt er gewerkt aan nieuwe verlagingen van de salarissen. Wij vinden het volledig terecht dat er een norm aan de salarissen wordt gesteld om de topsalarissen in te perken, maar vinden het verontrustend dat daarnaast ook artsen in opleiding moeten inleveren.'

Dit betekent dat duizenden mensen in een kwetsbare positie geen mogelijkheid meer hebben tot opname in een beschermde woonvorm. Zij krijgen alleen nog ambulante hulp en moeten zelfstandig gaan wonen zonder 24-uurs toezicht en bescherming. GGZ Nederland, de Federatie Opvang en de RIBW Alliantie vinden het onverantwoord om deze maatregel op deze manier in te voeren. De drie brancheorganisaties willen het 24-uurs toezicht in een beschermde woonvorm handhaven voor mensen met ZZP 3 en jongeren van 18 tot en met 22 jaar. Het schrappen van ZZP 3 voor ggz cliënten vinden de branches niet alleen maatschappelijk, maar ook economisch gezien een hele slechte zaak. Deze maatregel leidt tot meerkosten in de curatieve ggz door meer (crisis)opname, meer kosten voor politie vanwege toename van onveiligheid in de wijken en toename van de sociale voorzieningen zoals uitkeringen en huursubsidie door gemeenten. Op het totaal van de AWBZ is de bezuiniging die via deze cliënten gerealiseerd wordt ook minimaal,de kosten voor de samenleving en het leed van de cliënten zijn echter maximaal. Duizenden mensen aangewezen op beschermde omgeving In Nederland zijn 23.750 mensen met een zorgzwaartepakket 1, 2 of 3 vanwege een psychische stoornis. Van hen hebben 16.000 een zodanig ernstige psychische stoornis dat zij in een beschermde woonvorm wonen met 24-uurs begeleiding en toezicht (ZZP 3). Het gaat bijvoorbeeld om mensen die een behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis of verslavingskliniek hebben gehad en daarna zijn aangewezen op een beschermde omgeving die hen helpt verder te herstellen. Treft ook jongeren Van het totaal van 23.750 mensen met een ZZP GGZ 1-3 maakt ook een groep jonge mensen deel uit. Het betreft jongeren van 18-22 jaar die in de jeugdzorg of een jeugd-ggz kliniek verbleven en na het bereiken van hun 18e verjaardag niet zelfstandig kunnen wonen. Voor een deel betreft het ook zwerfjongeren met een psychische stoornis en slachtoffers van loverboys. Ernstig probleem voor nieuwe cliënten Voor nieuwe cliënten zal in 2013 niet de mogelijkheid bestaan om in een beschermde woonomgeving te werken aan zelfredzaamheid, weerbaarheid en op termijn begeleid zelfstandig wonen. De drie branches zien het voor deze groep somber in. Deze mensen zullen zich niet staande kunnen houden in de maatschappij en door (her)opnames in de curatieve ggz een leven hebben dat gedomineerd wordt door hun psychische stoornis in plaats van te werken aan herstel en participatie in de maatschappij. Deze mensen zullen bij de gemeente een bijstandsuitkering moeten aanvragen en op de wachtlijst komen voor een woning. Jongeren van 18-22 jaar hebben geen recht op een bijstandsuitkering en huursubsidie. Als jongeren niet een familie hebben die hen kan opnemen en begeleiden, zijn zij aangewezen op nacht- en crisisopvang of de straat.   Bron GGZ Nederland

en hopelijk geen weg door Spittershoek!

Hierin worden voorstellen gedaan om te bezuinigen op de opleiding tot Medisch Specialist. Eén van de voorstellen is een eigen bijdrage van gemiddeld 13.400 euro per aios per jaar, ongeveer dertig procent van het bruto jaarsalaris.   Veel geneeskundestudenten lopen studievertraging op doordat ze uitgeloot worden en daarom een jaar iets anders studeren of doordat ze moeten wachten tot ze met hun coschappen kunnen beginnen, wat kan oplopen tot een jaar. Dit maakt de kans groot dat zij tegen de langstudeerdersboete aanlopen zonder hier zelf verantwoordelijk voor te zijn. Ook ontvangen zij, wanneer zij meer dan een jaar studievertraging hebben, geen OV-kaart meer terwijl veel coschappen in ziekenhuizen buiten de studiestad gelopen moeten worden. De plannen voor het afschaffen van de basisbeurs in de master betekent dat geneeskundestudenten tijdens hun driejarige master een lening moeten aangaan, want een bijbaantje naast coschappen is praktisch onmogelijk. Daarbij komt dat geneeskundestudenten geen stagevergoeding krijgen, waar dit bij veel andere opleidingen wel gebruikelijk is.   Om deze reden is door twee geneeskundestudenten de petitie ‘Toekomstig arts wordt gekortwiekt’ gestart. Isha Crossley, voorzitter van IFMSA-NL, de Nederlandse tak van een internationale geneeskundestudentenorganisatie waarbinnen alle acht medische faculteiten vertegenwoordigd zijn, sluit zich hierbij aan. ‘De crisis raakt iedereen, zo ook studenten en artsen, maar toekomstige artsen worden op deze manier onevenredig hard getroffen. Door naast het duurder maken van de artsenopleiding ook geld te vragen voor de opleiding tot Medisch Specialist én te beknibbelen op de Medisch Specialist, wordt de kans kleiner dat aankomende studenten voor geneeskunde kiezen. Hierdoor loop je het risico dat geneeskunde alleen toegankelijk wordt voor studenten met geld of rijke ouders in plaats van een selectie op basis van kwaliteit en motivatie. Dit zal de kwaliteit van de gezondheidszorg niet ten goede komen.’ aldus Crossley.

We begrijpen dat bezuinigen noodzakelijk is in tijden van krapte, maar de huidige plannen zullen de opleidingskosten zodanig doen stijgen dat het zéér onaantrekkelijk – zo niet onmogelijk – wordt om medisch specialist te worden. Hierdoor zal er voorafgaand aan de opleiding een selectie plaats gaat vinden op basis van financiële draagkracht in plaats van op kwaliteit en motivatie. Dit komt de medische zorg niet ten goede. Wij, Ninke Schrijvers en Louise Grebel, maken ons dan ook grote zorgen over de aaneenschakeling van bezuinigingen en vragen jullie steun om deze plannen een halt toe te roepen. Hieronder een overzicht van genomen besluiten en actuele plannen van bezuiniging:   Bezuinigingen studenten Geneeskunde: Besloten: Per 1 september 2012 wordt voor iedere student het studentenreisproduct met twee jaar ingekort. Studenten Geneeskunde, een zesjarige studie, krijgen nu maximaal zeven jaar studentenreisproduct. Door de loting, toelatingsexamens en wachttijd voor de coschappen, duurt onze studie vaak langer dan zeven jaar. Gevolg is dat we de reiskosten van verplichte coschappen uit eigen zak moeten betalen. Dit kan in de honderden euro’s per maand lopen. Besloten: Per 1 september 2012 moet een student die een studievertraging heeft van meer dan één jaar in de bachelor of master een boete van 3.063,- euro per jaar betalen. Zoals gezegd duurt de studie geneeskunde ten gevolge van de loting, toelatingsexamens en wachttijd voor de coschappen vaak langer dan zeven jaar. De gemiddelde student kan deze boete niet betalen en zal zich dus in de schulden moeten steken zonder daar zelf verantwoordelijk voor te zijn. Voorstel: In het wetsvoorstel ‘Studeren is investeren’ wordt voorgesteld om in de studiebeurs te snijden. Studenten in de bachelorfase (de eerste drie jaar) ontvangen een studiebeurs, maar studenten in de masterfase krijgen dan slechts een lening. Voor de meeste studies duurt de masterfase één of twee jaar. De masterfase voor studenten Geneeskunde, ofwel de coschappen, duurt echter drie jaar. Bovendien zijn we dan per week 48 uur onbetaald in het ziekenhuis aanwezig, waardoor een bijbaan onmogelijk wordt. Ook met deze maatregel worden studenten Geneeskunde dus onevenredig hard getroffen.   Bezuinigingen Artsen in Opleiding tot Medisch Specialist (aios): Voorstel: In het IBO Universitair Medische Centra, een rapport namens het Ministerie van VWS, worden voorstellen gedaan om te bezuinigen op de opleiding tot Medisch Specialist. Eén van de plannen is een eigen bijdrage van gemiddeld 13.400 euro per aios per jaar, ongeveer dertig procent van het bruto jaarsalaris. Dat terwijl de aios van de minimaal 48 uur tellende werkweek al 10 uur per week onbetaald werkt, en zodoende al een financiële bijdrage van ruim twintig procent van zijn salaris levert. Voor meer informatie hierover en over de andere voorstellen in het IBO Universitair Medische Centra , zie www.lvag.nl.   Deze aaneenschakeling van bezuinigingen is disproportioneel, slecht voor de kwaliteit van opleiding en slecht voor de kwaliteit van zorg. Deel jij onze zorg? Steun ons en onderteken deze petitie.   Ninke Schrijvers, Student Geneeskunde aan de Radboud Universiteit Nijmegen Louise Grebel , Student Geneeskunde aan de Universiteit Utrecht    

GGZ Nederland, de Federatie Opvang en de RIBW Alliantie vinden het onverantwoord om deze maatregel op deze manier in te voeren. De drie brancheorganisaties willen het 24-uurs toezicht in een beschermde woonvorm handhaven voor mensen met ZZP 3 en jongeren van 18 tot en met 22 jaar. Het schrappen van ZZP 3 voor ggz cliënten vinden de branches niet alleen maatschappelijk, maar ook economisch gezien een hele slechte zaak. Deze maatregel leidt tot meerkosten in de curatieve ggz door meer (crisis)opname, meer kosten voor politie vanwege toename van onveiligheid in de wijken en toename van de sociale voorzieningen zoals uitkeringen en huursubsidie door gemeenten. Op het totaal van de AWBZ is de bezuiniging die via deze cliënten gerealiseerd wordt ook minimaal,de kosten voor de samenleving en het leed van de cliënten zijn echter maximaal. Duizenden mensen aangewezen op beschermde omgeving In Nederland zijn 23.750 mensen met een zorgzwaartepakket 1, 2 of 3 vanwege een psychische stoornis. Van hen hebben 16.000 een zodanig ernstige psychische stoornis dat zij in een beschermde woonvorm wonen met 24-uurs begeleiding en toezicht (ZZP 3). Het gaat bijvoorbeeld om mensen die een behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis of verslavingskliniek hebben gehad en daarna zijn aangewezen op een beschermde omgeving die hen helpt verder te herstellen. Treft ook jongeren Van het totaal van 23.750 mensen met een ZZP GGZ 1-3 maakt ook een groep jonge mensen deel uit. Het betreft jongeren van 18-22 jaar die in de jeugdzorg of een jeugd-ggz kliniek verbleven en na het bereiken van hun 18e verjaardag niet zelfstandig kunnen wonen. Voor een deel betreft het ook zwerfjongeren met een psychische stoornis en slachtoffers van loverboys. Ernstig probleem voor nieuwe cliënten Voor nieuwe cliënten zal in 2013 niet de mogelijkheid bestaan om in een beschermde woonomgeving te werken aan zelfredzaamheid, weerbaarheid en op termijn begeleid zelfstandig wonen. De drie branches zien het voor deze groep somber in. Deze mensen zullen zich niet staande kunnen houden in de maatschappij en door (her)opnames in de curatieve ggz een leven hebben dat gedomineerd wordt door hun psychische stoornis in plaats van te werken aan herstel en participatie in de maatschappij. Deze mensen zullen bij de gemeente een bijstandsuitkering moeten aanvragen en op de wachtlijst komen voor een woning. Jongeren van 18-22 jaar hebben geen recht op een bijstandsuitkering en huursubsidie. Als jongeren niet een familie hebben die hen kan opnemen en begeleiden, zijn zij aangewezen op nacht- en crisisopvang of de straat.   Bron http://www.blikopnieuws.nl/bericht/145816/Opheffenzorgzwaartepakkettenrampvoorpatientenenwijken.html

Dat zeggen GGZ Nederland, Federatie Opvang en de RIBW Alliantie. Door het schrappen van zogeheten zorgzwaartepakketten kunnen vanaf volgend jaar jaarlijks zo’n vijfduizend nieuwe patiënten niet meer in een beschermde woonvorm worden opgenomen. Daardoor moeten ze volgens de organisaties noodgedwongen zelfstandig gaan wonen, terwijl zij toezicht en bescherming nodig hebben. De drie organisaties zien het voor de groep somber in. “Deze mensen zullen zich niet staande kunnen houden in de maatschappij en een leven hebben dat gedomineerd wordt door hun psychische stoornis in plaats van te werken aan herstel en participatie in de maatschappij.” In Nederland zijn ongeveer zestienduizend mensen met een zodanig ernstige psychische stoornis dat ze in een beschermde woonvorm wonen met 24-uurs begeleiding en toezicht. Het gaat bijvoorbeeld om mensen die een behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis of verslavingskliniek hebben gehad.   Bron http://www.nd.nl/artikelen/2012/juni/16/zorgen-om-psychiatrische-patienten